ตราบาปสีขาว

9.6

เขียนโดย Chapond

วันที่ 6 สิงหาคม พ.ศ. 2561 เวลา 14.10 น.

  28 ตอน
  115 วิจารณ์
  44.04K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 19 พฤศจิกายน พ.ศ. 2561 10.52 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

25) 25 ไม่มีใคร

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

ว้าย ขอโทษค่ะ ชั้นมัวแต่ถือของไม่ทันมองทาง ดูสิเสื้อเลอะหมดเลย อ้าว ฟางนี่ฟางใช่มั้ยนี่ชั้นเองแก้วไง ที่เจอกันตอนปี1ที่มหาลัยKZ”ฟางที่เดิน

อ่านเอกสารต่างๆเดินชนเข้ากับแก้วที่ถือกาแฟออกมาจากร้านกาแฟใต้บริษัทของฟางร้องขอโทษขอโพยฟางก่อนที่จะทักร่างบางทันทีด้วยความดีใจ

 

 

 

 

 

“เอ่อ คุณคงจำคนผิดแล้วล่ะค่ะ/จะจำคนผิดได้ยังไงล่ะ ชั้นจำเธอได้ มองแปปเดียวก็รู้ว่าคือเธอดูสวยมากเลยนะรู้มั้ย ผิดกับชั้นนะ ช่วงนี้ค่ายมวยของ

พ่อชั้นลำบากมากเลยต้องมาหางานข้างนอกแบบนี้ เห้อ นี่ก็ยื่นตำแหน่งที่นี่ไม่รู้เค้าจะรับรึเปล่า”ฟางพยายามปฏิเสธแต่แก้วก็ยังยืนยันแล้วเอื้อมมือไป

จับที่ข้อมือบางพลางพูดคุยจ้อกับฟาง

 

 

 

 

“เอ่อ คุณจำคนผิดแล้วจริงๆค่ะ เราพึ่งเคยเจอกัน ชั้นคงไม่ใช่คนที่คุณรู้จัก ขอตัวก่อนนะคะ”ฟางอึกอักก่อนที่จะยิ้มออกมาแล้วรีบเดินหนีแก้วออกไป

 

 

 

 

“เห้อ ชั้นบอกแล้วไงว่าวิธีไม่ได้ผล เผลอๆเค้าอาจจะไม่ใช่ฟาง”เมื่อฟางเดินขึ้นลิฟท์ไปจนลับตา แก้วถอนหายใจแล้วพูดขึ้นเมื่อร่างสูงของโทโมะออก

มาจากที่ซ่อนตัว

 

 

 

 

 

“เธอไปจู่โจมเค้าแบบนั้นเค้าก็คงตกใจเป็นธรรมดาน่ะสิ ไม่รู้ล่ะ ชั้นมั่นใจว่านั่นคือฟาง ไม่ใช่เฟียซอะไรนั่นหรอก เพราะหลักฐานพวกนั้นที่ชั้นรู้มา มัน

ไม่มีทางเป็นไปได้หรอกที่จะเป็นคนละคน”โทโมะพูดพลางเดินมากับแก้วที่รถยนต์ของเขา แก้วมองชายหนุ่มสักพักแล้วหันหลังกลับไปที่ถนนหมายจะ

โบกรถกลับบ้าน

 

 

 

 

 

“นี่จะไปไหน”โทโมะรีบเดินมาคว้าข้อมือบางของแก้วเอาไว้

 

 

 

 

“ก็งานที่นายบอกให้ชั้นทำมันเสร็จแล้ว ไปหาฟางตีสนิท มันจบแล้ว เค้าไม่อยากรู้จักชั้น งานนี้นายไปหาคนอื่นช่วยเถอะ”แก้วพูดแล้วยังคงจะเดินหนี

แต่โทโมะรีบเดินมาดักร่างบางเอาไว้

 

 

 

 

