(Fic naruto) รักในไร่

-

เขียนโดย Delคราบ

วันที่ 22 มีนาคม พ.ศ. 2560 เวลา 21.21 น.

  5 chapter
  0 วิจารณ์
  7,246 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 23 มีนาคม พ.ศ. 2560 07.22 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

1)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

     ณ ประเทศญี่ปุ่น เวลา20:30

“ห้ะ ว่าอะไรนะลูกจะไปที่ไทยหรอ”

เสียงดังลั่นจากห้องรับแขกของบ้านหลังใหญ่หลังหนึ่ง

“ครับผมจะไป”

เหตุจากเสียงตระโกนไเมื่อกี้เกิดจากการที่ลูกคนเล็กของตระกูลอุจิฮะ ขอไปทำงานที่ต่างประเทศ

“แล้วทำงานในประเทศไม่ดีกว่ารึไง ทำไมต้องไปไกลขนาดนั้น” 

คนเป็นแม่ถาม เพราะเป็นห่วงลูกไม่แปลกเพราะจากที่อยู่ใกล้กันต้องไปอยู่ซะไกล

“ผมชอบประเทศนั้นและ ก็อยากไปเห็นประเทศนั้นด้วยตาตัวเองด้วย”

เขาตอบด้วยสีหน้ายิ้มน้อย คงเป็นเพราะเขาไม่ใช่คนที่จะพูดอะไรมากๆ และก็น้อยครั้งที่ตัวเขาจะยิ้ม

“ก็ได้ถ้าอยากไปแม่ก็ไม่ห้าม แต่ดูแลตัวเองดีๆล่ะแล้วเครื่องออกกี่โมงล่ะ”

คนเป็นแม่ถาม

“อีกชั่วโมงครับ แล้วแม่ก็ไม่ต้องห่วงพวกนารูโตะก็ไป”

เขาตอบก่อนจะเขาไปกอดแม่

“เดี๋ยวนี่จะไปทำงานหรือเที่ยวกันแน่”

หลังจากแผละออกจากกันแม่ก็ถามเหมือนเป็นการแซวเขาเล่นๆซะมากกว่า

“ทั้งสองอย่างแหละครับ ผมไปนะ”

“จ้า”

หลังจากได้คำตอบเขาก็ขึ้นห้องไปเก็บกระเป๋าแล้วไปที่สนามบิน ที่นัดกับเพื่อนอีกสี่คนไว้ซึ่งคาดว่าคงไปถึงกันหมดแล้ว และเมื่อมาถึงสนามบินก็เป็นอย่างที่คาดทุกคนยืนรอเขาอยู่ที่หน้าประตู

“ไงซาสึเกะ นายมาช้าสุดนะ”

ชายเจ้าของผมเหลืองเพื่อนสนิทของเขาซึ่งนิสัยต่างกันคนละขั่ว

“เออ รู้แล้น่านายน่ะเงียบไปเลย”

ซาสึเกะพูดแล้วเดินไปรวมกับคนอื่น

“อย่าพึ่งเถียงกันน่าถ้ายังอยากไปก็รีบไปขึ้นเครื่องดีกว่าไหม น่ารำคราญจริงเลยพวกนายเนี่ย”

ชายผมดำพูดขึ้นตัดบทของทั้งสองคน

“นั้นสิครับ มัวแต่กัดกันอย่างกับสุนัขแบบนี้เดี๋ยวตกเครื่องนะครับ”

ชายผมดำอีกคนพูดขึ้น

“ซาอิถ้านายยังไม่หยุดปล่อยคำพูดที่สุนัขไม่รับประทานออกมาแกนั่นแหละที่จะโดนฉันถีบตกเครื่อง”

นารูโตะพูดแล้วรีบตรงไปขึ้นเครื่องตามด้วยเพื่อนอีกสี่คน

 

     ณ ประเทศไทย เวลา18:30

“ซากุระพวกอิโนะมาแล้วเอากระเป๋าลงมาด้วย”

เสียงของคนเป็นแม่ดังขึ้น ตะโกนเรียกลูกสาวคนเดียวของตน ก่อนจะเดินไปที่ห้องรับแขกส่วนซากุระที่รู้งานก็เดินแบกกระเป๋าที่เต็มไปด้วยเสื้อผ้าและของใช้ต่างๆนาๆ คือถ้าให้อธิบายง่ายๆคือเธอจะย้ายบ้านเลยก็ว่าได้ หลังจากที่ลงมาที่ห้องรับแขกก็มีคุณแม่ของทั้งห้าตระกูลพร้อมลูกของพวกเธอนั่งอยู่ด้วย

“เอาล่ะหนูซากุระมาแล้ว งั้นคงรู้เรื่องกันแล้วสินะว่าที่ให้มารวมกันเพื่ออะไร”

คูณนายฮิวงะถาม

“ค่ะ”

ทั้งหมดตอบพลางนึกถึงตอนก่อนหน้านี้ที่พึ่งได้ข่าวเกี่ยวกับไร่ที่พ่อของพวกตนเป็นหุ้นส่วนอยู่

 

     ซากุระ:อะไรนะแม่

     แม่:แกต้องไปดูแลไร่ที่พ่อแกเป็นหุ้นส่วน เพราะฉะนั้นแกต้องไม่ต้องห่วงพวกอิโนะก็ไป

     ซากุระ:เฮ้อ คอยยังชั่วมีพวกอิโนะก็ยังโอเคร

     

     แม่:ฮินาตะ

     ฮินาตะ:คะแม่

     แม่:คือแม่จะให้ลูกไปดูแลไร่ของพ่อได้ไหมพวกซากุระก็ไปนะเป็นหุ้นส่วนกัน

     ฮินาตะ:ได้ค่ะ

 

     แม่:เทมาริแกต้องไปดูแลไร่ที่พ่อแกเป็นหุ้นส่วน

     เทมาริ:ตะ...แต่

     แม่:ไม่มีแต่อะไรทั้งนั้นไปเก็บกระเป๋าไปเจอพวกฮินาตะที่บ้านซากุระ

     เทมาริ:ค่า

 

     อิโนะ:อะไรกันแม่ ทำไมต้องให้หนูไปทำอะไรแบบนั้นด้วย

     แม่:ก็พ่อแกบอกไว้อยากโทษก็ไปโทษพ่อแกเอาเองแล้วกัน ไปเก็บกระเป๋าได้แล้วพวกซากุระรอ

     อิโนะ:ค่า

 

     แม่:เท็นเท็นตั้งแต่วันนี้แกต้องไปดูแลไร่ของพ่อพร้อมพวกซากุระ

     เท็นเท็น:ได้แม่สบายๆ อยู่แล้ว

     แม่:ดี

 

กลับมาสู่ปัจจุบันตอนนี้ทุกคนนั่งอยู่ในห้องรับแขก

“โอเครพร้อมรึยัง”

คุณนายซาบาคุโนะพูดขึ้น

“ค่า”

ทั้งหมดตอบแล้วเทมาริก็เดินไปรับกุจแจรถจากแม่ของเทมาริ

“ไปขึ้นรถได้แล้วรีบๆไปเลยเบื่อขี้หน้าแล้ว”

คุณนายยามานากะพูดแล้วโบกคล้ายไล่ แต่สายตาที่มองลูกทำให้คนเป็นลูกรู้ว่าแม่ตัวเองแค่พูดๆไปเท่านั้น

“จ้ะแม่หนูจะรีบไปให้พ้นๆหน้าเลย”

ได้โอกาสอิโนะก็แหย่คนเป็นแม่หน่อยๆ แล้วเดินตามคนอื่นออกมา

“เอ้าใครจะขับ”

พอเดินออกมาถึงหน้ารถตู้อิโนะก็พูดแล้วชูกุจแจรถขึ้น

“ฉันเองๆ ฉันขับเองรับรองจะถึงภายใน3ชั่วโมงเลยคอยดู”

สาวหมวยห้าวประจำกลุ่มพูด

“ขับดีๆล่ะ อย่าพาพวกฉันไปตายก่อนถึงไร่แล้วกัน”

เทมาริพูด

“นั่นสิคะ ฝากด้วยค่ะคุณเท็นเท็น”

สาวขี้อายพูดขึ้นหลังจากที่เงียบมานาน

“ได้รับรองว่าไม่มีใครตายเพราะอุบัติเหตุทางรถแน่นอน แต่ถ้าเพราะหัวใจวายล่ะก็ไม่แน่นะ”

พูดจบก็ขึ้นไปนั่งประจำที่คนขับก่อนที่จะมีคนคัดค้าน 

“นี่ชีวิตฉันอย่างกับแขวนอยู่บนเส้นด้ายเลยแฮะ”

ซากุระพูดเบาๆก่อนจะขึ้นรถแล้วปิกประตูดีที่ ที่นั่งเธออยู่ใกล้ประตูไม่งั้นได้มีหน้าหงายแน่ เพราะเท็นเท็นเล่นเยียบคันเร่งซะเกือบมิด

“นี่ยัยเท็นเท็นทำอะไรฟ่ะ นี่ถ้านั่งไม่ทันหน้าหงายไปแล้วนะ”

ซากุระตะโกนลั่น

“โทษทีพอดีเป็รพวกตีนผี”

พูดจบก็เยียบคันเร่งจนมิด และตามด้วยเสัยงของพวกเพื่อนๆด้านหลัง

“ฉันจะรอดไหมเนี่ยยยยยยย/ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ”

ซึ่งขัดกับเสียงหัวเราะชอบใจของเท็นเท็น

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา