ขอบคุณความบังเอิญ2

7.3

เขียนโดย zeeto

วันที่ 13 กรกฎาคม พ.ศ. 2559 เวลา 20.16 น.

  18 ตอน
  0 วิจารณ์
  17.50K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

6) อยากให้หึง

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

          "พัทธ์หลับยัง" ผมนอนตะแคงหันไปมองใบหน้าของคนที่นอนข้างๆที่มองเห็นลางๆจากแสงไฟที่ลอดผ่านม่านห้องนอนเข้ามา

"ยัง แล้วนี้มึงไม่หลับอีกหรอว่ะ"

"อือ พัทธ์"

"ว่า?"

"พัทธ์ไม่อายแล้วหรอมีเราเป็นแฟนอ่ะ"

"ตอนแรกๆก็อายน่ะ เพราะตอนนั้นกูคิดว่ามึงแค่อยากแกล้งกูเล่น"

"แล้วตอนนี้ล่ะ ไม่อายหรอ"

"ก็  คิดว่าไม่น่ะแต่รู้สึกเขินๆมากกว่าว่ะ เหมือนเมื่อเย็นที่ไอ้ปรานต์พูดว่ากูเป็นแฟนมึงต่อหน้าพวกพี่แบงค์กับพี่นันแล้วก็พลอย บอกตรงๆน่ะ กูโคตรเขินเลย"

"อ้าว  ที่พัทธ์เงียบนั้นคือเขินไม่ใช่โกรธเรากับไอ้ปรานต์หรอ"

"เออ กูก็เขินของกูเหอะ "

"เราก็นึกว่าโกรธเรา ได้ยินแบบนี้ค่อยโล่งหน่อย"

"กูจะโกรธมึงทำไมก็ในเมื่อมึงกับกูเป็นแฟนกันจริงๆ" ผมค่อยๆดึงพัทธืเข้ามากอดไว้แน่นก่อนจะกดปลายจมูกลงที่แก้มเบาๆ

"ได้คืบแล้วเอาศอกเลยน่ะมึงเนี้ย"

"ก็เราดีใจ พัทธ์รู้ป่ะสามปีที่เรารักพัทธ์มา เราไม่เคยรู้สึกเบื่อเลยน่ะ"

"เออ กูรู้ แต่บางทีกูว่ามึงกลับเข้าสู่โหมดกวนๆแบบเมื่อก่อนดีกว่าน่ะ  กูเจอมึงมาแบบนี้กูก็ไม่ชินว่ะ"

"แบบเมื่อก่อนคือ?"

"ก็ตอนม.6มึงเล่นตามติดกูแล้วก็ประกาศความเป็นเจ้าของกูซ่ะคนอื่นไม่กล้ายุ่งเลย แต่มาตอนนี้มึงเหมือนปล่อยกูลอยแพยังไงบอกไม่ถูก"

"อยากให้เราหึงหรอ" ผมแกล้งถามคนที่นอนในอ้อมกอด 

"เปล่าาา ... ก็แค่..."

"แค่อะไร พูดให้จบดิ"

"ไม่รู้โว้ย เมื่อก่อนมึงเป็นแบบไหนล่ะ แคร์สายตาใครที่ไหน เดี๋ยวนี้มึงจะคบกับกูนี้กลัวคนอื่นรู้ไปหมดจนบางทีกูคิดว่ามึงไม่รักกูแล้วเนี้ย"

"บ้า เราจะไม่รักพัทธ์ได้ไง"

"ก็มึงไม่ยอมให้กูไปหาที่คณะ เหมือนกลัวไปเจอใคร"

"ก็ใช่  เอาจริงๆเรากลัวพัทธ์ไปเจอกับไอ้พี่ซัน"

"พี่ซัน?  ออเออๆวันนี้เจอแล้ว ว่าแต่ทำไม มึงชอบเขาหรอ"

"เปล่า คือ ยังไงดีล่ะ ก็วันที่เราไปดูผลสอบเข้าจำได้ไหม"

"ออ อือ"

"นั้นแหล่ะพี่แกเห็นเราสองคนแล้ว ไอ้พี่ซันมันชอบพัทธ์ มันพยายามบีบเราเพื่อจะถามเกี่ยวกับพัทธ์เราก็เลยไม่อยากให้พัทธ์ไปหาเราที่คณะ"

"เรื่องนี้นี่เองแล้วก็ไม่พูดแต่แรกทำให้คิดมากอยู่ตั้งนาน"

"คิดมาก?" ผมจับพัทธ์ให้พลิกตัวหันหน้าขึ้นมามองผ่านแสงที่มีน้อยนิด

"พัทธ์หึงเราหรอ"

"บ้า กูเปล่าหึง" 

"ช่างเหอะ  เราก็จะคิดว่าหึงแล้วกัน "

"แล้วแต่มึงเลย" ผมใช้มือค่อยๆลูบหัวพัทธ์เบาๆก่อนจะค่อยๆเลือนริมฝีปากลงไปจูบที่ริมฝีปากของพัทธืเบาๆ ก่อนจะผละออก 

"พัทธ์ !!"