“งานของเรายังไม่เสร็จใครว่าชั้นจะให้เธอช่วยชั้นวันนี้วันเดียวล่ะ มานี่ ขึ้นรถ”โทโมะพูดจบก็ดึงแก้วขึ้นรถตัวเองแล้วขับออกไปด้วยกันแก้วอ้าปากจะ

ท้วงออกมาแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ได้แต่ยอมขึ้นรถตามไป ตลอดเวลาที่นั่งรถไปด้วยกันแก้วไม่ยอมพูดกับโทโมะสักคำ

 

 

 

 

“นี่นายจะพาชั้นไปไหน ชั้นจะต้องไปทำงานอยู่นะ”แก้วท้วงเมื่อจู่ๆโทโมะเลี้ยวรถออกไปอีกทางไม่ใช่ทางกลับบ้าน

 

 

 

 

“กลับมาหาไอ้รุ่นพี่นั่นทำไม รึว่าชอบไปให้ท่าผู้ชาย/ก็แล้วแต่จะคิดแล้วกัน ถ้าจะดูถูกกันแบบนี้ชั้นจะลงรถแล้ว”โทโมะโวยวาย แก้วถอนหายใจก่อนที่

จะว่าโทโมะกลับแล้วหมายจะเปิดประตูรถลงไปขณะที่รถยังวิ่งอยู่โทโมะรีบคว้าข้อมือเอาไว้ได้ทันและขับพาแก้วไปที่ลานกว้างใต้สะพานลอยริมน้ำ

แห่งหนึ่งก่อนที่ชายหนุ่มจะเดินลงรถไปนั่งลงที่ม้านั่งแล้วนั่งมองสายน้ำและเรือที่แล่นผ่าน แก้วมองท่าทางของชายหนุ่มแล้วเงียบก่อนที่จะเดินไปนั่ง

ข้างๆเขา

 

 

 

 

 

“เธออยากรู้ใช่มั้ยว่าทำไมชั้นถึงอยากให้เธอไปสืบว่าผู้หญิงคนนั้นคือฟางรึเปล่า”โทโมะพูดเมื่อแก้วมานั่งข้างๆเขา ใช่ แก้วถามเขาเกี่ยวกับเรื่องนี้

ระหว่างทางที่นั่งมากับเขา ว่าทำไมถึงต้องให้เธอไปหาฟางแล้วสืบให้ได้แบบนั้น

 

 

 

 

“ถ้าอยากจะเล่าชั้นก็จะฟัง”แก้วมองหน้าโทโมะสักพักก่อนที่จะจ้องหน้าชายหนุ่มเพื่อรอฟัง

 

 

 

 

“ใช่ ที่ในอดีตชั้นทำเรื่องเลวร้ายกับเธอเอาไว้มาก่อน แต่เธอไม่ใช่คนเดียวที่ถูกกระทำ โอ๊ย ชั้นเจ็บนะ”โทโมะเริ่มเล่าเรื่องแต่ต้องร้องเสียงหลงเมื่อ

แก้วทุบเขาอย่างแรง

 

 

 

 

 

“นี่นายข่มขืนฟางหรอ ไอ้เลว ไอ้ชั่ว นี่นายปล้ำชั้นไม่พอนายปล้ำฟางด้วยหรอจิตใจนายทำด้วยอะไร”แก้วฟังไม่ทันจบก็ทุบชายหนุ่มรัวด้วยความไม่

พอใจ

 

 

 

 

“เดี๋ยว ถ้าไม่ยอมฟังชั้นให้จบชั้นจะจูบเธอกลางที่นี่ล่ะ”โทโมะรวบแก้วมากอดก่อนที่จะพูดขู่แก้วหน้าแดงจัดก่อนจะมองไปรอบๆลานกว้างที่แม้จะจะไม่

ค่อยมีคนเดินพลุกพล่าน แต่ก็ยังมีพ่อแม่พาลูกมาเดินเล่นอยู่บ้าง จึงยอมหยุดทุบโทโมะ ชายหนุ่มมองแก้วแล้วยิ้มพอใจเมื่อแก้วยอมหยุด

 

 

 

 

“ชั้น ป๊อปปี้ กวิน ร่วมกันหลอกฟาง เพราะฟางมันชอบป๊อปปี้ มันก็เลยหลอกฟันแล้วอัดคลิปไว้ แล้วจู่ๆคลิปมันก็หลุดก่ทำให้ฟางต้องถูกไล่ออกจาก

มหาลัยถ้าตอนนั้น ชั้นมีสติแล้วห้ามพวกนั้นตั้งแต่ที่บ้านไอ้ป๊อป ไม่จับฟางไป ฟางก็คงไม่ตกหน้าผา แล้วถ้าตอนนั้นชั้นไม่สลบไป ฟางก็คงไม่ ต้องเป็น

แบบนั้นเธอจะไปแจ้งความแล้วเกลียดชั้นเลยก็ได้นะแก้ว ชั้นรู้ตัวว่าชั้นเลวมากที่เคยทำร้าย ทั้งเธอ ทั้งฟาง”โทโมะเล่าเรื่องราวในอดีตให้แก้วฟังแล้ว

กำมือแน่นรู้สึกผิดหับเรื่องที่เกิดมากก่อนที่จะเงยหน้ามองแก้วที่มีสีหน้าตกใจแล้วมือปิดปาก ใช่ แก้วกำลังตกใจกับสิ่งที่รับรู้ เรื่องนี้มันเป็นสิ่งที่เลวร้าย

มาก และเขาก็ไม่หวังว่าการสารภาพบาปนี้ให้ใครสักคนฟังมันจะล้างบาปเขาได้

 

 

 

 

 

“นายบอกตอนนั้นนายสลบไปไม่ได้สติ และฟางตกหน้าผาไป หาศพไม่เจอเท่ากับว่ามีความเป็นไปได้ที่ฟางจะเป็นคนเดียวกับเฟียซ แล้วนอกจากหลัก

ฐานทางรูปร่างหน้าตาที่เหมือนกันแบบนี้ นายมีหลักฐานอะไรอีกที่จะยืนยันได้ นายบอกชั้นมาซิ”แก้วนิ่งเงียบสักพักก่อนที่จะพูดต่อ

 

 

 

 

“นี่เธอไม่คิดจะเกลียดชั้นเลยรึไง รึจะเดินออกไปเลยก็ได้”โทโมะมองหน้าแก้วที่เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

 

 

 

 

“นายอยากจะรู้ว่าฟางเป็นคนเดียวกับเฟียซ นายอยากจะไถ่บาปไม่ใช่หรอ สำนึกผิดอยากชดใช้ชั้นก็จะช่วยนาย และอีกอย่างนายจ้างชั้นนิ ช่างมัน

เถอะ”แก้วพูดก่อนที่จะลุกขึ้นแล้วเดินไปที่ริมแม่น้ำพลางกอดอกมองไปยังสายน้ำที่ทอดตรงหน้า

 

 

 

 

 

“แก้ว คือ ชั้น”โทโมะเดินตามไปหมายจะพูดอะไรขึ้นมา จู่ๆโทรศัพท์ของแก้วก็ดังขึ้น

 

 

 

 

 

“อะไรนะพี่แข เดี๋ยวแก้วจะรีบไปเดี๋ยวนี้ล่ะ”แก้วรับโทรศัพท์ด้วยท่าทางที่ร้อนรน

 

 

 

 

 

“เกิดอะไรขึ้นแก้ว/น้ำหนึ่ง อาการทรุดลง ตอนนี้พี่แขกับพ่อกำลังพาน้ำหนึ่งไปโรงพยาบาล”โทโมะรีบถามก่อนที่แก้วจะรีบบอกแล้วน้ำตาก็พาลไหล

ออกมา

 

 

 

 

 

“งั้นไปกับชั้น ไปหาลูกของเรากัน”โทโมะพูดจบก็กุมมือแก้วรีบพาไปที่รถทันที แก้วมองชายหนุ่มที่เดินกึ่งจูงเธอไปก็หน้าแดงจัดและยอมให้เขาพาเธอ

ไปที่โรงพยาบาล

 

 

 

“น้ำหนึ่งเป็นยังไงบ้างพี่แข แล้วพ่อล่ะ”เมื่อมาถึงโรงพยาบาลแก้วรีบถามรัศมีแขทันที ”

 

 

 

ลูกชายของเธอเค้ากำลังเข้ารับผ่าตัด ตอนนี้ถึงมือหมอปลอดภัยแล้ว ส่วนพ่อของเธอหมอกำลังตรวจอยู่”ไม่ทันที่รัศมีแขจะตอบอะไร จู่ๆแม่ของโทโมะ

ก็เดินเข้ามาตอบแทนหมดทุกอย่าง

 

 

 

 

“ทำไมแม่มาอยู่ที่นี่ได้/แม่ต้องถามเรีามากกว่าโทโมะทำไมถึงมาอยู่กับแม่คนนี้ได้”โทโมะถามแม่แต่กลับถูกแม่ของเขาสวนกลับมาทันที

 

 

 

 

“ผมมีธุระกับแก้วนิดหน่อยครับแล้วนี่ทำไมแม่ถึงมาอยู่ที่นี่ได้ครับ แล้วน้ำหนึ่งเป็นยังไงบ้าง”โทโมะตอบก่อนที่จะเปลี่ยนเรื่องคุยถามถึงอาการของ

ลูกชาย

 

 

 

 

“น้ำหนึ่งอาการกำเริบ เริ่มช้อคหมดสติในห้อง ดีนะที่แม่ให้คนมาตามดูครอบครัวนี้เลยมาช่วยแล้วพาส่งโรงพยาบาลได้ทันไม่อย่างงั้น หลานของชั้น

คงจะช็อคตายเพราะว่ามีแม่ที่ไม่ได้เรื่องปล่อยให้ลูกตัวเองต้องตายแน่ๆ”แม่ของโทโมะว่ากระทบถึงแก้วต่อทันที

 

 

 

“ถ้าไม่มีอะไรแล้วแก้วขอตัวไปดูลูก”แก้วพูดก่อนที่จะขอเดินเข้าไปหาลูกที่ถูกเข็นมาส่งที่ห้องพักพิเศษแล้ว แต่บอดี้การ์ดของแม่โทโมะก็เอาตัวเข้ามา

ขวางไว้ รวมทั้งรัศมีแขด้วยที่เข้ามาขวางแก้วเอาไว้เช่นกัน

 

 

 

 

“อะไรกันพี่แข มาขวางแก้วทำไม แก้วจะไปหาลูก”แก้วรีบพูด

 

 

 

“ขอโทษนะน้องแก้ว แต่เมื่อไม่มีค่ายมวยแล้ว คุณหญิงเค้าจ้างพี่มาดูแลไม่ให้แก้วมายุ่งวุ่นวายที่นี่ พี่ขอโทษนะแก้วแต่พี่ต้องทำ เพราะพี่ต้องใช้เงิน

เลี้ยงปากเลี้ยงท้องพี่นะ”รัศมีแขพูดทำให้แก้วมองหน้ารัศมีแขด้วยความผิดหวัง

 

 

 

 

“อะไรกัน แค่นี้มันก็แสดงออกชัดแล้วนิว่าเธอไม่สามารถเลี้ยงหลานของชั้นได้ ทั้งบ้าน ทั้งพ่อ ทั้งคนในค่ายมวยยังรักษาไว้ไม่ได้ ทิ้งลูกไว้ไม่ยอมพา

เข้ารักษาดีๆ แถมทิ้งไว้ในห้องจนอาการกำเริบแบบนี้ถ้าชั้นไม่เจอเข้า น้ำหนึ่งจะเป็นยังไง ชั้นไม่ยอมหรอกนะ ตอนนี้น้ำหนึ่งเข้าผ่าตัดแล้ว อยู่ในสิทธิ์

ดูแลของชั้น ถ้าเธออยากจะเจอลูกก็หาเงินค่ารักษาพยาบาลมาคืนชั้นสิ ทั้งหมดรวมถึงหนี้ที่พ่อเธอติดไว้ด้วย”แม่ของโทโมะพูดออกมาอย่างร้ายกาจ

ทำให้แก้วทรุดลงเข่าอ่อน

 

 

 

“แม่ครับมันไม่เกินไปหน่อยหรอครับอย่างน้อยเค้าก็แม่ลูกกันนะ”โทโมะรีบเข้าไปช่วยพูด

 

 

 

 

 

“แม่พูดผิดตรงไหนโทโมะ อย่างน้อยเด็กคนนี้คือหลานของแม่ลูกของเรา เราเสนอเงินมาช่วยและพาน้ำหนึ่งเข้ารับการผ่าตัดแล้ว ตอนนี้น้ำหนึ่งพ้นขีด

อันตรายไปแล้ว แม่เค้าควรจะคิดซะบ้างว่าตัวเองดูแลลูกไม่ไหว นี่แกออกรับแทนแม่นี่เพราะแกรักแม่นี่งั้นสิ”แม่โทโมะว่าอย่างจับสังเกตโโมะได้

 

 

 

 

“เปล่าครับผมไม่ได้รักยัยนี่/เท่านั้นแม่ก็สบายใจ ที่แม่จะได้พาเราไปดูตัวกับลูกคุณหญิงเพื่อนของแม่ได้ เอาล่ะหมดหน้าที่เธอแล้ว มาทางไหนไปทาง

นั้น รู้ว่าดูแลลูกไม่ได้ดีพอก็อย่าเป็นเลยดีกว่าแม่คน”โทโมะรีบพูดทำให้แก้วรู้สึกเจ็บแปลบมาที่หัวใจก่อนที่จะถูกแม่ของโทโมะพูดจากระทบใส่แก้วอีก

ทำให้แก้วน้ำตาร่วงก่อนที่จะวิ่งออกไปจากตรงนั้นทันที

 

 

 

 

“ตกลงเฟย์แน่ใจนะว่าจะไม่ให้เราไปส่งที่บ้าน ยังป่วยอยู่ไม่ใช่หรอ”ลีถามเฟย์ระหว่างเดินออกมาจากที่ทำงานด้วยกัน หลังจากที่เฟย์หายไข้แล้วกลับ

มาทำงานที่ทำงาน

 

 

 

 

“อื้อ ไม่เป็นไรหรอกลี เราอยู่บ้านจินนี่มาตั้งแต่เด็กๆแล้ว เค้าคงไม่ทำอะไรเราหรอก”เฟย์ยิ้มให้กับเพื่อนชายที่ทำงาน

 

 

 

“แต่ถ้าเกิดอะไรขึ้นเฟย์โทรหาเรานะ เราจะรีบไปหาทันที”ลีดึงเฟย์ไปกอดแล้วพูดให้กำลังใจเฟย์ ก่อนที่เฟย์จะแยกไปรอรถแท็กซี่ที่หน้าบริษัท

 

 

 

 

 

 

ว้าย จะทำอะไรน่ะปล่อยชั้นนะ”แต่แล้วก็มีรถตู้สีดำมาจอดแล้วมีชาย2คนลงจากรถมากระชากกึ่งลากพาเฟย์ขึ้นรถไป

 

 

 

 

 

“เอาตัวมันขึ้นไปบนรถ มัดมือมัดเท้ามันด้วย”แต่แล้วกวินที่นั่งอยู่กับจินนี่ในรถอยู่แล้วสั่งลูกน้องแล้วลากเฟย์ขึ้นไปบนรถแล้วขับออกไปทันที

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง

✓ เรื่องนี้ไม่มีเจตนาทำให้บุคคลที่อ้างถึงเสียชื่อเสียง และฉันจะยอมรับผิดเมื่อบุคคลนั้นตำหนิหรือเตื่อนมา

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.3 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา