วิวาห์...ไร้รัก

10.0

เขียนโดย Kzlovepf

วันที่ 11 พฤษภาคม พ.ศ. 2561 เวลา 17.15 น.

  40 ตอน
  21 วิจารณ์
  41.79K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 11 พฤษภาคม พ.ศ. 2561 20.34 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

16) ทำดีด้วยไม่ชอบรึไง

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

                                    แก้วใช้เวลาอยู่โรงพยาบาลมาเป็นอาทิตย์กว่าๆ จนโทโมะเห็นว่าสามารถกลับบ้านได้แล้ว แต่เมื่อกลับมาถึงบ้าน แก้วก็ยังต้องพันผ้ายืดพันเคล็ดไว้เพื่อลดอาการบวม ส่วนแขนก็เริ่มจะหายดีแล้ว แต่ยังต้องขยับช้าๆ ใช้การอะไรมากไม่ได้ 

 

 

 

 

 

แม่โทโมะ: พาน้องขึ้นไปพักก่อนเดี๋ยวแม่เตรียมอาหารไว้ให้

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ครับ 

 

 

 

 

แก้ว: ไม่ต้อง แก้วเดินเองได้ 

 

 

 

 

 

 

                                แก้วใช้ไม้เท้าค่อยๆพยุงตัวเองขึ้นบันได โทโมะเลยรีบจับไม้เท้าไว้ให้แก้วหยุด จากนั้นก็เอาไม้เท้าพิงไว้กับ ราวบันได แล้วอุ้มแก้วขึ้นมาด้านบน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: โอ๊ย ปล่อยซะทีซิ

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: คิดว่าอยากอุ้มมากรึยัง ตัวหนักจะตาย

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: ถ้าแก้วมันเป็นคนยังงั้นยังงี้ พี่ก็มาสนใจแก้วซิ จะมาดูแลแก้วทำไม  แก้วเสียใจ แก้วเจ็บ แก้วทรมานทุกครั้ง ทุกครั้งที่ได้ยิน สิ่งที่พี่พูดออกมา ถ้ามันลำบากใจนัก ก็อยู่ห่างๆกันเลย อึก อึก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: คือที่ชั้นพูดคือชั้น....

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: แก้วถามจริงๆเถอะ พี่ไม่เคยคิดจะรักแก้วเลยเหรอ 

 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: เธอพักผ่อนเถอะ ชั้นจะลงไปด้านล่าง 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                                       เมื่อโทโมะออกไปแก้วก็ร้องไห้ออกมา โทโมะลงมานั่งที่ริมสระว่ายน้ำ แล้วนึกถึงสิ่งที่ตัวเองเคยทำกับแก้ว 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

พ่อโทโมะ: โทโมะ 

 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ว่าไงครับพ่อ 

 

 

 

 

 

 

 

พ่อโทโมะ: พ่อมีเรื่องจะคุยด้วย ลูกรู้ข่าวดีของโรงพยาบาลเรารึยัง 

 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: เรื่องอะไรเหรอครับ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

พ่อโทโมะ: ก็เรื่องผลงานการวิจัย การรักษาโรคมะเร็งไง ตอนนี้ทีมแพทย์ของโรงพยาบาลเราทำสำเร็จแล้วนะ พ่อเพิ่งได้ข่าวมาเมื่อกี้เอง 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ทีมแพทย์ที่ไปร่วมกับแพทย์ของอเมริกานะเหรอครับ 

 

 

 

 

 

 

 

 

พ่อโทโมะ: ใช่ 

 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: เป็นเรื่องดีมากๆเลยนะครับ 

 

 

 

 

 

 

 

 

พ่อโทโมะ: เออจริงซิ เรื่องโรงพยาบาลที่ กำลังสร้าง ไปถึงไหนล่ะ 

 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: อ่อ หลังจากวันที่เข้าประชุมกับแพทย์แล้วก็ผู้บริหาร การตอบรับก็ดี ผมเลยคุยกับวิศวะกร และสถาปนิก เรื่องโครงสร้างเรียบร้อยแล้ว เดือนหน้าผมจะจัดหน่วยแพทย์ขึ้นไปตรวจ ที่แถวนั้นพอดี เลยนัดวิศวกรกับสถาปนิกไปพร้อมๆกันเลยครับ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

พ่อโทโมะ: อืม พ่อฝากลูกจัดการด้วยนะ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ครับ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                                แก้วพยายามเดินลงมาด้านล่าง เมื่อแม่โทโมะมาเห็นก็ร้องดังขึ้น ทำให้โทโมะกับพ่อรีบเข้ามาดู 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แม่โทโมะ: ว๊ายยยย หนูแก้วระวังลูก ระวัง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

พ่อโทโมะ: ตกใจหมดนึกว่าเป็นอะไร 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: นั้นซิ ผมก็ตกใจหมด 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แม่โทโมะ: นี่ เรานั้นแหละ ทำไมไม่ช่วยดูแลน้อง ปล่อยให้น้องลงมาคนเดียวได้ยังไง 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: แก้วไหวค่ะ แก้วไม่อยากรบกวนนะค่ะ อีกไม่กี่วันก็หายแล้ว แก้วสบายมากเลยค่ะ 

 

 

 

 

 

 

 

 

แม่โทโมะ: แหนะ ! ยังจะยืนนิ่งอีก มาช่วยน้องหน่อยเร็ว 

 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: ไม่ต้องหรอกค่ะ อ่อนี่ไงค่ะ แก้วมีไม้เท้าช่วย แก้วเดินเองได้ค่ะ ว่าแต่มีอะไรกินบ้างค่ะแก้ว หิวมากเลยค่ะ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แม่โทโมะ: เดี๋ยวแม่พาไปเอง ไปลูก แม่ทำไว้เยอะเลยนะ มี....

 

 

 

 

 

 

 

 

 

พ่อโทโมะ: เป็นอะไรรึเปล่า โทโมะ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: เปล่าครับ ผมว่าเราไปกินข้าวกันดีกว่า 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                          ในช่วงค่ำหลังจากอาบน้ำเสร็จแก้วก็กำลังจะลงเอาน้ำด้านล่าง เพื่อลงไปกินน้ำและกินยา แต่โทโมะเปิดประตูเข้ามาก่อน พร้อมกับแก้วน้ำในมือ

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ไม่ต้องลงไปหรอก เอามาให้แล้ว 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: เกรงใจนะค่ะ 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: นี่ เลิกทำตัวแบบนี้ นิสัยแบบนี้ได้ป่ะ ชั้นทำดีด้วยเธอไม่ชอบรึไง หรือต้องให้ด่า ให้ว่าอะ 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: จะทำดี หรือด่าว่า มันก็ไม่แตกต่างกันหรอก แต่ถ้าการที่พี่ทำดีกับแก้ว มันออกมาจากใจ ของพี่ แบบนี้ แหละที่มันจะต่างกัน 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา