วิวาห์...ไร้รัก

10.0

เขียนโดย Kzlovepf

วันที่ 11 พฤษภาคม พ.ศ. 2561 เวลา 17.15 น.

  40 ตอน
  21 วิจารณ์
  41.77K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 11 พฤษภาคม พ.ศ. 2561 20.34 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

9) อยากมีมากใช่มั้ย

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

                         เมื่อแก้วมาถึงบ้านก็เห็นโทโมะกำลังทะเลาะกับแม่ของเค้าเรื่องที่แม่โทโมะอยากมีหลาน

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: แม่ครับ แม่เลิกคิดเรื่องนี้ได้เลยนะครับ ยังไงๆผมก็ไม่ทำกิ๊ฟท์ ไม่ทำ 

 

 

 

 

 

 

แม่โทโมะ: แต่ลูกต้องมีลูกกับหนูแก้วนะ แม่อยากมีหลาน

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: แต่ผมไม่อยากมีลูก ไม่อยากมีครับ 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: แต่แก้วอยากมีนะค่ะ 

 

 

 

 

 

 

 

                         แก้วเดินเข้ามาหาโทโมะกับแม่ของเค้า 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: แก้วมีลูกยากค่ะคุณแม่ ใช้วิธีของคุณแม่ก็ดีนะค่ะ ทำกิ๊ฟท์ จะได้มีลูกเร็วๆ 

 

 

 

 

 

 

 

แม่โทโมะ: มีลูกยาก จริงเหรอลูก ถ้างั้นก็ดีเลย เดี๋ยวพรุ่งนี้แม่จะไปโรงพยาบาลด้วย พาหนูกับพี่เค้าไปตรวจพร้อมกันเลย

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ผมไม่ไป 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: ยังไงๆเราก็ต้องมีลูกด้วยกัน พี่โทโมะจะปฏิเสธไม่ได้นะค่ะ เราแต่งงานกันแล้ว แก้วเองก็อยากมีลูกกับพี่มากด้วย 

 

 

 

 

 

 

                     แก้วพูดเพื่อแกล้งให้โทโมะโมโหเพราะหน้าตาแก้วตอนพูดค่อนข้างกวนโมโหโทโมะพอสมควร ทั้งสายตาและท่าทางที่ยืนข้างแม่ของโทโมะและกำลังกอดแขนท่านเอาไว้ โทโมะมองหน้าแก้วด้วยสายตาที่นิ่งและเย็นชามาก ก่อนจะเดินขึ้นไปบนห้อง 

 

 

 

 

 

 

 

แม่โทโมะ: เดี๋ยวพรุ่งนี้เราไปพร้อมกันนะลูก ยังไงก็นอนพักผ่อนให้เพียงพอนะหนูแก้ว ร่างกายจะได้แข็งแรง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: ค่ะ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                             เมื่อแก้วขึ้นมาบนห้องก็เห็นโทโมะ นั่งนิ่งอยู่ที่เตียง แก้วไม่ได้สนใจอะไรโทโมะแก้วเอาเสื้อผ้า เก็บใส่ตู้โทโมะเอากระเป๋าโยนไปข้างๆแก้ว แต่แก้วไม่ได้สนใจสิ่งที่โทโมะทำแก้วก็จัดเสื้อผ้าต่อ แต่โทโมะก็ดึงเสื้อในมือแก้วปาลงพื้น แก้วก็ยังนิ่งอยู่ โทโมะเลยดึงแก้วให้หันมาเผชิญหน้า 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: อยากทำไม่ใช่เหรอ ไอหน้าที่ภรรยาอ่ะ ทำไมไม่ทำล่ะ 

 

 

 

 

 

แก้ว: ปล่อย 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: อะไรนะ ปล่อยเหรอ ตลกชะมัด เมื่อวานเธอยังจะเข้าหาชั้นอยู่เลย ทำไมตอนนี้ น้องแก้วถึงอยากให้พี่ปล่อยล่ะ 

 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: ....

 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: เงียบ เงียบทำไม อยากมีลูกใช่มั้ย อยากทำหน้าที่ภรรยานักใช่มั้ย มีลูกยากด้วยใช่มั้ย แต่เอ๊ะ จะมียากจริงเหรอ คงต้องลองพิสูจน์ดูแล้วล่ะ มานี่ !!!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: จะทำบ้าอะไรอ่ะ !!!

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ทำบ้าอะไรล่ะครับน้องแก้ว พี่ก็จะทำให้น้องแก้ว สมหวังดังปรารถนาทุกอย่างไง...อยากได้นักไม่ใช่เหรอ ลูกเนี้ย อยากมีไม่ใช่รึไง จะร้องไห้ทำไม เสียใจเหรอ ที่กำลังจะเสียตัวอ่ะ นึกว่าชอบซะอีก

 

 

 

 

 

 

 

 

               

 

 

 

 

 

                          แก้วตบหน้าแล้วร้องไห้ออกมา

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: พี่จะดูถูกแก้วมากเกินไปแล้วนะ คนไม่มีหัวใจ พี่มันคนไม่มีหัวใจ รักใครไม่เป็นหรอก พี่มัน อึก พี่มัน อื้อออ แก้วเกลียดพี่ 

 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: เธอแน่ใจนะว่าเกลียดชั้น...แต่ชั้นเชื่อนะ ว่าเธอคงไม่เกลียดชั้นเพราะชั้นจะทำให้เธอได้ในสิ่งที่เธอต้องการ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                                  โทโมะดึงแก้วเข้ามา เล้าโลมแล้วผลักแก้วลงที่เตียงแก้วพยายามดิ้นแต่ก็สู้แรงโทโมะไม่ได้ โทโมะทำลงไปเพราะความโกรธและโมโห หลังจากเหตุการณ์นี้ผ่านไป โทโมะก็ลุกขึ้นไปใส่เสื้อผ้า ส่วนแก้วก็นอนร้องไห้กับการกระทำของโทโมะ 

 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: หลังจากนี้ก็เตรียมที่ตรวจที่ครรภ์ไว้เลยล่ะกันนะ เพราะเธอกับแม่ของชั้นคงจะสมหวัง

 

 

 

 

 

 

แก้ว: ขอบคุณนะค่ะ ที่มอบสิ่งที่มีค่าให้กับแก้ว ขอบคุณค่ะ 

 

 

 

 

 

 

                          แก้วรีบยกมือเช็ดน้ำตาแล้วรีบเอาเสื้อมาคลุม แล้วเดินผ่านหน้าโทโมะไปเข้าห้องน้ำ แก้วทรุดลงนั่งพิงประตูอย่างหมดแรง ก่อนจะก้มลงมอง รอยแดงต่างๆที่แขนแล้วร้องไห้ออกมา 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: สมใจแกแล้วหนิแก้ว อึก อึก สมใจแกแล้ว ฮื้อออ 

 

 

 

 

 

 

 

                            โทโมะลงมาดื่มไวน์ที่ด้านล่างจนถึงเช้า เมื่อคนเป็นพ่อลงมาก็เห็นโทโมะนอนอยู่ที่โซฟา ก็ตกใจที่มีแก้วไวน์และไวน์วางอยู่สองขวด 

 

 

 

 

 

 

 

พ่อโทโมะ: โทโมะ ตื่นได้แล้ว โทโมะ 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: อื้มมม 

 

 

 

 

 

 

แม่โทโมะ: มาอยู่ทำอะไรกันตรงนี้ล่ะ 

 

 

 

 

 

 

พ่อโทโมะ: อ้าว คุณ จะไปไหนล่ะ เอากระเป๋าลงมาด้วย 

 

 

 

 

 

 

แม่โทโมะ: ก็วันนี้ต้องพาลูกกับหนูแก้วไปพบหมอ เรื่องทำกิ๊ฟท์ไงคุณ 

 

 

 

 

 

 

                  เมื่อโทโมะได้ยินก็ลุกขึ้นพูด

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: ไม่ต้องทำหรอกครับ เมื่อคืนผมทำให้แม่เรียบร้อยแล้ว 

 

 

 

 

 

 

   

แม่โทโมะ: หมายความว่าไง 

 

 

 

 

 

 

โทโมะ: แม่รอถามลูกสะใภ้แม่เองจะดีกว่า ผมขอตัวนะครับ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา