ไฟแค้นซ่อนรัก

 

 

 

 

 

 

                           ฟางโทรปรึกษาปีเตอร์ ว่าอยากจะย้ายที่อยู่ ปีเตอร์เลยจัดการให้ฟางคือให้ฟางไปพักอยู่ที่บอสตันจนกว่าจะคลอดฟางเลยตกลงและ ฟางตัดสินใจเขียนจดหมายทิ้งไว้ให้เฟย์ และออกไปใชชีวิตคนเดียวเพราะเค้าไม่อยากให้ป๊อบปี้มายุ่งวุ่นวายอะไรกับเค้าอีก 

 

 

 

 

 

 

 

                            ฟางเดินลงมาด้านล่างเห็นป๊อบปี้กับเขื่อนนั่งอยู่กับเฟย์ ฟางเลยเดินเข้าไปหา 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ทำไมยังไม่ไปอีก 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: เธอจะให้ชั้นพูดกี่พันครั้งกี่ล้านครั้งชั้นก็ยืนยันคำเดิมคือไม่ไป 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: เฟย์ พี่หิวแล้วอ่ะ มีอะไรกินบ้าง 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: เธออยากกินอะไรอ่ะ เดี๋ยวชั้นทำให้ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ชั้นไม่อยากกินฝีมือนาย...เฟย์ช่วยไปซื้อ xxx ร้าน xxx ให้พี่หน่อยได้มั้ย วันนี้พี่รู้สึกเวียนหัวทั้งวันเลย 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ได้เดี๋ยวชั้นไปซื้อให้เธอเอง 

 

 

 

 

 

 

 

 

ฟาง: ไม่ต้อง...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ไปเขื่อนรีบไปซื้อกัน 

 

 

 

 

 

 

                   

 

 

 

    

 

 

                                     ป๊อบปี้ไม่รอให้ฟางพูดจบ ก็รีบเดินออกไปทันที ส่วนฟางก็หลอกเฟย์ว่าปีเตอร์มีเรื่องด่วนเกี่ยวกับงานต้องคุยตอนนี้ เฟย์รีบออกไปพบปีเตอร์ทันที ฟางก็รีบขึ้นไปเอากระเป๋าแล้วรีบขึ้นรถที่ปีเตอร์ให้มารับแล้วรีบออกไปทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                                     เฟย์มาพบปีเตอร์แต่ปีเตอร์ไม่อยู่ เฟย์เลยโทรหาฟาง แต่ฟางไม่รับ เฟย์รู้สึกว่ามันแปลกๆ เฟย์เลยรีบกลับมาบ้าน แต่ก็ไม่เจอฟาง ส่วนป๊อบปี้ก็ยังไม่กลับ เพราะร้านที่ฟางให้ไปซื้อเป็นร้านที่มีคนต่อแถวรอคิวนานมาก เฟย์รีบวิ่งขึ้นไปหาฟางบนห้องแต่ก็ไม่พบฟาง แม้แต่เสื้อผ้าก็ไม่มีเหลือซักตัว 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เฟย์: พี่ฟางหนีไปแล้วแน่ๆ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                                ป๊อบปี้กลับมาด้วยท่าทีร้อนร้นเพราะเป็นห่วงฟางกลัวว่าจะหิว เมื่อมาถึง เห็นเฟย์นั่งอ่านจดหมายอยู่ก็สงสัย 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ฟางอยู่ด้านบนเหรอ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เฟย์: ไม่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: แล้วฟางอยู่ไหน ป่านี้คงหิวแย่แล้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เฟย์: พี่ฟางไปแล้ว เค้าหนีไปแล้ว 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: !!!!!!!!!!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เขื่อน: ห้ะ !!! หนี !!!!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เฟย์: ใช่พี่ฟางเขียนจดหมายไว้ให้ชั้น 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                   " เฟย์พี่ขอโทษนะที่พี่ต้องทำแบบนี้ แต่พี่ไม่มีทางเลือก พี่ทำใจยอมรับเรื่องทุกอย่างไม่ได้ พี่อยากให้เวลากับตัวเอง เผื่ออะไรๆมันจะดีขึ้น เผื่อพี่จะลืมเรื่องที่ผ่านมาได้บ้าง พี่ขอโทษนะที่ทิ้งให้เฟย์ต้องอยู่คนเดียว แต่พี่จำเป็นจริงๆ หวังว่าเฟย์คงเข้าใจพี่นะ ถ้ามีปัญหาอะไร หรือมีเรื่องอะไร ก็บอกปีเตอร์ได้นะ พี่ฝากปีเตอร์ให้ช่วยดูแลเราไว้แล้ว รักน้องเสมอ "

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                         กระดาษที่อยู่ในมือป๊อบปี้ร่วงลงพื้นทันที ที่ฟางเคยพูดตอนนี้เค้าได้ทำมันจริงๆแล้ว ป๊อบปี้แทบจะยืนไม่ไหว 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เฟย์: ทำใจซะเถอะ พี่ฟางคงไม่ยกโทษให้จริงๆ ชั้นช่วยได้สุดทางก็แค่นี้นะ มันถึงทางตันแล้ว ปล่อยให้เวลาผ่านไปซักพักนะ เผื่ออะไรๆมันจะดีขึ้นอย่างที่ฟางเขียนบอกไว้ 

 

 

 

 

 

 

 

 

                      

 

 

 

 

 

                  ป๊อบปี้อยู่ในห้องฟางทั้งคืน และคิดทบทวนเรื่องทุกอย่างจนถึงเช้าและเค้าได้ทำบางอย่างทิ้งไว้ให้ฟาง เพื่อวันนึงฟางจะดูมัน  และป๊อบปี้ก็ได้ตัดสินใจจะกลับเมืองไทย เค้าจะไม่อยู่สร้างความลำบากใจให้ฟางอีก 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เขื่อน: พี่คิดดีแล้วใช่มั้ย 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: อืม มันคงถึงทางตันจริงๆ ถ้าฟางกลับมาหรือไปหาฟางผมฝากของนี้ให้ฟางด้วยนะคุณเฟย์ ไปเถอะเขื่อน กลับไปเก็บของกันเถอะ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เฟย์: ถ้าคุณรักพี่ฟางกับลูกจริง ชั้นหวังว่าคุณจะรอพวกเค้านะ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อบ: ผมสัญญาว่าผมจะรอ ไม่ว่านานแค่ไหน จะกี่เดือนกี่ปี ผมก็จะรอ