รักแลกเปลี่ยน (Yoongi & Taehyung)

-

เขียนโดย PurplePrincess

วันที่ 4 กันยายน พ.ศ. 2559 เวลา 00.00 น.

  5 บท
  2 วิจารณ์
  7,016 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 4 กันยายน พ.ศ. 2559 07.57 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

5) ตลอดไป

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

          

เว็บขีดเขียนเว็บขีดเขียน

 

แสงแดดเริ่มทอลอดเข้ามาทางหน้าต่าง ผมเลยต้องตื่นขึ้นมาอย่างง่วงๆ 

          "เช้าแล้วหรอเนี่ย"  ผมคว้านาฬิกาปลุกบนหัวนอนขึ้นมาดู...เจ็ดโมงแล้วนี่นา 

แทฮยองต้องบินไปเกาหลีแต่เช้าเลยนิ

          ผมคลานลงจากเตียงเพื่อจะไปปลุกแทฮยอง หมอนั่นยังนอนหลับตาพริ้มอยู่เลย 

ยังน่ารักไม่มีเปลี่ยน

          ผมเอนตัวลงไปนอนข้างแทฮยอง แล้วก็คว้าแทฮยองเข้ามากอดทั้งที่หลับๆอย่างนั้นแหละ

ขออยู่แบบนี้สักพักเถอะนะ อย่าเพิ่งตื่นขึ้นมาเลย

          แต่คำขอร้องก็ไม่เป็นผล เสียงนาฬิกาปลุกจากมือถือดังขึ้น แทฮยองลืมตาตื่นขึ้นมาพอดี

          "เฮ้ย...พี่กิ" แทฮยองรีบดีดตัวออกจากอกผมอย่างเร็ว 

          "อะไรเล่า...ขอกอดหน่อยไม่ได้หรือไง" 

          "ตกใจหมด นี่เช้าแล้วใช่มะ ผมต้องรีบแต่งตัวละ เดี๋ยวตกเครื่องบิน"

          แล้วแทฮยองก็รีบเดินเข้าห้องน้ำไปอย่างไว เวลาหมอนี่ตกใจนี่มันน่ารักกว่าปกติอีกแฮะ

          

           แทฮยองเดินลงมาข้างล่างพร้อมกับกระเป๋าเสื้อผ้าหนึ่งใบ นี่นายต้องไปแล้วจริงๆหรอ

ฉันไม่อยากให้นายไปเลย

           "เตรียมตัวเสร็จรึยังลูก แทฮยอง เดี๋ยวป๋าไปส่ง"

           "เสร็จแล้วครับ เราไปกันเลยมั้ยฮะ"

           "ยุนกิ แกไปส่งน้องไป ส่งดีๆนะ อย่าขับเร็วมากล่ะ" 

           แม่ให้ผมไปส่งแทฮยองที่สนามบิน จริงๆผมก็ตั้งใจจะไปส่งน้องด้วยตัวเองอยู่แล้วด้วย เผื่อ

จะบอกลากันที่นั่น แต่...

           หมับ ---

           "แทฮยอง นายไม่ไปได้มั้ย  อยู่ที่นี่กับฉันเถอะนะ" ผมกอดแทฮยองจากด้านหลัง

ผมไม่อยากปล่อยให้แทฮยองหลุดมือไปไหนอีกต่อไปแล้ว ถึงจะผิดกฏแค่ไหนก็ตาม 

           "พี่กิ...ผมบอกแล้วไงครับว่าผมอยู่ที่นี่ไม่ได้" แทฮยองพยายามจะแกะมือผมที่กอดเอว

ของเขาอยู่ แต่รู้สึกเหมือนมีน้ำหยดบนหลังมือของผมเลย แทร้องไห้เหรอ?

           "แท...ฉันรักนายนะ แค่นี้มันยังไม่พออีกหรอ นายมาเรียนที่นี่เถอะนะ ฉันขอร้อง"

           "..."

           "พอได้แล้ว แทฮยอง...หนูไม่ต้องไปไหนทั้งนั้นแหละ"

           "หมายความว่าไงครับคุณป้า/แม่ว่าไงนะ"

           ผมกับแทฮยองโพล่งขึ้นมาพร้อมกัน แม่พูดอะไรน่ะ...

           "จริงๆแล้วที่แทฮยองมาเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนที่ญี่ปุ่น มันไม่ใช่เรื่องจริงหรอก แม่เตี๊ยม

กับแม่ของแทฮยองไว้ เพราะอยากให้พวกแกทำความรู้จักกัน ก่อนที่จะเข้าพิธีหมั้นในอีกหนึ่ง

สัปดาห์ข้างหน้า"

           "นี่มันอะไรกันครับ !! ผมงงไปหมดแล้ว !!" แทฮยองผละออกจากอ้อมกอดผม

ใช้หลังมือปาดน้ำตาอย่างโกรธๆ

           "ป้ากับยูริโกะ(แม่ของแทฮยอง) เราเป็นเพื่อนรักกัน เราสัญญากันไว้ว่า...ถ้าลูกของเรา

ทั้งสองโตขึ้นเมื่อไร เราจะให้หมั้นหมายและแต่งงานกัน"

           "ผมกับพี่กิเนี่ยนะ เราเพิ่งจะเจอกันเองนะครับ" นั่นสิ ผมเพิ่งจะเจอกับแทฮยองเอง

จะหมั้นกันได้ยังไง ถึงจะรักกันแล้วก็เถอะ

           "ไม่หรอก พวกแกเจอกันตั้งแต่ตอนเด็กๆแล้ว บ้านเราอยู่ติดกัน แต่พอช่วงม.ต้น 

พ่อของแทฮยองต้องไปทำงานที่เกาหลี เราถึงได้แยกกัน ลองนึกดูดีๆสิ"

           ตอนเด็กๆงั้นหรอ จำได้ว่าเราเคยเล่นกับเด็กผู้ชายคนนึง หน้าตาน่ารัก ยิ้มเก่งๆแบบนี้แหละ

แล้วเราก็ใส่แหวนคู่กันด้วย แต่แทฮยอง...

          ผมเหลือบไปมองที่กระเป๋าเป้ของแทฮยอง มีแหวนวงนึงห้อยอยู่ที่ซิบกระเป๋า มันเป็นแหวน

สแตนเลส ดูคุ้นๆแฮะ

          ผมก้มลงไปหยิบแหวนวงนั้นมาดู มันสลักไว้ว่า...ชูก้าฮยอง

          "แท นี่มัน...แหวนของฉันนิ" 

          "แหวนนี้หรอพี่ มันเขียนว่าชูก้าฮยองนิฮะ แต่พี่ชื่อมินยุนกิไม่ใช่หรอ"

          "ชูก้าเป็นชื่อเล่นของฉันเอง งั้นแหวนวงนี้"  ผมหยิบแหวนในกระเป๋าเสื้อออกมาดู 

มันสลักไว้ว่า...วี

          "นั่นก็แหวนของผม งั้นแสดงว่า..."

          "เราเคยเจอกันตั้งแต่เด็กๆแล้ว นั่นแหละจึงเป็นเหตุผลที่นายรู้สึกถูกชะตากับฉันตั้งแต่แรก

และที่ฉัน...ชอบนายด้วย" 

          "ในที่สุดเราก็เจอกันสักที" แทฮยองคว้ามือผมไปกุมไว้ แล้วก็ยิ้มกว้างแบบที่ชอบทำเวลา

ที่มีความสุข สุดท้ายเรื่องกลับกลายเป็นว่าเราเป็นคู่หมั้นกัน มันก็...ตลกดีนะ แต่ก็ดีแล้วล่ะครับ

เราจะได้อยู่ด้วยกันตลอดไป

          "เราเป็นคู่หมั้นกันนะแท แบบนี้ก็คงไปไหนไม่ได้แล้วล่ะ" 

          "ผมจะไม่ไปไหนแล้วครับ ผมจะอยู่กับพี่กิที่นี่ อยู่ด้วยกันตลอดไปเลย" แทฮยองยิ้ม

แล้วก็กอดผม แฟนกอดทั้งที เรื่องอะไรจะปฏิเสธละฮะ ^^

          "ดีมากครับที่รัก ต่อไปพี่จะไม่เรียกแทว่าแทแล้ว แต่จะเรียกว่าที่รักแทน ดีมั้ยครับ"

ผมมองตาของแทฮยองแบบตรงๆ แต่แทก็หันหลบไปอีกทาง อย่างกับหนังเลย ขี้อายจริ๊งงงง

แฟนใครก็ไม่รู้ ><

          "อย่าหลบตาพี่ดิ มองตาพี่" ผมจับหน้าของแทฮยองให้หันมามองตรงๆ แววตาของน้อง

เป็นประกาย ดูก็รู้ว่ามีความสุขมากๆ แล้วก็วูบไหวเหมือนกำลังตื่นเต้นด้วย

          "ก็ได้ครับ พี่กิจะเรียกผมยังไงก็ได้หมดละฮะ" 

          "น่ารักที่สุด" ผมหยิกแก้มแทฮยองเล่น หมั่นเขี้ยวอะ เด็กบ้าอะไรก็ไม่รู้ น่ารักกกกก

          "แฟนพี่กิก็ต้องน่ารักอยู่แล้ว ฮิฮิ" 

 

          นี่ล่ะครับ...รักแลกเปลี่ยน ผมได้พบรักกับนักเรียนแลกเปลี่ยนที่นี่ ขอบคุณอะไรก็ตามที่

พาให้เรามาเจอกัน ผมจะพยายามรักษามันไว้ให้ดีที่สุด เราจะอยู่ด้วยกันตลอดไป

 

         --------------------------------จบ-------------------------------------

          

           

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา