วิวาห์...ไร้รัก

10.0

เขียนโดย Kzlovepf

วันที่ 11 พฤษภาคม พ.ศ. 2561 เวลา 17.15 น.

  40 ตอน
  21 วิจารณ์
  41.79K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 11 พฤษภาคม พ.ศ. 2561 20.34 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

32) ขออยู่คนเดียวสักพัก

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

                     เช้าวันรุ่งขึ้น  แก้วมาเยี่ยมโทโมะพร้อมกับแม่ใจจริงแก้วก็ไม่อยากมาแต่แม่ขอร้องให้มาเลยต้องมา แม่โทโมะขอร้องให้แก้วอยู่เฝ้าเพราะอ้างว่ายังไม่ได้ทานอะไรเลย เลยชวนแม่ของแก้วออกไปหาอะไรทาน ทำให้แก้วต้องอยู่เฝ้าโทโมะ 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ถ้าลำบากใจมากไม่ต้องอยู่หรอก ตัวเธอคงอยากไปหามันมากซินะ

 

 

 

 

 

 

แก้ว: เมื่อไหร่จะเลิกพูดแบบนี้ซะที

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ก็มันจริงหนิ

 

 

 

 

 

แก้ว: แก้วขอถามอะไรหน่อยนะ เรื่องที่เกิดขึ้นตอนที่ติดอยู่ที่บ้านซอมพออ่ะ มันคืออะไรเหรอ มันคือเรื่องจริงหรือเรื่องโกหกกันแน่ ทุกอย่างมันคือเรื่องโกหกซินะ คนอย่างพี่ไม่มีวันรัก ไม่มีทางเปลี่ยนใจมารักแก้วง่ายๆหรอก

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ใช่ ที่ชั้นทำทุกอย่างเพราะชั้น...แค่ต้องการจะแกล้งเธอ ลองใจเธอดูว่าเธอยังหัวอ่อนเหมือนเมื่อก่อนอยู่รึเปล่า หลงเชื่อชั้นง่ายๆ หลอกง่ายชะมัด ใจง่ายจริงๆ

 

 

 

 

 

 

แก้ว: ขอบคุณนะที่ทำให้แก้วตาสว่าง ทำให้แก้วคิดได้

 

 

 

 

 

โทโมะ: ทำไมเหรอ คิดได้ว่าจะไปหามันรึไง อ่อ หรือว่ายิ่งชั้นอยู่ในสภาพนี้เธอก็คงจะมีเวลาไปอยู่กับมันซินะ เชิญ อยากไปไหนก็ไปเลย เพราะชั้นเบื่อที่จะแสดงละครว่ารักเธอเต็มทีล่ะ

 

 

 

 

 

 

สา: มีอะไรกันรึเปล่าค่ะ

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: สามาก็ดีล่ะ (โทโมะเอื้อมมือขอมือจากสา) เธอรู้เอาไว้ด้วยนะ ว่าคนที่ชั้นรัก คนที่ชั้นรักจริงๆ...คือสา ไม่ใช่เธอ เพราะชั้นไม่เคยรักและไม่มีวันจะรักเธอ

 

 

 

 

 

สา: โทโมะ !! พูดอะไรออกมาเนี้ย  

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: เธอเองก็น่าจะดูออกนะ ว่าเพื่อนกัน เค้าไม่ดีกันขนาดนี้หรอก สาคือคนพิเศษสำหรับชั้นไม่ใช่เธอ 

 

 

 

 

 

 

                              แก้วร้องไห้ออกมาไม่หยุด โทโมะหันหน้ามาคุยกับสาแล้วทำเป็นไม่สนใจแก้ว 

 

 

 

 

 

แก้ว: ค่ะ รักกันนานๆนะ แก้วเองก็จะได้ไปมีความสุขกับคนที่แก้วรัก และใช้ชีวิตอยู่กันสองคนซะที 

 

 

 

 

 

                           แก้วรีบออกไปจากห้องทันที ในที่สุดโทโมะก็ทำให้แก้วตัดสินใจอะไรได้ง่ายขึ้น แก้วรีบกลับไปเก็บของที่บ้านของโทโมะ แล้วกลับมาที่บ้าน แก้วโทรหามิล่าก็รู้ว่าตอนนี้มิล่ากำลังมาดูแลรีสอร์ตอยู่ที่เกาะสมุย แก้วเลยเดินทางไกที่เกาะสมุยทันที 

 

 

 

 

 

 

 

                                เมื่อแก้วมาถึงสนามบินมิล่าก็รอรับอยู่ แก้วกอดมิล่าแล้วร้องไห้ออกมา มิล่าพาแก้วไปพักที่รีสอร์ต แก้วไม่ยอมเล่าอะไรให้ฟัง เอาแต่ซึม ด้านแม่ของแก้วก็งงว่าทำไมอยู่ๆแก้วกลับไปก่อน แม่ของโทโมะเลยมาส่ง แต่ก่อนที่แม่แก้วจะขึ้นไปบนห้องเด็กในบ้านก็เดินมาบอกว่าแก้วออกไปแล้ว เอากระเป๋าออกไปด้วย แต่ไม่ยอมบอกว่าไปไหน เมื่อขนมจีนกลับจากทำงานแม่ก็เข้ามาบอกทันที

 

 

 

 

 

 

แม่แก้ว: จู่ๆก็เอากระเป๋าออกไป ไปไหนไม่บอกใครสักคำ 

 

 

 

 

 

 

ขนมจีน: แม่ลองโทรหาแก้วรึยังค่ะ

 

 

 

 

 

แม่แก้ว: แม่โทรแล้วแต่น้องปิดเครื่อง

 

 

 

 

 

 

ตุลย์: อ้าว มีอะไรกันรึเปล่าครับ 

 

 

 

 

 

ขนมจีน: แก้วไม่รู้ออกไปไหนเอากระเป๋าเสื้อผ้าออกไปด้วย 

 

 

 

 

 

ตุลย์: ลองโทรหาแก้วดู

 

 

 

 

 

ขนมจีน: แม่โทรแล้วแต่แก้วปิดเครื่อง 

 

 

 

 

 

ตุลย์: ผมว่าให้เวลาแก้วเค้าหน่อยล่ะกันนะครับ บางทีเค้าอาจจะอยากอยู่คนเดียวก็ได้ 

 

 

 

 

 

ขนมจีน: จะอยู่คนเดียวได้ไงในเมื่อ...

 

 

 

 

แม่แก้ว: ในเมื่อ ? ในเมื่ออะไร 

 

 

 

 

 

 

ขนมจีน: ในเมื่อ ในเมื่อแก้ว แก้ว แก้วเป็นผู้หญิงจะไปไหนมาไหนคนเดียวมันอันตรายไงค่ะ

 

 

 

                          แก้วออกจากห้องพักที่เป็นวิลล่า สำหรับแขกวีไอพี มาเดินเล่นริมชายหาด และคิดถึงคำพูดของโทโมะ แก้วนั่งอยู่ริมชายหาดมิล่าเดินเข้ามาหาแก้วแล้วนั่งข้างๆ

 

 

 

 

มิล่า: แกคิดมากเรื่องอะไร มีอะไรไม่สบายใจแกเล่าให้ชั้นฟังได้นะ 

 

 

 

 

 

แจม: ชั้นด้วย

 

 

 

 

แก้ว: แจม...แกมาได้ไง

 

 

 

 

 

 

มิล่า: ชั้นโทรบอกเองอ่ะ พวกเราเป็นห่วงแกนะเว้ย 

 

 

 

 

 

แจม: ใช่พวกเราเป็นห่วงแกมากนะแก้ว ตอนนี้คนที่บ้านแกคงตามหาแกกันให้ทั่วแล้วล่ะ

 

 

 

 

 

 

มิล่า: มีอะไรบอกพวกเรามาเถอะ จะได้ช่วยกันแก้ปัญหาไง 

 

 

 

 

 

แก้ว: ปัญหาของชั้นมันไม่มีทางแก้อะไรได้แล้วล่ะ มันเกินกว่าจะกลับไปแก้ไขล่ะ มันไม่มีทางเปลี่ยนอะไรได้อีกแล้ว 

 

 

 

 

แจม: เรื่องพี่โทโมะใช่มั้ย 

 

 

 

 

 

แก้ว: ชั้นท้อง 

 

 

 

 

 

มิล่า: ท้อง !!!

 

 

 

 

แจม: ก็ดีซิ แกท้องแล้ว พวกเราจะได้มีหลานแล้ว แกจะเศร้าเรื่องอะไรอีกล่ะ แล้วพี่โทโมะรู้รึเปล่าอ่ะ

 

 

 

 

 

 

แก้ว: ไม่รู้ แล้วชั้นก็ไม่คิดจะบอกด้วย 

 

 

 

 

 

มิล่า: ทำไมล่ะ 

 

 

 

 

 

แก้ว: ชั้นจะหย่ากับเค้า

 

 

 

 

แจม: หย่า ทั้งๆที่แกกำลังจะมีลูกกับเค้าเนี้ยนะ 

 

 

 

 

 

แก้ว: ตลอดเวลาที่แต่งงานกันทุกวันเราสองคนต้องทะเลาะกันทุกวัน เค้าไม่เชื่อใจชั้นเลย ส่วนเค้าเองก็บอกกับชั้นมาเสมอว่าเค้าไม่ได้รักชั้น ไม่มีวันที่จะรัก มันก็จริงนะ อึก อึก เค้าจะมารักชั้นได้ไง จู่ๆเค้าจะเปลี่ยนใจมารักคนที่เค้าเกลียดได้ไง 

 

 

 

 

แจม: แต่ตอนที่แกเข้าโรงพยาบาลเค้าก็ดูเป็นห่วงแกนะ 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: เค้าก็แค่แสดงละคร เค้าเพิ่งบอกชั้นเองว่าที่ผ่านมาเค้าแค่หลอกชั้น 

 

 

 

 

มิล่า: ชั้นว่าแกกับเค้าต้องมีอะไรเข้าใจผิดกันแน่ๆ

 

 

 

 

 

แก้ว: ไม่หรอก ตอนนี้ชั้นควรจะหยุดทุกอย่างได้แล้ว สิ่งเดียวที่ชั้นจะต้องดูแล ใส่ใจและให้ความรักก็คือลูก ชั้นจะไม่โง่จะไม่ทำตัวเป็นผู้หญิงที่คอยตามเอาความรักมาจากผู้ชายที่ไม่เคยรักชั้นอีกแล้ว อีกอย่างเค้าก็มีคนที่เค้ารักอยู่แล้ว 

 

 

 

 

 

              จู่ๆก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น

 

 

 

 

แจม: พี่ขนมจีนโทรมา

 

 

 

 

แก้ว: ชั้นรับเอง 

 

 

 

 

ขนมจีน: ฮโหลแจม นี่พี่เองนะ 

 

 

 

 

แก้ว: แก้วนะ 

 

 

 

 

ขนมจีน: แก้ว แก้วอยู่ไหนทำไมอยู่ๆออกไปจากบ้าน แล้วออกไปไหนทำไมไม่บอกใคร รู้มั้ยทุกคนเป็นห่วง ตอนนี้แก้วอยู่ไหนเดี๋ยวพี่ไปรับ

 

 

 

 

 

 

แก้ว: แก้วไม่ได้เป็นไรหรอก แก้วดูแลตัวเองได้ไม่ต้องเป็นห่วงนะ แก้วอยากอยู่คนเดียวสักพัก พี่ขนมจีนไม่ต้องเป็นห่วงนะ ขอเวลาแก้วหน่อยนะ ดูแลตัวเองกับลูกในท้องด้วยนะ  แค่นี้นะ 

 

 

 

 

 

มิล่า: ชั้นว่า ไปหาไรกินเถอะ แกยังไม่ได้กินอะไรเลย เดี๋ยวหลานชั้นก็หิวไส้ขาดกันพอดี 

 

 

 

 

 

แก้ว: อืม 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา