Fic naruto ภาค พายุโลหิต

10.0

เขียนโดย นิกซ์

วันที่ 21 พฤศจิกายน พ.ศ. 2560 เวลา 15.23 น.

  33 ตอน
  12 วิจารณ์
  45.93K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 23 พฤศจิกายน พ.ศ. 2560 16.43 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

1) บทที่1 ลางสังหรณ์

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

“เหนื่อยโคตรๆ”ร่างบางเล็กของหญิงสาวผมสีชมพู ผู้ที่ได้ชื่อว่า เป็นวีรสตรีแห่งสงคราม ที่ในตอนนี้ล้มตัวนอนบนเตียง วันนี้เธอชำระงานของเธอและส่วนของยัยเพื่อนตัวแสบ(อิโนะ)เสร็จ  .ในตอนนี้แรงหมด

“ขอนอนพักเอาแรงหน่อยก็แล้วกัน ยอด! อายุเราเพิ่งจะยี่สิบ ทำไมเหมือนสี่สิบฟะ”เธอพยายามพลิกตัวให้นอนหงายเพื่อให้หายใจสะดวก

เมื่อเข้าสู่ห้วงนิทรา

ตูม!!!ตูม!!!

เสียงระเบิดอันดังสนั่น ปะปนด้วยเสียงฟันดาบและเสียงร้องอันโหยหวน

...เสียงอะไรน่ะ ดังจัง...

‘อย่าตายนะ เพื่อน แกต้องรอดนะโว้ย!’

...เสียงเหมือนเจ้าบ้านั่นเลย...

‘ลูกแม่ โถ่ ’

...เสียงร้องไห้นี่ เหมือนแม่เลย เกิดอะไรขึ้นเหรอ แม่เป็นอะไร...

ซากุระรู้สึกว่า ตัวเองยืนอยู่บนทะเลเลือด

“อ๊ะ”มีบางสิ่งมากระทบกับเท้าของเธอ  สิ่งนั้นชุ่มไปด้วยเลือด

ร่างบางสั่นสะท้าน ก่อนจะหยิบสิ่งนั้นขึ้นมา

“กรี๊ดดดดดดดดดด!”

‘เฮือก!’

“แฮ่กๆ”ร่างบางสะดุ้งเฮือก เหงื่อโทรมกาย

“ซากุระเกิดอะไรขึ้น” ฮารุโนะ คิซาชิ พุ่งเข้ามาในห้องนอนของบุตรสาวพร้อมๆกับฮารุโนะ เมบุกิ

“มีอะไรเหรอค่ะ คุณพ่อคุณแม่”

“ก็ พ่อได้ยินเสียงลูกกรี๊ดนี่นา”ผู้เป็นพ่อมีสีหน้ากังวล

หญิงสาวยิ้มน้อยๆ”หนูแค่ฝันร้าย ก็เท่านั้นเอง ไม่มีอะไรหรอกค่ะ”

“ถ้ามีอะไรก็ปรึกษาพ่อกับแม่ได้ตลอดเลยนะลูก”เมบุกิเข้ามากอดลูกสาว

“หนูไม่เป็นอะไรจริงๆค่ะแม่ คุณพ่อกับคุณแม่นอนพักเถอะค่ะ หนูเองก็จะนอนพักเหมือนกัน”

“ฝันดีนะ ลูก”เมบิกิเข้ามาสวมกอดลูกสาว

“เช่นกันค่ะ”

เมื่อพ่อกับแม่ออกจากห้องไปแล้ว ร่างบางก็ล้มตัวนอนอีกครั้งในหัวของเธอในตอนนี้กลับนึกถึงแต่ภาพในความฝัน ความฝันที่เธอมาถือศีรษะของคนๆนั้น

“เกิดอะไรกับนายรึเปล่านะ...เพื่อน”

วันต่อมา...

สำหรับซากุระแล้ว ในวันหยุด คงไม่มีอะไรดีมากไปกว่า นั่งอ่านหนังสือในป่าที่เงียบสงบ

เธอกระโดดขึ้นมาบนต้นไม้นำหนังสือและมือกลางวันที่เตรียมมาวางไว้ข้างๆ

“แดดไม่ร้อนแฮะ ดีจะ...”

ตาสีมรกตเหลือบไปเห็นบางสิ่งที่กำลังบินมา อย่างรีบร้อน

เธอรีบผิวปากเพื่อที่จะเรียกมันมา

เจ้าอีกาขาวบินร่อนลงมาเกาะแขนของเธออย่างอ่อนล้า

“ไม่ได้เจอกันนานนะ ชิกิ หิวล่ะสิ รอเดี๋ยวนะ ชั้นพกข้าวปั้นกับน้ำมาพอดีเลย”เธอปล่อยให้เจ้าอีกาเผือกลงจากแขนเธอ จากนั้นก็รินน้ำส่งให้พร้อมข้าวปั้นหนึ่งก้อนให้เจ้าอีกาเผือกกิน ซึ่งมันก็กินอย่างหิวกระหายเลยทีเดียว

“ชิกิ ค่อยๆกินนะ เดี๋ยวสำลัก”

หญิงสาวค่อยๆดึงสารที่ผูกกับขาของเจ้ากาเผือกมาดู ในขณะที่เจ้าอีกากินข้าวปั้นกับน้ำที่หญิงสาววางไว้ให้

หญิงสาวรู้สึกตกใจกับเนื้อหา “ชิกิ...หมอนั่น”

“สวัสดีครับ คุณซากุระ”ซาอิทักทาย

เสียงทักของเพื่อนร่วมทีมทำให้หญิงสาวสะดุ้งเล็กน้อย ก่อนจะชะโงกหน้าไปทักทายเพื่อนร่วมทีมที่อยู่ไม่ไกล”อ๊ะ ซาอิ หวัดดี”

“ทำอะไรอยู่บนนั้นครับ”

ซากุระรู้สึกโล่งที่ตอนนี้ซาอิไม่เห็นชิกิ เพราะมันมาหลบหลังเธอแล้ว “อ่านหนังสือน่ะ”...ดีนะ ที่ชิกิมันแสนรู้ราวกับคน...

“เหรอครับ เข้าใจหาที่อ่านนะครับ ผมขออ่านด้วยคนสิ”

หญิงสาวเอ่ยแซว“เดี๋ยวยัยหมูก็หึงหรอก”

“หึหึ ผมไม่กลัวหรอกครับ ว่าแต่ คุณเห็นนกสีขาวตัวใหญ่ๆบินผ่านมาทางนี้บ้างไหมครับ ผมกะจะวาดรูปมันสักหน่อย เห็นมันแปลกดี”

“น่าจะบินไปตรงนั้นนะ ลองไปดูสิ”หญิงสาวชี้ไปยังทิศเบื้องหน้า

“ครับ”

เมื่อลับร่างของเพื่อนร่วมทีมจากหน่วยรากแล้ว ซากุระยังไม่ไว้ใจเธอรีบนำเจ้าชิกิ ใส่กระเป๋า แล้วพากลับบ้านอย่างเร่งรีบ 

ด้วยความที่รีบมากทำให้เธอก้าวพลาดตกจากต้นไม้หลังกระแทกพื้นเต็มแรง

“อ๊าคคคคค!!!!”

ซาอิที่ไปตามหานกสีขาวได้ไม่ไกล ได้ยินเสียงร้อง ก็รีบกลับมา

“คุณซากุระ”

ซาอิมาเห็นสภาพของเพื่อนร่วมทีมหญิง ในตอนนี้เจ้าหล่อนสลบไปเพราะความเจ็บปวด “กระดูกหักเหรอ? ทำไงดี คุณอิโนะ”ว่าแล้วชายหนุ่มก็รีบโทรหาเพื่อนสาวทันที

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา