จะรักหรือจะแค้น

"นี่! นายโทโมะ นายว่าสีไหนสวยกว่า"แก้วพูดแล้วยืดโทโมะให้โทรศัพท์โทโมะที่นั่งข้างตัวเอง ให้ช่วยเลือกสีรองเท้าผ้าใบ

"เธอชอบสั่งของทางอินเตอร์หรอ"โทโะถาม

"อือ! ก็มันถูก และสะดวกสบายอีกด้วย แล้วตกลงสีไหนสวย"แก้วถาม

"สีขาว คู่นี้สวยดีนะ มันดูเข้ากับเทอดีนะ"โทโมะตอบ

"เฮ้ย! นายใจตรงกับฉันเลยอ่ะ ตอนแรกนะ ฉันเห็นสีขาวฉันชอบมากเลย แต่พอมาเห็นสีอื่นมันก็ชอบเหมือนกันอ่ะ นั้นฉันเอาสีนี้ดีกว่าเนาะ"แก้วพูดแล้วก้มหน้าจิ้มโทรศัพท์ทันที

"ไอ้โทโมะ มานี่ดิ!"เคนตะเรียกโทโมะที่ตอนนี้นั่งอยู่กับแก้ว โทโมะเดินมาหาเคนตะแล้วถามขึ้น

"อะไรว่ะ มีอะไรหรอ"

"ไอ้นี่ แซวแต่คนIอื่น พอโดนเข้าตัว แล้วดันไม่กล้า กากว่ะ คนอื่นไม่โสดแล้วนะโว้ย! เหลือแต่มึงแล้วนะ ไอ้กาก"ป๊อปปี้พูดแทนเคนตะ อย่างสะใจ

"อะไรของมึง กูไม่ได้กากโวย แต่การจีบของกูต้องไปที่ละขั้นโวยและที่สำคัญมันต้องใช้เวลา"โทโมะพูด

"ของกูกับฟางไม่เห็นต้องใช้เวลาเลย ชอบก็บอก ไม่เหมือนใครบ้างคน เก่งแต่ปาก"ป๊อปปี้พูด

"กูไม่ได้เก่งแต่ปาก เดี๋ยวกูจะจีบยัยทอมให้ดู"โทโมะพูดแล้วเดินไปหาแก้ว

"ยัยทอม! ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอนะ ออกไปคุยข้างนอกได้ไหม"โทโมะพูดแล้วเดินนำไปพร้อมกับหยิบกีต้าร์ไปและแก้วก็เดินตามไป โดยมีป๊อปปี้กับเคนตะยืนดูเหตุการณ์อยู่

"มีไร ทำไมต้องออกมาคุยข้างนอกฮ่ะ"แก้วเมื่อเดินตามโทโมะมาถึงริมชายหาดก็ถามขึ้นทันที โทโมะหันมากแล้วร้องเพลงขึ้น

" ฉันรู้ว่าเธอเคยเจอกับรักที่ทำให้เธอผิดหวังบ่อย เคยร้องไห้ ฉันรู้้เธอเหงาและคงอ่อนล้ากับการตามหาใครสักคน ที่ฝันใฝ่ I Know ว่าคงไม่ใช่คนที่ใช่ I Know เป็นคนที่เธอฝันไม่ได้ You Know แต่รักไม่เคยมีข้อแม้และฉันขอแค่ดูแลเธอ ไม่มีผู้ชายที่ดีที่สุด แต่ผู้ชายที่รักเธอที่สุด ก็อาจไม่ใช่คนสำคัญ ไม่หวังให้เธอรักฉันเพราะฉันแค่รักเธอ ไม่ใช่ผู้ชายที่ดีที่สุด แต่คน คนนี้ก็ขอรักเธอที่สุด ก็ไม่ว่าเธอจะยืนข้างใคร จะขอเป็นคนสุดท้ายที่ยืนอยู่ข้างเธอ"โทโมะร้องเพลงเสร็จก็เอามือมาจับแก้วทันที แล้วพูดว่า "จีบได้ป่ะ"

"นายทำอะไรของนายเนี่ย จีบอะไร จีบใคร"แก้วพูดด้วยความเขิน

"จีบเธอนั้นล่ะ ยัยทอมน่าอ่อน เป็นแฟนกันนะ"โทโมะพูดแล้วทำให้แก้วเขินกว่าเดิม แก้วพยักหน้าแต่ไม่ตอบเพราะยังเขิน

"เย้! มีแฟนแล้วโว้ย ไอ้เขื่อนมึงมาก็ดีแล้ว กูมีแฟนแล้วโว้ยย เห็นไหมไอ้ป๊อป กูทำได้ ฮ่าา กูมีแฟนแล้ว ขอบคุณนะแก้ว"โทโมะ กระโดดดีใจ แล้วบอกเขื่อนที่เดินมากับเฟย์ แล้วหันมาหอมแก้มแก้วทันทีด้วยความดีใจ แก้วทำอะไรไม่ถูกได้แต่ยืนยิ้มกับอาการของโทโมะ