รักฉบับ UK

-

เขียนโดย Pangkoko

วันที่ 12 มิถุนายน พ.ศ. 2559 เวลา 16.39 น.

  5 ตอน
  0 วิจารณ์
  6,278 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 12 มิถุนายน พ.ศ. 2559 18.50 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

3) บทที่ 3

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

    

- เค -

พอยูขึ้นไปอาบน้ำผมก็ทำสลัดทูน่าใว้ให้ คนตัวเล็กนั้นจะรู้ไหมนะว่าผมคิดอะไรกับเค้า ตั้งเเต่ผมเห็นรูปครอบครัวของยูที่บ้านคุณหรือพ่อของยูที่สวีเดนผมก็ขอพ่อมาที่ไทยเลย หน้าหวานราวกับผู้หญิง ผิวขาวเนื้อเนียนนั้นเเถมส่วนสูงก็นิดเดียวเเล้วร่างที่บอบบางนั้นอีก มันทำให้ผมหลงรักตั้งเเต่ตอนนั้น ยิ่งมาเจอตัวจริงผมยิ่งหลงรักเข้าไปอีก เเต่ตอนนี้ต้องทำให้คนตัวเล็กนั้นใว้ใจผมก่อน

ผ่านไปไม่นานยูก็ลงมาพร้อมกับชุดนอนสีฟ้ากางเกงขาสั้น ที่เกือบๆเห็นขาอ่อน คงคิดว่าเป็นผู้ชายด้วยกันสินะ หึหึ

"นายทำกับข้าวเป็นด้วยหรอ"

"อืม ก็พอได้" เเล้วยูก็เดินมานั่งโต๊ะฝั่งตรงข้ามผม

"โห สลัดทูน่า ไหนชิมฝีมือซิ"ยูว่าเเล้วตักสลัดเข้าปาก"อืมม ใช้ได้ๆ" หมอนั้นเคี้ยวตุ้ยๆเหมือนหนูเเฮมเตอร์เลย น่ารักเเฮะ

"คุณอาบอกว่านายทำอาหารรสชาติห่วยอ่ะ ทั้งที่พ่อเเม่เปิดร้านอาหารเเท้ๆ" เเล้วยูก็เริ่มทำหน้ายู้

" อย่างน้อย ก็ต้มมาม่าเป็นล่ะ"

"ของเเบบนั้นใครๆก็ทำได้ไหม เเล้วปกตินายกินข้าวไง"

"สั่งมากิน" รู้สึกจะถูกงอลซะละ ขนาดงอลยังน่ารักเลย คนอะไร

"อืมมม ต่อไปนี้นายก็ไม่ต้องเปลืองตังละเพราะผมจะมามำให้กินเเทน"

"อื้ออ ตามใจๆ อิ่มละ ขอตัวไปทำการบ้านก่อนละกัน" ยูว่าเเล้วเดินหน้าบี้ขึ้นห้องไป เป็นคนขี้งอลรึเนี่ย 555

- ยู -

ทำอาหารห่วยเล้วไง อย่างน้อยก็ต้มมาม่าอร่อยละว่ะ ผมฟึดฟัดขึ้นห้องมา เเล้วนั่งทำการบ้าน หมอนั้น..ฮึ่ยเป็นพวกขี้เเกล้งเงียบนิหว่า อย่าให้รู้จุดอ่อนละกัน ผมพึมพำๆเเล้วนั่งทำการบ้าน

ก๊อกๆ

พูดยังไม่ทันขาดคำตามล้ออีกหรือไง ฮึ่ยยยไม่อยากเปิดดดดด

"จะตามมาล้อ..." ยังพูดไม่จบพอเปิดประตูออกไปก็เจอหมอนั่นนุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียว เผยให้เห็นซิกเเพคตรงหน้าท้อง เเล้วเราจะหน้าเเดงทำไม ผู้ชายด้วยกันเเท้ๆนะยู><

"ขอยืมสบู่หน่อย"

"ข...ของนายไม่มีรึไง"

"ลืมหยิบมาน่ะ นะยืมหน่อย"

"ได้รอเเปปละกัน"ผมเดินไปที่ห้องน้ำเเล้วหยิบสบู่เหลวออกมาให้เค"อ่ะ เอาไปใช้ได้ไหม"

"สบู่เด็ก?"

"ใช้ได้ไหมละ ไม่ใช้ก็เอาคืนมา"

"ได้สิใครว่าไม่ได้เเค่แปลกใจเฉยๆ" ใช้สบู่เด็กมันแปลกตรงไหนกัน -3-

"ขอบใจนะ"หมอนั่นยื่นหน้าลงมากระซิบข้างหูผม 0//0 ไอ้บ้าจะกระซิบทำมายยย อยุ่ใกล้เเค่นี้เองงง

- เค -

ผมถือสบู่เข้าไปอาบน้ำ หึสบู่เด็กหรอน่ารักจริงๆ พอผมอาบน้ำเสร็จก็เเต่งตัวเเล้วเดินถือสมุดการบ้านไปที่ห้องของอีกคน ตามแผนที่ผมคิดใว้ การบ้านเเค่นี้น่ะง่ายๆเเต่ ไปป่วนยูหน่อยดีกว่า

ผมมาหยุดที่หน้าประตูห้อง เเล้วเคาะประตูสองสามที

ก๊อกๆ

ไม่นานเจ้าของห้องก็ออกมา ดูจากสีหน้าเเล้วคงไม่พอใจที่โดนขัดในขณะที่ทำการบ้าน

"มีอะไรอีก"

"สอนการบ้านหน่อยสิ"พอได้ยินคำนั้นคนตรงหน้าผมก็ทำหน้ายู่ เเต่ก็ไม่ปฏิเสธ เเล้วถอยให้ผมเข้าห้อง หมอนี้เหมือนคุณอาเลย ปฏิเสธคนไม่เป็น เสร็จขั้นตอนเเรกของเเผน

ผมเดินมานั่งที่โต๊ะตรงข้างๆที่ยูนั่งเเล้วยูก็เริ่มอธิบาย

"นายต้องเอาค่านี้ไปแทนในสมการนี้เเล้ว..."

ผมนั่งไปแล้วมองหน้าคนตรงไป ปากสีชมพูนั้นมันน่าจริงๆ"นี้..เข้าใจไหม"

"อ่อก็เข้าใจนะ ขอบใจมากๆ นายจะนอนตอนไหนเนี่ย"

"ก็กะจะนอนเเล้ว เเต่นายมาขัด" อ่อที่เเท้ก็โมโหง่วงนอนนี้เอง

"งั้นก็นอนสิ"

"นายก็กลับห้องนายไปสิ"

"ไม่อ่ะ เวลามานอนต่างที่เเล้วมันนอนไม่หลับ ขอนอนนี้ละกัน"ผมว่าเเล้วเดินไปทิ้งตัวลงบนเตียงนุ่มๆ ได้กลิ่นของยูด้วย

"เห้ยได้ไง นอนไม่หลับก็เรื่องของนาย เเต่นี้มันเตียงฉันห้องฉัน"

"นะคืนเดียวเอง เตียงก็ออกจะใหญ่"ผมว่าเเล้วทำหน้าอ้อน ถึงจะทำหน้ายู่ๆเเต่ก็ยอมมานอนบนเตียง

"เเค่คืนนี้นะ " ยูว่าเเล้วห่มนอน คนอะไรขี้หงุเหงิดชะมัดเเต่นั้นก็เป็นปฏิกิริยาที่น่ารักชะมัด

หลับไปสักพักผมก็ตื่นขึ้นมากลางดึก ไฟจากหัวเตียงที่เปิดใว้ทำให้เห็นใบหน้าตอนหลับของคนที่นอนข้างๆผมอย่างไม่ระวังตัว

"นอนเเบบไม่ระวังเลยนะ จริงๆผมอยากจะทำตอนนี้เลยนะ..เเต่ผมอยากถนอมคุณใว้ก่อน"ผมก้มลงไปจูบเส้นผมนุ่มนั้น กลิ่นนี้ยาสระผมเด็กงั้นหรออะไรมันจะยั่วขนาด

" อืม..."ยูพลิกตัวมาทางผมเเล้วทำปากงึมงำๆผมค่อยๆก้มหน้าลงไปเเต่ก็ต้องชะงัก

บ้าเอ้ย อย่าดิเคเเข็งใจใว้เราจะไม่ขืนใจยูเด็ดขาด ผมทำใจเเข็งเเล้วค่อยๆหลับตาลง

- ยู -

"อืมม.."เช้าละหรอเนี่ย ผมมองพื้นเพดานห้องสีฟ้าที่คุ้นเคยเเล้วหันไปมองข้างๆ ก็ไม่เห็นเคเลยลุกไปอาบน้ำเเต่งตัวเเล้วเดินลงไปข้างล่างก็ได้กลิ่นหอมๆอะไรสักอย่าง

"ตื่นเเล้วหรอ"

" อื้อ นี้นายตื่นนานละหรอ เเล้วทำไรอยู่น่ะ"

ผมนั่งลงตรงโต๊ะกินข้าวเเล้วมองเคที่กำลังกำอะไรไม่รู้หอมๆอยู่ในครัว

"เเพนเค้ก"พูดจบหมอนั้นก็ถือจานใส่เเพนเค้กมาสองใบเเถมวางลงบนโต๊ะให้ผม

ผมมองเเพนเค้กหน้าตาหน้ากินนั้นเเล้วตัดเเพนเค้กใส่ปาก

"อร่อยอ่ะ *-*"การที่กินของหวานตอนเช้าบี้ดีจริงๆ สมองจะได้เเล่น

" เมื่อคืนนายละเมอด้วยนะ 55" เคขำออกมาเบาๆ อะ...นี้เราละเมอหรอออ

"ช...ใช่ที่ไหนกัน"

" ใช่สินายละเมอ~"หมอนั้นว่าเเล้วทำหน้าทะเล้นใส่ ไอ้บ้าเค ผมกระเเทกช้อนลงจานเเล้วเดินไปเรียกเเท็กซี่ไปรร.เลยทันทีโดยที่ไม่รอเค

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา