ฟ้าเคียงดาว

 

 

 

 

 

ถึงเวลาแล้ว... ที่เด็กสาวร่างระหงอย่างแก้วจะต้องบินกลับมาเมืองไทย เพื่อทำตามสัญญาที่ให้ได้กับคุณย่าอ่อน ผู้ที่ส่งเธอมาตามล่าหาความฝันถึงเมืองนอกเมืองนาตามใจที่เธอหวังไว้ โดยแลกเปลี่ยนกับข้อเสนอที่มา ' หลังจากเรียนจบ เธอจะต้องกลับมาและยอมแต่งงานมีหลานให้กับท่านโดยไม่มีข้อแม้ใดๆทั้งสิ้น '  ให้ตายสิ มันไม่ได้เป็นไปตามที่เธอต้องการเลยแม้แต่น้อย แต่คิดหรอ ว่าเด็กอารมณ์ศิลปินอย่างเธอจะยอมให้ใครมาบังคับง่ายๆ  หึ

 

 

 

" แกกลับไป พี่แทนคงจะอกแตกตายแน่ๆ " หลานสาวย่าอ่อนยิ้มเยาะให้กับเพื่อนสนิทที่นั่งเก็บกระเป๋าอยู่ข้างๆกัน

 

 

 

" คนเจ้าชู้พันนั้น เดี๋ยวก้เจอคนใหม่อีกไม่นานหรอกน๊า คงไม่มานั่งคอตกน้ำตาไหลเหมือนในละครหรอก " หญิงสาวหน้าตาดีเปรยตามอย่างไม่แคร์ก่อนจะจัดกระเป๋าต่อ

 

 

 

 

" 555 เออก็จริงอย่างที่แกพูดนั้นแหละ เออนี่.. กลับไป ชั้ลหวังว่าร้านของเราจะเสร็จเรียบร้อยแล้วนะ " เธอจัดเสื้อพร้อมกับหันไปมองเพื่อนสาวอย่างรอคำตอบ หญิงสาวยักไหล่ก่อนจะกระโดดขึ้นเตียงไปหยิบโทรศัพท์แล้วเปิดรูปภาพที่แม่ส่งมาให้กับแก้วดู

 

 

 

 

" ทุกอย่างพร้อม รอแค่เรากลับไปทำ ... " เธอพูดจบประโยคก่อนจะนึกจิตนาการ " เราช่วยกันออกแบบชุด ชั้ลเป็นคนตัดชุด แกออกแบบและรับถ่ายรูป ดูแลเรื่องรูปภาพทุกอย่าง  OMG  ! ทุกอย่างดูลงตัว  " 

 

 

 

เธอทั้งสองเดินทางมาตามหาฝันพร้อมกัน ฝันที่เหมือนกันและมีทางเดินฝันทางเดียวกัน หากแต่บุคลิกของพวกเธออาจจะแตกต่างกันบ้าง

 

แก้ว...ผู้หญิงคนหนึ่ง ที่ในครอบครัวมีแค่แม่และย่า ส่วนพ่อของเธอได้เสียเสียชีวิตไปตั้งแต่เธอยังเด็ก ปมของเธอทำให้เธอต้องสร้างเกราะป้องกันที่แข็งแกร่ง  เธอมักคิดเสมอว่า.. แม้เธอจะเป็นผู้หญิงแต่เธอก็สามารถดูแลตัวเองได้ แต่มันเป็นเพียงแค่เปลือกนอกเท่านั้น เพราะจริงๆแล้ว ผู้หญิงอย่างเธอก็ต้องการคนดูแลเหมือนกัน  เธอฝันอยากจะเปิดร้านชุดแต่งงาน เพราะเธอชอบมากในการออกแบบชุดและถ่ายภาพพรีวีดดิ้งให้กับคู่รัก  เพราะรอยยิ้มของพวกเขาทำให้เธอมีความสุข

 

 

 

และเธอ ผู้หญิงสวยที่เกิดมาในครอบครัวที่อบอุ่น ผู้หญิงที่อ่อนหวาน อ่อนโยน ขี้อ้อนนและใจดี จึงสร้างความหลงใหลให้ผู้ชายตกหลุมรักได้อย่างง่ายๆ เธอเองก้มีความฝันที่เหมือนกันกับแก้ว แต่เธอฝันอยากจะตัดชุดแต่งงานให้ออกมาดูดีที่สุดเท่าที่จะทำได้และออกแบบชุดแต่งงานให้เด่นที่สุด 

 

 

และทั้งสองคนจึงตัดสินใจร่วมกันเปิดร้าน sweet wedding  เป็นร้านที่เกี่ยวกับการแต่งงานครบวงจร ทั้งชุดบ่าวสาว ภาพถ่ายพรีเวดดิ้ง การ์ดแต่งงานและของชำร่วย

 

 

 

" เยี่ยมเลย ชั้ลจะได้เอาเรื่องนี้ไปต่อรองกับย่าอ่อน หึหึ " แก้วทำหน้าตาเหมือนกำลังคิดแผนอยู่จนเพื่อนสนิทอดขำกับความเจ้าแผนการณ์ของเธอไม่ได้

 

 

 

" แกบ่ายเบี่ยงเรื่องนี้มาเกือบ3ปีแล้วนะ คิดว่ารอบนี้ยังจะรอดอีกหรอวะ " ฟางพูดเหมือนไม่อยากจะเชื่อ เพราะเธอเองก็รู้จักและสนิทสนมกับย่าอ่อนมาก จึงรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับแก้วเป็นอย่างดี

 

 

 

" ก็รอดมาได้ทุกครั้งหนิ  แล้วคิดหรอ ว่าครั้งนี้จะไม่รอดอะ " เธอพูดอย่างมั่นใจ ผิดกับอีกคนที่สัมผัสได้ว่ามันไม่น่าจะเป็นแบบนั้น

 

 

" ทำไมแกไม่หาแฟนใหม่เอาสักคนวะ คัดสรรเอาเฉพาะที่ดีๆ แล้วก้แต่งๆกันไปให้จบๆ ให้ย่าอ่อนสบายใจ แล้วสักพักค่อยเลิกกันก็ได้หนิ  " ฟางเสนอ

 

 

" แกทำเหมือนผู้ชายดีๆมันหาง่ายอย่างงั้นแหละ ไม่อะ ชั้ลจะไม่เอาตัวเองเข้าไปในวังวนของความรักอีกแล้ว เพราะชั้ลยังจำไม่เคยลืม ว่าการพลากจากกันมันเจ็บขนาดไหน " พูดจบแก้วก็ลุกขึ้นไปจากที่ตรงนั้นทันที ฟางมองตามอย่างเป็นห่วง แต่รู้ดีว่าอารมณ์แบบนี้คนอย่างแก้วนั่น ต้องการที่จะอยู่คนเดียวมากกว่าาาา

 

 

 

 

 

และแล้วก็ถึงเวลาาาา ...... สนามบินสุวรรณภูมิ 

 

 

 

" ไหนๆ เห็นไอแก้วแล้วยังนังเกตุ " หญิงสูงวัยในชุดสวยสมวัยชะเง้อมองหลานสาวอย่างตื่นเต้น

 

 

 

" จะเห็นยังไงหละแม่ เครื่องยังไม่ลงเลย " การะเกตุพูด

 

 

 

" อะไรวะ ข้ามารออยู่ตั้งนมนานแล้ว ทำไมยังไม่มาอีก " ย่าอ่อนเริ่มจะหวุดหงิด

 

 

 

" ก็หนูบอกแม่แล้วว่ามันจะถึงมาแปดโมงเช้า แต่แม่ก้ดันจะมาตั้งแต่ห้าโมง แล้วยังจะมาบ่นอีก " การะเกตุเหน็บใส่

 

 

 

 

" ก็ข้าตื่นเต้นนี่ว๊าาา ไม่ได้เจอมันตั้งนาน อีกอย่างข้าก้อยากให้มันเจอกับพ่อการินเร็วๆ ดูสิ! ว่าไอหลานตัวแสบมันจะทำหน้ารักไง คริๆ " ย่าอ่อนหัวเราะชอบใจก่อนจะเหล่ตาไปมองการิน ผู้ชายเรียนหมอที่สวมใส่แว่นหน้าเตอะ แต่งตัวเรียบร้อยยยมากจนทำให้ดูแก่เกินอายุจริง 

 

 

 

 

" คุณย่าอ่อนครับ นั่นแก้วใช่ไหมครับ " การินเดินเข้ามาหาย่าอ่อนก่อนจะกระซิบถามเสียงหวานเพราะ 

 

 

 

" ไหนๆ ชี้ให้ย่าดูหน่อยสิ " ย่าชะเง้อมองตามนิ้วของการินก่อนจะยิ้มจนแก้มแทบปริ

 

 

 

 

หลานสาวร่างระหงของตนกำลังเดินเฉดฉายแต่งตัวแนวสวยเท่เข้ามาทางนี้พร้อมๆกับฟาง

 

 

 

 

" ไอแก้วโว้ยยยย  ข้าอยู่นี้ !!!!! " ย่าอ่อนตะโกนลั่นตนคนใกล้ๆหันมามองกันเป็นแถว เล่นเอาการะเกตุต้องรีบห้ามปรามด้วยความอาย ไม่ต่างกันกับแก้วที่ต้องรีบวิ่งเข้ามาห้ามน่าตัวเองไม่ให้ตะโกน

 

 

 

 

" ย่าาา ตะโกนแบบนี้เดี๋ยวตำรวจก็จับหรอก " เธอดุเสียงอ่อนแล้วเหลือบมองการินที่เอาแต่มองฟางนาเยิ้ม

 

 

 

" จับก็ดีสิวะ ข้าจะได้เอาเอ็งไปด้วย เผื่อจะได้ทั้งผัวเป็นหมอทั้งผัวเป็นตำรวจ " ย่าอ่อนพูด

 

 

 

 

" ใจคอแม่จะให้มันมีผัวทำงานทุกอาชีพเลยมั้ย " การะเกตุเอ็ด

 

 

 

 

" เออ  ความคิดดีนะ ..... อะๆ นี่นังแก้ว นี่พ่อการิน เป็นหมออยู่ที่โรงพยาบาลแถวๆบ้านเราหนะ  เป็นไงคนนี้โดนใจเอ็งงงยัง " ไม่ทันที่จะถามไถ่ถึงสาระทุกข์สุขของหลานสาว ย่าก้เล่นแนะนำว่าที่หลานเขยเสียก่อน งานนี้เล่นเอาฟางอดขำไม่ได้

 

 

 

 

" เป็นเกย์หรือเปล่าไม่รู้ " แก้วเหล่มองด้วยหางตา เมื่อเห็นการินมองมาที่ตน

 

 

 

 

 

" ผมไม่ได้เป็นเกย์นะครับ ผมเป็นผู้ชาย 100% " การินพูดแล้วยิ้มหวานให้แก้ว  แก้วยิ้มเร็วๆแล้วหันไปมองฟางอย่างหงุดหงิด

 

 

 

 

" เออ ดีเลย งั้นเรากลับกันได้แล้วนะ ปะๆ ฟางไปกับย่า ส่วนไอแก้วไปกับหมอนะ  ฝากหลานย่าด้วยนะพ่อหมอการิน " ย่าอ่อนยิ้มเปิดทางก่อนจะลากฟางให้ตามตนไปพร้อมกับการะเกตุ

 

 

 

 

" see you soon นะ darling  ... Bye " ฟางกริปตาข้างนึงเป็นการเย้ย ก่อนจะยกมือบั๋ยบายแก้ว  แก้วมองตามอย่างหมั่นไส้แต่ขัดใจย่าอ่อนไม่ได้

 

 

 

 

" ไปกันเลยไหมครับคุณแก้ว " หมอการินพูดเพียงเพราะ แล้วมองแก้วอย่างชอบพอ

 

 

 

" ไปกันเลยคะคุณการิน " แก้วแสดงละครยิ้มหวานนน ก่อนจะเดินนำหมอการินแล้วทำหน้าเอิ่มใส่อย่างหงุดหงิด 

 

 

 

 

ฝากเรื่องใหม่ด้วยนะคร้าบบบ