Forced to Love บังคับให้รัก

9.1

เขียนโดย Numfon

วันที่ 9 พฤษภาคม พ.ศ. 2559 เวลา 20.38 น.

  15 chapter
  123 วิจารณ์
  18.71K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 24 กรกฎาคม พ.ศ. 2559 15.00 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

12) 12. เขินๆเธอในใจ ยิ่งใกล้เธอยิ่งคิดไปไกล

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

-ผับในกรุงเทพ

 

 

 

 

'เป็นไรอีกล่ะ ทำหน้างอเป็นปลาดุกคอหักไปได้' มิ้น สาวสวยสุดเว็กซี่เอ่ยปากถามพิมเพื่อนสนิทของตน

 

 

 

 

 

 

 

'ก็โทโมะน่ะสิ โทรไปก็ไม่รับแถมยังตัดสายชั้นทิ้งอีก เค้าไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนเลยนะ' พิมว่าอย่างหงุดหงิดก่อนจะกระดกไวน์เข้าปากจนหมดแก้ว

 

 

 

 

 

 

 

'เอาน่า เขาอาจจะยุ่งๆอยู่ก็ได้ แกก็คิดมากไป โทโมะเค้ารักแกจะตาย' มิ้นแอบเบ้ปากนิดนึงก่อนจะพูดปลอบพิม

 

 

 

 

 

 

 

'ยุ่งกับภรรยาจำเป็นน่ะสิ เลยไม่มีเวลามาให้ชั้นแบบนี้ เมื่อไหร่จะหย่ากันไปสักที'  พิมพูดขึ้นมาอีกรอบด้วยความโมโห

 

 

 

 

 

 

'ถ้าเขาไม่อย่าแกก็ทำให้เขาอย่ากันดิ' มิ้นพูดขึ้นลอยๆ พิมหันขวับมามองด้วยความอยากรู้

 

 

 

 

 

'แกจะให้ชั้นทำอะไร? / ก็ทวงของๆแกคืนไง ยังไงซะแกก็มาก่อนยัยนั่นอยู่แล้ว' พิมถามแล้วกอดอกตัวเอง มิ้นยิ้มแล้วพูดออกมาพลางจิบไวน์ไปด้วย

 

 

 

 

 

 

'ไม่นานหรอก ชั้นจะทวงเอาของๆชั้นคืนมาแน่' พิมพูดอย่างผู้ชนะ ก่อนจะกระดกไวน์อีกแก้วเข้าปาก

 

 

 

 

 

 

 

'ไปเต้นกันดีกว่าแก ปลดปล่อย' มิ้นดึงพิมให้ลุกขึ้นไปเต้นกลางฟอร์ ท่ามกลางผู้คนที่พลุ่กพล่านไปมา

 

 

 

 

 

 

 

'อ๊ะ ขอโทษคะ/ขอโทษครับ ' พิมที่เต้นอยู่ดีๆก็โดนเบียดจนมาชนเข้ากับแผลงอกของชายหนุ่มทำให้เขาประคองเธอไว้

 

 

 

 

 

 

'คุณเป็นไรรึเปล่าครับ/ ไม่เป็นไรหรอกคะ ขอบคุณนะคะ คุณ...' ชายหนุ่มถามอย่างสุภาพ พิมที่เห็นใบหน้าหล่อของชายตรงหน้าก็ยิ้มกริ่ม ก่อนจะตอบ

 

 

 

 

 

 

 

'ผมกวินครับ คุณ.../ พิมคะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ' กวินตอบก่อนจะถามชื่อหญิงสาวตรงหน้า

 

 

 

 

 

 

 

'เราไปคุยกันบนโต๊ะดีกว่ามั้ยคะ ตรงนี้ไม่ค่อยได้ยิน' พิมพูดออดอ้อนแล้วเดินนำกวินไปที่โต๊ะ ชายหนุ่มยิ้มที่มุมปากก่อนจะเดินตามหญิงสาวไป

 

 

 

 

 

 

 

 

'ไม่อยากเชื่อเลยนะครับว่าผู้หญิงที่ดูบอบบางน่าทะนุถนอมแบบคุณพิมเนี่ยจะมาที่แบบนี้ด้วย' เมื่อนั่งลงที่โต๊ะแล้วกวินก็เอ่ยถามพิมแล้วยิ้มหวานให้

 

 

 

 

 

 

 

'มันก็มีบ้างละคะ แล้วกวินละมาที่นี้บ่อยหรอ' พิมตอบเสียงหวาน ก่อนจะถามชายหนุ่มต่อ

 

 

 

 

 

 

 

'นานๆทีน่ะครับ จะมาเฉพาะช่วงที่เครียดๆ / เครียด? เรื่องอะไรหรอคะ ระบายให้พิมฟังได้นะ' กวินตอบ พิมมองหน้ากวินที่ดูกลุ้มใจก็ถาม

 

 

 

 

 

 

 

'คือผมชอบเพื่อนสนิทตัวเองที่เรียนด้วยกันที่เมืองนอกน่ะ พอเธอกลับมาไทยไม่นานก็มีข่าวว่าเธอจะแต่งงานกับลูกชายเจ้าของบริษัทอสังหาริมทรัพย์ต้นของไทย ทั้งๆที่เธอก็ไม่ได้เต็มใจ ผมอยากช่วยเธอแต่ก็ไม่รู้จะทำยังไงดี'  กวินเล่าเรื่องตัวเองให้พิมฟัง หญิงสาวพยักหน้าตามอย่างเข้าใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

'ไม่ทราบว่าผู้หญิงคนนั้นคือใครหรอคะ เผื่อพิมจะรู้จัก' พิมที่รู้สึกคุ้นๆก็ถามขึ้น

 

 

 

 

 

 

'เธอชื่อแก้วครับ แต่คุณพิมคงไม่รู้จักหรอก' กวินตอบยิ่งทำให้พิมอยากรู้มากกว่าเดิม

 

 

 

 

 

 

'แก้ว ที่แต่งงานกับโทโมะรึเปล่าคะ/ คุณพิมรู้ได้ยังไงครับว่าแก้วแต่งงานกับโทโมะ' พิมถามต่อด้วยความสงสัย กวินไม่ตอบแต่เปลี่ยนเป็นถามแทนด้วยความสงสัย

 

 

 

 

 

 

'ทำไมจะไม่รู้ล่ะคะ พิมรู้จักสองคนนี้ดีเลยล่ะคะ / หมายความว่ายังไง' พิมแสยะยิ้มออกมาก่อนจะตอบ กวินที่ยังไม่เข้าใจก็ตามต่อทันที

 

 

 

 

 

 

'คุณไม่ต้องรู้หรอกคะ ถ้าคุณอยากได้แก้วคืนมาชั้นช่วยคุณได้นะ' พิมตอบก่อนจะยิ้มอย่างเจ้าเลห์

 

 

 

 

 

 

 

'คุณจะช่วยผมยังไง'  กวินถามอย่างไม่ค่อยเชื่อ พิมไม่ตอบเพียงแต่ยิ้มให้กวินอย่างเจ้าเลห์

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

'นี่คุณ จะพาชั้นไปไหนเนี่ย ' แก้วตะโกนถามชายหนุ่มที่บอกให้เธอเดินตามมา

 

 

 

 

 

 

 

 

'ตามมาเถอะน่า เดี๋ยวก็รู้เอง' โทโมะตอบโดยที่ไม่ได้หันมามองร่างบาง

 

 

 

 

 

 

 

 

'งั้นชั้นกลับล่ะ/ เห้ย เดี๋ยวก่อนสิ จะรีบกลับทำไมล่ะ' แก้วที่หยุดเดินแล้วพูดทำท่าจะเดินกลับแต่ถูกโทโมะคว้าข้อมือไว้ก่อน ก่อนจะลากให้ร่างบางเดินตามเขาไป

 

 

 

 

 

 

 

'มันดึกแล้วนะคุณ ชั้นจะกลับไปนอน/ เลิกบ่นได้แล้วน่า บ่นเป็นป้าไปได้' แก้วว่าอย่างเหน็ดเหนื่อยตั้งแต่เดินทางมาถึงเธอก็ยังไม่ได้พักเลย ถึงแม้จะหลับในรถมาแล้วก็ตาม ก่อนจะโดนโทโมะสั่งให้หยุดพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

'อ่ะ ถึงล่ะ/ ไม่อยากเชื่อว่าบนไร่จะมีที่แบบนี้ด้วย' โทโมะที่ลากแก้วมาถึงที่ก่อนจะปล่อยมือร่างบางออก แก้วที่ยังงัวเงียอยู่มองบรรยากาศรอบตัวอย่างตกใจก่อนะพูดออกมา ทั้งอยุ่อยู่บนทุ่งหญ้า บนท้องฟ้ามีพระจันทร์เต็มดวงที่คอยให้แสงสว่าง รวมทั้งหมู่ดาวที่ทองแสงประกายเต็มท้องฟ้า ร่างบางเงยหน้ามองฟ้าแล้วยิ้มออกมา ความรู้สึกเหน็ดเหนื่อยเมื่อกี้หายเป็นปลิดทิ้ง

 

 

 

 

 

 

 

 

'ไงล่ะ หายเหนื่อยแล้วล่ะสิ' โทโมะมองดูร่างบางที่ยิ้มออกมาอย่างมีความสุขก็ถามขึ้น ก่อนจะนั่งลงบนทุ่งหญ้า

 

 

 

 

 

 

 

'อืมม หายเหนื่อยล่ะ ' แก้วตอบก่อนจะนั่งลงข้างๆโทโมะ

 

 

 

 

 

 

 

 

'แก้ว ชั้นถามอะไรเธอบางอย่างสิ' โทโมะพูดขึ้นโดยที่ไม่ได้หันมามองแก้ว ร่างบางหันมามองอย่างสงสัย

 

 

 

 

 

 

 

'อะไรหรอ?' แก้วถามอย่างสงสัย

 

 

 

 

 

 

 

 

'ถ้าเกิดว่าครบ3เดือนแล้วเราต้องอย่ากันจริงๆ เธอยังต้องการที่จะอย่ากับชั้นอยู่มั้ย' โทโมะหันมามองมองแก้วแล้วถามพลางจ้องดวงตาคู่สวยของร่างบางอย่างต้องการคำตอบ

 

 

 

 

 

 

 

'....'  แก้วนิ่งเงียบไม่ตอบ นั่นสิถ้าเกิดมันถึงวันนั้นขึ้นมาจริงๆเรายังจะอยากอย่ากับเขาอยู่รึเปล่า แต่ความรู้สึกตอนนี้ เธอยังอยากอยู่กับเขา อยากให้เวลามันเดินช้าๆ 

 

 

 

 

 

 

'ชั้นก็ถามอะไรโง่ๆเนอะ ทั้งๆที่ตัวเองเป็นคนตั้งข้อตกลงนี้ขึ้นมาเอง แท้ๆ' โทโมะพูดแล้วยิ้มกลบเกลื่อน  ก่อนจะล้มตัวลงนอนบนทุ่งหญ้า

 

 

 

 

 

 

 

'ถ้ามันถึงวันนั้นแล้ว ชั้นก็คงไม่มีเหตุผลอะไรที่จะต้องอยู่กับคุณหรอกนะ'แก้วพูดแล้วล้มตัวลงนอนข้างโทโมะ ชายหนุ่มหันมามองร่างบางข้างๆแล้วยิ้มกับคำตอบของเธอ นั่นสิครบกำหนดก็ต้องอย่า จะมีเหตุผลอะไรที่จะรั้งให้เธออยู่ต่ออีกล่ะ

 

 

 

 

 

 

'ถ้าเกิดว่าเราอย่ากันแล้ว คุณจะแต่งงานกับแฟนคุณเลยมั้ย' แก้วถามโทโมะชะงักนึกถึงพิม

 

 

 

 

 

 

 

'ไม่รู้สิ คงขึ้นอยู่กับคุณแม่' โทโมะตอบ แก้วหันมามองอย่างไม่เข้าใจ

 

 

 

 

 

 

 

'ทำไมต้องขึ้นอยู่กับคุณหญิงด้วยล่ะ คุณเองก็ควรจะมีสิทธิที่ต้องทำตามหัวใจตัวเองบ้างนะ ' แก้วว่า 

 

 

 

 

 

 

'ก็ชั้นกำลังทำตามหัวใจตัวเองอยู่นี่ไง' โทโมะพูดแล้วยิ้มกรุ่มกริ่ม

 

 

 

 

 

 

'ห๊ะ คุณว่าไงนะ O_o' แก้วที่ฟังไม่ชัดถามขึ้นอย่างตกใจ

 

 

 

 

 

 

'ป๊าววว' โทโมะพูดเสียงสูง จนร่างบางข้างๆเกิดอาการหมั่นไส้

 

 

 

 

 

 

'ว่าแต่เธอเถอะ หลังจากอย่ากับชั้นล่ะ จะไปแต่งกับไอ้หน้าฝรั่งนั่นเลยรึเปล่า'  โทโมะพลิกตัวนอนตะแคงหันหน้ามาทางแก้วก่อนจะถามถึงเพื่อนชายของแก้ว

 

 

 

 

 

 

 

'แต่งบ้าบออะไรล่ะ ชั้นกับกวินเราเป็นแค่เพื่อน ไม่ได้มีความสัมพันธืลึกซึ้งอะไรทั้งนั้น' แก้วว่าพลางพลิกตัวมาทางโทโมะ

 

 

 

 

 

 

 

'แน่ใจ๊' โทโมะถามต่อ แก้วพยักหน้าอย่างมั่นใจก่อนจะโดนชายหนุ่มบีบจมูกด้วยความหมั่นไส้

 

 

 

 

 

 

 

'โอ้ยย เจ็บนะ มาบีบจมูกชั้นทำไม T_T' แก้วพูดแล้วฟาดโทโมะไปทีนึงก่อนจะทำหน้างอใส่

 

 

 

 

 

 

 

' ก็เธอมันทั้งดื้อทั้งแสบ ต่อไปให้เลือกว่าอยากโดนลงโทษแบบไหน ระหว่าง โดนบีบจมูก กับโดนจุ๊บปาก' โทโมะยิ้มขำก่อนจะพูดออกมา

 

 

 

 

 

 

 

'ไม่เอาทั้งสองอย่างแหละ ชั้นไม่ใช่เด็กแล้วนะ ' แก้วว่ากลับแล้วย่นจมูกใส่โทโมะ

 

 

 

 

 

 

'ถ้าเธอไม่เลือก ชั้นเลือกให้เองแล้วกัน จุ๊บ'  โทโมะพูดแล้วยื่นหน้าไปใกล้ๆร่างบางก่อนจะจุ๊บที่ปากแก้วเบาๆ 

 

 

 

 

 

 

'O_o ทำบ้าอะไรของคุณเนี่ย ชั้นยังไม่ได้ดื้อเลยนะ' แก้วรีบเอามือมาทาบปากตัวเองด้วยความเขิน ก่อนจะว่าโทโมะ

 

 

 

 

 

 

 

'ทดสอบไง รู้แล้วนะว่าถ้าดื้อจะเจออะไร'  โทโมะพูดแล้วยิ้มออกมาอย่างมีความสุขที่ได้แกล้งร่างบาง

 

 

 

 

 

 

 

'คนฉวยโอกาส-_-;' แก้วว่าเบาๆ 

 

 

 

 

 

 

'ว่าอะไรนะ' โทโมะที่ได้ยินก็ยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆแล้วอีก ร่างบางที่ตกใจก็รีบผลักหน้าโทดมะออกทันที

 

 

 

 

 

 

'เปล่าสักหน่อย ยังไม่ได้พูดอะไรเล้ยย' แล้วพูดลอยหน้าลอยตาก่อนจะนอนหงายมองดูดาวบนท้องฟ้า ไม่นานเธอก็หลับด้วยความอ่อนล้า ลมหายใจที่สม่ำเสมอบอกได้ว่าเธอหลับสนิท

 

 

 

 

 

 

 

' หลับง่ายจริงๆเลยนะ' โทโมะชะเง้อหน้ามาดูร่างบางใกล้ๆก็เห็นว่าเธอหลับแล้ว ก่อนจะอุ้มเธอกลับไปที่ห้องนอน แล้ววางเธอไว้บนเตียงก่อนจะห่มผ้าให้

 

 

 

 

 

 

 

 

' ฝันดีนะยัยตัวแสบ' โทโมะพูดจูบหน้าผากของแก้วเบาๆ  ก่อนจะปิดโคมไฟแล้วล้มตัวลงนอนบนเตียงข้างๆแก้ว

 

 

 

 

 

 

 


 

ห่างหายไปนาน คราวนี้กลับมาพร้อมความมุ้งมิ้งของโทดมะแก้ว พร้อมตัวร้ายที่มาเจอกัน หุหุ

 

ตอนหน้าจะเป็นยังไง(ไม่รู้เหมือนกัน) *_* ขอบคุณรีดเดอร์ทุกคนที่เข้ามาอ่านกันนะ <3 <3 <3

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.4 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.4 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา