FATE/BROKEN SPIRITS (fate fanfiction)

'ชั้นไม่รู้อะไรเลยทั้งเรื่องของมะลิหรือแม้ตอนนี้มันเกิดอะไรขึ้นก็ยังไม่รู้ ชั้นเป็นแค่นักเรียนม.ปลายธรรมดาๆเองนะมะลิเองก็คงจะคิดแบบนั้นหรือไม่ก็มีแค่ชั้นคนเดียวที่คิดไปเองหรือว่ามะลิรู้อยู่แล้วว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นถ้ารู้อย่างน้อยก็ลุกขึ้นมาตอบหน่อยสิ..มะลิ'

"พร้อมน้อมรับคำบัญชามาสเตอร์ของข้า"

"มะลิ..ขอล่ะลุกขึ้นมาตอบชั้นที..มะลิ!!!"

หนิงตะโกนออกมาทั้งน้ำตา

"นั่นถือว่าเป็นคำสั่งสินะ"

นักรบคนนั้นยกดาบตั้งท่าเตรียมโจมตีและทางชายชาวอินเดียนก็เก็บปืนยาวและชักมีดสั่นออกมาเหมือนกัน ทั่งคู่ยืนคุมเชิงกันพักหนึ่งก่อนที่นักรบดาบคู่จะพุ่งเข้าโจมตีก่อนอย่างรวดเร็ว ชายชาวอินเดียนสั่งให้หมาป่าเข้าโจมตีทันทีส่วนเจ้าตัวถอดหมวกขนนกออกและถอนมันออกมา5เส้น นักรบรบดาบคู่ที่ดูจะเสียเปรียบเพราะว่าพวกหมาป่ามันโดนโจมตีแล้วหายไปกลายเป็นควันและมันก็สามรถกลับร่างคืนเป็นหมาป่าได้อย่างไม่รู้จักจบสิ้นพวกมันรุมโจมตีอย่างบ้าคลั่งแต่นักรบคนนั่นก็ดูเหมือนว่าจะป้องกันได้ระดับหนึ่งก่อนที่เขาจะเปลี่ยนวิธีจับดาบเขากลับดาบที่หักลงก่อนที่แสงสีแดงจะค่อยๆปรากฏลายยันต์ออกมาเขาจ้วงดาบที่หักเข้าไปที่พวกหมาป่า ได้ผลพวกมันสลายไปและไม่กลับมาแต่มันก็ไม่ง่ายอย่างที่คิดเมื่อชายชาวอินเดียนแดงลุกขึ้นมาและโยนขนนกที่ถอนมาก่อนหน้าขี้นไปบนอากาศ

"ดวงจิตแห่งผืนป่าเอ้ยข้าขอยืมพลังและวิศัยด้วยเถิดChirapaq"

ขนนกทั้ง5กลายเป็นนกอินทรีย์และนัยน์ตาสีดำของชายชาวอินเดียนก็เปลี่ยนไปกลายเป็นนัยน์ตาสีเหลืองของอินทรีย์เขาวิ่งเขามาพร้อมกับนกอินทรีย์นักรบดาบคู่ที่ลำบากเพราะหมาป่าอยู่แล้วตอนนี้ก็ต้องเผชิญหน้ากับเซอร์แวท์เหมือนกันอีก การต่อสู้ที่ดุเดือดยังคงดำเนินไปเรื่อยๆแต่ทางที่ได้เปรียบคือชายชาวอินเดียนที่สามารถหลบการโจมตีของนักรบดาบคู่ได้ทั้งหมดและยังโจมตีเข้ามาในจังหวะที่ชุลมุนส่วนทางนักรบดาบคู่ก็สามารถป้องกันการโจมตีได้ในระดับหนึ่งแต่ก็ยังคงได้รับความเสียหายจากการโจมตีที่ต่อเนื่องทั้งจากบนพื้นและอากาศ ทันใดนั้นเสียงระเบิดจากทางด้านหลังของชายชาวอินเดียนก็ดังขึ้นหนิงที่ไม่รู้คิดอะไรอยู่ก็ลุกขึ้นและวิ่งตรงไปที่จุดระเบิดชายชาวอินเดียนที่เห็นดังนั้นก็พยายามจะหันกลับไปแต่ดาบที่ไม่หักของของนักรบที่เป็นคู่ต่อสู้ก็ถูกเหวี้ยงมาขวางทางเอาไว้

"อย่างเพิ่งหนีสิอ้ายหมอผี ธุระของข้ากับเจ้าน่ะยังไม่จบง่ายๆดอก"

ชายชาวอินเดียนจำต้องหันกลับมาสู้ต่อเพราะว่าวิญญาณของพวกสัตว์ก่อนหน้าได้หายไปหมดเหลือแค่อินทรีย์ที่บินวนอยู่บนฟ้าและทั้งคู่เข้าปะทะกันอย่างดุเดือด ส่วนทางหนิงที่วิ่งออกมาก็พยายามจะวิ่งเข้าไปในควันระเบิดเพื่อไปหามะลิ

'ชั้นมองอยู่ตลอดแหละ..ก่อนจะระเบิดน่ะมะลิยังขยับแขนได้ถึงแม้จะแค่นิดเดียวแต่ก็ยังขยับขอร้องล่ะอย่าเป็นอะไรไปมากกว่านี้เลย..มะลิ'

ฝุ่นควันที่เริ่มจางลงก็ทำให้เห็นมะลิที่กำลังบีบคอของชายชาวต่างชาติอยู่และที่น่าตกใจกว่าคือเธอใช้แขนเพียงข้างเดียวเลือดจากมือข้างนั่นไหลนองจนกลายเป็นแอ่งสีแดง

"มะ..มะลิ..นั่นเธอใช่ไหม"

เสียงของหนิงที่เปลี่ยนไปจากความหวังกลายเป็นความหวาดกลัว เสียงนั้นทำให้มะลิหันมาและปล่อยชายชาวต่างชาติลงเธอแสยะยิ้มอย่างสยดสยองนัยน์สีแดงจ้องมองมาที่หนิงเธอก้มลงไปดื่มเลือดจากพื้นและเดินตรงมาที่หนิง มะลิที่ตอนนี้กลายเป็นอะไรก็ไม่รู้มันทำให้หนิงกลัวจนถึงขีดสุดจนแม้แต่เสียงก็ไม่สามารถเปล่งออกมาได้ขาทั้ง2ไม่สามารถขยับได้ตามสั่งและมะลิก็เดินมาจับไหล่ของหนิงและแสดงยิ้มที่น่าขนหัวลุกอีกครั้งและพยายามจะฆ่าหนิง และทันใดนั่นชายทั้ง2ที่ก่อนหน้านี้กำลังห่ำหั่นกันอย่างดุเดือดก็พุ่งมาหาหนิงและดึงหนิงออกมาจากห้วงแห่งความกลัว

"อ้ายหมอผีเจ้านี่มันคือสิ่งใดกัน"

นักรบดาบคู่พอได้เห็นมะลิก็ถึงกับปาดเหงือ

"...วิญญาณร้าย..กัดกินจากภายในดูเหมือนว่ามันรอคอยที่จะออกมาตลอด"

ชายชาวอินเดียนแดงอธิบายสถานะภาพของหนิงให้ทั้ง2ฟัง บรรยากาศเริ่มหนักอึ่งจนหายใจลำบากหนิงที่รับแรงกดดันไม่ไหวก็ทรุดลงกับพื้นและท่าทีของมะลิก็เปลี่ยนไป

"หนิงช่วยชั้นด้วย...เจ็บไปหมดเลยเจ็บไปทั้งตัว"

"มะลิ..นั่นเธอใช้ไหม..มะลิ"

หนิงลุกขึ้นและค่อยๆเดินไปหามะลิแต่ชายชาวอินเดียนก็ดึงหนิงเอาไว้

"นั่นไม่ใช่เพื่อนเธออีกต่อไปแล้วดูดีๆ"

มะลิพอได้ยินชายชาวอินเดียนพูดก็หัวเราะอออกมา

"ฮ่าๆๆๆๆๆๆ เกือบจะได้อีกศพแล้วไงเสียดายจริงๆดันมีพวกฉลาดๆอยู่ด้วยอีก"

มะลิหันกลับไปหาร่างไร้สติของชายชาวต่างชาติแต่มันก็ถูกหิ้วกลับมาหากลุ่มของหนิงโดยนกอินทรีย์ของชายชาวอินเดียน

"มาสเตอร์ของข้าได้โปรดบัญชาด้วย"

นักรบดาบคู่กำดาบทั้ง2แน่นและชายชาวอินเดียนก็ล้วงกระเป๋าและหยิบตลับอะไรสักอย่างสีแดงๆออกมาแล้วก็วาดลวดลายบนหน้าและนำเลือดของมะลิที่นองอยู่มาแต้มบนมีดสั่น

"เหล่าพี่น้องของข้า ข้าจักบูชากายหยาบแห่งสรรพชีวิตเพื่อยืมพลังของพวกเจ้าด้วยเถิดLy-O-Lay Ale Loya"

มีดสั่นของเขาสลายกลายเป็นกลุ่มควันก่อนที่จะมีเสียงของหมาป่าดังกึกก้องอีกครั้งและกลุ่มควันนั้นก็กลายเป็นหมาป่าขนาดยักษ์เขาหยิบปืนยาวออกมาและสั่งให้หมาป่าเข้าโจมตีทันที นักรบดาบคู่ยังคงตั้งการ์ดป้องกันโดยไม่ได้ขยับไปไหนหนิงที่ไม่ได้เหมือนกับนางเอกในการ์ตูนก็สูดหายใจและลุกขึ้นมา

"เอ่อ...คุณ?..ท่าน?"

"เรียกข้าว่าsaberเถิด"

"งั้นsaber..จัดการสั่งสอนมะลิทีว่าอย่าทำร้ายคนอื่น"

"น้อมรับคำสั่ง"

EP 3 END