วิวาห์...ไร้รัก

10.0

เขียนโดย Kzlovepf

วันที่ 11 พฤษภาคม พ.ศ. 2561 เวลา 17.15 น.

  40 ตอน
  21 วิจารณ์
  41.79K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 11 พฤษภาคม พ.ศ. 2561 20.34 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

18) ค่าจ้าง

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

                            โทโมะพาแก้วออกมาที่ห้างเพื่อนั่งคุยกัน โทโมะเล่าให้แก้วฟังเรื่องแคท และอยากให้แก้วช่วยเล่นละครเวลาที่แคทตามโทโมะ 

 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: นี่แก้วหูฝาด ตาฝาด ไปรึเปล่า ที่พี่มาขอร้องให้แก้วช่วย แถมยังเล่าเรื่องพวกนี้ให้แก้วฟังด้วยอ่ะ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ชั้นเบื่อ แล้วก็รำคาญอ่ะ 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: เค้าคงจะ ทำตัวคล้ายๆแก้วสมัยก่อนสินะ 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ใช่ เธอก็รู้ว่าชั้นไม่ชอบแบบ

 

 

 

 

 

 

แก้ว: อืม  แก้วจะช่วย แก้วขอตัวก่อนแล้วกัน

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: เดี๋ยวจะไปไหน 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: จะไปซื้อของ

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ชั้นไปด้วย

 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: จะไปด้วย ไปทำไม 

 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ก็อยากไปอ่ะ มีไรป่ะ 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: อยากไป ได้ งั้นตามมา

 

 

 

 

 

 

 

                       เมื่อแก้วเดินออกจากร้านกาแฟแก้วก็แวะเข้าร้านเครื่องสำอางแบรนด์ดัง และหยิบเครื่องสำอางหลายชิ้นใส่ตระกร้า จากนั้น แก้วก็บอกให้พนักงานไปเก็บเงินจากโทโมะ ส่วนแก้วก็เดินดูของไปเรื่อยๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: เก็บเงินที่ผมเหรอครับ?

 

 

 

 

 

 

พนักงาน: ค่ะ คุณผู้หญิงบอกว่าให้มาเก็บเงินที่สามีเธอค่ะ 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: เอ่อ...ครับ เท่าไหร่ครับ

 

 

 

 

 

 

พนักงาน: ทั้งหมด หนึ่งหมื่นแปดพันแปดร้อยแปดสิบบาทค่ะ 

 

 

 

 

 

 

 

                     โทโมะได้ยินราคาถึงกับตกใจ โทโมะหยิบกระเป๋าตังขึ้นมาจากนั้นก็หยิบบัตรยื่นให้พนักงาน แล้วรีบเดินไปที่แก้วทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: นี่ ซื้ออะไรห้ะ เป็นหมื่นเลย แล้วทำไมชั้นต้องจ่ายให้ด้วยเนี้ย

 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: เอ้า ก็ร้านนี้ มันเป็นร้านขายเครื่องสำอางแบรด์ทั้งนั้น ทั้งร้านเนี้ยก็ราคาประมาณนี้ทั้งนั้น อ่อแล้วทำไมต้องไปเก็บเงินที่พี่ใช่มั้ย ก็เพราะว่า มันเป็นการจ่ายค่าจ้างให้แก้วไง

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ค่าจ้าง ค่าจ้างอะไร

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: ก็แก้วจะช่วยพี่ พี่ก็ต้องจ่ายค่าจ้างดิ จะให้แก้วทำฟรีๆได้ไง หรือจะไม่ให้ช่วยก็ได้นะ แก้วไปจ่ายเองก็ได้ 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ดะ เดี๋ยวๆ โอเค ค่าจ้างก็ค่าจ้าง 

 

 

 

 

 

 

 

 

                              เมื่อพนักงานนำถุงใส่ของมาให้ จินนี่ที่เห็นก็รีบเดินเข้ามาหา และเป็นจังหวะที่โทโมะกำลังเก็บบัตร 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: ขอบคุณค่ะ...อ้าวนึกว่าใคร

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: จินนี่ 

 

 

 

 

 

 

 

จินนี่: มาทำอะไรที่นี้ค่ะ 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: ก็ (รีบคล้องแขนโทโมะ) คุณสามีพาภรรยามาช้อปปิ้งไงค่ะ

 

 

 

 

 

 

จินนี่: โทโมะค่ะ คือ จินนี่มีเรื่องปรึกษา เกี่ยวกับอาการของแม่นะค่ะ

 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: อ่ะๆ หยุดค่ะหยุด ถ้าจะปรึกษาอาการอะไรของใครเนี้ยนะค่ะ แนะนำให้ไปที่โรงพยาบาลนะค่ะ หรือไม่ก็ ไว้วันหลังจะดีกว่า เพราะวันนี้วันหยุด อีกอย่าง คุณหมอก็ไม่ว่างด้วย ต้องพาภรรยาไปซื้อของต่ออ่ะค่ะ ขอตัวนะค่ะ 

 

 

 

 

 

 

 

 

                          แก้วพูดจบก็รีบพาโทโมะเดินออกไปทันที เมื่อพ้นสายตาจินนี่แล้ว แก้วก็บ่อยมือออก แล้วเดินเข้าร้านเสื้อผ้าต่อ 

 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: จะซื้อไรอีกอ่ะ 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: ก็อยากตามมาเอง ไม่ใช่รึไง 

 

 

 

 

 

โทโมะ: เฮ้อ 

 

 

 

 

 

 

 

                       จินนี่ที่ตามเข้ามาในร้านด้วย ก็กำลังจะเดินไปหาโทโมะแต่แก้วเห็นก่อน เลยรีบดึงโทโมะให้ตามไปติดๆ จินนี่ก็ทำท่าทางไม่พอใจ เมื่อแก้วเลือกเสื้อผ้าเสร็จก็พาโทโมะไปจ่ายเงิน 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: ขอบคุณมากนะค่ะ คุณสามี (พูดจบก็รีบหอมแก้มโทโมะต่อหน้าจินนี่)

 

 

 

 

 

 

 

จินนี่: มันจะมากไปหน่อยรึเปล่าค่ะ นี่มันในห้างนะค่ะ

 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: อ้าว ยังจะตามมาอีกเหรอค่ะ ไม่เห็นเลย 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: แก้ว พอเถอะ จินนี่ขอตัวก่อนนะ 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: บาย ไปก่อนนะค่ะ พอดีสามีคงจะอยากรีบใช้เงิน 

 

 

 

 

 

 

 

จิน: อร๊ายยยยยย !! แก !! 

 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: จะไปแกล้งจินนี่เค้าทำไม 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: ไม่ได้แกล้งซะหน่อย 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: กลับบ้านได้ล่ะ

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: เดี๋ยวๆ จะกลับได้ไงยังช้อปปิ้งไม่เสร็จเลย ซื้อก็ยังครบเลย

 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: จะซื้อไรอีกอ่ะ 

 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: ก็.... 

 

 

 

 

 

 

 

                          แก้วลากโทโมะไปทั้งร้านรองเท้า ร้านกระเป๋า และ ร้านเครื่องประดับ นาฬิกา ร้านน้ำหอม และอีกหลายๆร้านๆ จนของเต็มทั้งสองมือของโทโมะ  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา