วิวาห์...ไร้รัก

10.0

เขียนโดย Kzlovepf

วันที่ 11 พฤษภาคม พ.ศ. 2561 เวลา 17.15 น.

  40 ตอน
  21 วิจารณ์
  41.77K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 11 พฤษภาคม พ.ศ. 2561 20.34 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

23) ลลิสา

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

                                เวลาผ่านไปจนถึงวันที่โทโมะกับแก้วต้องเดินทางมาเชียงราย ตลอดเวลาก่อนหน้านี้โทโมะพยายามตีตัวออกห่างแก้ว เพราะไม่อยากให้ความรู้สึกแปลกๆเข้ามาในความรู้สึกของตัวเอง และอีกประมาณสองวันโทโมะต้องขึ้นไปตรวจคนไข้บนดอยพร้อมหน่วยแพทย์ที่จะตามมาในอีกสองวัน  ในช่วงก่อนสองวันที่โทโมะจะไปตรวจคนไข้กับหน่วยแพทย์โทโมะและแก้วก็แยกไปดูงานกับสถาปนิกและวิศวกร

 

 

 

 

 

 

                                เมื่อทั้งคู่ต่างดูงานกันเสร็จก็เดินทางกลับมาที่บ้านพัก ที่พ่อของเค้าซื้อไว้ให้ อยู่ไม่ห่างจากโรงพยาบาลมากนัก 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: หิวรึเปล่า 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ไม่หิว 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: แล้วไม่กินอะไรเหรอ

 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ถ้าเธอหิวก็กินซิ 

 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: งั้นแก้วออกไปหาซื้อของกลับมาทำให้นะ 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ไม่ต้อง ชั้นทำกินเองได้ เธอทำกินของเธอคนเดียวเถอะ ไม่ต้องมาทำเผื่อชั้นหรอก

 

 

 

 

 

 

 

 

                              โทโมะกำลังจะเดินเข้าไปในห้องแต่จู่ๆก็เหมือนมีเสียงรถขับเข้ามา แก้วและโทโมะ ออกมาดูพร้อมกัน โทโมะเห็นคนที่ลงมาจากรถก็เปลี่ยนสีหน้าทันที มันต่างจากหน้าตานิ่งๆที่ไม่มีรอยยิ้มตอนที่อยู่กับแก้ว แต่เมื่อเธอคนนี้ลงมาโทโมะกลับมีรอยยิ้มให้เธอ ซึ่งรอยยิ้มนี้มันคงออกมาจากใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: สา 

 

 

 

 

 

 

 

สา: โทโมะ สาซื้อของมาฝาก ฝากถือไว้ก่อนนะ ส่วนนี้ ของขึ้นบ้านใหม่ 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ขอบใจมากเลยนะ ไม่คิดว่าจะมาวันนี้นะเนี้ย 

 

 

 

 

 

 

สา: วันนี้ว่างพอดีไง เอ่อจริงซิ สวัสดีค่ะ คุณแก้วใช่มั้ยค่ะ 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: สวัสดีค่ะ 

 

 

 

 

 

 

สา: ไม่คิดจะแนะนำเราให้ภรรยารู้จักหน่อยเหรอ 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: นี่ลลิสา เป็นเพื่อนชั้นตอนที่เรียนแพทย์ แล้วสาเค้าก็เป็นคนเชียงรายด้วย  

 

 

 

 

 

 

 

สา: ยินดีที่ได้รู้จักนะค่ะ 

 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ 

 

 

 

 

 

 

 

สา: วันนี้ชั้นซื้ออาหารมาเพียบเลย คุณแก้วคงยังไม่ทานอะไรใช่มั้ยค่ะ ถ้างั้นเรามาทานอาหารด้วยกันนะค่ะ 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: เอ่อ 

 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: เค้าจะออกไปซื้อของมาทำกินเองอ่ะ เราไปกินข้าวกันเถอะ หิวแล้วเนี้ย

 

 

 

 

 

 

 

สา: จะออกไปทำไมล่ะค่ะ ทานด้วยกันซิค่ะ ชั้นซื้อมาเพื่อกินหลายๆคนเลยนะค่ะคุณแก้ว 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: ไม่เป็นไรค่ะ เชิญคุณสาตามสบายเลยค่ะ ขอตัวก่อนนะค่ะ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                                 แก้วเดินกลับเข้าไปเอากระเป๋ากับกุญแจรถแล้วขับรถออกไป ส่วรโทโมะก็ช่วยสาแกะอาหารเอาใส่จาน

 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ซื้อมาซะเยอะเลย 

 

 

 

 

 

 

 

 

สา: เอ้าก็เอามาเผื่อคุณแก้วด้วยไง ใครจะไปคิดล่ะว่าเธอจะออกไปข้างนอก แทนที่จะห้ามทำไมนายไม่ห้ามล่ะ ขับรถออกไปคนเดียว เธอจะรู้ทางรึเปล่าก็ไม่รู้ เป็นสามีประสาอะไรเนี้ย 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: เค้าเก่งจะตาย เอาตัวรอดได้อยู่ล่ะ หิวแล้วเนี้ยรีบๆยกตามมาเลย 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                       ลลิสาแอบรักโทโมะมาตั้งนานแต่โทโมะไม่รู้เพราะลลิสาไม่อยากบอก และกลัวจะเสียเพื่อน และเธอก็รู้ว่าโทโมะกับแคทรักกัน แต่ตอนที่แคทเลิกกับโทโมะ ก็มีลลิสาที่คอยอยู่เป็นเพื่อนโทโมะ สำหรับลลิสาการที่ได้แอบรักมันมีความสุขมากกว่าได้บอกรักเค้าไปตรงๆ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                         แก้วขับรถออกมาเรื่อยๆ แก้วก็นึกถึงหน้าโทโมะตอนที่เห็นลลิสา เค้าดูจะมีความสุขเหลือเกิน แล้วขับมาเรื่อยๆก็เจอปั๊มน้ำมันเห็นมีร้านเบอร์เกอร์อยู่ในปั๊ม เลยแวะกินเบอร์เกอร์ 

 

 

 

 

 

 

 

 

ภาวุฒิ: คุณแก้ว 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: คุณภาวุฒิ 

 

 

 

 

 

 

 

ภาวุฒิ: ทำไมมานั่งคนเดียวล่ะครับ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: อ่อ แก้วมาคนเดียวค่ะ คุณมาได้ไงค่ะเนี้ย

 

 

 

 

 

 

 

 

ภาวุฒิ: ผมมาหาคุณยายครับ 

 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: คุณยาย คุณภาวุฒิเป็นลูกครึ่งฮ่องกงไม่ใช่เหรอค่ะ 

 

 

 

 

 

 

 

 

ภาวุฒิ: คือแม่ผมเป็นคนเชียงราย ส่วนพ่อก็เป็นคนฮ่องกง ผมเลยเป็นลูกครึ่งเหนือนะครับ

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: ลูกครึ่งเหนือ ฮ่าๆ ไม่มีนะค่ะคำนี้ คุณต้องบอกว่า คุณเป็นลูกครึ่งไทยฮ่องกงนะถูกแล้ว เพียงแต่แม่คุณเป็นคนภาคเหนือ 

 

 

 

 

 

 

 

 

ภาวุฒิ: อ่อ ผมล้อเล่นผมรู้อยู่แล้ว แค่อยากเล่นมุกเฉยๆนะครับ คุณแก้วจะได้ไม่เครียดไง 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: นี่มุกเหรอค่ะ (:

 

 

 

 

 

 

 

 

                       ภาวุฒินั่งคุยกับแก้วไปเรื่อยๆ จนถึงเวลาแยกกัน ภาวุฒิก็ขับรถตามมาส่งแก้วจนถึงที่หมาย 

 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: ขอบคุณมากนะค่ะ ที่ขับรถตามมาส่ง 

 

 

 

 

 

 

 

ภาวุฒิ: ไม่เป็นไรเลยครับ เพราะยังไงทางกลับบ้านคุณยายก็ไปทางนี้พอดี 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: จริงเหรอค่ะ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ภาวุฒิ: ใช่ครับ ขับไปไม่กี่นาทีก็ถึงล่ะ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: ยังไงก็ขอบคุณอีกครั้งนะค่ะ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                           โทโมะยืนดูแก้วกับภาวุฒิในบ้าน จนลิสาที่ออกมาจากห้องน้ำเห็นโทโมะกำลังยืนมองอะไรอยู่ก็เลยสงสัย 

 

 

 

 

 

 

 

สา: ดูอะไรอยู่เหรอ

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: เปล่า ไปเดี๋ยวเราออกไปส่ง 

 

 

 

 

 

 

สา: อืม 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา