..ลำนำรัก..แม่มดแห่งอัลโตเรีย..

     "นี่ๆคุณน้า"

     "มีอะไรหรอจ๊ะ?"

     "อ่านนิทานเรื่องนั้นให้ฟังอีกสิค่ะ!"

     "เรื่องนั้น?..อ่อ..เรื่องนั้นสินะ..อืม..ก็ได้จ้ะ"

     "เย้ๆคุณน้ายุอิใจดีที่สุดเลยค่า~"

     "งั้นก็...เริ่มล่ะนะ..ตั้งใจฟังให้ดีล่ะ.."

     "กาลครั้งนึงนานมาแล้ว...ณ อณาจักรอัลโตเรีย..ดินแดนที่สงบสุขและไร้สงคราม..

...อณาจักรแห่งนี้ปกครองด้วยราชา'โอลัส'ผู้ที่เป็นที่รักของประชาชน..และวันนึง..

...องค์ราชาต้องการให้ในธิดาของตนเองแต่งงานเพื่อที่จะได้คนมาสืบบัลลังค์ต่อจากพระองค์..

องค์หญิงผู้ที่มีสิริโฉมงดงามทั้งภายในและภายนอก..ที่ใครๆก็อยากได้มาครอบครอง...

..มีผู้ชายนับร้อยต่างพากันนำของขวัญและอื่นๆมาเพื่อให้ได้องค์หญิงมาเป็นของตนเอง..แต่ก๊ไม่เคยมีใครทำสำเร็จ...ก็เพราะ..

..องค์หญิงได้หลงรักคนๆนึงไปแล้ว..นั้นก็คือ..องค์ชายจากแดนทางเหนือของอัลโตเรีย..

..เจ้าหญิงเฝ้ารอที่จะได้สมรสกับองค์ชาย..แต่มันก็ไม่เคยเป็นจริงเลย..

..จนกระทั่งวันนึง...อณาจักรที่ไม่เคยพบเจอสงคราม..อณาจักรที่สงบสุข...'กลับพังลงในพริบตา'

...มังกรผู้เกลียดความสงบสุข..'ได้พิโรธขึ้นมา'..

..ได้ทำการทำลายเมืองและดินแดนแทบนั้นจนหมด..ให้จมกับลาวาไป..พรอมกับเถ่าถ่าน..

..แล้วก็ได้ทำการลับพาตัวองค์หญิงไป..คงเพราะอยากรู้ว่าจะมีผู้ใดมาช่วยองค์หญิง..ล่ะมั้งนะ?..

       'ช่วยข้าด้วย..ได้โปรด..ช่วยข้าที..'

..แต่กลับกัน..ทุกคนกลับทิ้งตัวเองให้ตายจมกองเถ่าถ่านอยู่ที่อณาจักร.."

     "จบง่ายไปมั้ยอ่า~?"

     "ฮ่าๆๆอย่าพึ่งด่วนสรุปสิ..ให้ต่อมั้ย?"

     "ต่อค่ะๆๆ"

     "ได้สิ...แต่ก็ไม่ใช่ทุกคนหรอกนะ..

..องค์ชายองค์หนึ่งถูกแม่มดตนนึงช่วยออกมาได้สำเร็จ..และต่อมา..

   ...แม่มดก็ได้หลงรักองค์ชายเข้าสุดหัวใจ.."

     "Zzzz"

     "อ้าว..หลับส่ะแล้ว..ก็เด็กน่ะนะ..งั้นไว้ต่อพรุ้งนี้ล่ะกันนะ..ฝันดีจ้ะเด็กน้อย"