รุ่นพี่(ที่รัก)

9.6

เขียนโดย Chapond

วันที่ 5 มกราคม พ.ศ. 2560 เวลา 22.49 น.

  51 ตอน
  410 วิจารณ์
  79.39K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 23 กรกฎาคม พ.ศ. 2560 01.01 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

2) 2เข้ารับน้อง

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

“ข้างในจะเหล่อะไร ยุกยิกอยากรู้จักมากงั้นหรอ นิ่งไปดิ”เสียงผู้หญิงอีกคนตะโกนว่ามาจากด้านข้าง

ทำให้ฟางเผลอหันไปมองแล้วต้องตกใจเมื่อเห็นผู้หญิงแว่นในวันปฐมนิเทศที่ว่าเธอกำลังเท้าสะเอว

ดุเพื่อนๆปี1เธออยู่ ซึ่งต่างจากมาดเด็กแว่นที่เคยเจอ มาในมาดสาวมั่นสวมกางเกงรองเท้าผ้าใบ

แต่งหน้าโทนดุเข้มกำลังดุรุ่นน้องที่เข้าแถวอยู่

 

 

 

 

 

“ใครอนุญาตให้คุณหันไปมองไม่ทราบ อยากรู้จักเพื่อนผมรึไง”ป๊อปปี้เห็นฟางยุกยิกก็รีบตะโกน

เสียงดังจนฟางสะดุ้ง

 

 

 

 

 

“ไม่อยากค่ะ/ไม่อยากก็มองตรงไปดิ ยุกยิกอะไร”ฟางตอบก่อนที่ป๊อปปี้จะเอ็ดใส่ฟางอีกครั้ง

 

 

 

 

 

“พวกคุณทำตัวไม่มีระเบียบ เฉื่อยชา ตอนเช้าพี่เค้านัด7โมงก็ยังมาสายอีก นี่น่ะหรอคนที่จะมาเข้า

ปี1คณะสถาปัตย์ นี่น่ะหรอ จะมาเป็นน้องของผม”เสียงของรุ่นพี่ปี3อีกคนที่ยืนข้างป๊อปปี้ตะโกน

เสียงดัง

 

 

 

 

 

 

 

“พี่คะ คือว่า พวกเรา/ว่าอะไร ผมอนุญาตให้คุณพูดหรอ แล้วนี่ใครพี่คุณ ผมไม่มีวันรับเป็นน้อง พวก

ไม่มีระเบียบ อะไรก็ไม่รู้”ขณะที่ทุกคนกำลังโดนว่าอยู่มีเพื่อนปี1อีกคนหนึ่งพูดขึ้นก่อนที่จะถูก

ป๊อปปี้เอ็ดใส่จนสะดุ้ง

 

 

 

 

 

 

 

 

“จัดแถว ผู้หญิงอยู่ข้างหน้า ผู้ชายอยู่ข้างหลัง เร็วๆ ให้เวลา20วิ”ป๊อปปี้ส่ายหน้าก่อนที่จะเดินมาอีก

มุมแล้วสั่ง

 

 

 

 

 

 

 

“ช้าอีก เก้าอี้ลมไปเดียวนี้ เร็วๆ”ป๊อปปี้หงุดหงิดเมื่อเห็นทุกคนช้าก็ออกคำสั่งก่อนที่ทุกคนจะเก้าอี้

ลมลงไป

 

 

 

 

 

 

“พี่คะ ไม่ไหวแล้วค่ะ/สำออย เพื่อนเค้ายังไหวก็ไหวสิ”ฟางไม่ไหวรีบลุกขึ้นก่อนที่จะถูกแก้วเอ็ดใส่

แก้วอีกที

 

 

 

 

 

 

 

“อะไร แค่นี้ยังไม่ไหวเป็นลูกแหง่ไปหน่อยมั้ง หมอบลงไปเดี๋ยวนี้”ป๊อปปี้ส่ายหน้าอีกครั้งก่อนที่จะ

สั่งก่อนที่ที่ทุกคนจะรีบหมอบลงไป ฟางตกใจทำอะไรไม่ได้แต่ก็ต้องยอมจำนนทำตามคำสั่งกลุ่มรุ่น

พี่ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไหนๆวันนี้คุณก็มาค่ายแล้ว พวกผมก็ไม่ใช่พวกคนใจร้ายกันเกินไป เอาล่ะ พวกผมมีข้าวให้พวก

คุณกิน แล้วเราค่อยมาฝึกระเบียบวินัยกันต่อ”ป๊อปปี้พุดก่อนที่เพื่อนปี3ของตัวเอง2คนจะเดินเอา

ข้าวกล่องมาให้

 

 

 

 

 

 

“หวังว่าข้าวหมูทอดของผมคงจะกินได้ แล้วไม่มีใครแอบหนีกันไปกินข้าวที่โรงอาหารอีกนะ”ป๊อปปี้

เหล่มองฟางที่ยืนหน้าตัวเองแล้วว่าทำให้ฟางสะอึกที่ถูกป๊อปปี้เหน็บใส่ก่อนที่ทุกคนจะแยกย้ายไป

กินข้าวกันข้างนอก

 

 

 

 

 

 

“อะไรเนี่ย ทำไมรับน้องคณะนี้ต้องมาเจอรุ่นพี่โหดแบบนี้เนี่ย ถ้ารู้ไม่มาดีกว่า”ปลื้มบ่นอุบเมื่อมานั่ง

กินข้าวกับฟางและโทโมะ

 

 

 

 

 

 

“ใช่ รุ่นพี่บ้าอำนาจไม่มีเหตุผลดีแต่ทำหน้าดุเสียงดังใส่แบบนี้ ไม่ไหวนะ”ฟางพูดพลางเขี่ยข้าว

กล่องที่เย็นชืดของตัวเองแล้วบ่นออกมาบ้าง

 

 

 

 

 

“เอาน่าปลื้ม ฟาง ถือว่าเค้าฝึกให้เราอดทนนะ คณะนี้เค้ารับน้องแค่แปปเดียว สั้นกว่าคณะของพี่อีก

อดทนไว้ แล้วเราจะได้อะไรอีกตั้งเยอะนะ”โทโมะยิ้มให้กำลังใจปลื้มและฟางก่อนที่จะพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

“นี่แสดงว่าพี่รู้มาก่อนแล้วหรอคะว่าคณะนี้รับน้องโหด พี่โทโมะอ่ะ ทำไมไม่บอกพวกเราก่อน

คะ”ฟางนิ่วหน้าแล้วพูดตัดพ้อโทโมะ

 

 

 

 

 

 

 

“โถ่ ฟาง ปลื้ม เข้ามาเป็นปี1ต้องลองรับน้องซักตั้ง ดีกว่าพวกไม่รับน้องอีกนะ ไม่ทั้งเพื่อน รู้จักทั้งพี่

มีอะไรก็ช่วยเหลือกัน และพี่ว่ามันครั้งเดียวเองนะการรับน้อง มันแค่ครั้งเดียวเองกับการเป็นปี1 ไม่

ลองก็ไม่เสียหายหรอก”โทโมะพูดให้กำลังใจน้องๆแล้วยิ้มอย่างเป็นมิตร

 

 

 

 

“แต่พี่ก็เป็นปี1มา2ครั้งละนะคะ555/แซวพี่นะฟางๆ”ฟางแซวโทโมะก่อนที่ชายหนุ่มจะตอบแล้ว

หัวเราะเสียงดังและเล่นกันเพื่อให้หายเครียด

 

 

 

 

 

 

“พอ กินข้าวแล้วเสียงดังก็ไม่ต้องกิน ไม่มีมารยาท มาเข้าแถว”เสียงของป๊อปปี้ตะโกนเสียงดังทำให้

ปี1ทุกคนรีบวิ่งกลับมาข้าวแถว ทั้งๆที่ยังกินข้าวไม่เสร็จ

 

 

 

 

 

“กินข้าวก็ยังจะเลือกกิน ยังจะบ่น นินทารุ่นพี่แบบนี้ ไม่มีมารยาท”แก้วตะโกนว่าเสียงดัง

 

 

 

 

 

 

“ให้เวลาไปกินข้าวไม่ใช่ไปพูดคุยกันเสียงดัง นี่แสดงว่าคงจะมีแรงกันแล้วล่ะสิ ดี เข้าแถวตอน

เรียง2เดี๋ยวนี้”ป๊อปปี้ออกคำสั่งอีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

“แต่พี่คะ พวกเรายังกินข้าวไม่เสร็จเลยนะคะ/ไม่เสร็จก็ไม่ต้องกิน เสียงดังเองทำไมล่ะ เอ๊ะ รึว่า

เวลาที่ผมให้คุณกินข้าวมันไม่พอที่จะออกไปซื้อข้าวข้างนอกกินล่ะห้ะ”ฟางยกมือแล้วแย้ง ก่อนที่

ป๊อปปี้จะพูดเสียงดังแล้วจิกกัดถึงเรื่องที่พวกฟางไปกินข้าวเมื่อวันก่อน

 

 

 

 

 

 

“ข้าวพวกนี้มันเป็นเงินของพี่ปี2ปี3 ยังจะมีหน้ามาทิ้ง ไม่เห็นความสำคัญ ไม่เห็นหัวพี่หมดแล้ว ปีน

เกลียวกันสนุกเลยแบบนี้ก็ไม่ต้องกิน”แก้วว่าเสียงดัง สมทบป๊อปปี้อีกที

 

 

 

 

 

 

“ไม่อยากกินข้าวแต่พูดคุยกันเสียงดัง เล่นกัน งั้นแสดงว่ามีแรงแล้วก็ไปสิ ไปเข้าแถว”เสียงพี่ปี3คน

อื่นตะโกนทำให้พวกฟางและปี1ทุกคนต้องรีบกรูกันไปจัดแถวก่อนที่ทุกคนจะถูกผ้าปิดตามัดที่ตา

แล้วเดินจับเชือกจากคนแรกจับกันต่อๆมา

 

 

 

 

 

 

“ว้าย/ ร้องเสียงดังอะไรอีก อีแค่เดินเงียบๆแค่นี้เดินไม่เป็นรึไง”ฟางที่เดินๆอยู่สะดุดก็ร้องออกมา

ก่อนที่จะถูกป๊อปปี้ที่เดินประกบแถวรุ่นน้องอยู่ตะโกนว่าทำให้ฟางสะอึกก่อนที่ทุกคนจะถูกเดินมา

เรื่อยๆ และฟางเริ่มรู้สึกว่ารอบๆที่เธอเดินเป็นพื้นใบไม้แห้งและมีกิ่งไม้อยู่รอบๆ

 

 

 

 

 

 

“นี่มันที่ไหนกันคะพี่/เงียบไปเลยคุณน่ะ พูดมากอีกทีผมจะให้คุณแยกไปแทงปลาไหลเดี่ยวกลาง

แดด50ทีเดี๋ยวนี้ล่ะ”ฟางที่เริ่มรู้สึกถึงพื้นดินและหล้าก็ถามต่อ ก่อนที่ป๊อปปี้จะรีบว่าทำให้ฟางต้อง

เรียบเงียบลงทันที

 

 

 

 

 

 

 

ซ่า

 

 

 

ตึง ตึง ตึง ตึง

 

 

 

 

 

ตอนนั้นเองฟางที่ถูกจับแยกออกไปจากกลุ่มแล้วถูกจับให้คลาน ให้มุด สักพักก็มีเสียงสั่งให้ฟาง

กลิ้ง เธอรีบทำตามเพราะความกลัวก่อนที่จะตัวเองจะตกลงไปในสิ่งที่คล้ายกับแอ่งน้ำตื้น ก่อนที่จะ

มีเสียงกลอง ตอนนั้นเองเธอรู้สึกกลัวขึ้นมา ก็รีบถอดผ้าปิดตาออกแล้วพบว่าเธอกลิ้งลงมาจากเนิน

เตี้ยที่มีรุ่นพี่ปี2-3คนอื่นๆทำฐานกิจกรรมและด้านหน้าก็เป็นการลอดซุ้มเข้าไปในลานที่พี่

สันทนาการกำลังร้องเพลงอยู่

 

 

 

 

 

 

 

“ใครใช้ให้คุณแกะผ้าปิดตาออกห้ะ”จังหวะนั้นเองป๊อปปี้รีบวิ่งแล้วสไลด์ตัวลงมาที่เนินเตี้ยมาหาฟาง

ที่ลื่นลงแอ่งน้ำอยู่ไม่สนใจว่าตัวเองจะเลอะโคลนรึเปล่าก็รีบดุ

 

 

 

 

 

 

“ขอโทษค่ะ/ไม่ต้องขอโทษ ไม่ต้องเข้าฐานอะไรอีกแล้ว คุณนี่ชอบทำเสียเรื่องหมดทุกครั้งเลย ไป

เข้าแถวกับพี่สันไป๊”ฟางพูดเสียงอ่อยก่อนที่ป๊อปปี้จะพูดด้วยน้ำเสียงรำคาญแล้วไล่ฟางด้วยความ

หงุดหงิดที่ฟางมักทำเสียเรื่อง ฟางนิ่วหน้าก่อนที่จะเดินกลับไปข้าแถวแล้วทำกิจกรรม จากนั้นมีการ

ทานข้าวใหม่แล้วแยกย้ายไปเข้าห้องพักที่จะต้องค้างคืน1คืน

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวน้องไปอาบน้ำกันนะคะแล้วไปเอาชุดนักศึกษาที่ฝากพวกพี่เมื่อเช้ามาไว้ที่ห้องเพื่อที่จะได้ใส่

วันพรุ่งนี้นะคะ”เสียงหวานใสของพิมรุ่นพี่ปี2เดินมาบอกกับรุ่นน้องก่อนที่จะให้ทุกคนไปอาบน้ำล้าง

เนื้อล้างตัวจากกิจกรรม

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ ซีแนนเราเราขอยืมแชมพูหน่อยได้มั้ย เราไม่ได้เอามา”ฟางพูดกับเพื่อนที่นอนห้องเดียวกัน

ก่อนที่จะเดินออกมาอาบน้ำที่ห้องอาบน้ำที่อยู่นอกตึกอีกที

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ยแค่วันแรกก็โดนซะอ่วมแบบนี้ วันต่อๆไปพวกเราต้องตายแน่ๆเลย พี่ปี3ก็โหดซะแบบนี้”ซีแนน

เปิดประเด็นพูดขึ้นขณะเปลี่ยนเสื้อผ้าหลังจากอาบน้ำเสร็จ

 

 

 

 

 

 

“ใช่ๆ เราเจ็บใจที่สุดก็พี่เนียนที่ชื่อแก้วนั่นล่ะ อุตส่าห์คุยกันว่าจะอยู่หอในด้วยกันแล้วแท้ๆเล่นเป็นพี่

ปี3แบบนี้จะอยู่กับใครล่ะ”เพื่อนอีกคนพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

“นี่ เปลี่ยนเสื้อผ้าก็รีบเปลี่ยนไม่ใช่มานินทากันแบบนี้ นินทารุ่นพี่อย่าคิดนะว่าเค้าไม่ได้ยินน่ะ”เสียง

แก้วตะโกนดังขึ้นมาจากนอกห้องก่อนที่รุ่นน้องปี1คนอื่นๆจะรีบแต่งตัวทันที

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวน้องๆไปเอาน้ำเต้าหู้ตรงนั้นนะคะ แล้วก็จะได้เข้านอน พรุ่งนี้เราต้องตื่นแต่เช้าเพื่อกลับมา

รายงานตัวเป็นนักศึกษาที่ในมอนะคะ”พิมพูดก่อนที่ทุกคนจะต่อแถวเพื่อรับของว่างตอนกลางคืน

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย นี้ยังดีนะที่เค้าไม่พาเราไปลงโทษโหดแบบค่าย รด.ไม่งั้นผมนี่คงนอนร้องโอดโอยปวดตัวทั้ง

คืนแน่ๆ”เมื่อออกมาทานของว่างตอนกลางคืน ปลื้มและโทโมะรีบเดินมาหาฟางที่เดินแยกมาจากซี

แนนทันที

 

 

 

 

 

“อย่าทำหน้างอสิฟาง ถือซะว่ามีพี่ปี3มาคอยจัดระเบียบให้พวกเราเป็นระเบียบมากขึ้นนะ/จะดีกว่านี้

ถ้าไม่มายุ่งวุ่นวายกัน น่ากลัวจะตาย แถมชอบมาตวาดใส่เราเสียงดังอีก”โทโมะยิ้มขำที่เห็นรุ่นน้อง

ทั้ง2คนของตัวเองบ่นและงอแงเป็นเด็ก แต่ฟางไม่ตลกรีบพูดพลางคิดถึงป๊อปปี้ที่มาตวาดใส่เธอ

แทนที่จะช่วยเธอตอนอยู่ในแอ่งน้ำ

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ จะยืนจับกลุ่มคุยอะไรกันเยอะแยะ เห็นมั้ยเนี่ยว่าเพื่อนเค้ารอกันอยู่ อยากโดนลงโทษรึไง”เสียง

เข้มของพี่ปี3ผู้ชายคนอื่นรีบพูดเมื่อเห็นพวกฟางจับกลุ่มคุยกันไม่ยอมมาเข้าแถว ฟางหน้าหงิกแต่

ทำอะไรไม่ได้ ก่อนที่จะเดินไปหยิบแก้วเพื่อมารอตักน้ำเต้าหู้และของว่าง

 

 

 

 

 

 

 

“เห้อ น้ำเต้าหู้หม้อนี้พี่ปี2เค้าอุตส่าห์ช่วยกันต้มให้น้องด้วยสิ จะมีพวกลูกคุณหนูกินไม่ได้แล้วแอบ

ไปเททิ้งเหมือนกับที่ทิ้งข้าวกล่องมั้ยนะ แล้วออกไปหาอะไรดีๆกินข้างนอกกัน โดยไม่สนใจว่า

เพื่อนเค้าก็ได้ของมาเหมือนๆกัน เอ้า มองหน้าผมทำไม ผมพูดขึ้นมาลอยๆไม่ได้เอ่ยชื่อใคร รึว่า

อยากรู้จักผมหรอ ไม่พอใจอะไรก็โทรไปฟ้องพ่อฟ้องแม่ก็ได้นะ พวกลูกคุณหนู”ป๊อปปี้พูดเสียงดัง

กระทบฟางแล้วทำหน้ากวนใส่เธอทำให้ฟางนิ้วหน้ามองชายหนุ่มอย่างไม่พอใจแต่ทำอะไรไม่ได้

ได้แต่เดินหน้าหงิกกลับไปนั่งในกลุ่มเพื่อนคนอื่นตามเดิมโดยที่ป๊อปปี้มองฟางที่นั่งหน้างอแล้วส่าย

หน้าเบาๆ

 

 

 

บอกเลยพี่ปี3คณะนี้เค้าโหด เค้าดุ เค้าเข้ม แล้วแบบนี้ฟางจะไหวมั้ยเนี่ย

 

 

 

รับรอง ต่อไปฟางถึงขั้นเสียน้ำตาแน่นอน

 

 

อย่าลืมติดตามกันนะจ้ะ

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา