SF / OS You are my miss right

-

เขียนโดย ก้อนเมฆสีส้ม

วันที่ 13 ธันวาคม พ.ศ. 2564 เวลา 22.20 น.

  1 ตอน
  0 วิจารณ์
  1,423 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 13 ธันวาคม พ.ศ. 2564 22.22 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

1) SF / OS You are my miss right

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

"ใช่จองกุกป่ะ" เสียงแหลมเล็กเดินเข้ามาสะกิดจองกุก

 

"อ อื้อ" จองกุกพยักหน้ารับอย่างงงๆ ก่อนมองไปที่คนอื่นในกลุ่มนั้น

 

"นี่เราจีมินนะ จากคลับบังทันบอยส์" คนตัวเล็กแนะนำตัวแล้วยิ้มให้

 

"อ่อ สวัสดีนะ" จองกุกเอ่ยสวัสดีอีกครั้ง ก่อนจะพูดขึ้นว่า

 

"แล้วรู้ได้ไงว่าผมคือจองกุก ไม่เคยเห็นหน้าผมไม่ใช่หรอ"

 

"ยุนกิบอกเราน่ะ" จีมินพูดพลางชี้ไปที่ยุนกิที่ยืนง่วงซบไหล่โฮซอกอยู่ จริงๆ แล้วเค้ากับยุนกิรู้จักกันตั้งแต่ม.1 แต่ก็ไม่ได้สนิทกันเท่าไร พอมาเจอที่ยุนกิประกาศในเฟซบุครับสมัครคนเข้าคลับ เค้าจึงลองสมัครและจีมินก็ชอบทักมาคุยกับเค้าเป็นประจำโดยที่เค้าก็ไม่เคยเห็นหน้าและไม่คิดด้วยซ้ำว่าจะเป็นคนในโรงเรียนเดียวกัน

 

"ไงจองกุก" ซอกจินรุ่นพี่ในคลับเดินเข้ามาพร้อมกับนัมจุนทักทายจองกุกบ้าง

 

"นี่รู้จักผมหมดเลยหรอ"

 

"ใช่ อย่าบอกนะว่านายไม่รู้จักพวกเราอ่ะ" ซอกจินพูด โธ่ ก็กฎคลับห้ามเอารูปตัวเองขึ้นจะรู้จักได้ไงล่ะว่าใคร จองกุกคิดในใจ

 

"เอ่อ เรียกว่าคาดไม่ถึงดีกว่า ยินดีรู้จักทุกคนนะคร้าบบบ" จองกุกยิ้มให้

 

"เออนี่ จองกุก นายเลิกเรียนกี่โมงหรอ" จีมินถาม

 

"เอ่อ สามโมงครึ่งครับ"

 

"เดี๋ยวเราลงมาเล่นด้วยตอนเย็นนะ" ห๊ะ เล่น เล่นอะไรของจีมินนะ จองกุกแอบคิดในใจ จีมินนี่ชอบหยอดตลอดเลย จองกุกขำเบาๆ

 

เรียนครึ่งเช้าผ่านไปด้วยความน่าเบื่อ จองกุกกับเพื่อนๆ ลงมาทานข้าวที่โรงอาหาร ระหว่างนั้นจีมินก็เดินมาหาจองกุก

 

"แฮ่!! " จีมินจี้เอวจองกุกเบา

 

"เชี้ยย!! " จองกุกสะดุ้ง

 

"ด่าเราหรอ" จีมินทำหน้างอนๆ

 

"เฮ้ยๆ ๆ เปล่า เราแค่ตกใจน่ะ"

 

"ล้อเล่นน่า แล้วนี่กินอะไรอะ"

 

"ไม่รู้เหมือนกันน่ะ จีมินล่ะกินอะไร" จองกุกพูดแล้วมองไปที่มือของจีมิน

 

"วันนี้กินแซนวิชน่ะ ต้องรีบไปทำรายงานต่อ"

 

"อิ่มหรอ" จองกุกถามแต่จีมินไม่ทันได้ตอบก็มีเสียงนึงแทรกเข้ามา

 

"คุยกับใครอ่ะ" เสียงแทฮยองเพื่อนรักของจองกุกถามขึ้น

 

"แท นี่จีมินเพื่อนกูอยู่ห้องหนึ่ง จีมินนี่เพื่อนสนิทเราแทฮยอง" จองกุกแนะนำให้ทั้งสองรู้จักกัน

 

"ยินดีที่ได้รู้จักนะแทฮยอง" จีมินยิ้มและพูดต่อว่า

 

"จองกุกเย็นนี้เราไม่ว่างแล้วอ่ะ คงลงไปเล่นด้วยไม่ได้"

 

"อื้ม ไม่เป็นไร วันนี้เราก็รีบกลับบ้าน" จองกุกยิ้ม ก่อนที่จีมินจะเดินออกไป

 

ตกเย็นระหว่างจองกุกเดินกลับบ้าน แชทส่วนตัวในบล็อกก็ดังขึ้น

 

Chimchim: กลับบ้านแล้วหรอ เรียนพิเศษ เบื่อจัง แงงงง!! TT

 

JK Jungkook: แอบคุยหรอ ฟ้องครูนะ ฮ่าๆ ^^

 

Chimchim: ม่ายอาวววว อย่าน๊า~

 

JK Jungkook: ​

 

จองกุกส่ายหัวเบาๆ ให้กับความน่ารักของคนตัวเล็ก มือก็เลื่อนอ่านบล็อกของจีมิน...

 

"โอ๊ยยยย!! " จองกุกร้องลั่น ด้วยความสูงเกินวัยของเด็กม.ปลายและเดินไม่ดูทางทำให้หัวของเค้ากระทบกับเสาๆ เบา จองกุกจับหัวตัวเองที่โนเป็นลูกมะนาว

 

"ใครเอามาตั้งวะ!? " เดี๋ยวนะเสามันก็อยู่เฉยๆ จองกุกต่างหากที่ชนมันเอง (น่ารัก^^)

 

คนตัวสูงเดินต่อจนถึงบ้าน หลังจากอาบน้ำกินข้าวเสร็จก็เข้าบล็อกส่วนตัวของเค้า จองกุกเข้ามันทุกวันจนเป็นงานอดิเรก

 

"วันนี้เดินชนเสา หัวโนเลย เจ็บจัง TT" จองกุกโพสต์ลงบล็อก

 

ดึ่ง!!

 

Eat JIN ได้ตอบกลับคุณ: เสาเป็นอะไรมั้ย

 

SUGA Swag ได้ตอบกลับคุณ: เดินหลับอยู่รึไง

 

J-HOPE ได้ตอบกลับคุณ: ตั้งสตินะจองกุกกี้

 

Rap monster ได้ตอบกลับคุณ: อย่าเอาฟันเฉาะเสานะ

 

เฮ้ออออ เจ้าพวกนี้สนุกกันเชียว อย่าให้เจอนะพ่อจะเล่นสักป้าบ

 

ดึ่งง!! ใครแกล้งกูอีกล่ะ ซ้ำเติมเข้าไป จองกุกคิดในใจพลางก็ดูแจ้งเตือนอันใหม่

 

Chimchim ได้ตอบกลับคุณ: เป็นอะไรมั้ย เจ็บมากเปล่าจองกุกกี้ TT

 

นี่!! ต้องแบบนี้ไม่ใช่ซ้ำเติมกัน

 

ดึ่งง!! ดึ่งง!

 

หืมม จองกุกก้มมองแชทส่วนตัว

 

ChimChim: จองกุกเอาน้ำแข็งประคบรึยัง

 

JK Jungkook: เรียบร้อยแล้ว นี่เลิกเรียนแล้วหรอ

 

Chimchim: เลิกแล้วกำลังรอพ่อมารับน่ะ จองกุกทานข้าวยัง

 

JK Jungkook: ทานแล้วอิ่มมากเลย จีมินทานด้วยนะ

 

ดิ่งง!! เสียงแชทเฟซบุคดังขึ้น จองกุกมองชื่อนั้น แทฮยอง.. มีอะไรดึกๆ ดื่น

 

Kim TaeHyung: กุกพรุ่งนี้กูจะเอากีต้าร์ไปร.ร. มาร้องเพลงกัน

 

Jeon Jungkook: ได้

 

Kim TaeHyung: ทำไมตอบสั้น

 

Jeon Jungkook: ไม่ว่างไง

 

Kim TaeHyung: คุยกะใครจ๊ะ

 

Jeon Jungkook: เผือก!! กูนอนละบาย

 

จบบทสนทนาจองกุกก็ล้มตัวนอนลงทันที...

 

ครืดด!! โทรศัพท์สั่นอีกครั้งเมื่อมีแจ้งเตือน ใครอีกนะ จองกุกกดดูอย่างหัวเสีย

 

Park JiMin ส่งคำขอเป็นเพื่อนคุณ

 

เฮ้ยยย เจอได้ไงว่ะ จองกุกกดรับทันทีและส่องเฟซบุคจีมินจนเผลอหลับไป

 

ทุกๆ เช้า หลังจากที่จองกุกเปิดดูมือถือขึ้นก็พบแจ้งเตือนจากจีมินเป็นคนแรก จองกุกคิดในใจว่า

 

จีมินคงเหงาน่าดู ไปโรงเรียนก็เจอกันแม้จะอยู่คนละห้อง ตอนเย็นก็มาเล่นกับจองกุกทุกวัน

 

"จองกุก..." จีมินทำหน้าซึมบวกกับน้ำเสียงเศร้าๆ

 

"เป็นไรหรอ" จองกุกถามเมื่อเห็นคนตัวเล็กซึมไป

 

"เราลืมกระเป๋าไว้บนห้องน่ะ ไปตามภารโรงก็กลับกันหมดแล้ว กระเป๋าเงินก็อยู่ในนั้น มือถือก็ไม่ได้เอามา"

 

"ลองเปิดดูแล้วหรอ"

 

"ลองแล้ว การบ้านก็ยังไม่เสร็จ" จีมินพูดน้ำตาคลอ

 

"บ้านจีมินไกลมั้ย" จองกุกถามขึ้น

 

"ก็ไม่ไกลนะ ทำไมหรอ" จีมินเลิกคิ้วมอง

 

จองกุกเดินมาส่งจีมินที่บ้านในเย็นวันนั้น

 

"จองกุกทำไมไม่ขึ้นรถมาส่งเราอะ" จีมินถามขึ้น แหม ใครบอกไม่ไกลล่ะนี่เดินมาขาลากแล้วเนี่ย จองกุกคิดในใจ

 

"ก็เราอยากคุยจีมินนานๆ บ้านเราก็อยู่แถวนี้ด้วย" หื้มม ใช่หรอจองกุก บ้านนายน่ะไกลจากบ้านจีมินเยอะเลยนะ

 

"ในบล็อกก็คุยกันนี่นา"

 

"อยากคุยแบบเห็นหน้ามากกว่า"

 

"แหมม งั้นเราเข้าบ้านก่อนนะ"

 

"อ เอ่ออ เดี๋ยวจีมิน เรา....." จองกุกพูดขึ้น จีมินเลิกคิ้วถามด้วยความสงสัย

 

"เรา... ขอยืมจักรยานหน่อยสิ" จบประโยคจีมินก็หลุดขำออกมา โธ่ จีมินก็บ้านจองกุกไกลนี่นา จีมินจูงจักรยานมาให้จองกุก..

 

"เดี๋ยวเราเอามาคืนนะ แหม อยากออกกำลังกายขึ้นมา" จองกุกพูดพลางลูบกล้ามตัวเอง จีมินส่ายหัวเบาๆ และยิ้มให้กับความขี้เล่นของจองกุก...

 

วันรุ่งขึ้นจองกุกออกจากบ้านเช้ากว่าปกติ เค้ารีบขึ้นไปที่ห้องเรียนแต่ไม่ใช่ห้องของเค้านะ เป็นห้องเรียนของจีมินต่างหาก จองกุกรีบตามภารโรงมาเปิดห้องและถือวิสาสะเดินหาโต๊ะจีมินจนเจอกระเป๋าของจีมินวางอยู่บนโต๊ะ จองกุกเปิดการบ้านของจีมินดูและหากระดาษมาเขียนคำตอบให้ ถึงจะเรียนคนละห้องแต่วิชาวิทยาศาสตร์จองกุกก็ไม่แพ้ใครหรอก ก่อนที่จองกุกจะออกจากห้องก็วางนมกับขนมปังไว้บนโต๊ะให้จีมิน พร้อมเขียนโน้ตไว้ว่า "ดื่มนมเยอะๆ นะ จะได้สูงๆ "

 

"ไม่ลงชื่อดีกว่า" จองกุกแปะไว้บนกล่องนม ก่อนจะรีบวิ่งออกจากห้องเรียนของจีมิน

 

หลายวันมานี้จองกุกรู้สึกมีความสุขมากแม้จะเก็บอาการ แต่ก็คงไม่พ้นสายตาของแทฮยองที่คอยสังเกตเพื่อนรักของเค้า

 

"มึง กูถามไรหน่อยดิ" แทฮยองพูดขึ้น

 

"ถามอะไรวะ"

 

"มึงชอบจีมินหรอ" ถามตรงถามจริงกับแทฮยองสินะ

 

"อ อะไร ไม่ได้ชอบเว้ย เพื่อนกัน"

 

"แน่ใจหรอว่ะ? แต่สายตามึงสองคนที่มองกันมันไม่ได้มองกันแบบเพื่อนเลยนะ"

 

"โอ๊ยย รู้ยันสายตากู เป็นเครื่องตรวจสายตาไง๊"

 

"ถามใจตัวเองดีๆ นะเว้ยว่าอยากเป็นแค่เพื่อนเค้ารึเปล่า และกูก็เชื่อว่าจีมินก็รู้สึกแบบเดียวกับมึง" แทฮยองยักคิ้ว จองกุกเกลียดการรู้ดีและหน้าตาของแทฮยองมาก

 

"ไร้สาระมึงอะ กูกลับบ้านดีกว่า" จองกุกเมินคำพูดของแทฮยอง แต่กลับเอามาคิดที่บ้าน นั่งคิด นอนคิด จองกุกคิดทุกคำพูดของแทฮยอง ไม่ใช่แค่สายตาเค้าหรอกที่ไม่ได้มองจีมินแค่เพื่อน แต่การที่เค้ายินดีทำทุกอย่างให้แม้จีมินไม่ได้ร้องขอมันจะเรียกว่าอะไรถ้าไม่ใช่ความรัก จองกุกถามใจตัวเองซ้ำๆ จนได้คำตอบ.... เหลือแต่คำตอบของจีมินเท่านั้น

 

ดิ่งง!! เสียงแจ้งเตือนโทรศัพท์จีมินดังขึ้น

 

JK Jungkook: อยู่หน้าบ้านลงมาหาหน่อย

 

จีมินเปิดม่านดูและรีบลงไปหาจองกุกทันที ทำไมมาดึกขนาดนี้นะ

 

"จองกุกมีอะไรรึเปล่า" จีมินถามจองกุกหลังจากเห็นตรงหน้าเหงื่อท่วมตัวพร้อมหอบเบาๆ

 

"อ เอ่อออ... เราเอาจักรยานมาคืนอ่ะ" จองกุกพูดเสียงหอบๆ

 

"ห๊ะ!? " จีมินมองหน้าจองกุก นี่มาด้วยเหตุผลนี่จริงหรอ จีมินจูงจักรยานเข้าบ้านด้วยสีหน้าซึมนิดๆ ก่อนจะหันมายิ้มให้จองกุกปกติ

 

"มีอะไรอีกมั้ยอ่ะ เราจะปิดบ้านแล้ว" จีมินพูดขึ้น

 

ถึงเวลาแล้วล่ะจองกุก คนตัวสูงรวบรวมความคิดและคำพูดทั้งหมด...

 

"เราชอบจีมิน เป็นแฟนกันนะ!! " ไม่รู้ว่าความตื่นเต้นหรืออะไรทำให้เค้าตะโกนมันออกไป จีมินเมื่อได้ยินประโยคนั้นก็ยืนนิ่ง แต่อย่างนั้นมันทำให้จองกุกใจไม่ดีนะ จองกุกเริ่มสัมผัสได้ถึงความเงียบ ในหัวเค้าเริ่มประมวลผลได้ว่าจีมินปฏิเสธแน่ๆ จองกุกคอตกพร้อมน้ำตาที่เริ่มคลอ ขณะที่เค้าจะหันหลังกลับ มือเล็กก็คว้าข้อมือเค้า จองกุกสัมผัสได้ถึงวัตถุนุ่มนิ่มมาแตะที่ปากเค้า.... จีมินผละจูบออกเบาๆ พร้อมใบหน้าที่แดงจัด

 

"อื้อ ตกลง" จีมินพูดแล้วยิ้มเขิน จองกุกอ้าปากค้างก่อนจะเรียกสติกลับคืนมา

 

"เราเป็นแฟนกันแล้วนะ" จีมินพูดขึ้นอีกครั้ง

 

"แต่... คำตอบเมื่อกี้ยังไม่ชัดเลย" จองกุกพูดแล้วยิ้มกรุ้มกริ่ม

 

"พอแล้วววว" จีมินพูดพร้อมตีแขนจองกุกเบาๆ คนตัวสูงดึงแขนคนตัวเล็กมาจับไว้พร้อมดึงมาแนบอกก่อนจะทำท่าจะจูบอีกครั้งแต่ครั้งนี้ไม่ง่ายขนาดนั้น จีมินรีบเอามือมาดันหน้าจองกุกออก

 

"ขอบคุณสำหรับนมกับการบ้านนะ"

 

"หื้มม จีมินรู้หรอ"

 

"ทำไมจะไม่รู้ ก็เราเห็นหมดเลยอ่ะ" จีมินเห็นเหตุการณ์เมื่อเช้าเพราะจีมินเองก็ไปตามภารโรงเหมือนกันแต่ภารโรงบอกว่ามีคนมาตามให้ไปเปิดห้องแล้ว เมื่อเห็นว่าเป็นจองกุกจีมินก็แอบดูอยู่เงียบๆ และก็คิดเข้าข้างตัวเองว่าจองกุกคงชอบเค้าเหมือนกัน

 

จองกุกยิ้มและกอดจีมินแน่นกว่าเดิม เค้าเองก็ไม่คิดเหมือนกันว่าคำตอบของจีมินจะตรงกับเค้า

 

จองกุกสัญญาด้วยอ้อมกอดนี้ว่าเค้าจะรักจีมินและดูแลจีมินให้นานที่สุด....

 

"จองกุกรักจีมินนะ" จองกุกกระซิบเบาๆ ที่ข้างหูจีมิน.....

 

THE END

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง

✓ เรื่องนี้ไม่มีเจตนาทำให้บุคคลที่อ้างถึงเสียชื่อเสียง และฉันจะยอมรับผิดเมื่อบุคคลนั้นตำหนิหรือเตื่อนมา

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

คุณคิดยังไงกับนิยายฟิคชั่นเรื่องนี้

* สามารถกรอกแบบสำรวจโดยไม่ต้องเป็นสมาชิกก็ได้ครับ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา