Secretly in love รักฉันคู่กับเธอ

6. let's go

 

“มากันแล้วคร้าบบ”เขื่อนดังขึ้นเมื่อเฟย์เปิดประตู

 

“เอ้ยไอ้ป็อป เป็นไปได้ที่มึงมาเร็วว่ะ”เขื่อนทักก่อนที่ทุกคนจะหัวเราะ

 

"เอ้าพิมไปด้วยเหรอ ไปหลายๆคนดิสนุกไปผ่อนคลาย”โทโมะเห็นพิมก่อนจะทัก

 

“ฟางว่าเราไปกันเถอะ”ฟางเอาของออกมาในครัวก่อนจะชวนกันไป

 

“เอ้าฟางมากับชั้นก็ได้ไม่ต้องไปนั่งเบียดกัน”ป็อปปี้ทักเพราะเห็นฟางเดินไปที่รถเขื่อน

 

"ไม่เป็นไรเดี๋ยวชั้นเอาไปเองดีกว่า”ฟางพูดพลางมองรถตัวเองที่จอดอยู่ใกล้รถเขื่อน

 

“ก็ได้”ป็อปปี้ตอบก่อนจะขึ้นรถไป

 

“ฟางไปกับเราก็ได้”เขื่อนหันมาพูดกับฟาง

 

“ไม่เป็นไร เออเอามาไว้รถฟางก็ได้นะมันจะได้ไม่อึดอัด”ฟางตอบพลางขนของไว้ที่รถ

 

“มา เดี๋ยวเราขับให้”โทโมะบอกก่อนจะเดินไปที่ฟาง

 

“ไม่เป็นไรโมะนั่งดีกว่า เดี่ยวขับไม่ไหวเราบอกเอง”ฟางพูดก่อนฟางแก้วและโทโมะขับออกมา

 

“เอ่อฟางโอเคเนาะเพื่อน”แก้วถามฟางที่ใส่แว่นดำหันมายิ้ม

 

“เอ้ย แกเรื่องมันนานไม่คิดว่าชั้นจะลืมไปได้บ้างเหรอ”ฟางหันไปถามแก้ว

 

“ใครจะตัดใจได้เร้วขนาดนั้นล่ะ”โทโมะนั่งฟังก่อนจะพูดแล้วหลับต่อ

 

 

“เฟย์เขื่อนสงสารฟางจัง”เขื่อนขับรถออกมาก่อนจะพูดกับเฟย์

 

“ทำไงได้ล่ะ”เฟย์พูดเศร้าๆก่อนจะป้อนขนมที่ฟางทำให้

 

“ไม่เหมือนคู่เราเนาะ”เขื่อนจับมือเฟย์แล้วยิ้ม “55555 ขับรถไปเลยนะ ต้องลุ้นต่อไป”เฟย์หัวเราะก่อนจะพูด

 

“ป็อป พิมว่าพิมมาทำให้ทุกคนลำบากหรือเปล่า”พิมที่นั่งเงียบก่อนจะพูดเพราะเธอรู้สึกผิด

 

“ไม่เลยพิมอย่าคิดมากเลยนะ”ป็อปปี้บอกพลางกุมมือพิม

 

“นี่ขับรถไปเลยนะ”พิมหยิกต้นแขนป็อปปี้เบาๆ

 

 

 

“เอ้อ ถึงสักทีสบายจัง”โทโมะลงมาจากรถก่อนจะบิดซ้ายบิดขวา

 

“นี่ไม่ต้องอู้มาช่วยถือของเลย”แก้วลงรถตามมาก่อนจะแขวะโทโมะ

 

“ฟางขับนิ่มหลับสบายมาก เดี๋ยวขากลับเราขับให้นะ”โทโมะเอ่ยชมฟาง

 

“55555555 เอาเลยเมื่อยมาก”ฟางพูดพลางถือของ

 

“มาเช็คอินก่อนนะ”ป็อปปี้เดินนำไป

 

“อ่ะถึงบ้านพักแล้ว”เฟย์เดินตัวลิ้วมาเพราะเขื่อนเป็นคนถือ

 

“มี4ห้อง ห้องใหญ่กับห้องเล็ก1ห้อง”ป็อปปี้ตอบพลางเปิดประตูเข้าไป

 

“ก็ไอ้ป็อปนอนห้องเล็ก แล้วผู้หญิงสองห้องไปแบ่งกัน ชั้นกับไอ้โมะ โอเคนะ”เขื่อนบอกก่อนจะเอาของไปเก็บ

 

“เอ่อเดี๋ยวฟางไปกับพิมเองก็แล้วกัน”ฟางพูดเสร็จก็เอากุญแจเปิดห้อง

 

“ยัยฟางนะยัยฟาง”เฟย์บ่นออกมาทันทีเมื่อเข้าห้อง

 

“ชั่งเถอะถืว่ายัยฟางตัดสินใจแล้ว”แก้วพูดพลางจัดห้อง

 

“สวยอะยัยแก้ว”เฟย์รีบทักเพราะด้านนอกเป็นสระว่ายน้ำและถัดไปก็เป็นทะเล

 

“อืมสวยดี”แก้วพูดเสร็จก็หันไปจัดกระเป๋าต่อ

 

 

“เดี๋ยวฟางจัดก่อนเนาะ เดี๋ยวพิมมา”พิมพูดเสร็จก็เดินออกไปไม่ต้องถามเธอก็รู้

 

“จ้ะ”ฟางจัดกระเป๋าเสร็จก้เดินออกมาด้านนอก

 

“อ่าวฟางชั้นไปหาที่ห้องไม่มีอ่ะ มาทำไรตรงนี้”แก้วเดินมาทัก

 

“หิวอ่ะ ไปหาไรกินดีกว่า”ฟางรีบลากเพื่อนไปร้านอาหารใกล้ๆก่อนแก้วจะโทรให้โทโมะตามมา

 

“น่ากินทั้งนั้นเลย เอา ปลากะพงนึ่งมะนาว ยำไข่ปลาหมึก ต้มยำทะเล กุ้งเผา ปลาเผา ผัดขี้เมาทะเล ต้มจืดปลาหมึกยัดไส้ แกงส้มปลากะพงค่ะ เอ่อเอาเป็นน้ำมะพร้าวนะ”แก้วและเฟย์ช่วยกันสั่ง “นี่แกสั่งเยอะกินหมดเหรออืม”ฟางถามพลางหัวเราะเบาๆ

 

“จิ๊บๆนะยัยฟาง นู้นตัวช่วยมาแล้ว”เฟย์ชี้ไปที่เขื่อนเดินมาพร้อมป็อปปี้โทโมะและพิม

 

“ใครนั่งหัวโต๊ะจ่ายนะ55555 ”เขื่อนที่นั่งลงทำให้รีบลุกขึ้นทำให้โทโมะมานั่งแทน

 

“เอ้าไอ้เขื่อนทันทีนะมึง”โทโมะจำใจต้องนั่งลง

 

“น้า เดี๋ยวมื้อนี้ฟางเลี้ยงเอง แต่ถ้ากินไม่หมดแกยัยแก้วยัยเฟย์”ฟางพูดก่อนจะค้อนเฟย์และแก้ว

 

“มาเลยดิ รออะไร”เมื่ออาหารมาครบเฟย์ก็พูดพร้อมกับตักทันที

 

“อ้าวฟางอิ่มแล้วเหรอ”พิมทักฟางที่นั่งตรงข้ามป็อป “อ่อ อิ่มแล้วสงสัยขับรถเหนื่อยมั้งเพลียๆ เอ่อเฟย์ฝากจ่ายด้วยฟางว่าจะกลับไปพัก”ฟางตอบก่อนจะลุกขึ้นไปและรับโทรศัพท์

 

“อืมของหวานดีม้ะ น้องค่ะขอเมนูหน่อย”แก้วอิ่มก็ขอเมนู

 

“ค่ะฟางคิดถึงเม่นะค่ะแล้วเจอกัน”ฟางเดินเข้ามาในบ้านพักแล้วไปเอาสมุดคู่ใจมานั่งที่สระน้ำพลางเอาเท้าหย่อนน้ำ

 

 

 

‘ทำไมฟางเจ็บอีกแล้วล่ะจ้ะ ทำไมฟางตัดใจไม่ได้สักทีล่ะมันก็นานมาแล้วนะเกือบ9ปีแล้วนะ แต่ ฟางไม่เคยลืมได้เลยฟางเจ็บลงเมื่อไรความรู้สึกเหล่านี้มันจะหายไปสักที ฟางคงเป้นได้แค่เพื่อนสนิทเท่านั้น’

 

 

 

“หายไปไหนน่ะ เอ๊ะนั้นไง”ป็อปเดินเข้ามาในบ้านก่อนจะเดินหาฟางจนทั่วก่อนจะมาเจอที่สระ

 

“ทำไรอืม สมุดเล่มนี้อีกแล้วชั้นอยการู้จริงวามีอะไรข้างในชั้นเห็นมาตั้งแต่มัธยม”ป็อปปี้นั่งลงข้างๆฟางทำให้ตกลงแล้วเก็บสมุดไว้

 

“แล้วมันเรื่องอะไรของแกล่ะ”ฟางตอบแต่ไม่มองหน้า

 

“เป็นหืม อ่ะนี่ซื้อมาฝากแทนขนมอ่ะ”ป็อปปี้ยืนน้ำส้มเย็นฟาง

 

“ขอบใจ แล้วพิมล่ะ”ฟางรับมาไว้ก่อนจะถาม “ไปจ่ายตลาดอ่ะ”ป็อปปี้ตอบก่อนจะมองไปที่ทะเล

 

“อืม ปล่อย”ฟางตอบแล้วลุกขึ้นแต่ป็อปปี้จับมือไว้

 

“จะไปไหน”ป็อปปี้ถาม “เรื่องของชั้น”ฟางตอบก่อนจะเดินออกมาแต่ป็อปปี้เดินตามมา

 

“แกเป็นอะไรฟางแกมีไรแกไม่เคยบอกชั้น แล้วชั้นจะช่วยแกได้ยังไง”ป็อปปี้เดินมาก่อนตามเข้ามาในห้อง

 

“แกไม่ต้องรู้หรอดจัดการได้”ฟางสะบัดมือออก

 

“ชั้นปล่อยให้จัดการเองมาตลอดแต่แกก็ทำไม่ได้”ป็อปปี้โวยวาย

 

“เรื่องอะ/ก็เรื่องที่แกชอบชั้นไงฟาง”ฟางถามแต่ป็อปปี้ขัดเสียก่อนทำให้ฟางได้ยินตาโต

 

“แกมั่วแล้วป็อป”ฟางตอบแต่ไม่มองหน้า

 

“แกว่าชั้นไม่รู้เหรอแกแสดงอาการชัดเจนแบบนั้นชั้นรู้ว่าตั้งนานแล้วชั้นดูแกออกฟางแต่ชั้นไม่พูดไปเท่านั้นแหละ”ป็อปปี้พูดเสียงดัง

 

“แกรู้แล้วมาให้ความหวัง มาหวังดีกับชั้นทำไม”ฟางถามทั้งทีร้องไห้

 

“ก็แค่เพื่อนชั้น ชั้นพยายามทำตัวเจ้าชู้ จีบคนนั้นคนนี้เพื่อไม่ให้แกมารักคนอย่างชั้นไง ชั้นไม่ดีพอหรอก”ป็อปปี้พูดก่อนจะจ้องฟางก่อนฟางจะตบหน้าป็อป

 

เพี้ยะ

 

“ทำไมแกต้องทำแบบนั้น อือ ทำไม แกทำแบบนั้นทำไม”ฟางถามทั้งน้ำตา

 

“ตัดใจสะเถอะชั้นมั้นม่ดีหรอก ไปหาไอ้หน้าอ่อนที่มันชอบแกเถอะนะ”ป็อปปี้พูดก่อนจะมาแตะไหล่ฟาง

 

“แกไม่รักชั้น ชั้นไม่ว่าทำต้องผลักไสชั้นไปให้คนอื่นด้วย ชั้นเกลียดแกป็อปชั้นเกลียดแก”ฟางร้องออกมาก่อนจะปาไดอารี่ใส่ป็อปแล้ววิ่งออกไป

 

“ฟางๆ”แก้วที่เห็นฟางที่วิ่งออกร้องไห้ก็เรียก

 

“มีอะรึเปล่าว่ะไอ้ป็อป”โทโมะเดินมาดูก่อนจะตกใจที่เห็นป็อปปี้ถือไดอารี่ฟางอยู่

 

“ไม่อ่ะ กูขอตัวนะ”ป็อปเดินออกมาพลางถือไดอารี่ออกมาด้วย แก้วมองหน้าโทโมะก่อนจะโล่งอกที่เธอกลับมาโทโมะก่อนเพราะเขื่อนกับพิมไปซื้อของกินเพิ่ม

 

 

 

 

#ป็อปรู้แล้วจะเป็นไงต่อล่ะง้อวว ต้องติตามนะจ้า