Forced to Love บังคับให้รัก

9.1

เขียนโดย Numfon

วันที่ 9 พฤษภาคม พ.ศ. 2559 เวลา 20.38 น.

  15 chapter
  123 วิจารณ์
  18.71K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 24 กรกฎาคม พ.ศ. 2559 15.00 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

5) 5.ดื้ออ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

'พิม พิม!! อย่าทำอะไรบ้าๆนะ' โทโมที่รีบบึ่งรถมาที่คอนโดพิม ก่อนจะใช้การ์ดสำรองเปิดเข้ามาในห้องอย่างรวดเร็วก็วิ่งตามหาพิมจนทั่วห้องก่อนจะเจอพิมที่กำลังจะโดดลงระเบียงซึ่งความสูงก็ไม่ใช่น้อยๆ รีบเข้าไปคว้าเอาตัวพิมไว้ก่อนที่เธอจะโดดลงไป

 

 

 

 

 

'ปล่อยย! พิมอยากตายย'  พิมที่โดนโทโมะดึงตัวไปกอดไว้ก็ดิ้นโวยวายพร้อมร้องไห้ออกมาอย่างหนัก

 

 

 

 

 

'ใจเย็นๆนะพิม เรื่องนี้ผมอธิบายได้ พิมฟังผมก่อนนะ' โทโมะดึงพิมเข้ามากอดแน่นพร้อมกับพูดปลอบเธอให้ใจเย็นลง

 

 

 

 

 

'โมะจะมาอธิบายอะไรอีก!!! ฮึก ในเมื่อโมะเป็นคนให้สัมภาษณ์ไปแบบนั้นเอง' พิมพูดแล้วร้องไห้ไม่หยุด ฟดฟทฟดฟมะจึงลูบผมเธอเบาๆแล้วพาเธอมานั่งที่โซฟา

 

 

 

 

'ฟังโมะก่อนนะครับคนดี เรื่องทั้งหมดโมะอธิบายได้ โมะรักพิมคนเดียวนะ แต่โมะจำเป็นต้องทำแบบนั้นเพื่อคุณแม่ พิมเข้าใจโมะนะครับ' โทโมะพูดพลางซับน้ำตาให้พิมอย่างอ่อนโยน

 

 

 

 

 

'ทำไมคุณหญิงต้องกีดกันเราด้วยคะ ทั้งๆที่เราก็รักกัน'  พิมทำท่าร้องไห้อีกครั้ง แล้วโผเข้ากอดโทโมะแน่นก่อนจะพูด

 

 

 

 

'อย่าคิดมากนะครับ ยังไงสักวันคุณแม่ก็ต้องยอมรับเราสองคน พิมเชื่อใจผมนะ'  โทโมะพูดแล้กอดพิมแน่น  พิมที่ได้ยินโทโมะยืนยันแบบนั้นก็แสะยิ้มออกมาอย่างพอใจ ก่อนจะตีหน้าเศร้าอีกครั้ง

 

 

 

 

'แต่โทโมะก็ต้องแต่งงานกับคนอื่น แล้วพิมล่ะคะ' พิมพูดเสียงอ่อนให้ดูน่าสงสาร โทโมะที่ไม่รู้จะทำยังไงก็กุมมือพิมไว้

 

 

 

 

'พิมเป็นผู้หญิงที่โมะรัก โมะไม่มีทางรักคนอื่นนอกจากพิม โมะสัญญานะครับ' โทโมะพูดแล้วจูบที่มีของพิมเพื่อสัญญา 

 

 

 

 

'พิมเชื่อคะ'  พิมพูด ก่อนที่โทโมะจะค่อยๆโน้มหน้าลงมาจูบพิมอย่างอ่อนโยน  ก่อนจะพาพิมเข้านอน แล้วจูบลงที่หน้าผากพิมอีกครั้งก่อนจะออกจากห้องไป 

 

 

 

 

'ยังไงโทโมะก็ต้องเป็นของชั้นคนเดียว' พิมที่เห็นโทโมะออกไปจากห้องแล้วก็ลุกขึ้นมานั่งยิ้มอย่างสะใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

'แค่ก แค่ก 'เสียงไอดังขึ้นในห้องนั่งเล่น ภายในห้องเปิดแอร์ไว้ในอุณหภูมิที่ต่ำทำให้ร่างบางที่นั่งอยู่เกิดอาการหนาวขึ้นมาจนไอ

 

 

 

 

 

'รีโมรทแอร์อยู่ไหนกันนะ' แก้วที่บ่นพึมพำออกมาก็มองหารีโมรทเพื่อจะปิดแอร์ถ้าขืนเปิดไว้แบบนี้เธอต้องไม่สบายเอาแน่ๆ

 

 

 

 

 

'หาอะไรน่ะ' โทโมะที่รูดคีย์การ์ดเข้ามาก็เห็นแก้วกำลังค้นหาอะไรอยู่ก็ถามขึ้น จนร่างบางสะดุ้งตกใจชนชั้นวางของล้มทันที

 

 

 

 

'เอ่อ คือ...ชั้น'  แก้วตกใจที่ชั้นวางของล้มลง ทำให้พวกของโชว์อะไรต่างๆหล่นลงพื้นกระจาย 

 

 

 

 

 

'ทำบ้าอะไรของเธอหน่ะ อยู่เฉยๆไม่เป็นรึไงกัน'  โทโมะมองของที่หล่นลงพื้นสสลับกับหน้าแก้วก็รีบดุเธอทันที

 

 

 

 

 

'ชั้นขอโทษ  คือชั้นแค่จะหารีโมรทมาปิดแอร์ก็แค่นั้น ไม่ได้ตั้งใจทำข้าวของ ของคุณเสียหายนะ'  แก้วพูดแล้วก้มหน้าไม่กล้าสบตาโทโมะ

 

 

 

 

 

'เก็บให้เรียบร้อยซะ ชั้นจะไปอาบน้ำ'  โทโมะสั่ง ก่อนจะเดินเข้าห้องนอนไปทันที  แก้วเงยหน้าขึ้นมามองอย่างไม่เข้าใจ ก่อนจะก้มลงเก็บของบนพื้นจนเรียบร้อย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

'ไปอาบน้ำซะ'  โทโมะที่เดินออกมาจากห้องน้ำพร้อมผ้าขนหนูปิดท่อนล่างผืนเดียว โยนผ้าเช็ดตัวอีกผืนมาให้แก้ว  แก้วมองผ้าเช็ดตัวในมือแล้วมองหน้าโทโมะอย่างไม่เข้าใจ

 

 

 

 

 

 

'ทำไมคุณไม่ไปส่งชั้นที่บ้านล่ะ  ชั้นอยากกลับบ้าน'  แก้วถาม

 

 

 

 

 

'ชั้นขี้เกียจ ไปอาบน้ำได้แล้วจะได้เข้านอน พรุ่งนี้ค่อยกลับพร้อมกัน' โทโมะสั่งก่อนจะเดินเข้าห้องไปใส่เสื้อผ้า แก้วส่ายหน้าเบาๆก่อนจะจำใจเดินเข้าไปอาบน้า

 

 

 

 

 

'อาบน้ำเสร็จแล้วก็ไปนอนสิ มายืนบื้อทำอะไรอยู่' โทโมะที่นั่งรอแก้วอยู่ที่โซฟาจนแก้วอาบน้ำเสร็จก็รีบว่าร่างบางที่เอาแต่ยืนนิ่งมองเขาอยู่

 

 

 

 

 

'เธอนอนเตียงนี้ก็แล้วกัน'  โทโมะเดินพาแก้วเข้ามาในห้องนอนที่มีเตียงนอนเตียงใหญ่อยู่หนึ่งเตียง ก็ชี้บอกแก้ว ก่อนที่เขาจะเดินไปที่โซฟายาวที่อยู่ใกล้ๆกับเตียง

 

 

 

 

'แล้วคุณล่ะ ชั้นว่าคุณควรมานอนที่เตียงจะดีกว่า เดี๋ยวชั้นไปนอนที่โซฟาเอง'  แก้วว่า

 

 

 

 

 

'เธอนอนที่เตียงน่ะดีแล้ว ชั้นไม่อยากเอาเปรียบผู้หญิง'  โทโมะว่ากลับก่อนจะเดินไปเอาหมอนที่เตียง

 

 

 

 

 

'แต่นี่มันคอนโดคุณนะ '  แก้วเถียงกลับพลางดึงหมอนมาจากมือโทโมะ

 

 

 

 

 

 

'แล้วจะเอาไง เธอจะให้ชั้นนอนกับเธองั้นหรอ ชั้นไม่เอาหรอกนะ'  โทโมะจิ๊ปากพูด  แก้วมองอย่างหมันไส้

 

 

 

 

 

 

'ชั้นก็ไม่ได้อยากนอนกับคุณเหมือนกัน ผู้ชายอะไรปากเสียชะมัด'  แก้วว่ากลับพร้อมแลบลิ้นใส่โทโมะ 

 

 

 

 

 

'เธอนี่มันจริงๆเลย ไปนอนได้แล้วชั้นไม่อยากเถียงกับเด็กอย่างเธอ'  โทโมะที่เหนื่อยมาทั้งวันพูดออกมาอย่างรำคาญแล้วไล่ร่างบางไปนอน

 

 

 

 

 

 

'ย่ะ ชั้นมันก็แค่เด็กคนนึงไม่ใช่คุณแฟนที่รักของคุณหนิ ' แก้วพูดประชดแล้วมุดตัวนอนเข้าไปในผ้าห่มทันที

 

 

 

 

 

'ยัยเด็กดื้อเอ้ยย  ถ้าชั้นต้องแต่งงานกับเธอชีวิตชั้นคงไม่สงบสุขแน่ๆ'  โทโมะพูดแล้วส่ายหัวก่อนจะล้มตัวลงนอนบนโซฟา  

 

 

 

 

 

 

'เอ่อ  คุณ!!'  แก้วที่ยังไม่หลับเรียกโทโมะ

 

 

 

 

 

'หืมมม อะไร' โทโมะถามเสียงเข้ม

 

 

 

 

 

'ฝันดีนะ!!!' แก้วพูดแล้วรีบเอาผ้าห่มคลุมโปงด้วยความอาย ไม่รู้ทำไมๆจู่ๆเธอก็ไปบอกฝันดีเขาแบบนั้น น่าอายชะมัด

 

 

 

 

 

 

'อืมม ฝันดี'  โทโมะอมยิ้มเบาๆก่อนจะพูดออดมาด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ

 

 

 

 

 

 


การบ้านช่างเยอะจริงอะไรจริง แค่เพิ่งเปิดเทอมเองนะ โด่ววววว

อัพแค่นี้ก่อนละกันเนอะ ไม่รู้จะอัพอะไรลงเหมือนกัน 5555 ช่วงนี้รู้สึกเบลอๆ  

การบ้านเต็มสมอง  ยังไงก็อย่าพึ่งหนีกันไปไหนนะ  จะพยายามมาอัพบ่อยๆ อุอิ

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.4 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.4 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา