ช้าไปไหม....เธอ

 

 

 

 

โทโมะ: แก้ว เป็นไงบ้าง 

 

 

 

 

        โทโมะที่นั่งเล่นอยู่กับลูกสาววัย 2ขวบ ที่เห็นภรรยากลับมาก็รีบลุกไปถาม 

 

 

 

 

แก้ว: วันนี้ฟางลางานกลับบ้านก่อน แต่ 

 

 

โทโมะ: แต่...แต่อะไร

 

 

 

แก้ว: ก็เพื่อนนายอ่ะ ไปดักรอฟางแถวป้ายรถเมล์ ดีที่ฟางเห็นก่อนเลยให้เฟย์มารับได้ทัน 

 

 

 

 

โทโมะ: เฮ้อ ไอป๊อบก็มาหาโทโมะที่บริษัทอ่ะ ถามเรื่องฟางใหญ่เลย 

 

 

 

 

แก้ว: แล้วตอบไปว่าไง 

 

 

 

โทโมะ: ก็ตามที่แก้วสั่งนั้นแหละ ฟางเคยขอร้องไว้ยังไง โทโมะไม่ลืมหรอก 

 

 

 

 

 

        วันที่ฟางคลอดลูกก็มีแก้วโทโมะเขื่อนเฟย์ ทุกคนมารอดูหน้าหลาน ฟางตื่นขึ้นมาหลังจากคลอด ทุกคนก็รีบเข้ามาดู โทโมะก็ถามขึ้น "ฟางจะบอกป๊อบมันมั้ยว่าคลอดแล้ว" ฟางส่ายหน้า "อย่านะโทโมะ อย่าบอกเค้า เราขอร้อง" "ทำไมล่ะฟาง" "เค้าไม่ได้ต้องการเด็กคนนี้ อย่าทำให้เค้าต้องมากังวล รับรู้เรื่องพวกนี้เลยนะ" แก้วก็พูดขึ้น "แกแน่ใจแล้วนะฟาง" "แน่ซิ" เฟย์ก็พูด "แกต้องเข้มแข็งให้ มากๆนะฟาง แกไม่ต้องห่วงนะยังไงๆพวกเราก็จะอยู่ข้างๆแกกับลูกตลอดไปนะ" เขื่อนพูดต่อ "ใช่พวกเราจะช่วยฟางเลี้ยงหลานเอง (: " 

 

 

 

 

 

แก้ว: แต่อีกใจนึงก็น่าสงสารทั้งฟางทั้งป๊อบเลยนะ 

 

 

 

 

โทโมะ: อื้ม 

 

 

 

แก้ว: ไปดูลูกดีกว่า 

 

 

  

 

 

        

 

เฟย์: เขื่อน 

 

 

เขื่อน: ว่าไงจ้ะ 

 

 

เฟย์: เฟย์สงสารฟางจัง 

 

 

 

เขื่อน: เรื่องป๊อบนะเหรอ 

 

 

 

เฟย์: อืม เราจะช่วยฟางยังไงดีอ่ะ 

 

 

 

เขื่อน: จะว่าไปเรื่องนี้ป๊อบมันผิดเต็มๆนะ 

 

 

 

เฟย์: แต่จะว่าไปเฟย์ก็อยากให้ฟางกับป๊อบคืนดีกันนะ ก็ในเมื่อป๊อบตามหาฟาง อยากจะรับผิดชอบ ดูแลฟางกับลูก เฟย์สงสารยัยฟรัง ต่อไปโตขึ้นไปเรื่อยๆ แล้วมีคนถามถึงพ่อถึงแม่ เฮ้อ

 

 

 

 

 

เขื่อน: เฮ้อออ ไอป๊อบมันก็เพื่อน ฟางก็เพื่อน แต่ถึงยังไง มันก็เป็นเรื่องของคนสองคน 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แม่บ้าน: คุณแก้วค่ะ มีแขกมาหาค่ะ

 

 

 

 

แก้ว: ใครมาแต่เช้า 

 

 

 

ป๊อบ: แก้ว 

 

 

 

แก้ว: !! ป๊อบ !!

 

 

 

ป๊อบ: แก้วเรามีเรื่องอยากถามอ่ะ

 

 

 

แก้ว: เรื่องอะไรเหรอ 

 

 

ป๊อบ: เรื่องฟาง 

 

 

 

เขื่อน: นัดมาพร้อมหน้าพร้อมตาเลยนะ 

 

 

 

    ป๊อบปี้เป็นคนนัดให้เขื่อนกับเฟย์มาที่บ้านแก้ว 

 

 

 

ป๊อบ: มากันแล้ว งั้น

 

 

 

โทโมะ: ก็กูบอกมึงไปแล้วว่า พวกเราไม่ได้ติดต่อฟางเลย 

 

 

 

ป๊อบ: ขอร้องล่ะ อย่าโหกหกกันเลยนะ 

 

 

 

เฟย์: ป๊อบนายต้องการอะไร นายเป็นคนเลือกทางนี้เอง 

 

 

 

เขื่อน: ใจเย็นน่าเฟย์ 

 

 

แก้ว: ใช่ ต้องการอะไร 

 

 

 

ป๊อบ: บอกเถอะนะ ว่าฟางกับลูกอยู่ที่ไหน เราอยากเจอฟางกับลูกจริงๆ เราพร้อมที่จะดูแลพวกเค้าแล้ว ทุกอย่างจะไม่เลวร้ายเหมือนเมื่อก่อน นะแก้ว เฟย์ โทโมะ เขื่อน บอกเถอะ ว่าฟางอยู่ไหน 

 

 

 

 

        ทั้ง 4 คนมองหน้ากัน แล้วถอนหายใจ 

 

 

 

 

แก้ว: พวกเรา...

 

 

 

 

เฟย์: พวกเราไม่รู้หรอกนะ ว่าฟางมันจะอยากเจอนายรึเปล่า 

 

 

 

แก้ว: ที่อยู่ฟาง 

 

 

 

เฟย์: ถ้าคราวนี้ง้อฟางไม่ได้ ก็อย่าหวังว่าจะมีคราวหน้าอีกเลย 

 

 

 

ป๊อบ: ขอบคุณนะ เฟย์ แก้ว ขอบคุณมากๆเลยนะ 

 

 

 

 

แก้ว: ที่พวกเราบอกอ่ะ เพราะพวกเราก็ไม่อยากให้ฟาง ต้องทนลำบากอีกแล้ว ฟางลำบากมามาก และเหนื่อยมาเยอะ ต้องต่อสู้กับชีวิตตั้งมากมาย ทำงานหนัก แม้แต่ตอนที่อุ้มท้อง ฟางยังทำงานเก็บเงินทุกวัน ทำจนใกล้คลอด 

 

 

 

เฟย์: ใช่ ฟางเข้มแข็ง และอดทนมาก อย่าทำให้ฟางต้องเจ็บปวดอีกนะ 

 

 

 

 

ป๊อบ: สัญญา คราวนี้ชั้นจะไม่ทิ้งฟางไปไหนอีกแล้ว