แค่เธอรักฉัน

7.3

เขียนโดย Kzlovepf

วันที่ 29 สิงหาคม พ.ศ. 2560 เวลา 13.25 น.

  53 ตอน
  76 วิจารณ์
  47.37K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 11 พฤศจิกายน พ.ศ. 2560 09.51 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

46) เด็กผู้หญิง

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

         

 

 

 

 

 

 

 

                     เมื่อป๊อบปี้ออกไป ฟางก็รู้สึกผิดที่พูดแบบนั้นออกไป ส่วนป๊อบปี้ก็ลงมานั่งด้านล่าง เพื่อรอให้ฟาง หลับ โทโมะเห็นเลยเดินเข้ามาหา

 

 

 

 

 

 


โทโมะ: ทำไมมานั่งตรงนี้อ่ะ

 

 

 

 

 

ป๊อบ: กูรอให้ฟางหลับก่อนอ่ะ

 

 

 

 

 

โทโมะ: ทำไมต้องรอให้ฟางหลับอ่ะ

 

 

 

 

 


ป๊อบ: กูไม่อยากทำให้ฟางอึดอัดอ่ะ

 

 

 

 

โทโมะ: อึดอัด ? มีอะไรรึเปล่า ก็ตอนแรกฟางยังดีๆอยู่เลย

 

 

 

 

ป๊อบ: จริงๆ ที่ฟางยอมให้กูอยู่ที่นี้ ให้กูดูแลเค้า ก็เพราะลูก ฟางเค้าไม่ได้รู้สึกกับกูเหมือนเดิมแล้ว

 

 

 

 


โทโมะ: มึงรู้ได้ไง ว่าฟางไม่รักมึง

 

 

 

 

 


ป๊อบ: ฟางเป็นคนบอกเอง แต่กูก็ไม่ได้โกรธอะไรฟางเลย เพราะฟางทำถูกแล้ว เมื่อก่อนกูมีของมีค่า อยู่ในมือ อยู่กับตัว แต่ตอนนั้นกูกลับโยนมันทิ้งไป ไม่สนใจใยดีมัน กูแม่งโง่จริงๆ

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: กูว่านะ เดี๋ยวพอลูกคลอดเนี้ย ฟางก็ให้อภัยมึงเชื่อกูดิ

 

 

 

 

 

 

 


ป๊อบ: กูก็อยากให้มันเป็นแบบนั้น แต่ฟางดูจะใจแข็งเหลือเกิน

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: มึงรักฟางจริงๆแล้วใช่มั้ย

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: เมื่อก่อน กูไม่เคยพูดมัน หรือยอมรับความรู้สึกนี้เลย แต่ตอนนี้ กูกล้าพูดได้เต็มปากเต็มคำ ว่ากูรักฟาง รักฟางกับลูกมาก

 

 

 

 

 


                        ฟางที่กะว่าจะลงมาดูป๊อบปี้ก็เห็นป๊อบปี้คุยกับโทโมะและได้ยินในสิ่งที่ป๊อบปี้พูดออกมา ฟางกลับขึ้นไปบนห้อง แล้วล้มตัวลงนอนแต่ฟางไม่ได้หลับ จนกระทั่งได้ยินเสียงเปิดประตู ฟางก็รีบแกล้งหลับป๊อบปี้ค่อยๆ ปิดประตูอย่างเบามือที่สุด จากนั้นก็เดินมาดูฟาง แล้วนั่งย่อเข่ามองฟาง แล้วยิ้มให้ฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ฝันดีนะ (เอามือแตะที่ปากตัวเองก่อนจะเอาไปแตะที่ปากฟาง) ฝันดีเหมือนกันนะครับ (ทำแบบเดียวกัน)

 

 

 

 

 

 

 

                    ป๊อบปี้เดินไปหยิบกล้อง มาถ่ายรูปฟางตอนหลับไว้ จากนั้นป๊อบปี้ก็ปิดไฟแล้ว นอนที่โซฟา ฟางลืมตาขึ้นมาในความมืด ฟางเอานิ้วมาแตะที่ปาก แล้วคิดถึงป๊อบปี้

 

 

 

 

 

 

 

 


                           เช้าวันรุ่งขึ้น ป๊อบปี้รีบตื่นแต่เช้าลงมาเตรียมอาหารให้ฟาง แล้วรีบขึ้นไปดูฟาง เห็นฟางนั่งเป่าผมอยู่ เลยเดินเข้าไปยืนอยู่ ด้านหลังฟาง แล้วมองฟางผ่านทางกระจก ฟางก็มองกลับผ่านทางกระจก

 

 

 

 

 

 


ป๊อบ: ให้พี่ช่วยนะ

 

 

 

 

 

 

 

           ฟางไม่ตอบอะไร แต่ยื่นให้ป๊อบ ป๊อบปี้รับมาด้วยความดีใจ

 

 

 

 

 

 


ป๊อบ: ขอบคุณนะ ที่ให้พี่ทำ

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ฟางเมื่อยแขนตังหาก ถึงยอมให้ทำ

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ไม่ว่าจะเพราะเหตุผลอะไร พี่ก็ต้องขอบคุณฟางนะ

 

 

 

 

 


ฟาง: รีบๆทำเถอะ

 

 

 

 

 

ป๊อบ: โอเคคร้าบ

 

 

 

 

 

ป๊อบปี้ นั่งข้างๆฟาง ส่วนโทโมะกับแม่ก็นั่ง ทานอาหารเช้าอยู่ด้วย โทโมะ เห็นฟางกินก็ยิ้มออกมา

 

 

 

 

 


ฟาง: ยิ้มอะไรพี่โทโมะ ?

 

 

 

 

โทโมะ: เปล่า ก็เห็นเรากินได้ พี่ก็ดีใจ

 

 

 

 

 

ฟาง: อิ่มแล้ว

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ไม่อร่อยเหรอ หรือว่า เค็มไป หวานไปรึเปล่า หรือว่า

 

 

 

 

 


ฟาง: ก็บอกว่า อิ่มไง

 

 

 

 

 

ป๊อบ: งั้น เราไปโรงพยาบาลกันเลยนะ

 

 

 

 

 

 

ฟาง: อืม

 

 

 


              เมื่อมาถึงโรงพยาบาลระหว่างที่นั่งรอหมอเรียก ป๊อบปี้ก็เห็น ฟางดูอึดอัดกับตัวเองแปลกๆ

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: เป็นอะไรรึเปล่า

 

 

 

 


ฟาง: เสื้อมันคับอ่ะ

 

 

 

 

 

 

             ป๊อบปี้เห็นท่าทางของฟางก็อมยิ้มและแอบขำ ฟางหันมามองแบบดุๆ แล้วถาม

 

 

 

 

 

ฟาง: ขำอะไร ตลกอะไรห้ะ

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ก็มันจะให้ขำได้ไง ใส่เสื้อผ้าแบบนี้ได้ที่ไหน ตอนนี้ ท้องห้าเดือนแล้วนะ ท้องโตขนาดนี้ จะใส่เสื้อผ้าเหมือนเดิมได้ไงล่ะ

 

 

 

 

 


ฟาง: ทำมารู้ดี ลองมาท้องดูมั่งมั้ย จะได้รู้

 

 

 

 


ป๊อบ: พี่ยังไม่ได้ว่าอะไรเลยนะ เอางี้เดียวเราหาเสร็จ ไปซื้อเสื้อผ้าใหม่กัน

 

 

 

 

 


                      ฟางนั่งเงียบไม่ตอบ ป๊อบปี้ก็ยิ้มออกมา ไม่นาน หมอก็เรียก เข้าห้อง อัลตราซาวด์ ในระหว่างที่หมอกำลังอัลตราซาวด์ท้องฟาง ป๊อบปี้ก็หยิบกล้อง มาถ่ายภาพไปเรื่อยๆ คุณหมอก็อธิบายส่วนต่างๆที่ขึ้นบนจอให้ทั้งคู่ได้ฟัง

 

 

 

 

ป๊อบ: สรุปว่า เค้าเป็นผู้หญิงใช่มั้ยครับ

 

 

 

 

 

 

หมอ: ใช่ค่ะ น้องเป็นผู้หญิง

 

 

 

 

 

 

                   จากนั้นป๊อบปี้ก็ถามหมอหลายๆเรื่อง เกี่ยวกับการดูแลลูก และดูแลคุณแม่ในช่วงตั้งครรภ์ ฟางนอนมองการกระทำของป๊อบปี้ตลอดเวลา จนกระทั่ง ออกมาจากห้อง อัลตราซาวด์ และในระหว่างที่นั่งรอรับสมุดบันทึกผลการตั้งครรภ์ ป๊อบปี้ก็นั่งมอง ภาพอัลตราซาวด์ตลอดเวลา

 

 

 

 

 


ป๊อบ: ลูกน่ารักจัง

 

 

 

 

 

ฟาง: ตลกล่ะ ภาพแค่นี้จะไปดูออกได้ไง

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ห้ะ ?

 

 

 

 

 

 

               ฟางเผลอ พูดออกไปป๊อบปี้เลยงง ว่าฟางกำลังพูดกับตัวเอง รึเปล่า ฟางก็ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ และไม่นาน พยาบาลก็เรียก ป๊อบปี้บอกให้ฟางนั่ง และเดินไปเอาให้ จากนั้นก็ไปที่ห้างกันต่อ

 

 

 

 

 

 


ป๊อบ: พี่คิดไว้แล้วนะ ว่า วันนี้จะซื้อของใช้ของลูกเลย ฟางว่าดีมั้ย

 

 

 

 

 


ฟาง: ไม่รู้

 

 

 

 

 


ป๊อบ: อืม งั้นถ้าฟางอยากได้อะไร บอกพี่นะ เดี๋ยวพี่ซื้อให้

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ไม่ต้อง ซื้อเองได้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา