หัวใจของมาเฟีย

9.3

เขียนโดย Chapond

วันที่ 23 กรกฎาคม พ.ศ. 2560 เวลา 01.06 น.

  46 ตอน
  268 วิจารณ์
  104.20K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 23 กรกฎาคม พ.ศ. 2560 01.36 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

31) 30 แล้วเราจะได้รักกันไหม

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ ที่นี่ที่ไหนกัน ปล่อยชั้นนะ ช่วยด้วยใครก็ได้อยู่ข้างนอก ปล่อยชั้นออกไปเดี๋ยวนี้นะ”ทางด้าน

แก้วเมื่อฟื้นขึ้นมาพบวาตัวเองนอนอยู่บนเตียงไม้เล็กๆแข็งๆในห้องเล็กห้องหนึ่งที่มีแค่หลอดไฟ

เล็กๆที่แกว่งไปมาส่องแสงสลัวๆและประตูสีดำที่ปิดขังอยู่ก็รีบลุกเข้าไปโวยวายและทุบประตูรัวๆ

หมายจะให้คนมาเปิดให้

 

 

 

 

 

 

 

“นี่พี่สาวเป็นโจรหรอ เข้ามาขโมยอะไรจากที่นี่รึเปล่าถึงได้มาอยู่ในนี้”

 

 

 

 

แอ๊ด

 

 

 

 

แต่แล้วประตูก็ถูกเปิดพร้อมกับมีชายหนุ่มหน้าหวานที่ท่าทางอายุน้อยกว่าแก้วเดินเข้ามาพร้อมกับ

ถามแก้ว

 

 

 

 

 

“นี่ไม่ต้องพูดมานายเป็นคนจับตัวชั้นมาที่นี่ใช่มั้ย จับชั้นมาทำไม ต้องการอะไร เรียกค่าไถ่หรอ

กล้ามากนะที่จะเรียกค่าไถ่คนอย่างชั้นน่ะห้ะ”แก้วเมื่อเห็นหน้าชายหนุ่มปริศนาก็โวยวายไม่พอใจ

ว่าให้ทันที

 

 

 

 

 

 

“นี่ผมจะทำแบบนั้นทำไม ผมไม่ได้ยากจนแร้นแค้นขนาดจะทำอะไรโง่ๆแบบนั้นนะ”ชายหนุ่มพูด

 

 

 

 

 

“ถ้าไม่ใช่อย่างที่ชั้นว่าก็ปล่อยชั้นสิพาชั้นกลับบ้านเดี๋ยวนี้นะ”แก้วโวยวายไม่พอใจก่อนที่จะตรง

เข้าไปเอาเรื่องหนุ่มน้อยหน้าใหม่คนนั้นทำให้เขาจำเป็นต้องพาแก้วออกมาจากห้องนั้นอย่างเสีย

ไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วทำไมพวกนั้นต้องจับพี่สาวมาขังด้วยนี่พี่คงไม่โกหกผมให้ผมพาพี่ออกไปหรอกนะ ไม่งั้นพ่อ

เอาผมตายแน่ะๆ”ชายหนุ่มคนนั้นซักถามแก้วระหว่างพาเดินออกมาตามทางคล้ายอุโมงค์ใต้ดิน

ก่อนที่จะพาขึ้นมาชั้นบนทำให้แก้วพบว่าเธออยู่ในบ้านหลังใหญ่ที่มีกำแพงสูงตระหง่านเดียวกับที่

ที่โทโมะเดินเข้ามา

 

 

 

 

 

 

“นี่ชั้นไม่ได้เป็นโจรหรอกน่าเชื่อใจได้ว่าแต่นายอยู่ที่นี่ใช่มั้ย งั้นขอถามอะไรหน่อยสิ นายรู้จักคน

ที่ชื่อโทโมะรึเปล่า”แก้วตอบก่อนจะรีบถามถึงโทโมะบ้าง

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณหนูพานักโทษของนายใหญ่กับนายน้อยขึ้นมาทำไมครับเดี๋ยวก็เกิดเรื่องหรอก”แต่ก่อนที่ชาย

หนุ่มจะตอบอะไรแก้วพวกบอดี้การ์ดก็วิ่งเข้ามาล้อมแก้วเอาไว้ก่อนที่จะพูด

 

 

 

 

 

“เกิดเรื่องอะไรกัน ทำไมชั้นถึงไม่รู้แล้วนี่จะพาตัวพี่สาวไปไหนน่ะ”ชายหนุ่มคนนั้นพูดก่อนที่จะ

ตกใจเมื่อเห็นพวกของตัวเองจะพาแก้วไป แก้วตกใจรีบใช้วิชาต่อสู้ที่ตัวเองเคยเรียนมาหลบหลีก

และพายามหนีจากพวกบอดี้การ์ดทันที

 

 

 

 

 

 

ปัง

 

 

 

 

 

 

“หยุดได้แล้ว/โทโมะ”เสียงปืนดังขึ้น1นัดทำให้ทั้งหมดหันไปมองพบว่าโทโมะเป็นคนยิงแก้วยิ้ม

ดีใจคิดว่าโทโมะมาช่วยก็รีบวิ่งไปหา

 

 

 

 

 

 

“นายต้องจัดการให้ชั้นนะอยู่ดีๆก็มีพวกบ้าที่ไหนไม่รู้มาช็อตไฟฟ้าแล้วพาชั้นลงไปขังที่ห้องเหม็น

อับข้างล่าง แล้วนี่นายมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงเกิดอะไรขึ้น”แก้วรีบบอกโทโมะก่อนที่จะสังเกตว่าโทโมะ

ไม่เป็นอะไรและไม่มีร่องรอยการต่อสู้เข้ามาเลยสักนิด

 

 

 

 

 

 

“จัดการ หึ จริงสินะ เอาตัวมันเข้าไปในห้องโถง1”โทโมะยิ้มออกมาอย่างร้ายกาจก่อนที่จะสั่งให้

บอดี้การ์ดล็อคตัวแล้วลากแก้วตามเขาเข้าไป

 

 

 

 

 

“โอ๊ยจะทำอะไรชั้นนะโทโมะ ไอ้บ้าปล่อยชั้นเดี๋ยวนี้นะ ว้าย”แก้วโวยวายเข้ามาไม่หยุดก่อนที่จะ

ร้องออกมาเมื่อถูกผลักล้มไปกองกับพื้นร่างบางจะลุกขึ้นมาโวยวายต้องตกใจเมื่อถูกปืนจ่อทำให้

ได้แต่นั่งคุกเข่าด้านหน้าของเธอมีชายคนหนึ่งนั่งอยู่สูงแล้วกำลังเช็ดดาบซามูไรเบื้องหลังเป็นธง

ผืนใหญ่รูปม้าสีดำประดับอยู่เด่นสง่า

 

 

 

 

 

 

“นี่มันสัญลักษณ์ของแก๊งค์อาชา ไหนป๊าเคยบอกว่าล่มไปแล้วนิ”แก้วตกใจรีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ะโอ ทำไมถึงพูดจาแบบนั้นล่ะครับคุณหนูรองแห่งมังกรทอง ไม่ต้องตกใจว่าชั้นรู้จักเธอได้ยัง

ไงชั้นชื่อริวจิ หัวหน้าแก๊งค์อาชา แก๊งค์ที่พ่อของหนูถล่มเพื่อยึดอำนาจมาไงล่ะ”ริวจิพูด

 

 

 

 

 

 

 

“งั้นก็หมายความว่านายทรยศมังกรทองแล้วไปสวามิภักดิ์กับอาชา นายมันไอ้งูพิษทรยศพวก

เรา”แก้วหันขวับไปมองโทโมะที่กอดอกมองเธอยู่ก็โวยวายจะเข้าไปเอาเรื่องแต่ถูกล็อคตัวเอาไว้

ทำให้ไปไม่ถึงตัวโทโมะ

 

 

 

 

 

 

“ชั้นไม่ได้ทรยศพวกเธอนะ แต่ตอนนี้ชั้นไม่ใช่พวกของมังกรทองอีกต่อไปแล้ว หลังที่มันฆ่าลูก

เมียชั้นไปยังไงล่ะ”โทโมะว่าเสียงดังออกมาอย่างแค้นเคือง

 

 

 

 

 

 

“ใช่ โทโมะไม่ได้ทรยศหรอกแต่เค้าแค่กลับมาช่วยงานของพ่อแท้ๆนั้น/หา อะไรนะ พ่อแท้ๆ”ริวจิ

พูดเสริมทำให้แก้วอึ้งเมื่อรู้ว่าริวจิคือพ่อแท้ๆของโทโมะ

 

 

 

 

 

 

“ใช่ ชั้นเป็นลูกแท้ๆของเค้าต้องขอบใจเธอมากนะที่เมื่อ15ปีก่อนเธอกล้าที่จะใส่ร้ายหาว่าชั้น

ลวนลามเธอทำให้พ่อของเธอส่งชั้นกลับมาที่ภูเก็ตแล้วคนของแก๊งค์อาชารู้เรื่องเข้าก็ได้ส่งข้อมูล

ของชั้นให้รู้เป็นระยะๆ ตอนแรกก็ไม่ปักใจเชื่อนะจนกระทั่งได้อ่านจดหมายของแม่ทำให้ชั้นมั่นใจ

และเมื่อหลายเดือนก่อนชั้นก็ได้เจอพ่อของชั้นอีกครั้งที่ฮ่องกงทำให้ได้รู้ว่าพ่อเธอมันเลวที่คิด

สกปรกโกงพ่อชั้นแล้วก็ทำร้ายชั้นกับแม่”โทโมะพูดความจริงออกมาแล้วมองไปที่แก้วด้วยสายตา

ที่เจ็บปวดปนแค้น

 

 

 

 

 

 

 

 

“ซึ่งครั้งนี้พวกเราก็พร้อมแล้วที่จะเอาคืนมังกรทอง พวกมังกรทองจะต้องได้รับสิ่งที่มันทำกับพวก

เราไว้ ส่วนคุณหนูเมื่อรู้ความจริงแล้วคงต้องอยู่ที่นี่สักพักไปก่อนนะในฐานะ ตัวประกัน”ริวจิพูด

ออกมา

 

 

 

 

 

 

 

“หรือไม่ก็นักโทษที่ต้องได้รับโทษความชั่วช้าที่เคยทำกับคนอื่น หึ กรรมตามทันแล้วล่ะคุณหนู

เอายัยนี่ไปขังไว้ที่เดิมส่วนนายเติร์ดห้ามลงไปช่วยพายัยนี่หนีอีกเด็ดขาดไม่อย่างงั้นนายโดน

ลงโทษโทษฐานขัดคำสั่งพ่อแน่”โทโมะพูดออกมาอย่างสะใจก่อนที่จะสั่งลูกน้องตัวเองลากแก้ว

ไปขังที่เดิมพร้อมกับสั่งไปทางเติร์ด เติร์ดก้มหน้ารับคำแล้วมองตามไปยังแก้วที่ร้องโวยวายถูก

ลากกลับไปที่ห้องขังเหมือนเดิมด้วยความสงสาร

 

 

 

 

 

 

“นี่ตกลงเรื่องประมูลที่ดินมะรืนนี้ป๊อปจะไม่สนใจจริงๆหรอคะนี่มันขุมทรัพย์ทางการค้าใหม่ของเรา

นะ ไหนเรื่องที่เราจะเปิดตลาดทางการค้าทางเรือสานต่อความต้องการของเจ้าสัวหลี่จางล่ะ

คะ”เสียงโวยวายของขนมจีนทะเลาะกับป๊อปปี้ทำให้ฟางที่ประคองมาดามหลี่กลับมากเดินชม

สวนก็แปลกใจเมื่อเห็นป๊อปปี้กำลังทะเลาะกับขนมจีนอยู่

 

 

 

 

 

 

“ก็พอแล้ว เหนื่อยแล้วจะอะไรอีกล่ะหนมจีน แค่นี้เราก็มีกิจการมากมายที่ต้องดูแลนะรอบนี้ก็ยก

ให้เจ้าอื่นไปแทนสิ/ไม่ค่ะ ทำไมจู่ๆถึงอยากอยู่กับบ้านขึ้นมาคะ รึว่าเป็นเพราะมัน หลายวันมานี่

ป๊อปไม่สนใจหนมจีนเพราะว่าอยากกลับไปหามันใช่มั้ย”ป๊อปปี้ตอบกลับด้วยความเหนื่อยหน่าย

ก่อนที่ขนมจีนจะหันไปมองฟางที่เดินเข้ามาแล้วชี้อย่างไม่พอใจ

 

 

 

 

 

 

 

“จริงค่ะ นี่พี่ป๊อปคงจะอยากดีกับนังลูกฆาตกรมากจนไม่เป็นอันทำงาน นี่ก็คงจะดีใจสินะที่ได้ใจ

ทั้งพวกคุณท่านแล้วก็สามีของชาวบ้าน หน้าด้านไร้ยางอายที่สุด”เฟย์เดินลงมาได้ยินก็ตรงเข้าไป

สมทบว่าฟาง

 

 

 

 

 

“เค้าจะทำอะไรมันก็เรื่องของเค้าสิคะทำไมต้องเอาชั้นไปเกี่ยวด้วย เรื่องของครอบครัวพวกคุณก็

จัดการกันสิ ชั้นเป็นแค่ลูกน้องมีหน้าที่แค่ดูแลคุณท่านไม่อยากรับรู้อะไรทั้งนั้น”ฟางตอบอย่างไม่

ใส่ใจ

 

 

 

 

 

 

“ก็ดี รู้ตัวว่าเป็นใครก็ดีแล้วจะได้ไม่ต้องมาให้ท่าสามีชาวบ้านอีกเป็นแค่ลูกน้องไม่ต้องมาสนิท

สนมกับเจ้านายมากนักต่างคนต่างอยู่”ขนมจีนได้ทีก็รีบว่าทำให้ฟางมองป๊อปปี้สลับกับขนมจีน

และเฟย์ก็ถอนหายใจด้วยความเหนื่อยหน่ายก่อนที่จะเดินหนีไปอีกทางป๊อปปี้หมายจะเดินตามแต่

มาดามหลี่กระแอมเสียงดังในลำคอพร้อมกับขนมจีนที่คล้องแขนป๊อปปี้ไว้แสดงความเป็นเจ้าของ

ชายหนุ่มถอนหายใจและคิดหาทางเข้าใกล้ฟางเพราะหลังจากคืนนั้น ฟางก็พยายามหนีหน้าเขา

และไปนอนกับมาดามหลี่ไม่ยอมเข้าใกล้เขาอีกเลย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ขอบคุณค่ะพี่จงเบที่ช่วยฟางถือกระถางมาที่นี่ แม้ที่นี่จะไม่มีคนอยู่แล้วแต่อย่างน้อยเราก็ต้อง

หมั่นเข้ามาดูแลต้นไม้พิมจะได้มองลงมาแล้วมีความสุข”ฟางพูดกับจงเบเมื่อเดินเอากระถางกลับ

มาเก็บที่บ้านสวนของพิมพลางพูดแล้วเศร้าลงไป จงเบมองฟางด้วยความสงสารก่อนที่จะช่วย

ฟางทำสวนช่วงบ่ายแล้วพลางยิ้มหัวเราะกันอย่างสนุกสนานทำให้ป๊อปปี้ที่แอบดูอยู่กำมือแน่น

 

 

 

 

 

 

“ถ้าว่างมากก็ไปดูแลแม่ชั้นย่าชั้นไม่ใช่มาหว่านเสน่ห์ใส่ลูกน้องชั้นแบบนี้”ป๊อปปี้ตรงเข้ามาว่าฟาง

 

 

 

 

“ค่ะ”ฟางเหล่มองป๊อปปี้ก่อนที่จะตอบแล้วเดินหนีไป ป๊อปปี้ไม่พอรีบเดินตามไปกระชากข้อมือ

บางไว้

 

 

 

 

 

“นี่จะเย็นชาใส่ชั้นตลอดเลยรึไงห้ะ”ป๊อปปี้ว่า

 

 

 

 

 

 

 

“เป็นเจ้านายกับลูกน้องไม่จำเป็นต้องสนิทกันมันก็ถูกแล้วนี่คะ”ฟางพูดแล้วเมินหน้าไปทางอื่น

ทำให้ป๊อปปี้กระชับตัวฟางแนบอกกว้างพร้อมกับกอดรัดไม่ให้ไปไหน

 

 

 

 

 

 

“แต่ว่าคืนนั้น ไม่สิหลายๆครั้ง เธอกับชั้นมันก็สนิทกันจนเนื้อแนบเนื้ออยู่แล้วนิจะทำเป็นสะดีด

สะดิ้งอยู่ได้”

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

 

 

ทันทีที่ป๊อปปี้พูดจบฟางก็ผละออกจากร่างสูงแล้วตบหน้าหันทันที

 

 

 

 

 

 

 

“จะเอาอะไรกับชั้นอีก เห็นชั้นเป็นตัวอะไร ถึงได้ตามราวีชั้นตลอดแบบนี้ คุณมีเมียใหม่ไปแล้ว จะ

มาราวีอะไรกับชั้นอีกแค่ต้องเสียลูกในท้องชั้นไปคนนึงยังไม่สะใจอีกหรอ งั้นก็ฆ่าชั้นเลยสิ”ฟาง

ว่าป๊อปปี้กลับก่อนที่จะร้องไห้ออกมาเมื่อพูดถึงลูกทำให้ป๊อปปี้ชะงักมองคนตัวเล็กที่ยืนร้องไห้

ตรงหน้าแล้วนิ่งเงียบก่อนที่จะเดินเข้าไปหาแต่ฟางกลับถอยหนีและไม่หยุดร้องไห้ ป๊อปปี้จึงดึง

ฟางเข้าไปกอดแน่นทำให้ฟางกรีดร้องและทุบป๊อปปี้ไม่หยุด

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

 

“ที่ชั้นพูดไปแกไม่จำมันเลยรึไงว่าอย่ายุ่งกับผัวชาวบ้านอีกอีแค่เป็นเมียเก่าที่ถูกเฉดหัวทิ้งมันก็จบ

ไปแล้ว ลูกแกก็ไม่อยู่แล้วไม่มีอะไรมาผูกมัดป๊อปแล้วยังจะไม่เลิกยุ่งกันอีกหรอ รึอยากโดนดีอีก

ห้ะ”ขนมจีนโวยวาย

 

 

 

 

 

 

 

“อย่านะหนมจีนคราวนี้ฟางไม่ผิดถ้าจับตัวฟางไปทำร้ายอีกชั้นไม่ยอมแน่”ป๊อปปี้ดันฟางไปอยู่

ด้านหลังแล้วว่า

 

 

 

 

 

“ใช่เพราะถ้าพวกคุณทำร้ายฟางอีกผมจะแจ้งตำรวจต่อให้ใหญ่แค่ไหนถ้าทำผิดฆ่าคนก็ต้อง

สมควรโดน”เขื่อนที่แวะมาหาฟางเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดก็เข้ามาพูด

 

 

 

 

 

 

“ดีจริงๆมีแต่คนปกป้องแถมยังเป็นคนมีเจ้าของทั้งหมดด้วย”เฟย์เห็นเขื่อนปกป้องฟางก็ไม่พอใจ

“ก็เพราะว่าฟางเป็นคนดีและมีค่ามากพอที่จะถูกทำร้ายแบบนี้ยังไงล่ะ ที่พี่กลับมาเพราะสิ่งนี้เซ็น

ซะจะได้ต่างคนต่างอยู่”เขื่อนพูดต่อพร้อมกับชูใบหย่าออกมา

 

 

 

 

 

 

“ไม่เซ็นเฟย์ไม่มีวันจะเลิกกับพี่เขื่อนเพื่อนให้พี่เขื่อนไปรักกับมัน ไม่มีวัน”เฟย์หวีดร้องออกมา

ก่อนที่จะดึงใบหย่าไปฉีกทำลาย

 

 

 

 

 

 

“พอกันให้หมดนั่นล่ะนี่จะมีแต่เรื่องทุกวันเลยรึไงถ้าเป็นอย่างนี้บ้านหลังนี้ก็ไม่น่าอยู่อีกต่อไปแล้ว

ชั้นจะไปอยู่ที่รีสอร์ตที่ภูเก็ตกับยัยแก้วส่วนบ้านหลังนี้อยากจะอยู่ก็อยู่กันไปเลย ส่วนป๊อปก็ปล่อย

ตัวคนของย่าด้วยเพราะต้องเป็นไปตามที่ตกลงกันไว้ เลิกยุ่งห้ามเข้าใกล้ฟางอีก”มาดามหลี่ที่ถูก

อุษาและจงเบประคองเข้ามาก็รีบว่าก่อนที่จะให้ฟางเดินกลับไปกับตัวเอง

 

 

 

 

 

 

“เมื่อกี้ที่ชั้นพูดชั้นพูดจริงนะคะ ในฐานะที่คุณเป็นเจ้านายชั้นคือลูกน้องเราต่างคนต่างอยู่เลิกราวี

ชั้นสักที ส่วนถ้าเรื่องส่วนตัว การกระทำที่คุณทำกับชั้นมันเลวร้ายเกินกว่าที่ชั้นจะให้อภัยได้ ถือว่า

ทุกอย่างชั้นชดใช้ให้คุณแล้วนะเลิกยุ่งต่อกันซะอย่าให้ชั้นต้องเกลียดคุณเลย”ฟางพูดทิ้งท้ายให้

ป๊อปปี้ก่อนที่จะเดินตามมาดามหลี่ไปป๊อปปี้มองฟางที่เดินไปแบบนั้นก็ซึมลงไปโดยที่ขนมจีนนั้น

จับสังเกตแล้วกำมือแน่นเมื่อเห็นสายตาที่ป๊อปปี้มองตามฟางออกไปแบบนั้น

 

 

 

 

 

“ถ้าเจ้าตัวบอกมาแบบนี้แล้วว่าไม่อยากให้ป๊อปมายุ่งวุ่นวายก็ไม่ต้องไปยุ่งสิคะ เราไปทำหน้าที่

ของเราดีกว่า ป๊าของหนมจีนตลาดการค้าอาวุธแห่งใหม่มาเสนอป๊อปนะคะไปคุยกับป๊าหนมีนดี

กว่า”ขนมจีนปรับน้ำเสียงเป็นปกติแล้วดึงป๊อปปี้ไปอีกทางไม่ให้ไปหาฟางได้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ เติร์ด นายมาที่นี่เดี๋ยวพี่ชายกับพ่อนายก็ลงโทษหรอก”แก้วตกใจเมื่อคนที่เอาอาหารมาให้

ไม่ใช่บอดี้การ์ดของโทโมะก็รีบพูด

 

 

 

 

 

“ทั้งวันมานี่ผมไปคุยกับแม่ผมแล้วผมรู้ว่าอดีตพ่อพี่เคยทำลายแก๊งค์ของพ่อผมและฆ่าแม่พี่โท

โมะแต่มันก็ไม่ใช่เรื่องที่จะจับตัวพี่มาเป็นตัวประกัน เพราะถ้าจะสู้ก็สู้กันซึ่งๆหน้าดีกว่าผมว่าพี่ควร

จะกลับไปบอกพี่ชายของพี่นะเพื่อจะได้ตั้งรับการกลับมาของแก๊งค์อาชา/นี่นายจะปล่อยชั้นจริงๆ

หรอ ขอบใจนะเติร์ด”เติร์ดพูดไปตามตรงทำให้แก้วดีใจออกมาก่อนที่เติร์ดจะให้แก้วพรางตัวแล้ว

ตามเขาออกมาข้างนอกด้วยความระมัดระวัง

 

 

 

 

 

 

“หึ นี่นายยังดื้อด้านไม่ฟังคำสั่งของพ่อเหมือนเดิมเลยนะเติร์ด”โทโมะที่แอบมองเติร์ดที่พาแก้ว

หาทางหนีออกมาจากมุมมือแล้วยิ้มออกมาอย่างมีแผนการในหัว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าทุกอย่างมันเป็นตามที่เราสันนิษฐานจริงๆก็เท่ากับว่าตอนนี้ป๊อปปี้เป็นเพียงแค่หุ่นเชิดของ

พวกเค้างั้นสิ”ตกดึกฟางยกชาร้อนมาให้อุษาแล้วชะงักเมื่อได้ยินเสียงอุษาคุยอยู่กับจงเบอยู่และ

เกิดความสงสัยกับสิ่งที่ได้ยินเป็นอย่างมาก

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อปก็ปากแข็ง ฟางก็มางอน แก้วก็ถูกจับตัวไป โทโมะกำลังจะล้างแค้น

 

แล้วไหนจะเขื่อนเฟย์อีก เขื่อนจะให้อภัยเฟย์รึเปล่าต้องติดตามตอนต่อไปนะ

 

 

ช่วงนี้ถ้าว่างเมื่อไหร่จะรีบอัพนะ ยังเหลือคนอ่านกันอยู่มั้ยอ่ะ

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.4 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา