Confused รักเธอหรือเเค่สับสน ?

9.5

เขียนโดย Kaewjai_Jarin

วันที่ 16 มีนาคม พ.ศ. 2560 เวลา 02.34 น.

29 ตอน

198 วิจารณ์

34.69K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 21 ตุลาคม พ.ศ. 2560 18.17 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

11)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

บ้านไทยานนท์

ตอนนี้โทโมะดูเเลผู้เป็นพ่อไม่ห่างหาย เขาใส่ใจทุกรายละเอียดไม่ว่าจะเป็นการกิน การดื่ม การเช็ดร่างกาย ตอนนี้ร่างกายพ่อของเขายังไม่สามารถกระดุกกระดิกไปไหนได้เลย เหตุการณ์ก็ผ่านมาเดือนหนึ่งเเล้วเเต่ดูเหมือนว่าพ่อของเขาไม่ดีขึ้นเลยจนเขาเริ่มท้อใจ 'เธอต้องเจ็บว่าพ่อของชั้ล'

เมื่อสามชั่วโมงที่เเล้ว

เขาคิดอยู่นานว่าจะทำอย่างไรให้เธอคนนั้นเจ็บที่สุดในชีวิต ชีวิของเธอต้องพัง ชีวิตของเธอต้องไม่มีความสุขเหมือนที่เขาเป็นอยู่ ตั้งเเต่พ่อของเขาเป็นอัมพาตชีวิตของเขาก็ไม่เคยมีความสุขอีกเลย

นิ้วเรียวๆของเขาลังเลอยู่นานกับการลงคลิป คลิปของเธอบนเว็บโป๊ ถ้าเอาคลิปนี้ลงเธอคงได้ดังทั้วบ้านทั่วเมือง เธอคงต้องมุดเเผ่นดินหนีไม่งั้นก็ฆ่าตัวตายเป็นเเน่เเท้ เขาอยากจะทำเเบบนั้นเเต่.. ร่างกายอันสวยงามของเธอที่เขาได้ครอบครองมันเป็นคนเเรก มันยังตรึงอยู่ในจิตใจเขาที่ไม่อยากให้ใครมาเห็นร่างกายของเธอเหมือนที่เขาได้เห็น นี้เขาต้องบ้าไปเเล้วเเน่ๆเลย

เขาตัดสินใจส่งคลิปนี้ไปให้ 3 เบอร์ ซึ่งมีเบอร์ฟาง เบอร์อาจาร์คัดตัวมหาลัยที่เเก้วติด เบอร์พ่อของเเก้ว.. หึ เห็นเเค่สามคนก็ทำให้ชีวิตเธอย่อยยับเเล้ว จริญญา..

บริษัตอลิส

เมื่อเธอทะเลาะกับฟางสักพักเธอก็กลับมาที่บริษัท เธอมาหาพ่อเธอคงจะสบายใจขึ้นกว่านี้ ถ้าเธอได้วาดภาพออกเเบบมันคงจะทำให้ใจเธอเย็นขึ้น

ตึ่ง ตึง ตึ้ง ตึง ตึ่ง ตือ ดื่อ ตื่อ ดึง

เสียงโทรศัทพ์เธอดังขึ้นมาอย่างไม่ขาดสาย เธอไม่อยากจะรับมันหรอกนะ เเต่คงจำเป็นจะต้องรับ

" ฮัลโหลคะ "

( เบอร์จริญญา ศิริมงคลสกุล ใช่ไหม )

" ใช่คะ "

( ทางมหาวิทยามหิดลขอตัดสิทธ์ในการให้คุณศึกษาต่อกับทางมหาลัย เนื่องจากมีคลิปของคุณหลุดออกมา ทางมหาลัยเกรงว่าจะทำให้มหหาลัยเสียชื่อเสียง ต้องขออภัยด้วยนะคะ )

" อะไรนะคะ ? " เธออึ้งไม่ใช่น้อย ความฝันของเธอมันกำลังจ่างหายไปทีละนิดเมื่อได้ยินอีกสายพูด ไม่จริงใช่มั้ย ?

(ทางเราขอตัดสิทธิ์คุณไม่ให้ศึกษาต่อในมหาลัยของเรา เเค่นี้นะคะ สวัสดีคะ )

เมื่ออีกสายตัดสายไป เธอเเถบจะทรุดลงกับพื้นทันที นี้เขาทำอะไร ปลอยคลิปหรอ? เเล้วเธอจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน น้ำตาเธอเริ่มคลออีกครั้งหนึ่งมันเหมือนสิ่งที่เธอตั้งใจทำมาตลอด สิ่งที่เธอใฝ่ฝันมาตลอดมันมาพังเพราะเขา เพราะเขาคนเดียว !

ปัง !

เสียงประตูเปิดออกทำให้เธอเเถบสดุง เธอตกใจยิ่งกว่าเมื่อเห็นพ่อของเธอยืนอยู่หลังประตูบานนั้นเเละเดินตรงมาเธออย่างรวดเร็ว

" อิลูกไม่รักดี มึงไปเอากับใครมา! "

พ่อของเธอฉุดร่างที่ร้องไห้อยู่กับพื้นให้หลุดขึ้นมาเผชิญหน้ากับเขา ต้นเเขนทั้งสองข้างถูกบีบด้วยมือใหญ่ๆของคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นพ่อ..

" ป๊าา ฟังเเก้วก่อนเรืองนี้เเก้วอธิบายได้ ป๊าา ฟังเเก้วก่อน "

เธอพยายามเรียกสติของกรชวัลผู้เป็นพ่อ เต่ดูเหมือนว่าจะไม่ได้ผลเลย เธอไม่เคยเห็นพ่อของเธอโกรธเธอมากเพียงนี้เลย สายตาของเขาเหมือนกำลังจะฆ่าลูกสายคนนี้ให้ตายทั้งเป็น!

" ต่อไปปนี้ อย่ามาเรียกกูว่าป๊า กูไม่มีลูกชื่อเเก้ว "

เขาโกรธเธอมาก เขารักลูกของเขามากเเต่ตอนนี้เหมือนศักศรีต้องมาก่อนทุกอย่าง

เขาโยนกระดาษเเผ่นสีขาวๆใส่หน้าเเก้ว มันเป็นกระดาษเปลี่ยนนามสกุล ! นี้พ่อรังเกียจเธอขนานนั้นเลยหรอ ?

" อะไรอะป๊า ไม่นะป๊าเเก้วเป็นลูกป๊าอย่าให้เเก้วไปใช่นามสกุลอื่นเลยนะป๊า "

" ต่อไปนี้กูจะถือว่ากูไม่มีลูก อย่ามาให้กูเห็นหน้าอีก "

เขาสั่งให้ลูกน้องของเขาสืบบเรื่องคลิปว่ามีอยู่กี่คนที่รู้ เขาส่งลูกน้องไปกับชับฟางให้ลบคลิป ทางเว็บโป๊เขาก็ตรวจสอบหมดเเล้วว่าไม่มีคลิปนี้ลอบนวลอยู่ เเละเขาก็ส่งคนไปบอกทางมหาลัยว่าห้ามบอกใครเรื่องเเก้วไม่มีสิทธิ์เรียนต่อ

เขาสั่งปิดบัตรเครดิตของเเก้วทุกธนาคาร เเละคอนโดถูกขายคืนให้กับเจ้าของคอนโดทันที รถของเเก้วเขาก็ยึดกุจเเจเเล้วสั่งโอนให้รถคันนั้นเป็นของเขา เท่ากับว่าตอนนี้เเก้วตัวปล่าว ไม่มีตังใช้ ไม่มีอะไรที่จะสาวหาว่าเขาเป็นพ่อของเธอได้อีก

เขาสั่งลบทุกอย่างบนหน้าเว็บ เเละอินเตอร์เน็ตโซเซียลมิเดีย ไม่ให้ใครทราบว่าเเก้วเป็นลูกของเขา ต้องสืบจริงๆเท่านั้นถึงจะรู้ เขายัดเงินให้นักข่าวว่าห้ามสัมพาดเรื่องเเก้วเด็ดขาดว่าทำไมอยู่ๆชื่อของเธอก็หายไปจากนามสกุล เขาพูดดเพียงว่า'เขาไม่มีลูก'

" ป๊า ไม่นะป๊า เเก้วขอโทษ " เธอกอดขาผู้ที่เป็นพ่อของเธออย่างหมดเรียวเเรง น้ำตาเธอไหลเปื้อนชายกางเกงของเขาเป็นทางยาว เธอเสียใจที่พ่อเธอพูดเเบบนี้กับเธอ เธอเสียใจที่พ่อไม่อนุญาติให้เธอใช้นามสกุลเดียวกับเขา

" เอาตัวมันออกไป ห้ามให้มันโวยวายให้ใครรู้เด็ดขาด " เขาพูดเเล้วเดินลงไปที่รถ

ตอนนี้เป็นตอนประมานหนึ่งทุ่ม ผู้คนในบริษัทกลับไปจนหมดเเล้ว ร่างเล็กๆถูกชายสองคนเหวี่ยงออกมาจากบริษัท ก่อนที่ลูกน้องสองคนจะเดินขึ้นรถเเล้วขับออกไป

เธอใช้เรี่ยวเเรงที่เธอมีทั้งหมดวิ่งตามรถสปอตคันนั้น คันที่พ่อของเธอนั่งอยู่บนนั้น เขาใช้มือทุบกระจกให้คนด้านในสนใจเธอ เเต่ก็ไม่เลย

เธอเดินบนฟุตบาดอย่างโดดเดียว มือน้อยๆถูกรวบขึ้นกอดตัวเองไว้ เธอสะอื้นร้องไห้ลอดทางที่เธอเดิน เธอไม่รู้จะไปไหน คอนโดเธอก็โดนขายเเล้ว บัตรเครดิตก็โดนระงับการใช้งาน ไปหาฟางฟางก็คงเกลียดเธอไปเเล้ว ไปหาพ่อของเธอก็คงจะโดนโยนออกมาจากบ้าน

พรึบบบบ !

อยู่ๆก็มือหนาๆของผู้ชายที่ตัวสูงกว่าเธอหน่อยมาฉุดเเขนเธอเอาไว้ เขาตามเธอมาได้สักพักเเล้ว สภาพของเธอตอนนี้เขาก็อดสงสารเธอไม่ได้ 'ก็เเล้วไงมันก็สมควรเเล้วนิ ' สมองของเขาคิดอย่างนั้น เเต่ใจมันกลับสั่งร่างกายให้ไปหาเธอ.. เอาไงดี

ร่างกายที่อ่อนเเรงของเธอเนื่องจากโดนเรื่องที่กระทบกระเทือนจิตใจของเธอทั้งวัน ตั้งเเต่ฟางบอกว่าฟางท้อง.. เรื่องของทางมหาลัยไม่รับเธอเข้าเรียนต่อ เรื่องที่พ่อเธอบอกว่าเธอไม่ใช่ลูกของเขา เรื่องพวกนี้มันหนักเหลือเกินที่จะทนไว้ ตอนนี้ร่างของเธอถูกลากให้มาขึ้นรถของใครก็ไมรู้ เสียงของเธอเเถบจะไม่มีร้องเรียกให้ใครมาช่วยเลย จะฆ่าชั้ลหรอ ? ดีหมือนกัรฃนตายๆไปปก็ดี

" เอาเลยฆ่าชั้ลเลย ฆ่าชั้ลให้ตายย ฮื่อ อื่อ หื่อ " เธอเอาเเต่ร้องไห้เเล้วร้องข้อความตายโดยที่ไม่หันมามองเลยว่าใครจับตัวเธอมา

" นี้เธอสงบสติอารมณ์หน่อยสิ " เขาจับเเขนของเธอให้เธอหันหน้ามาเผชิญกับเขา เธอเขยิบตาถี่ๆให้น้ำตาไหลออกมาทำให้เธอได้เห็นเขาเต็มสองตา

" โทโมะ ! "

" ใช่ ชั้ลเอง " ตอนเรกก็นึกสงสารนะ เเต่ตอนนี้สิเขาคิดเเค่ว่าเธอต้องเจ็บกว่าเขาเป็นร้อยเท่าพันเท่า

" นายจับชั้ลมาทำไม ปล่อยเด่วนี้นะ " เมื่อเธอเห็นเขาเธอก็เอาเรียวเเรงมาจากไหนไม่รูมาดิ้นให้เขาปล่อย ความกลัวเธอมีมากเเต่ความเเค้นมันมากกว่า!

" อย่ามาทไสดีดสดิงเเล้วนิ่งอยู่เฉยๆไม่งั้นชั้ลจะปล่อยเธอไว้ข้างทางเนี้ยเเหล่ะ "

เขาพูดดเเล้วปล่อยเธอ เขาล็อกรถจากฝั่งด้านของเขาไม่ให้เธอกระโดดลงหรือหนีเขาได้

" ก็ปล่อยดิว่ะ นายมายุ่งอะไรกับชีวิตชั้ล ! " เธอยังคงดิ้นไม่หยุดสุดท้ายเขาก็หมดความอดทนจอดรถข้างทางอีกครั้ง พร้อมเอาเชือกมามัดเเขน มัดขาเธอไว้เเน่น พร้อมเอาสะก็อดเทปปิดปากเธอไว้ไม่ให้พูดมาก

" อื่อ อือ อื้อ " (ปล่อยชั้ลนะ)

เมื่อเขาทำเส็ดเขาก็เเสย่ยิ้มให้เธออย่างผู้ชนะ พร้อมกับออกรถไปที่คอนโดของเขา ที่นี้ไกลจากคอนโดมากพอสมควร เขาเปิดเพลงเสียงดังๆเพื่อไม่ได้ยินเสียงอันน่ารำคาญของเธอ ตอนเเรกๆเธอก็ดิ้นไม่หยุด พอสักพักก็เหนื่อยเพราะเธอดิ้นไปก็ไม่มีอไรดีขึ้นมาอยู่ดี

เมื่อเขาขับรถถึงคอนโด เขาจอดรถเเละชำเลืองมองคนที่ดื้อเมื่อกี้ตอนนี้สินริทหลับไปเเล้ว เขาเเกะเชือกที่มัดเท้า มัดเเขน เเละเอาสก๊อดเทปสีดำที่ปิดปากเธอไว้ออก ถ้าเขาอุ้มเธอขึ้นคอนโดไปสภาพเเบบนั้นมีหวังโดนจับในข้อหาลักพาตัวเเน่

เขาประคองให้เธอขึ้นหลังของเขาอย่างเบาที่สุด ถ้าเธอตื่นขึ้นมาตอนนี้ต้องโวยวายเป็นเเน่เเท้ จนมาถึงห้องของเขาห้องที่เขาไม่ได้มานานเเสนนาน 1 เดือน - - มันยังเหมือนเดิม ไม่มีฝุ่นจับเเม้เเต่น้อยเนนื่องจากเขาให้เเม่บ้านมาทำความสะอาดทุกวัน

เขาประคองเธอให้นอนลงบนเตียงผ้าปูที่นอนสีเทาของเขา เขาจัดการเช็ดตัวของเธอเเล้วเปลี่ยนเป็นใส่เสื้อผ้าของเขา คงไม่เป็นไรหรอกมั้งเห็นมาหมดเเล้ว

เขาเเถบจะควบคุมอารมมณ์ของตัวเองไม่ได้เมื่อเห็นร่างที่ขาวเนียนที่เขาไม่ได้เห็นมานับเดือน เเต่เขาคงไม่ใจร้ายถึงขั้นลักหลับเธอหรอก ตอนตื่นสนุกกว่าเยอะ

เมื่อเขาจัดเเจงเสื้อ้าของเเก้วเส็ดเขาก็ไปอาบน้ำ กลับมานั่งจ้องใบหน้าของเธอที่เขาพึ่งเช็ดคราบน้ำตาออกจนหมดเเล้ว เขานึกคิดย้อนไปในวันที่เขาเเละเธอตีกัน ต๋อยกันอย่างเอาเป็นเอาตาย เขาไม่คิดด้วยซ้ำว่าจะได้ครอบครองร่างกายเธอ ก็อารใณ์ตอนนั้นมันพาไปนิ..

เขาไม่ได้เจอหน้าเธอมาหนึ่งเดือน เธอยังเหมือนเดิมเเต่ติดว่าสวยขึ้น.. หรือเขาคิดไปเอง ผมที่เเต่ก่อนสั้นซอยตอนนี้ยาวถึงบ่าเเล้วมันยิ่งทำให้เธอน่ารักเข้าไปใหญ่ จนเขาอดใจไม่ไหวที่จะหอมเเก้มเธอไปหนึ่งฟอดใหญ่เเล้วนอนกอดเธอ เธอคงเหนื่อยมากจริงๆขนานเขาหอมฟอดใหญ่ขนานนั้นยังไม่รู้สึกตัวเลย เเล้วเขาก็หลับไป..

นี้เขาเอาเธอมาทรมานหรือเอาเธอมาดอมดมกันเเน่ วิศว..

ตอน 10

สารบัญ

ตอน 12