"อะไรของมึง อยู่ๆก็ทำเสียงให้ตกใจ"

"คือเรามีไรจะถามอ่ะ"

"อะไรว่ะ"

"ถ้า  วันนั้นอ่ะ ที่เราไปวิ่งแก้บนแล้วสมมุติน่ะถ้าวันนั้นเราไม่หลับพัทธ์จะให้รางวัลอะไรเราหรอ"

"มึง มึงจะถามทำไมเนี้ย"

"ก็เราอยากรู้"

"ไม่บอก "

"บอกหน่อยน่ะๆๆๆ"

"ไม่บอก"

"ไม่บอกเราจูบน่ะ"

"ไม่บอก เฮ้ยยย" ไม่รอช้าผมพลิกตัวเองขึ้นไปค่อมบนตัวของพัทธ์จนคนที่ถูกทับตกใจร้องเสียงหลงออกมา

"มึงทำอะไรเนี้ยกูหนักออกไป"

"ไม่ออก"

"ไอ้ธัญกุหนัก ออกไปเลย  เฮ้ยย!! ไอ้ธัญ..." ผมก้มลงไปหอมแก้มสองข้างสลับซ้ายขวาก่อนจูบที่หน้าผากแล้วผละออก 

"แก้มนิ๊มมมม นิ่ม"

"นิ่มเชี้ยไร หนวดแข็ง ออกไปเลย"

"ใจร้ายว่ะ รู้ไหมหนวดเนี้ยออกจะเซ็กซี่"

"พอเลยลงจากตัวกุได้แล้วหนัก"

"ลงก็ได้ งั้นพัทธ์มานั่งบนตัวเราแทนไหมล่ะ"

"ไอ้ธัญไอ้ลามก พอเลยมึงดึกแล้ว"

"ไม่นั่งหรอเราให้เอาคืนเลยน่ะเนี้ยเมื่อกี้เราทับพัทธ์ คราวนี้พัทธ์ก็ทับเราไง"

"นอนได้แล้วลงไปเลย ถ้ามึงไม่นอนดีๆกูจะให้ไปนอนข้างนอกน่ะ"

"โอเคๆ ยอมๆ แต่จูบเราก่อนได้ป่ะ"

"อะไรของมึงเนี้ย มึงพึ่งจูบกูไปไม่ใช่รึไง"

"ก็เราอยากให้พัทธ์จูบเราก่อนบ้าง น่ะๆ ๆๆ" คนถูกคาดครั้นรั้งท้ายทอยของผมลงไปประกบจูบก่อนจะผละออก

"พอใจยังออกไปเลยหนักเนี้ย"

"คร๊าบบบบ ฝันดีน่ะ" 

 

          (ค่ะพี่นัน) ทันทีที่เสียงปลายสายดังเข้ามามันทำให้รู้สึกขนลุกแบบบอกไม่ถูกแต่ก็เอาว่ะสัญญาไปแล้วว่าจะช่วยเรื่องลูกพี่ลูกน้องของเพื่อนก็ต้องช่วย

"ลูกแก้วพี่มีอะไรจะถามลูกแก้วหน่อยค่ะ"

(พี่นันจะถามอะไรลูกแก้วค่ะ  แต่อย่าถามน่ะค่ะว่าลูกแก้วรักพี่นันไหมเพราะลูกแก้วตอบได้เลยว่าลูกแก้วรักพี่นันมาก)

"เปล่าค่ะ คือพี่อยากรู้ว่าใครเป็นพี่รหัสของไอ้ซันลูกแก้วพอจะบอกพี่ได้ไหมค่ะ"

(พี่รหัสของพี่ซันหรอค่ะ)

"ใช่ค่ะ ลูกแก้วพอจะรู้ไหมว่าใคร"

(รู้ค่ะ ว่าแต่พี่นันถามทำไมค่ะ)

"พอดีพี่มีอะไรจะคุยกับพี่เขาหน่อย ว่าแต่ลูกแก้วบอกพี่ได้ไหมค่ะ"

(ค่ะ แต่ต้องมีข้อแรกเปลี่ยนกันน่ะ) กูว่าแล้วไง 

"ได้ค่ะว่าแต่น้องลูกแก้วจะให้พี่ทำอะไรล่ะ"

(ก้ปีนี้งานเฟรชชี่ไนท์อ่ะ ลูกแก้วอยากพาพี่นันไปงานด้วยพี่นันไปกับลูกแก้วน่ะ) เชี้ยยยย เอาไงดีว่ะนันเอ้ย ท่องไว้ๆ เพื่อน้องเพื่อน

"ได้ค่ะ "

(พี่นันตกลงแล้วน่ะ)

"ค่ะ ว่าแต่ตกลงใครเป็นพี่รหัสของไอ้วัน"

(พี่โยค่ะ แต่ว่าพี่นันห้ามไปจีบน่ะค่ะงานนี้ลูกแก้วไม่ยอมแน่)

"ไม่หรอกค่ะ ขอบคุณน่ะค่ะงั้นลูกแก้วไปนอนเถอะฝันดีน่ะ"

(ค่ะฝันดีค่ะ อย่าลืมสัญญาแล้วกัน) ขนลุกหมดแล้วเนี้ยงานเฟรชชี่กูจะโดนอะไรบ้างว่ะเนี้ย 

 

          

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
7.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
7.5 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา