รุ่นพี่(ที่รัก)

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวแก้วดูแลฝ่ายสวัสดิการในวันจริง เตรียมเบรกให้กับพวกอาจารย์แล้วก็แขกวีไอพีนะ อ้อ ตรง

นี้เป็นข้าวกล่องของพวกนักแสดง เดี๋ยวเราเอาไปให้พวกนักแสดงที่ซ้อมอยู่ในโรงละครเลยนะ”โย

ชิมอบหมายงานให้กับแก้วก่อนที่จะให้ร่างบางขนข้าวกล่องไปให้นักแสดงด้านใน

 

 

 

 

 

“โอ๊ะ ถือคนเดียวได้ไงเดี๋ยวเราช่วยนะ”แมงมุมที่กำลังกลับมาจากเซเว่นเห็นแก้วถือถุงข้าวถุง

โต2ถุงคนเดียวเพราะเพื่อนๆของเธอไม่ยอมมีใครมาช่วยเธอก็รีบปรี่เข้าไปช่วยทันที แก้วชะงักจำ

แมงมุมได้พยายามขืนตัวเองนิดหน่อยแต่สุดท้ายแมงมุมก็อาสาช่วยแก้วถือของเข้ามาข้างในได้

สำเร็จ

 

 

 

 

 

“ว้าว โทโมะ ที่นี่เค้ารู้ใจโทโมะจังเอาข้าวหมูกรอบไม่ใส่ผักใส่ไข่2ฟองให้โทโมะด้วยล่ะ”แมงมุม

เห็นข้าวกล่องเขียนหน้ากล่องว่าโทโมะก็รีบเอาไปให้โทโมะชายหนุ่มชะงักมองไปยังแก้วที่ก้มหน้า

ก้มตาแจกข้าวกล่องให้คนอื่นอยู่ก็นิ่งเงียบคิดถึงตอนที่เขาไปกินข้าวกับแก้วแล้วทั้งคู่มักจะสั่งข้าว

หมูกรอบไม่ใส่ผักใส่ไข่2ฟองนี่เป็นประจำจนติดเป็นนิสัยเมื่อตอนยังคบกันอยู่

 

 

 

 

 

“อ่อ สงสัยคนที่เห็นเรากินบ่อยน่ะ แล้วแมงมุมล่ะกินแค่นั้นพอหรอสลัดน่ะ เอานี่ไปกินสิตัวเล็กนิด

เดียวเดี๋ยวต้องนั่งเฝ้าเราอีก เรากินแค่นี้ก็ได้เพราะใกล้วันจริงแล้วจะใส่ชุดไม่ได้เอา”โทโมะเบือน

หน้าหนีเมื่อแก้วเงยหน้าขึ้นมามองเขาก่อนที่จะหันไปสนใจแมงมุมแล้วยื่นกล่องข้าวตัวเองแลกกับ

กล่องสลัดของแมงมุมทันที

 

 

 

 

 

"โห อะไรอ่ะไม่กินผักแล้วมากินของคนอื่นเนี่ยนะ/อยากเปลี่ยนแนวบ้างน่ะสิกินแต่เนื้อมันจะมีแต่

สารพิษปนเปื้อนต้องกินผักล้างท้อง"แมงมุมมองโทโมะด้วยความแปลกใจก่อนที่จะถามกลับก่อน

โทโมะจะตอบแมงมุมแล้วจูงมือเธอไปนั่งทานข้าวด้วยกันอีกมุม แก้วมองดูโทโมะหัวเราะหยอกล้อ

กับแมงมุมแล้วรู้สึกใจหายเมื่อก่อนนั้นคนที่นั่งข้างโทโมะเสมอนั่นคือเธอ แต่ตอนนี้มันได้เปลี่ยนไป

แล้ว และทุกอย่างมันคือความผิดของเธอเอง

 

 

 

 

 

 

“น่ารักจังเลยเนาะหมูหวานโทโมะกับแมงมุม คู่นี้ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอดชั้นเห็นแล้วคิดถึง

พละแฟนชั้นเลย นานทะหวานแบบนี้นะเนี่ย แต่ก็ดีกว่าคนเก่าของโทโมะที่ดีแต่ทำให้โทโมะ

เสียใจ”ส้มส้มเห็นแก้วมองโทโมะและแมงมุมตาละห้อยก็เดินมาพร้อมหมูหวานแล้วพูดจาแขวะ

แก้ว

 

 

 

 

“งี้ล่ะแก พวกที่ถือเพชรอยู่ในมือแล้วแท้ๆแต่กลับไปคว้าเอาก้อนกรวด พวกเห็นกงจักรเป็น

ดอกบัว”หมูหวานได้ทีรีบพูดกระทบแก้วต่อก่อนที่ทั้งค่ะเดินเชิดหนีแก้วไปด้วยความโกรธ แก้ว

สะอึกจุกในลำคอ เพราะสิ่งที่ส้มส้มและหมูหวานเพื่อนของเธอพูดนั้นมันคือความจริง เธอทิ้งคนดี

อย่างโทโมะกลับไปหากวินได้ยังไงกัน

 

 

 

 

 

 

“ชั้นนี่มันโง่จริงๆแต่ทำไงได้ล่ะจะแก้ไขอะไรตอนนี้ก็ไม่ทันแล้ว”

 

 

 

 

 

ครืดๆ

 

 

 

 

 

แก้วที่หนีมาสงบสติอารมณ์ตัวเองหลังแจกข้าวเสร็จก็ชะงักเมื่อเห็นไฟล์วีดีโอถูกส่งมาให้เมื่อเปิดก็

ช้อคเมื่อเห็นว่าเป็นไฟล์ลับของเธอกับโทโมะพร้อมกับคำสั่งให้เธอไปตามนัดของเขา แก้วไม่รอช้า

รีบวิ่งออกไปหาโทโมะที่ตามนักหมายทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ต้องการอะไรอีกโทโมะ นายมีคนใหม่ไปแล้วจะมาตามตอแยอะไรกับชั้นอีก”เมื่อไปถึงหลังโรง

ละครที่นัดหมายของเธอกับโทโมะแก้วกรีบโวยวายใส่เขาทันที

 

 

 

 

 

 

“หึ สำคัญตัวผิดรึเปล่าที่ชั้นตอแบเธอไม่ใช่ว่าพิศวาสคนใจร้ายอย่างเธอหรอกนะ แต่เป็นเพราะว่า

ตอนนี้เธอตกเป็นลุกไก่ในกำมือของชั้นแล้ว เธอต้องทำตามคำสั่งชั้นไม่อย่างงั้นไอ้คลิปนี้มันะหลุด

ออกไปทั่วอินเตอร์เน็ตแน่นอน”โทโมะยิ้มออกมาอย่างร้ายกาจแล้วขู่แก้ว

 

 

 

 

 

 

 

“โทโมะ”แก้วอึ้งและพูดไม่ออกเมื่อเห็นด้านร้ายกาจของโทโมะ

 

 

 

 

 

 

“เอาล่ะ งานที่ชั้นจะให้เธอทำเนี่ยมันเป็นงานง่ายๆไม่ต้องเปลืองตัวอะไรมากมายหรอก ก็แค่ไป

ทำความสะอาดห้องให้ชั้นหลังจากเลิกที่นี่แล้ว เพราะแมงมุมเค้าจะมาพักที่ห้องชั้นจนกว่าละคร

เวทีที่จะแสดง5วันเนี่ยจบลง และทุกวันเธอต้องทำความสะอาดให้ชั้นตลอด แล้วก็ห้ามตุกติกไม่

ไปล่ะเพราะชั้นสั่งยามข้างล่างไว้แล้วว่าเธอจะต้องไปเซ็นชื่อที่พี่ยามข้างล่างทุกวันหวังว่าเธอคงจ

ะทำได้นะ ไอ้งานที่ไม่ต้องใช้สมองเยอะน่ะ เห็นทำอะไรตามใจตัวเองตลอดนิ สมองคงจะไม่

จำเป็น”โทโมะพูดว่าแก้วพร้อมกับโยนกุญแจห้องใส่แก้วแล้วเดินออกไป แก้วยืนนิ่งก่อนที่น้ำตาจะ

ไหลออกมาทั้ง2ข้าง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรนะคะ พี่ป๊อปขอถอนตัวออกจากการทำละครเวที แล้วนี่พี่ป๊อปหายไปไหนคะพี่ปั้นจั่น”ฟาง

ตกใจเมื่อหลายวันต่อมาทราบข่าวมาว่าป๊อปปี้ไปบอกโยชิขอถอนตัวจากการเป็นหัวหน้าฝ่ายทำ

ฉากละครเวทีแล้วมอบหมายให้ปั้นจั่นนำแทน ร่างบางคิดหนักถึงคำพูดที่เธอบอกป๊อปปี้ไปเมื่อวัน

ก่อนจนคิดอยากตบปากตัวเองที่พูดอะไรแบบนั้นไป จนป๊อปปี้เสียใจกว่าเดิมและหนีหายไป

 

 

 

 

 

“พี่ว่าไอ้ป๊อปมันต้องแอบหนีกลับไปพักใจที่บ้านแน่ๆเพราะที่หอไม่อยู่ คอนโดไอ้เขื่อนไม่ไปนอน

ด้วยแสดงว่าต้องกลับไปอยู่ที่บ้านกับน้ารุ้งแน่ๆ”ปั้นจั่นสันนิษฐาน

 

 

 

 

 

 

 

“ที่ไหนล่ะคะ งั้นฟางจะไปตามพี่ป๊อปที่บ้าน”ฟางยิ้มออกมาเมื่อทราบเรื่องก่อนที่จะไปตามหา

ป๊อปปี้ที่บ้าน

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยว จะไปตามป๊อปปี้น่ะ ในฐานะอะไรกัน”ก่อนที่ฟางจะเดินไป จินนี่ที่ได้ยินฟางหมดทุกอย่างก็

ปรี่เข้ามาถามกลับ

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ พี่คงจะหึงพี่ป๊อปสินะคะ แต่พี่ป๊อปทิ้งงานทิ้งการแบบนี้ไม่ได้ ใช้ไม่ได้เลยไม่มีความรับผิด

ชอบฟางจะไปตามพี่ป๊อปกลับมาทำงาน”ฟางที่ยังเข้าใจผิดก็รีบว่า

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

 

 

“นี่จินนี่ ทำอะไรฟางน่ะ มันไม่มากไปหน่อยหรอ”แก้วที่เข้ามาในสตูดิโอ3เห็นฟางถูกจินนี่ตบก็รีบ

วิ่งเข้าไปประคองพร้อมกับโทโมะที่ยืนข้างๆเธอทั้งคู่มองหน้ากันแล้วชะงัก

 

 

 

 

 

 

“ที่ชั้นตบเธอไม่ใช่เพราะชั้นหึงหวงอะไรป๊อปปี้กับเธอหรอกนะ แต่ชั้นจะตบให้เตือนสติกับเรื่องงี่

เง่าที่เธอทำกับป๊อป เธอเป็นแฟนประสาอะไรทำไมต้องให้ป๊อปตามง้อตลอด ทำไมมีปัญหาแทน

จะเย็นแล้วฟังป๊อปปี้ แต่เธอกลับไม่ฟัง กลับผลักไสเค้าไป กลับไล่ให้เค้าไปคบคนอื่น ดีแต่มอง

เค้าภายนอกเหมือนกับที่พ่อของเค้าชอบดูถูกเค้า ป๊อปเค้ามีปมเรื่องนี้มากนะเธอรู้บ้างมั้ย/พี่จินนี่

อย่าพูดนะ”จินนี่ที่โมโหฟางแทนป๊อปปี้ที่เธอเห็นตลอด ป๊อปปี้มักจะต้องตามเอาใจ พอมีปัญหา

แทนที่ฟางจะยอมเย็นและถามป๊อปปี้ดีๆแต่กลับทำตัวงี่เง่าจนป๊อปปี้เสียใจแถมยังไล่เค้าไปทั้งๆที่

ฟางเองก็ยังรักป๊อปปี้อยู่ แบบนี้มันทำให้เธอทนไม่ไหว พิมตกใจเมื่อเห็นจินนี่หลุดปากพูดถึงเรื่อง

พ่อของเธอกับป๊อปปี้ที่ชอบทะเลาะก็รีบร้องห้าม

 

 

 

 

 

 

“ไม่ไหวแล้วพิม ยัยนี่เป็นแฟนป๊อปปี้ก็ต้องรู้ทุกเรื่องสิ แล้วก็เข้าใจป๊อปปี้ให้มากกว่านี้ ไม่ใช่มัวแต่

นั่งคอบให้ป๊อปปี้มาตามใจ บ้าที่สุด รู้เอาไว้ว่าตอนที่เธอบอกป๊อปปี้ว่าเกลียดน่ะป๊อปเค้าเสียใจมาก

แค่ไหน ปีอปเค้ารักใครแต่ละครั้งเค้ารักมากและก็รักแค่คนเดียวตลอด ทุ่มเทให้ตลอดถึงแม้ว่า

ป๊อปเค้าจะไม่มีเวลาให้มากเหมือนผู้ชายคนอื่นที่เอาใจ แต่เวลาป๊อปเค้ารักใครเค้าไม่เคยเหลว

ไหล ชั้นลองใจอ่อยป๊อปตั้งหลายครั้งเค้ยังคิดถึงแต่เธอเลย ป๊อปเค้าไม่ได้อยากเป็นเหมือนพ่อเค้า

นะที่แอบมีคนอื่นนอกใจแม่เค้าแบบนั้น เค้าเซนสิทีฟกับเรื่องนี้มาก ถ้าเธอเข้าผิดคิดว่าป๊อปนอกใจ

ล่ะบอกได้เลยว่าเธอน่ะโง่มาก โง่ที่ไม่ยอมฟังไม่ยอมเชื่อใจเค้า ยัยโง่”จินนี่เดือดจัดว่าฟางด้วย

ความโมโหก่อนที่จะเดินหัวใจไปเตรียมงานละครเวทีต่อกับรุ่นพี่ ฟางค่อยๆนั่งลงกับเก้าอี้แล้วกุม

แก้มที่ถูกจินนี่ตบเอกี้ เหมือนกับตบครั้งนี้เป็นตบเพื่อเรียกสติเธอให้คิดถึงแฟนหนุ่มให้มาก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อยู่นี่เอง อ๊ะ จะไปไหนน่ะ กลับมานี่เลยนะไอ้พี่เขื่อน/เห้ยๆ อะไรเนี่ยใจเย็นๆดิเฟย์ เค้ามองกัน

ใหญ่แล้ว”เฟย์ที่วิ่งมาเจอเขื่อนที่เรียนเสร็จในคณะก็รีบวิ่งไล่ไปคว้าคอเสื้อไว้ไม่ให้ไปไหนก่อนที่

เขื่อนจะร้องโวยวายเมื่อถูกเฟย์จับตัวอยู่

 

 

 

 

 

 

“มองก็ช่างไร พี่อยากจะบ้าหลบหน้าเฟย์ไปหลายๆวันแบบนี้ทำไมน่ะ มีเรื่องแล้ว และฟางก็

ต้องการให้พี่ช่วยด่วน”เฟย์ว่าก่อนที่จะลากคอเขื่อนขึ้นรถไปหาฟางที่ก่อนหน้านี้โทรมาขอร้องเฟย์

ให้ไปตามตัวเขื่อนมาหาเธอที่คณะให้ที

 

 

 

 

 

“มากอดกันแบบนี้เดี๋ยวแฟนเราก็ว่าหรอก/พี่เค้าเข้าใจ ไม่หึงอะไรงี่เง่าหรอก”เขื่อนเห็นเฟย์คล้อง

แขนเธอเข้าไปหาฟางในร้านกาแฟก็พูดถึงเต๋อแฟนของเฟย์ เฟย์ชะงักก่อนที่จะสวนกลับไป

“ผู้ชายร้อยทั้งร้อยเค้าก็หวงแฟนหมดนั่นล่ะ อย่างพี่ถ้าแฟนพี่มาทำแบบนี้กับผู้ชายอื่นนี่คงไม่ยอม

แน่ๆ แต่ก็นะ คนแถวนี้เค้าดันมีแฟนไปก่อนเลยไม่รู้ว่าพี่นะจริงๆแล้วรักใครรักจริง/พูดอะไรน่ะ ไร้

สาระ ไปหาฟางกันดีกว่า”เขื่อนพูดต่อพลางเหล่มองเฟย์ทำให้เฟย์หหน้าแดงรีบดึงแขนออกจาก

การเกาะกุมเขื่อนแล้วเปลี่ยนเรื่องรีบวิ่งไปหาฟางทันที

 

 

 

 

 

 

“ที่ฟางนักพี่เขื่อนมาวันนี้เพราะฟางอยากรู้ที่อยู่บ้านของพี่ป๊อปมั้ย คือฟางอยากไปตามพี่เค้ากลับ

มาคุมงานละครเวทีน่ะค่ะ เพราะไม่มีพี่เค้า พี่เค้าออกไปกลางคันแบบนั้นมันทำให้งานที่จะเกิดไม่กี่

วันวุ่นไปหมด”ฟางเปิดประเด็นถามเขื่อนทันทีที่เขื่อนมานั่ง

 

 

 

 

 

 

“ตามป๊อปกลับไปแค่งานเท่านั้นหรอฟาง/เอ่อ ค่ะ ตามไปเพราะงาน”เขื่อนเหล่มองฟางแล้วถามต่อ

ฟางชะงักก่อนที่จะรีบตอบ “ถ้าแค่เรื่องงานน่ะสบายใจได้มันฝากไว้กับปั้นจั่นหมดแล้ว ไม่ต้องห่วง

หรอกถึงมันจะออกการกลางแต่ปั้นจั่นก็คุมงานต่อได้เหมือนกัน”เขื่อนตัดบทไม่บอกฟางทำให้เฟย์

ที่นั่งข้างเขื่อนทุบแขนเขื่อนอย่างแรงแทนความโมโห

 

 

 

 

 

 

”แต่พี่ก็เข้านะเราน่ะเล่นเลิกกับป๊อปไปแล้วแถมยังเกลียดป๊อปแบบนั้น คงไม่ได้ตามกลับมาใน

ฐานะแฟนแน่ๆก็แค่คนที่ต้องร่วมงานกัน ปล่อยมันไปพักใจอยู่กับแม่เถอะฟาง เพราะฟางเกลียดมัน

นิ”เขื่อนเห็นฟางไม่ยอมพูดกับเขาตรงๆก็พูดยุฟางยุอีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

“พี่เขื่อนบอกฟางมาเถอะนะคะว่าพี่ป๊อปอยู่ที่ไหน อย่างน้อยก็ให้ฟางได้ขอโทษพี่เค้ากับตัวฟาง

เองก็ยังดี ฟางรู้ที่ฟางว่าพี่เค้าไปแบบนั้นฟางผิดที่งี่เง่าไม่ฟังพี่ป๊อป แล้วทำให้พี่ป๊อปต้องเสียใจ

ฟางผิดไปแล้ว พี่เขื่อนบอกฟางเถอะนะ ฟางสัญญาจะเย็นลงแล้วฟังพี่ป๊อปมากขึ้นกว่านี้”ฟางพูด

ออกมาจากใจด้วยความรู้สึกผิดมากพลางมองหน้าเขื่อน เขื่อนมองฟางที่พูดขอร้องแล้วร้องไห้

ออกมาสลับกับเฟย์ที่จ้องหน้าเขาอย่างเอาเรื่องถ้าเขาไม่ยอมช่วยฟาง จึงสุดท้ายก็ยอมบอกที่อยู่

บ้านแม่ป๊อปปี้ให้กับฟางในที่สุด

 

 

 

 

 

“เอ่อ สวัสดีค่ะ พอดีว่าฟางจะมาหาพี่ป๊อปปี้น่ะค่ะคุณน้า พี่เค้าอยู่ที่นี่มั้ย”เมื่อมาถึงหน้าบ้านหลัง

หนึ่งขนาดเล็กๆกะทัดรัดฟางรีบกดกริ่งก่อนหญิงสูงวัยจะเดินออกมาฟางจึงรีบบอกทันที

 

 

 

 

 

 

“มาตามป๊อปปี้หรอจ้ะหนูฟาง เข้ามาสิ อ้อ ไม่ต้องทำหน้างงหรอก แม่น่ะรู้เรื่องหนูจากป๊อปนี่ล่ะ

รายนั้นเค้าเห่อเรามากเลยนะตอนที่คบกัน โทรมาเล่าเรื่องเราว่าน่ารักแค่หนให้แม่ฟังตลอดเลย”รุ้ง

ตอบก่อนที่จะเฉลยให้ฟางรู้ว่าเธอรู้จักฟางได้ยังไง ฟางหน้าแดงจัดเมื่อทราบว่าป๊อปปี้เล่าเรื่องเธอ

ให้แม่ของเขาฟังแล้วก่อนที่รุ้งจะพาฟางมาที่ด้านหลังบ้าน ซึ่งกำลังก่อสร้างคล้ายกับทำเรือน

กล้วยไม้อยู่ ฟางเดินไปตามเสียงเลื่อยไม้ก็พบว่าป๊อปปี้กำลังเลื่อยไม้ และสังเกตจากแปลนโรง

เพาะชำที่เขาเขียนก็เดาได้ง่ายทันทีว่าเขาเป็นคนออกแบบและสร้างเองเพื่อให้แม่ของเขานั่นเอง

 

 

 

 

 

 

“หลบมาอยู่นี่เอง/ฟาง มาได้ไงน่ะ”ฟางมองป๊อปปี้ที่ตั้งใจทำงานก็แอบยิ้มก่อนที่จะพูดทักทำให้

ป๊อปปี้ตกใจหันไปมองอดีตแฟนสาวทันที

 

 

 

 

 

“ฟางจะมาได้ไงไม่สำคัญหรอกค่ะ แต่ที่แน่ๆฟางจะมาตามพี่กลับไปคุมฉาก นี่ใกล้จะถึงวันงานแล้ว

นะพี่ป๊อป พี่จะทิ้งมาแบบนี้ไม่ได้นะ”ฟางเริ่มเข้าเรื่องและโวยวายใส่ป๊อปปี้ทันที

 

 

 

 

 

“ก็ทิ้งมาแล้วแล้วก็สบายใจได้นะเพราะปั้นจั่นมันก็ดูแลทุกอย่าได้ แล้วนี่ออกมาทำไม แทนที่จะ

ซ้อมละครเวทีตัวเองดีๆเสียเวลามาตามพี่ทำไม ทำไมไม่รู้จักแยกแยะเรื่องสำคัญกับเรื่องไร้สาระ

ออกบ้าง”ป๊อปปี้เห็นฟางโวยวายเรื่องงานก็เข้าใจว่าฟางมาตามเพราะเรื่องงานก็รีบว่าก่อนที่จะเดิน

หนี แต่ฟางไม่รอช้ารีบวิ่งมาดักด้านหน้า แต่ป๊อปปี้กลับหนี จนฟางทนไม่ไหวรีบล้อคตัวป๊อปปี้เอาไว้

ไม่ให้เขาเดินหนีอีก

 

 

 

 

 

“ฟาง ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ ทำบ้าอะไรน่ะ”ป๊อปปี้ตกใจเมื่อฟางวิ่งเข้ามากอดเขาจากด้านหลังแล้วล้อค

เขาไม่ไปไหน

 

 

 

 

 

“ไม่ ฟางจะไม่ให้พี่ไปไหน พี่ต้องกลับไปทำงานให้เสร็จนี่จะทิ้งกันกลางทางแบบนี้ไม่ได้นะ”ฟาง

โวยวาย

 

 

 

 

 

 

“ทิ้งได้สิทีฟางยังทิ้งพี่กลางทางได้เลย เหอะ จะมาตามตื๊อในฐานะอะไรในเมื่อฟางเองเกลียดพี่

ไม่ใช่หรอ คนเกลียดกันเค้าไม่ร่วมงานเดียวกันหรอก”ป๊อปปี้พูดว่าด้วยความน้อยใจ

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย น่ะงอนอะไรนักหนา ก็มาตามให้กลัไปทำงานอยู่นี่ไง เป็นถึงประธานปกครองรุ่นฟางแต่งอนงี่

ง่าไม่มีเหตุผลแบบนี้เนี่ยนะ ใคระไปอยากได้เป็นแฟน”ฟางโวยวายแอบว่าป๊อปปี้อีกครั้ง

 

 

 

 

 

“ถ้าไม่อยากได้แล้วจะมาทำไม ไม่รักกันแล้วะมาตามทำไม ไล่กันไปหาคนอื่นแล้วนิ”ป๊อปปี้สะอึก

เมื่อได้ยินคำว่าไม่ต้องการเป็นแฟนกับเขาอีกก็ตัดพ้อแล้วยืนนิ่งเลิกขัดขืน

 

 

 

 

 

“ก็ตามเพื่อคณะไงร่วมสร้างงานนี้ขึ้นมาอย่าทิ้งมันไปได้มั้ย ฟางขอร้องเถอะนะพี่ป๊อป กลับมาเถอะ

นะ”ฟางพูดแก้วขอร้องป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

“ปล่อย”ป๊อปปี้เห็นฟางนิ่งแล้วก็ดึงมือฟางออกแล้วเดินหนีฟางออกไปไม่สนใจฟางที่ยืนมองตาม

ป๊อปปี้เดินออกไปนั้นอีก

 

 

 

 

 

มาง้อถึงที่แล้วป๊อปปี้จะหนีไปไหนอีกน้ออออ

 

 

แล้วแก้วโทโมะล่ะ จะงอนจะเคืองกันอีกนานรึเปล่าต้องติดตามน้าาาา

 

 

ไม่ค่อยมีเวลาอัพเลย โทษน้าาา