Question คำถามที่ไม่ต้องการคำตอบ

 

ตอนที่ 7

“เหตุเกิดที่ทะเล 1”

           

      “เฮ้! ฟางรอด้วย” เสียงของโทโมะดังขึ้นมาหลังจากที่ทั้ง 3 สาวพากันไปเดินเล่นที่ทะเล

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“หยุดวิ่งเดี๋ยวนี้นะ เฮ้ย!” เรื่องอะไร 3 สาวอย่างเฟย์ ฟาง แก้วจะยอมทิ้งเรื่องที่ทำให้คนอื่นเหนื่อยๆง่ายล่ะ วิ่งสิวิ่งง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ปึก!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ฟางเป็นไรป่าว” เฟย์ถามแล้วมาดูอาการคนที่ล้มลงกองอยู่กับทรายอย่างฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ให้ตายสิซุ่มซ่ามชะมัดเลยเธอเนี่ย” โทโมะวิ่งตามมาถึงก็บ่นใส่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“กลับไปแถวๆบ้านพักเหอะแถวนี้คนเยอะไปอะ” แก้วพูดแล้วชี้ไปทางเดิมที่วิ่งมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอเคๆกลับกัน” ฟางลุกขึ้นแล้วเดินลิ่วไปที่ทะเลแถวบ้านพัก

 

           

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

     “นี่ทุกคนมาเล่นน้ำด้วยกันสิ” ฟางโบกมือเรียกให้พวกผู้ชายมาเล่นน้ำที่ทะเลด้วยกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เปียกหมดแล้วนะ นี่แหน่ะๆ” โทโมะสาดน้ำใส่ฟาง เธอเลยสาดน้ำใส่กลับบ้าง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“รอด้วยดิ!” จงเบกับเคนตะและเขื่อนเดินลงน้ำมาเล่นด้วยจึงเหลือเพียงป๊อปปี้ที่นั่งอยู่ริมหาด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่แหน่ะๆ” ทั้ง 3 สาวสาดน้ำใส่พวกผู้ชายที่มาใหม่จนเปียกไปทั้งตัว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เล่นงี้เลยหรอครับได้ ไอ้เคน ไอ้เขื่อน ไอโมะ ลุยยย!!” จงเบน้ำทัพสาดน้ำมาใส่จนเปียกโชก (เปียกหนักกว่าเก่า)

           

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

     “พี่ป๊อปคะ!!” เสียงผู้หญิงที่ฟังแล้วคุ้นหูมากสำหรับฟางดังขึ้นจนทำให้ทั้ง 7 คนที่เล่นน้ำกันอยู่รีบหันไปมอง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ภาพนั้น..ป๊อปปี้เดินเข้าไปหาจินนี่แล้วยีหัวด้วยรอยยิ้ม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ…ฟางเหนื่อยแล้วอะ ขอไปเดินดูวิวดีกว่าไปด้วยกันป่าวทุกคน” ฟางยิ้มๆแล้วเดินออกไปจากตรงนั้น

 

           

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

     เธอเดินไปเรื่อยๆบนผืนทรายสีขาว…แต่ในใจของเธอไม่ได้เป็นสีขาวเลยแม้แต่น้อย มันขุ่นมัว มันเจ็บปวดกับภาพนั้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

น้ำใสๆไหลออกตาจากมาอย่างช้าๆภาพตรงหน้าเริ่มขุ่นมัวเพราะน้ำตาที่ไหลเอ่อล้นมาตลอดไม่ขาดสาย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“น้องสาวมาทำอะไรแถวนี้จ้ะให้พี่ไปส่งไหม” เสียงของผู้ชายคนหนึ่งดังขึ้นและมีคนมาล้อมรอบตัวเธอ 3 คน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“คะ ใครก็ได้.. อุ้บ!” ขณะที่เธอพยายามจะตะโกนเรียกก็โดนมือของคนๆหนึ่งในวงล้อมนั้นปิดปากซะก่อน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไปกับพี่ดีๆ ดีกว่าอย่าหาเรื่องให้เลย” ผู้ชายที่หน้าตาค่อนข้างหล่อ(มากก)เดินเข้ามาเช็ดน้ำตาและเขี่ยไรผมของเธอเล่น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อื้ออ” เธอกัดมือที่ปิดปากตัวเองไว้แล้วเหยียบเท้าก่อนจะวิ่งหนีไปทางที่มาอย่างทุกลักทุเล

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“หึ! ตามมัน” ผู้ชายคนเดิมพูดแล้ววิ่งตามมา เขาวิ่งเร็วมาก..

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ปึก!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เธอล้มอยู่กับทรายอีกแล้วคราวนี้เธอไม่รอดแน่ๆ..

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“บอกแล้วว่าอย่าหนี สุดท้ายก็หนีไม่พ้นอยู่ดี” ผู้คนคนที่สูงๆ เซอร์ๆพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ยะ อย่าทำอะไรฟางเลยนะ ฟางขอล่ะ” เธอยกมือไหว้ผู้ชายทั้ง 3 คนและเริ่มถอยหลังไปช้าๆเพื่อหนีพวกเขา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไปอยู่กับพวกพี่เถอะ สัญญาจะดูแลเธออย่างดี” ผู้ชายที่ใส่ผ้าปิดปากพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พวกคุณคือใคร ฟางไม่รู้จักจริงๆปล่อยฟางไปเถอะนะคะ” เธอยังพยายามหลบหนี

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“หึ..คงไม่ได้หรอก” ผู้ชายคนนั้นเดินเข้ามาหา แต่แล้ว..

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ปั่กกก!!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อปปี้ที่มาจากที่ไหนไม่รู้พุ่งตัวเข้าหาผู้ชายพวกนั้นทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เฮ้ย! แส่ไรวะ” ผู้ชายคนที่ใส่ผ้าปิดปากอยู่ก็พูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อย่า ยุ่ง กับ คน ของ กู!” ป๊อปปี้เน้นชัดทุกถ้อยคำแล้วลงมือต่อผู้ชายพวกนั้นต่อ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

จน..ผู้ชายพวกนั้นรีบวิ่งหนีไปอย่างทุลักทุเล

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหมคะ” เธอถามทันทีที่เขาเดินเข้ามายืนอยู่ข้างหน้า (ฟางนั่งอยู่ที่เดิม) ความจริงเธออยากเรียกเหมือนเดิมแต่..ไม่ดีกว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ไม่เป็นไร แล้วฟางเจ็บตรงไหนหรือป่าว” ป๊อปปี้พยุงตัวเธอลุกขึ้นมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณนะคะที่มาช่วย” เธอส่งยิ้มให้เขา แต่แล้วภาพที่เขากำลังยีหัวเพื่อนสาวของเธอด้วยรอยยิ้มนั้นกลับฉายขึ้นมาในหัวทำให้เธอเจ็บปวดไม่น้อย..

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ปะ เดี๋ยวพี่พากลับห้องพักละกันนะ” ป๊อปปี้จับมือ

เธอแต่เธอไม่อยากได้รับสัมผัสของคนที่เอาได้แม้กระทั่งเพื่อนของแฟนเก่า เธอจึง..สบัดมืออกแล้วเดินต่อไปคนเดียวปล่อยให้ป๊อปปี้เดินตามมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ไม่ได้อัพนานนนนนน (ไม่กี่วันเอง -  -")

 

ขอโทษด้วยน้า พอดีมันมีเรื่องอะ T^T

 

 

ตอนไปทะเลจะจัดหลายๆตอน

 

ตอนละเรื่องนึง55555

 

 

 

 

 

 

ฝากติดตาม + เม้นให้ด้วยน้าาา