พี่เลี้ยงขี้ว๊ากก กับ ยัยวายร้ายสุดแสบ

@ค่ายทหาร 

     "เอ้า เดินลงมาเลยครับ อย่าชักช้า" เสียงพี่ทหารคนหนึ่งพูดให้น้องๆค่ายอาสารีบกันเดินลงมาจากรถโดยสารของโรงเรียน

     "ให้ไวหน่อยครับๆ ให้ไว" เขาย้ำ เด็กๆทุกคนจึงรีบเร่งขึ้น 

     "ฟางแกเอาอะไรมาด้วยเนี่ย เยอะจริง?" เพื่อนสนิทนามว่าแก้วถาม

     "โอ้ยยย ก็ครีมนี่แหละ แบตสำรอง กล้องบลาๆๆ" เด็กสาวมองบนพลางแบกกะเป๋าเดินทาง

     "แกคิดว่าแกมาเที่ยวหราาาา" แก้วพูดเสียงสูง

     "เหอะ ที่นี่ไม่มีใครสั้งฉันได้หรอกย่ะ" เธอยิ้มสวย

     "จ้า แม่เส้นใหญ๋" แก้วพูดและคว้ากระเป๋าฟางมาช่วยถือ

     "ไม่เอา เส้นใหญ่ไม่อร่อย><" ฟางตีแขนแก้วเบาๆ

     "=__=" 

      หลังจากที่นักเรียนทุกคนลงมาจากรถโรงเรียน ก็พากันมุ่งหน้าไปยังสนามบอล และทำการเข้าแถว จับและหาบัดดี้ของตนเอง และแน่นอนฟางกับแก้วได้เป็นบัดดี้กัน จริงๆแล้วทั้งสองคนสนิทด้วยกันมาก เป็นเพื่อนกันตั้งแต่สมัยประถมจนตอนนี้ จะเข้าปี1แล้ว แถมยังมหาลัยเดียวกัน คณะเดียวกัน

 ลักษณะของแก้วจะเป็นผู้หญิงแมนๆ ดูห้าวๆปากร้าย แต่จิตใจอ่อนโยน และรักเพื่อนมาก..

     "ร้อนนนน" เสียงฟางบ่น

     "ทนหน่อยดิ" แก้วหันไปดุ

     "แกก็ดูดิ ในโดมมีให้นั่งก็ไม่ไปนั่ง มานั่งอะไรตรงนี้" 

     "แกเป็นลูกทหารปะเนี่ยอดทนหน่อยย" แก้วพูด

     "งือ ไม่ก็ไ่ม่จำเป็นป่่ะ.."

[ฟาง1]

     โอยย ร้อนโว้ยยย จะบ้าตายนี่มันมาค่ายหรือจับฉันมาทรมานกันเนี่ย ในโดมก็นั่งได้ป่ะ ไม่จำเป็นต้องมานั่งทีสยามหญ่าบ้านี่ งือออ คันโวยย คันตูดฮิออ แพ้แน่ๆเลยง่าาา แล้วปีนี้เป็นปัอะไรว้าที่ห้องเด็กเก่งต้องมาค่ายบ้านี่ด้วย... = ='' ก็ยอมรับแหละย่ะ ว่าเป็นลูกทหารต้องมีความอดทน แต่มันก็ไม่จำเป็นป้ะ ชิส์ ยัยแก้วบ้า.. แบร่ๆๆๆๆ

    "แกกำลังแลบลิ้นใส่ฉันใช่ป่ะ?" ยัยแก้วบ้าหันมาดุ อะไรนี่แลบลิ้นในใจ==

    "ป๊าวววววววววววววว ไม่ได้ทำเล๊ย-3-"

    "หรา"

     "นักเรียนทั้งหมดเงียบ" เสียงใครบางคนดังขึ้น แต่ดูเหมือนจะไม่ค่อยมีใครฟังเลย

     "ผมบอกให้พวกคุณเงียบ" เขาตะโกน ทำให้ทุกคนเงียบหมด

     "เออ ก็เงียบเป็นนี่หว่า.. นึกว่าไม่ใช่คน.."

      "ไอ้บ้าเอ่ย.." ฟางสยบออกมา

      "ฟาง.." แก้วตีขาเพื่อนรัก

      "เมื่อกี้ใครพูด..?" นายทหารหน้าหล่อขมวดคิ้ว

      "ใครพูด" เขาตะโกนดัง "ได้ ถ้าไม่มีคนรับถือว่าพวกคุณทำผิดร่วมกัน"

      "โหยย ใครพูดว่ะ/มึงก็รับไปดิ เดี๋ยวเพื่อนซวย/ใจก็รับดิ๊" ทุกคนในแถวร้อนรน

ฟุ้บบบ

       เด็กสาวตัวเล็กลุกขึ้นยืน ทุกคนที่อยู่ในแถวถึงกับอึ้ง เพราะรู้ถึงความแสบของฟางอย่างแน่แท้ เด็กส่าวจ้องไปยังนายทหารหน้าหล่อ ก่อนจะยกมือและพูดว่า

      "ฟางพูดเองค่ะ" เธอตะโกน

      "อ้อ ที่แท้ก็ลูกนายพลทหารเรือที่รี่ใช่มั้ย?" เขาถาม

      "ใช่ค่ะ พี่ป็อปปี้ใช่มั่ยคะ^^" 

      "อย่าคิดว่าเป็นลูกทหารแล้วจะทำอะไรก็ได้  ทุกคนตรงนี้มีสิทธิ์เท่ากันหมด" เขาอธิบาย

      "เหรอค้าาาาาาาาาา" ฟางลากเสียง

      "คุณนี้มัน" 

      "ใจเย็นก่อนครู.." เสียวทุัมดังขึ้น

      "อ่า นายพล สวัสดีครับ" เขาตกใขเล็กน้อยก่อนจะทักทายเจ้านายของเขา

      "พ่อ...?" ฟางพูดขึ้นเบาๆ

      "อย่างที่ครูป็อปบอก ทุกคนที่ตรงนี้มีสิทธิ์เท่ากันหมด ไม่มีใครได้มากกว่าใคร ทุกคนต้องเท่าเทียมกัน เข้าใจใช่มั้ย?" นายทหารชั้นสูงพูด 

      "ครับ/ค่ะ" ทุกคนตอบ

      "พวกเราตอนนี้มาอยู่ในค่ายทหาร ต้องมากติก่า กฏระเบียบ และบทลงโทษสำหรับคนทำผิด" ชายวัยกลางคนอธิบาย "เพราะฉะนั้น ฉันจะมอบการลงโทษเธฮให่กับครูฝึก"

      "พ่อคะ.."

      "ลูกเข้าใจใช่มั้ยฟาง?" ผู้เป็นพ่อจ้องตา เด็กสาวได้แต่พยักหน้า

      "อืม.." ชายวัยกลางหันไปจับบ่านายทหารข้างๆ เป็นการว่าฝากดูต่อด้วย

      "คุณ หลังจากทานอาหารเสร็จ ให้มาพบผมด้วย ผมมีงานให่ทำ" พี่ป็อปพูดและทำการปล่อยแถวให้นักเรียนทุกคนไปทานอาหารและแยกย้ายเอาข้าวของไปเก็บ

     "พี่ป็อป" ฟางตะโกนไล้หลัง ชายหนุ่มหันมาขมวดคิ้ว

     "ซา หวัด ดี ค่าาาาาาาาาาา" ฟางพูดลากเสียง

     "เดี๋ยวคุณได้โดนอีกหรอก.."

      "เดี๋ยวก็ไดัโดนอีกหรอก" แก้วดึงคอเสื้อฟาง

      "กลัวที่ไหนล้าาาาาาา" ฟาวงยิ้มอวด

      "เหอๆ ดิฉันจะคอยดูค่ะ"

จบ ตอนที่1 สวัสดีพี่ป็อป

ตอนที่2 อยู่ร่วมกัน 

-ฝากติดตาม ฝากติชม และโหวตด้วยน้าา-