ไฟแค้นซ่อนรัก

8.3

เขียนโดย Kzlovepf

วันที่ 12 พฤศจิกายน พ.ศ. 2560 เวลา 05.14 น.

  42 ตอน
  38 วิจารณ์
  43.66K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 11 พฤษภาคม พ.ศ. 2561 03.01 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

28) เธอทำลงไปได้ไง

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

                       โทโมะส่งป๊อบปี้ให้รีบลงไปตามหาฟางก่อนส่วนตัวเองจะขับไปหาที่จอดรถและจะตามไปทีหลัง ป๊อบปี้มองไปรอบๆก็ไม่เห็น ป๊อบปี้เดินไปตามที่เช็คอินของสายการบินต่างก็ไม่เจอฟางและเฟย์ ป๊อบปี้วิ่งไปก่อนจะหยุดเพราะเห็นฟางกำลังยืนรอคิวเพื่อที่จะให้เจ้าหน้าที่ตรวจเอกสารก่อนจะเข้า gate  

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ฟาง !!!!

 

 

 

 

 

                         เฟย์กับฟางหันไปมองพร้อมกัน ฟางตกใจมากที่เห็นป๊อบปี้ ฟางภาวนาในใจให้เจ้าหน้าที่ตรวจเอกสารของตัวเองเร็วๆ ป๊อบปี้รีบเดินมาที่ฟาง 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: เธอจะไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น 

 

 

 

 

 

 

                         ฟางยังยืนเงียบส่วนเจ้าหน้าที่ก็มองหน้าฟางสลับกับมองหน้าป๊อบปี้ 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ชั้นไม่ให้เธอไป 

 

 

 

 

                        ป๊อบปี้ดึงเอกสารที่อยู่ในมือเจ้าหน้าที่ออกแล้วดึงฟางออกมา เฟย์ก็ตกใจและรีบออกมาจากแถวที่กำลังต่อ 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ทำบ้าอะไรห้ะ !!! 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: เธอนั้นแหละทำบ้าอะไร 

 

 

 

 

 

ฟาง: เอาของ ของชั้นคืนมานะ เอามา!!!!

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ชั้นไม่ให้ 

 

 

 

 

 

                    

ฟาง: นายต้องการอะไร ทำไมต้องทำแบบนี้ เมื่อไหร่นายจะออกไปจากชีวิตชั้นสักที ตอนนี้พ่อชั้นก็ตายไปแล้ว ตายอย่างที่นายต้องการแล้วไง นายยังต้องการอะไรอีก 

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ลูก 

 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ขอโทษนะ ชั้นคงให้นายไม่ได้ 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: เธออยากจะแก้แค้น อยากจะเอาคืนชั้นใช่มั้ย 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ใช่ ฉลาดดีหนิ 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: เด็กไม่เกี่ยวอะไรด้วย อย่าเอาเค้าเข้ามาเกี่ยวได้มั้ย 

 

 

 

 

 

ฟาง: ดูท่าทางนายต้องการเด็กในท้องมากเลยนะ 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ก็เค้าเป็นลูกของชั้น 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: นายจำวันนั้นได้มั้ย วันที่ชั้นเป็นฝ่ายเข้าหานาย หลังจากวันนั้นไม่นาน ชั้นก็ท้องอย่างที่ชั้นต้องการ นายต้องการเห็นครอบครัวชั้นพัง เห็นพ่อชั้นตาย ชั้นเองก็ไม่ต่างกัน ชั้นตั้งใจที่จะปล่อยให้ตัวเองท้อง 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: เธอหมายความว่าไง !!

 

 

 

 

 

 

ฟาง: นายอยากเห็นพ่อชั้นตาย อยากเห็นครอบครัวชั้นพัง อยากทำลายทุกอย่างที่เป็นของพ่อชั้น ความคิดชั้นก็เหมือนนายในตอนนั้น ชั้นเดาไม่ผิดจริงๆว่านายต้องการเด็ก แต่เสียใจด้วยนะ ชั้นไปทำแท้งมาแล้ว ตอนแรกชั้นตั้งใจจะเลี้ยงเค้า และสอนให้เค้าเกลียดนาย บอกเรื่องเลวๆที่นายทำ เค้าจะได้เกลียดนาย แต่คิดไปคิดมา มันไม่สะใจเท่ากับทำให้นายตายทั้งเป็นเพราะถ้านายรู้ว่าชั้นไปเอาเด็กออกทั้งๆที่เค้ากำลังเจริญเติบโตในท้องชั้นเรื่อยๆ แต่มาวันหนึ่งเค้ากลับไม่ได้ลืมตาขึ้นมาดูโลก นายจะรู้สึกยังไง 

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ชั้นไม่เชื่อ ไม่จริง เธอหลอกชั้นไม่ได้หรอก ไม่งั้นเธอจะหนีไปอยู่ที่อื่นทำไม

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ชั้นไม่ได้หนี ที่ชั้นไม่อยู่ที่นี่เพราะที่นี่มันมีแต่ความทรงจำแย่ๆไง ถ้านายไม่เชื่อ ชั้นมีอะไรจะให้ดู 

 

 

 

 

 

                          ฟางหยิบซองจดหมายแล้วยื่นให้ป๊อบปี้  ป๊อบปี้รีบเปิดออกก็พบว่าเป็นภาพของคลีนิคสำหรับทำแท้ง และเป็นภาพที่ฟางนอนอยู่บนเตียงเตรียมจะทำแท้ง และมีเอกสารยืนยันการทำแท้งว่าฟางได้ทำแท้งจริงๆ  เฟย์ที่เห็นก็ตกใจมาก ส่วนป๊อบปี้ก็มือไม้ชา และหน้านิ่งไป 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 ฟาง: ชั้นคิดไว้แล้วว่านายต้องไม่เชื่อ ถ้าชั้นบอกว่าชั้นไปทำแท้ง ชั้นเลยให้ทางคลีนิคถ่ายภาพไว้ให้ เป็นไงรู้สึกยังไงเหรอ

 

 

 

 

ป๊อบ: เธอ...เธอทำ....เธอทำลงไปได้ไง (พูดทั้งน้ำตา)

 

 

 

 

 

ฟาง: นายร้องไห้เหรอ หึ สะใจชัดมัดเลย ที่นี้นายคงรู้แล้วนะว่าตลอดเวลาที่ผ่านมาชั้นรู้สึกยังไงกับสิ่งที่นายทำ และในวันที่ชั้นต้องสูญเสียชั้นจะรู้สึกยังไง เอาเป็นว่า เราก็วินวินด้วยกันทั้งคู่ นายต้องการเห็นจุดจบของพ่อชั้น นายทำมันสำเร็จอย่างที่นายต้องการ ส่วนชั้นก็ทำสำเร็จเหมือนกัน ชั้นเสียพ่อ นายก็เสียลูกไป 

 

 

 

 

 

 

                       ฟางเห็นป๊อบปี้นิ่งไปฟางเลยใช้จังหวะนี้ดึงเอกสารในมือป๊อบปี้คืนมา

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ลาก่อนนะ 

 

 

 

 

 

 

                             ป๊อบปี้ได้แต่ยืนมองรูปในมือและก้มหน้าเหมือนคนหมดแรง ฟางรีบเดินไปให้เจ้าหน้าที่ตรวจเอกสารแล้วเข้าไปใน gate ทันที ฟางหยุดนั่งระหว่างทางอย่างหมดแรง เฟย์รีบเข้ามากอดฟางไว้ ฟางนั่งร้องไห้โดยมีเฟย์กอดปลอบอยู่ตลอดเวลา ซึ่งก็ไม่ต่างกับป๊อบปี้ที่นั่งมองภาพและเอกสารทั้งน้ำตา  โทโมะที่เพิ่งหาที่จอดรถได้ก็รีบวิ่งมาหาป๊อบปี้ทันที 

 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: เจอมั้ยว่ะ

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: อืม 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: มึงเป็นไรว่ะ แล้วในมือมึงอะไรว่ะ 

 

 

 

 

 

                      ป๊อบปี้ไม่ตอบอะไร โทโมะเลยหยิบมาดู ก็ตกใจมาก ส่วนป๊อบปี้ก็เอามือกุมขมับแล้วร้องไห้ออกมา โทโมะนั่งข้างแล้วจับไหล่ให้กำลังใจเพื่อน  

 

 

 

 

 

                        ฟางกับเฟย์มานั่งรอที่ gate เตรียมจะขึ้นเครื่อง เฟย์สังเกตเห็นฟางนั่งเหม่อก็อดสงสารไม่ได้ 

 

 

 

 

 

 

 

เฟย์: พี่ฟาง 

 

 

 

 

 

ฟาง: 

 

 

 

 

 

 

เฟย์: ทำไม ไม่บอกเฟย์ว่า มีรูปพวกนั้น แล้วพี่ไปตอนไหนทำไมเฟย์ไม่รู้เลย

 

 

 

 

 

ฟาง: พี่ไปตอนที่หาโรงแรมอ่ะ พี่ไปจ้างคลีนิค ให้ปลอมเอกสารกับให้เค้าถ่ายรูปให้ 

 

 

 

 

 

 

เฟย์: แล้วพี่คิดจะทำจริงรึเปล่า

 

 

 

 

ฟาง: พี่ไม่เคยคิดที่จะเอาเค้าออกเลย พี่ทำไม่ได้หรอกนะยังไงๆเค้าก็เป็นลูกของพี่ พี่ฆ่าเค้าไม่ลงหรอก 

 

 

 

 

 

เฟย์: เค้าคงเสียใจมากเลยนะ 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: เฟย์ต่อไปเราจะไม่พูดถึงผู้ชายคนนั้นอีก สัญญากับพี่นะ 

 

 

 

 

 

                             เฟย์นิ่งก่อนจะตอบตกลงเพื่อให้ฟางสบายใจ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                          

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.4 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา