หัวใจของมาเฟีย

9.3

เขียนโดย Chapond

วันที่ 23 กรกฎาคม พ.ศ. 2560 เวลา 01.06 น.

  46 ตอน
  268 วิจารณ์
  104.24K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 23 กรกฎาคม พ.ศ. 2560 01.36 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

6) 6 ไปด้วยกันแล้วมันแย่ก็แยกกันอยู่เถอะ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

“จะไปไหนน่ะ นี่หยุดเดี๋ยวนี้นะ ชั้นสั่งไม่ได้ยินรึไงห้ะ ไอ้ขยะ”ทางด้านแก้วที่เห็นโทโมะเดินหนี

ตัวเองก็รีบเดินจ้ำเข้าไปหาชายหนุ่มพร้อมกับตะโกนว่า

 

 

 

 

 

“หูแตกรึไงห้ะถึงไม่ได้ยินชั้นสั่งให้แกหยุดเดิน/มีอะไรให้ผมรับใช้รึเปล่าครับ”แก้วตรงไปผลักชาย

หนุ่มจากด้านหลังก่อนที่โทโมะจะหันกลับมาแล้วถามหญิงสาวด้วยน้ำเสียงเฉยชา

 

 

 

 

 

 

“ทำไม ชั้นจะเรียกใช้ขี้ข้าอย่างแกไม่ได้เพราะมีเจ้านายใหม่คอยให้ทายแล้วงั้นสิ/ผมไม่เคย

หมายความอย่างนั้นครับ ผมมีหน้าที่ต้องทำ มีงานที่ต้องรับผิดชอบ ถ้าจะต้องมาทนฟังอะไรไส้

สาระผมว่าผมไปทำงานดีกว่า”แก้วพูดพาลถึงฟางด้วยความหมั่นไส้ก่อนที่โทโมะจะข่มอารมณ์ไม่

ให้โกรธแล้วพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

“กรี๊ดดด นี่แกว่าชั้นงั้นหรอไอ้ขยะ/ผมไม่ได้เอ่ยชื่อคุณหนูเลยนะครับ คุณหนูคิดเองเออเองเป็น

เด็กไปได้”แก้วกระทืบเท้าโวยวายไม่พอใจแล้วชี้หน้าว่าโทโมะก่อนที่โทโมะจะตอบแล้วเดินหนี

 

 

 

 

 

 

 

“จะไปไหนชั้นไม่ให้ไป แกมาว่าชั้นแบบนี้ชั้นไม่ยอมนะ/แล้วจะให้ผมทำยังไงล่ะครับ ผมมีธุระที่

ต้องัดการอยู่ อ๊ะ คุณแก้ว”แก้วที่โมโหและไม่ยอมโทโมะไม่รอช้ากระชากถุงขนมที่ฟางซื้อมาให้

โทโมะปาลงกับพื้นแล้วกระทืบมันทันที

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมสะใจงั้นหรอ สมน้ำหน้า กรี๊ดดด ชั้นเจ็บนะ”แก้วยิ้มเยาะออกมาอย่างสะใจก่อนที่จะร้อง

เสียงหลงเมื่อโทโมะที่โกรธจัดกระชาแขนแก้วมาแล้วบิดอย่างแรง

 

 

 

 

 

 

 

“เป็นถึงลูกเจ้าสัวหลี่จางแห่งมังกรทองกลับทำเรื่องงี่เง่าเรื่องลูกตัวเองแบบนี้เหมือนไม่มีใครสั่ง

สอนใช้ได้ที่ไหน/กรี๊ดดด ไอ้โทโมะไอ้ขยะแกว่าชั้นงั้นหรอ”โทโมะพูดด้วยความโกรธก่อนที่แก้ว

จะหวีดร้องแล้วหยิบรูปปั้นสลัดรูปม้าที่วางบนตู้โชว์ขึ้นมาฟาดใส่หัวโทโมะอย่างแรงเพื่อให้ปล่อย

 

 

 

 

 

 

“ยัยแก้ว ทำอะไรน่ะ”จังหวะนั้นเองเจ้าสัวหลี่จาง มาดามหลี่และอุษาเดินมาเห็นเหตุการณ์ทุก

อย่างก็ร้องออกมาด้วยความตกใจก่อนที่จงเบรุ่นพี่คนสนิทของโทโมะจะรีบข้ามาดูอาการพร้อม

กับไปป์

 

 

 

 

 

 

“มันทำแก้วก่อน/ทำก่อนแล้วนี่คืออะไร เล่าทุกอย่างมาเดี๋ยวนี้เลยนะโทโมะ”แก้วรีบฟ้องคนเป็น

พ่อแต่เจ้าสัวหลี่จางหันไปถามโทโมะก่อนทันที

 

 

 

 

 

 

“คุณแก้วเหยียบขนมที่คุณฟางซื้อมาฝากผมกับพี่งเบพังแล้วก็ด่าว่าผม ผมขอโทษครับที่เผลอ

ทำร้ายคุณหนูก่อนแบบนี้”โทโมะเล่าเรื่องทุกอย่างแต่แก้วไม่พอใจตรงไปตบหน้าโทโมะอีกครั้ง

ก่อนที่เจ้าสัวหลี่จางจะกระชากแขนลูกสาวกลับมา

 

 

 

 

 

“แก้ว ทำไมถึงทำร้าย?โมะแบบนี้ม๊าบอกแล้วใช่มั้ยอย่าทำร้ายโทโมะแบบนี้/ม๊าก็ดีแต่เข้าข้างมัน

เข้าข้างไอ้พวกลูกไม่มีพ่อไม่มีแม่ มันเป็นปลิงเกาะบ้านเรานะ”

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

 

 

ขณะที่อุษาจะสั่งสอนแก้วแต่แก้วไม่ฟังพร้อมกับด่าว่าโทโมะอีกครั้งทำให้เจ้าสัวหลี่จางทนไม่ไหว

ตบหน้าลูกสาวตัวเองต่อหน้าทุกคนทันที

 

 

 

 

 

 

“พอกันที ถ้าอยู่ด้วยกันแล้วมันมีแต่ปัญหาแบบนี้ โรงเรียนประจำหญิงล้วนที่สิงคโปร์คงจะ

เป็นการดัดสันดานแย่ๆแบบนี้ของเธอ แก้ว”เจ้าสัวหลี่จางพูดก่อนที่จะเดินออกปากตรงนั้น

 

 

 

 

 

“ถ้ายังไม่ปรับปรุงพฤติกรรมก้าวร้าวตัวเองก็อย่าหวังว่าจะได้กลับมา”มาดามหลี่คาดโทษหลาน

สาวคนโตก่อนที่จะเดินตามเจ้าสัวหลี่จางออกไป

 

 

 

 

 

 

“กรี๊ดดด เพราะแกไอ้โทโมะ/พอได้แล้วแก้ว ทั้งหมดมันเป็นเพราะลูกอย่าโทษคนอื่นอีกเลย

เรื่องนี้แม่เห็นด้วยกับพ่อและย่าของเราว่าควรจะห่างกับโทโมะสักพักจะได้เลิกบ้าแบบนี้สักที จง

เบพาโทโมะไปทำแผลเร็ว”อุษาพูดก่อนที่จะสั่งจงเบพาโทโมะมาทำแผลที่ด้านหลังของตัวตึก

 

 

 

 

 

 

 

“มันต้องเย็บหน่อยนะโทโมะนายโอเคนะ”จงเบถามโทโมะหลังจากที่หมอประจำแก๊งค์มังกรทอง

เตรียมของมาเย็บแผลให้โทโมะ

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไร อย่างน้อยมันจะได้เป็นเครื่องเตือนใจไว้ว่าใครเคยทำอะไรกับเราและเราต้องเอา

คืน”โทโมะพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆแล้วเดินไปนั่งให้หมอเย็บแผลตัวเองพลางกำมือแน่นถึงเรื่อง

ราวที่การกระทำกับตัวเอง จงเบลอบมองโทโมะที่พูดไปแบบนั้นแล้วแอบหวั่นใจถึงรุ่นน้องคน

สนิทผู้มีตราประทับรูบม้าที่แผ่นหลังคนนี้เหลือเกิน

 

 

 

 

 

 

 

“นี่มันก็มืดแล้วนะพี๊อปเราไปตามพี่ฟางเถอะ เพราะที่นี่คือฮ่องกงไม่ใช่เมืองไทยบ้านพี่ฟางด้วย

สิ/โอ๊ยพูดมากน่ารำคาญ ถ้าอยากจะตามยัยนั่นก็ออกไปตามเลยสิไปป์”ไปป์มองดูสายฝนที่

โปรยปรายลงมาจากฟ้าในเวลาพลบค่ำแล้วพูดห่วงพี่สะใภ้ก่อนที่ป๊อปปี้จะไม่สนใจแล้วเล่นเกมส์

ต่อ

 

 

 

 

 

 

 

“ออกไปตามฟาง นี่ฟางหายไปไหนกันป๊อปปี้”อุษาที่เดินมาหาลูกชายทั้ง2ที่ห้องนั่งเล่นได้ยินทุก

อย่างก็รีบถามทั้งคู่ทันที

 

 

 

 

 

“ก็แค่คนงี่เง่า เดี๋ยวก็กลับมาเองน่าม๊าไม่ต้องไปสนใจหรอก”ป๊อปปี้พูดแล้วนั่งเล่นเกมส์ต่อจน

อุษาทนไม่ไหวเดินไปเปิดเกมส์ของป๊อปปี้ทันที

 

 

 

 

 

“นี่อย่างน้อยฟางเค้าได้ชื่อว่าเป็นเมียแล้วก็แต่งงานกันแล้วนะ ทำไมแค่ดูแลเมียเราแค่คนเดียว

แค่นี้ถึงดูแลไม่ได้”อุษาคาดโทษลูกชายก่อนที่เรื่องะถึงหูของผู้เป็นพ่อและย่า

 

 

 

 

 

“จะทำให้มันเป็นเรื่องใหญ่ทำไมล่ะป๊า ยัยนั่นออกไปเดี๋ยวก็กลับมาเหมือนตอนที่ออกไปกับโท

โมะอยู่ดี/แต่ครั้งนี้เค้าไม่ได้ไปกับโทโมะน่ะสิ เด็กผู้หญิงตัวคนเดียวแล้ววิ่งเตลิดออกไปแบบนั้น

ถ้าเกิดเรื่องร้ายแรงกับหนูฟางแกจะมีปัญญารับผิดชอบหรอ”ป๊อปปี้ยังคงเถียงไม่สนใจจนเจ้าสัวหลี่จางพูดเตือนสติ

 

 

 

 

“โอ๊ย ให้มันได้แบบนี้สิ ทั้งหลานสาวหลานชายชั้นทำไมทำนิสัยแย่ผิดจากพ่อแม่เหลือเกินอุษา

หลี่จาง แม่ทนไม่ไหวแล้วนะกับเด็ก2คนนี้ ยังดีที่ไปป์อยู่กับตายายภูเก็ตไม่ต้องนิสัยเสียแบบนี้

พอกันทีหลานแบบนี้ชั้นไม่ต้องการ จะเอาไปโรงเรียนประจำที่ไหนก็ไป สมบัติของชั้นก็อย่าหวังที่

จะยกให้”มาดามหลี่ทนไม่ไหวชี้หน้าว่าป๊อปปี้และแก้วที่อยู่ชั้น2ก่อนที่จะเดินหัวเสียไปสั่งลูกน้อง

ให้ออกตามหาฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“จะไปไหนน่ะป๊อป กลับมาเดี๋ยวนี้นะ/ก็ไปตามหาลูกสะใภ้สุดที่รักของย่าไงล่ะครับ ผมเป็นคนไล่

เดี๋ยวผมจะไปตามกลับมาเอง”อุษาตกใจเมื่อเห็นลูกชายเดินหนีออกไปนอกบ้านป๊อปปี้รีบตอบ

ก่อนที่จะขับรถคู่ใจออกไปตามหาฟางข้างนอก ลึกๆในเขาแอบห่วงเหลือเกินเพราะตอนนี้ทั้งมืด

และฝนตกแบบนี้ฟางไปอยู่ไหนกันนะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“help me”ทางด้านฟางที่เตลิดออกมากคฤหาสน์เจ้าสัวหลี่จางแล้วต้องเจอกับพวกนักเลงที่ตั้ง

ตัวเป็นอันธพาลแถวชุมชนเล็กๆละแวกนั้นแล้วต้องวิ่งหนีหัวซุกหัวซุนแต่โชคร้ายไม่มีใครช่วย

เหลือเธอเลย ฟางวิ่งตากฝนหลงทางไปเรื่อยๆและร้องไห้น้อยใจในโชคชะตาที่ต้องมาเจออะไร

แบบนี้ และรู้สึกเสียใจกับคำพูดร้ายๆที่ป๊อปปี้ว่าตนเองแบบนั้นนั่งกอดเข่าอยู่ริมถนน

 

 

 

 

 

 

เอี๊ยดด

 

 

 

 

 

 

 

“อยู่นี่นิเอง กลับบ้าน/มาทำไมไล่ชั้นไปแล้วไม่ใช่หรอ จะมาว่าอะไรชั้นอีก”ป๊อปปี้ที่ขับรถวนหา

ฟางจนทั่วและบังเอิญเจอร่างบางรีบจอดรถก่อนที่จะลงมาตามฟางกลับบ้านแต่หญิงสาวไม่ยอม

และเดินหนี

 

 

 

 

 

“อย่างี่เง่าไปหน่อยเลยเพราะเธอทำให้ป๊าและย่าต้องว่าชั้นกลับบ้านเดี๋ยวนี้เลยนะ/ไม่ ชั้นไม่กลับ

ชั้นไม่อยากอยู่กับคนอารมณ์ร้ายอย่างนาย ชั้นอยากกลับบ้าน”ป๊อปปี้เดินไปดักร่างบางแต่ฟาง

กลับเดินหนี

 

 

 

 

 

 

 

“ก็นึกว่าลูกนกหลงทางนี่เป็นใครที่แท้ก็ผู้หญิงของนายน้อยแห่งมังกรดีจริงๆยิงปืนนัดเดียวได้

นก2ตัวเลย/หนีเร็ว”จังหวะนั้นเองหัวหน้าอันธพาลเดินมาเจอป๊อปปี้ฟางทั้งคู่ไม่รอช้า รีบพากัน

ขับรถหนีกลับมาที่บ้านได้สำเร็จ

 

 

 

 

 

 

“เพราะเธอทำให้รถชั้นต้องเป็นรอย เพราะความงี่เง่าของเธอ ยัยบ้า”ป๊อปปี้หัวเสียเมื่อลงจากรถ

มาและพบว่ารถของเขามีรอบก็กล่าวโทษพาลใส่ฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“เออ ใช่สิ อะไรๆก็เป็นความผิดชั้น ชั้นมันไม่ดีชั้นมันตัวปัญหา ไล่ชั้นไปแล้วนายะอะไรอีก

เกลียดชั้นมากก็ปล่อยให้ชั้นตายข้างถนนนั่นเลยสิ จะมาช่วยทำไม มาช่วยแล้วนายก็ไม่เคยจะดี

กับชั้นมาช่วยกันทำไม ชั้นเกลียดนาย เกลียด เกลียด เกลียด”ฟางทนไม่ไหวร้องออกมาแล้วตรง

ไปผลักอกระบายและร้องไห้ออกมาจนทุกคนลงมาจากบ้านและแตกตื่นก่อนที่จะจับแยกกัน

 

 

 

 

 

 

 

“ยัยบ้าทำชั้นหรอ/พอได้แล้วป๊อปปี้ อย่าทำร้ายฟาง เราเป็นผู้ชายไม่ใช่หรอ ทำร้ายผู้หญิงทำไม

ล่ะห้ะ”ป๊อปปี้มองรอยิกและข่วนของฟางที่แก้มและเนื้อตัวก็ตรงจะไปเอาเรื่องก่อนที่เจ้าสัวหลี่จาง

จะจับทั้งคู่แยกออกจากกัน

 

 

 

 

 

“พึ่งแต่งงานกันวันเดียวทำไมถึงมีเรื่องทะเลาะกันรุนแรงแบบนี้ ถ้าอยู่กันไปไม่ฆ่ากันหรอกหรอ

ป๊อปนี่ผู้หญิงนะทำไมเราถึงอารมณ์ร้ายแบบนี้ แต่งงานมีเมียไปแล้วแทนจะรู้จักรับผิดชอบแต่กลับ

สร้างแต่เรื่อง แบบนี้แยกกันอยู่เถอะ”มาดามหลี่เหลืออดรีบว่า

 

 

 

 

 

 

“ดีค่ะหย่าๆกันได้สักทีฟางอยากกลับบ้าน อยากกลับเมืองไทย/ไม่ต้อง ชั้นไม่ให้เธอไปนะยัยตัว

ตุ่น”ฟางปาดน้ำตาแล้วพูดขึ้นอย่างหมดความอดทนก่อนที่ป๊อปปี้จะรีบห้าม

 

 

 

 

 

“อยากจะไปหาคนดีๆก็หาไปเลยนะชั้นไม่อยู่กับนายหรอก”ฟางรีบว่าก่อนที่จะเดินหนีแต่ป๊อปปี้

กลับคว้าแขนฟางไว้ไม่ให้หญิงสาวไปเก็บเสื้อผ้า

 

 

 

 

 

 

 

 

“เพื่อเป็นการตัดปัญหาเรื่องนี้ชั้นจะส่งตัวป๊อปปี้กลับไปจัดการเรื่องลาออกไฮสคูลที่อังกฤษ ส่วน

ฟางก็อยู่ที่นี่เพื่อเรียนรู้การเป็นสตรีหมายเลข1กับมาดามหลี่ คุณอุษาและทับทิม หวังว่าการห่าง

กันสักพักมันจะทำให้พวกเธอ2คนคิดอะไรได้บ้าง”เจ้าสัวหลี่จางถอนหายใจและออกคำสั่งทิ้งให้

ป๊อปปี้และฟางยืนมองหน้ากันอย่างไม่มีใครยอมใคร

 

 

 

 

วัยรุ่นอารมณ์ร้อนอยู่ด้วยกันทะเลาะกันไปหมดแบบนี้ต้องจับแยกให้หมด 

 

แต่จะเกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้นต้องติดตามนะจ้ะ

 

 

หายไปช่วงวันแม่ กลับมาแล้วจ้าาา

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.4 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา