ขอบคุณความบังเอิญ2

7.3

เขียนโดย zeeto

วันที่ 13 กรกฎาคม พ.ศ. 2559 เวลา 20.16 น.

  18 ตอน
  0 วิจารณ์
  17.50K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

1) แรกพบ (จ้อง) ตา

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

          วันแรกของการปฐมนิเทศก็สายแล้ว เมื่อจอดรถคันใหม่ที่พ่อพึ่งซื้อให้เพราะสอบติดมหาลัยเสร็จผมก็รีบวิ่งไปที่คณะ ที่ตอนนี้หน้าจะมีคนเยอะหน้าดูเพราะเท่าที่เดินผ่านคณะอื่นๆก็คนแน่นไม่ต่างกัน 

"ฮัลโลไอ้ปรานต์มึงอยู่ไหนว่ะ"

(ไอ้ธัญกูอยู่คณะแล้วมึงล่ะ)

"กูกำลังรีบวิ่งไป"

(เออเร็วๆพี่เขาให้เซ็นต์ชื่อด้วยเนี้ย)

"เออๆ จะถึงแล้ว" ผมวางสายไอ้ปรานต์ก่อนจะรีบวิ่งไปเมื่อมาถึงก็เดินไปตามที่รุ่นพี่จับให้ไปเซ็นชื่อตามจุดลงทะเบียนต่างๆ เมื่อเซ็นชืื่อเสร็จผมก็กวาดสายตามองหาไอ้ปรานต์ เมื่อไอ้ปรานต์เห็นผมมันก็ยกมือให้สัญญาณ ก่อน

"น้องชื่อไรค่ะ" เสียงพี่ผู้หญิงตัวเล็กๆเข้ามาทัก

"ชื่อธัญครับ"

"เขียนยังไงค่ะ ทอทหาร ไม้หันอากาศ นอหนูหรอ"

"ไม่ใช่ครับ ธอธง ไม้หันอากาศ ญอหญิงครับ" 

"จ่ะ นี้จ่ะป้ายชื่อของน้องเสร็จแล้วช่วยไปเซ็นชื่อที่พี่ๆตรงนู้นด้วยน่ะค่ะ"

"ขอบคุณครับ" เมื่อได้ป้ายชื่อมาผมก็เดินไปเซ็นชื่อตรงที่พี่ผู้หญิงบอกเมื่อกี้ 

 "แล้วเพื่อนน้องไม่มาหรอ?" ผมหันไปมองหน้ารุ่นพี่คนหนึ่งที่เดินเข้ามาทักผมกี่กำลังเซ็นชื่อ

"พี่ถามผมหรอครับ?" 

"ใช่ "

"เพื่อนผมหรอ นู้นไง" ผมชี้นิ้วไปทางไอ้ปรานต์ที่นั่งร้องเพลงปรบมือกับเพื่อนๆในคณะ

"ไม่ใช่คนนี้ พี่หมายถึงอีกคน"

"ไม่ใช่คนนี้ ถ้าเพื่อนผมก็มีไอ้นี่แหล่ะครับ"

"คือ พี่หมายถึงน้องคนที่มาดูประกาศรายชื่อสอบเข้าน่ะ พอดีวันนั้นพี่เห็นเรากับเพื่อนอีกคนนี่"

"ออ เรียนคนละคณะครับวันนี้เขามาดูเป็นเพื่อนผมเฉยๆ"

"อ้าว หรอ? แล้วเขาเรียนอะไร"

"พี่จะอยากรู้ไปทำไม" เมื่อเห็นว่ารุ่นพี่ที่มีป้ายแขวนคอว่าชื่อซันอะไรนี่เริ่มถามเรื่องพัทธ์มากเกินไปผมก็เริ่มสงสัยก่อนจะย้อนคำถามและจ้องหน้าทันที 

"เปล่าครับ" คนย้อนมองหน้าผมแบบไม่พอใจขึ้นมาไม่ต่างกัน เมื่อเซ็นชื่อเสร็จผมหันไปมองหน้ารุ่นพี่คนนี้ก่อนจะเดินไปนั่งเข้าแถวตรงที่ไอ้ปรานต์จองที่ไว้ให้ 

 

          "ทำไมมาสายว่ะไอ้ธัญ" ผมหันไปถามเพื่อนที่ลงมานั่งข้างๆ

"ตื่นสายนิดหน่อยว่ะแล้วรถติดอีก"

"ออ แล้วมึงมาไงว่ะ"

"เอารถมา"

"ไม่เห่อเลยน่ะมึง"

"สัตว์ พ่อกูซื้อไว้ให้ขับป่ะว่ะ"

"เออๆ แหม๋แซวหน่อยทำดุน่ะครับ ว่าแต่มึงเป็นไรเนี้ย"

"กูว่ากูมีโจทย์แล้วว่ะ"

"เชี้ยยย...นี้พึ่งวันแรกไปมีโจทย์ตอนไหนว่ะ"

"ไอ้ปรานต์มึงเห็นไอ้รุ่นพี่ที่ชื่อซันนั้นไหมว่ะ"

"ออๆ เห็นแล้วทำไมว่ะ"

"มันถามกูเกี่ยวกับพัทธ์ว่ะ"

"นี่มึงพูดจริงป่ะเนี้ย"

"เออ "

"แล้วมันไปรู้จักพัทธ์ได้ไงว่ะ"

"มันบอกว่าเห็นกูกับพัทธ์วันที่มาดูประกาศผลสอบว่ะ"

"เอาแล้วววว...กูว่างานนี้ไม่สนุกแล้วล่ะยิ่งมีเรื่องกับรุ่นพี่แบบนี้ไอ้ธัญเอ๋ยยยย" ผมหันไปมองหน้าไอ้ธัญที่จ้องมองไปที่พี่ซันที่มองมาที่ไอ้ธัญเช่นกัน

 

          ผมนั่งทำกิจกรรมร่วมกับเพื่อนๆในคณะแต่ก็ยังไม่ได้ทักทายใครเพราะผมเองก็ไม่รู้จะเริ่มยังไงดีเหมือนหลุดมาคนเดียวเพื่อนเก่าก็ไม่มีซักคน 

"หวัดดี" อยู่ๆก็มีผู้หญิงคนหนึ่งที่แต่งตัวด้วยชุดนักศึกษาที่ดูป้ามากๆเข้ามานั่งข้างๆผมผมหันไปยิ้มให้ก่อนจะทักกลับ

"หวัดดี"

"เราชื่อพลอย นายชื่อไร"

"เราชื่อพัทธ์" 

"ยินดีที่ได้รู้จักน่ะ" 

"อืม เหมือนกันน่ะ" หลังจากทักทายกันเสร็จผมก็มีเพื่อนแล้วก็คือพลอยนี่แหล่ะ แม้ท่าทางจะแปลกๆแต่ก็คุยได้ทั่วไปจริงๆ  

"นายจบมาจากไหนหรอ"

"สาธิต  แล้วพลอยล่ะ"

"เรามาจากต่างจังหวัดน่ะ"

"อ้าวงั้นก็อยู่หออะดิ"

"ใช่ หอของมหาลัยนี่แหล่ะ"

"แบบนี้ก็ต้องเข้าออกตามกฏเลยซิ"

"ใช่"

"งั้นไว้เย็นๆหลังเสร็จกิจกรรมเดี๋ยวเราพาพลอยเที่ยวกรุงเทพเอาไหม?"

"จริงน่ะ"

"อือ พาเพื่อนพลอยไปด้วยก็ได้น่ะ"

"ไม่มีหรอกเราไม่ค่อยมีเพื่อนตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมแล้ว"

"เหงาแย่เลย ไม่เป็นไรไว้อยู่กับเราพลอยมีเพื่อนเพิ่มอีกแน่นอน" พลอยหัวเราะก่อนจะหันไปสนใจกิจกรรมต่อ

 

          "เดี๋ยวพี่จะให้ดูระเบียบการแต่งตัวที่ถูกและน้องๆควรเอาเป็นตัวอย่างให้ดูน่ะครับว่าแบบไหนที่ถูกหรือผิด เชิญพี่ลูกแก้วกับพี่บอสด้วยครับ นี่น่ะครับน้องๆตัวอย่างที่ดีของคณะเราคือต้องแต่งแบบนี้น่ะครับ" เสียงไอ้พี่ซันพูดให้ทุกคนดูก่อนจะหันมาทางผมแล้วยิ้มมุมปากหลังจากที่แนะนำการแต่งกายเสร็จ

"แล้วก็พี่จะให้ดูตัวอย่างของคนที่แต่งกายไม่สุภาพและไม่เรียบร้อยน่ะครับน้องๆดูแล้วก็อย่าทำตาม น้องธัญครับช่วยรุกมาข้างหน้าให้เพื่อนๆดูหน่อยซิ" ให้มันได้แบบนี้ซิผมค่อยๆรุกขึ้นก่อนเดินออกไปด้านหน้า 

"นี่น่ะครับน้องๆ แบบที่น้องธัญใสมานี้ผิดน่ะครับ เน็คไทต้องไว้ในระดับนี้ ส่วนเสื้อก็ต้องทับในด้วยครับ โอเคไปนั่งได้ครับน้องธัญวันหน้ามาร่วมกิจกรรมก็แต่งกายให้ถูกต้องด้วยน่ะครับ"

"ครับ" ผมตอบพร้อมกับมองหน้าพี่ซันที่ทำทีหันหน้าไปพูดกับคนอื่นต่อ นี่มันประกาศสงครากันชัดๆคนอะไรว่ะพึ่งเจอก็เล่นงานกันแบบนี้เลยใช่ไหม 

"ไอ้ธัญ กูว่ามึงเจอโจทย์สายแข็งเลยว่ะ"

"เออ"

"แบบนี้มึงจะเอาไง"

"คุยอะไรกันครับสองคนข้างหลัง" ยังไม่ทันได้พูดอะไรเสียงไอ้พี่ซันก็ตะโกนใส่ผมกับไอ้ปรานต์ผมหันมามองก่อนจะนิ่งไม่พูดกันอีก  ใช้เวลานานทั้งวันกับการทำกิจกรรมที่โคตรจะน่าเบืื่อนี้เพราะไอ้พี่ซันนั้นคนเดียวจริงๆ 

"ไอ้ปรานต์มึงไปไหนต่อเนี้ย"

"กลับบ้านเลยว่ะแล้วมึงล่ะไปไหนต่อ"

"ว่าจะไปรับพัทธ์ก่อนว่ะ"

"เออๆ งั้นกูไปก่อนน่ะ"

"เออๆไว้เจอกัน"  พอไอ้ดิวแยกไปผมก็เดินไปที่รถก่อนจะหยิบโทรศัพท์โทรหาพัทธ์ 

"พัทธ์ อยู่ไหนแล้ว"

(กำลังจะเดินออกจากคณะ)

"งั้นรอที่หน้าคณะนั้นแหล่ะเดี๋ยวเราไปรับ"

(ก็ได้ มาเร็วๆน่ะ)

 

          หลังจากวางสายไอ้ธัญผมกับพลอยก็นั่งรอที่ม้านั่งหน้าตึกคณะ แต่แล้วสายตาของผมก็หันไปเห็นผู้ชายใส่เสื้อช๊อปเดินออกมากับผู้หญิงท่าทางห้าวๆอีกคน ใช่แล้วนั้นมันพี่แบงค์ญาติไอ้ธัญ 

"พี่แบงค์หวัดดีครับ" 

"อ้าวพัทธ์ ยังไม่กลับบ้านอีกหรอ"

"ยังครับพี่พอดีรอไอ้ธัญ"

"แล้วนี้ไอ้ธัญเสร็จแล้วหรอ"

"ครับพี่ แล้วนี่"

"ออ นี่พี่นันน่ะเพื่อนพี่เอง"

"หวัดดีครับ" 

"หวัดดี"

"แล้วก็นี่พลอยครับพี่เพื่อนใหม่คณะเดียวกับผม" เมื่อผมแนะนำตัวเองก็พูดคุยกันไม่นานรถของไอ้ธัญก็เข้ามาจอดข้างๆฟุตบาตร 

"ไงว่ะไอ้ธัญ"

"อ้าวพี่แบงค์หวัดดีครับ"

"เออ นี่พี่นันเพื่อนพี่เอง"

"ครับยินดีที่ได้รู้จักน่ะครับ อ้าวแล้วพี่จะไปไหนต่อเปล่าเนี้ย"

"ก็ว่าจะไปซ้อมมวยว่ะ" 

"ครับ"

"เออๆเดี๋ยวพี่ไปก่อนไว้คุยกัน" เมื่อพี่แบงค์ไปแล้วไอ้ธัญก็เดินมาหาผมกับพลอยที่นั่งรออยู่

"ไอ้ธัญนี่พลอยเพื่อนกู"

"หวัดดีครับ"

"อืม หวัดดี"

"ไอ้ธัญ กูว่าจะชวนมึงพาพลอยไปเที่ยวว่ะพอดีพลอยเขาอยากได้ของใช้ด้วยพาไปหน่อยได้เปล่าว่ะ"

"ได้ดิ จะไปซื้ออะไรล่ะ"

"พวกของใช้น่ะพอดีพลอยมาจากต่างจังหวัดของใช้ในหอไม่ค่อยมีเลยจะไปดูอะไรหน่อย"

"โอเค " 

"พลอย อยากได้อะไรก็บอกไอ้ธัญเลยน่ะจะได้ให้มันพาไปซื้อ"

"ขอบใจน่ะ เกรงใจจัง"

"ไม่ต้องเกรงใจ เดี่ยวซื้อของเสร็จเราพาไปเลี้ยงข้าวที่บ้าน"

"จริงๆพลอยฝีมือแม่พัทธ์ทำอาหารอร่อยมาก"

"งั้นต้องลองแล้วล่ะ ขอบใจพัทธ์กับธัญด้วยน่ะ"

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
7.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
7.5 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา