หัวใจลูกทุ่ง

8.3

เขียนโดย Mawmeaw

วันที่ 30 กรกฎาคม พ.ศ. 2553 เวลา 00.26 น.

  11 ตอน
  49 วิจารณ์
  18.64K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 14 เมษายน พ.ศ. 2562 08.32 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

9) ช่วยด้วย

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

หมอดนัยหันมายิ้มอย่างเจ้าเล่ห์พร้อมกับพูดขึ้นว่า

 

“นั่นมันเป็นข้ออ้างที่จะทำให้น้ำมากับพี่ต่างหากล่ะ”

 

หญิงสาวสงสัยในคำพูดเป็นนัยๆ ของหมอดนัยเป็นอย่างยิ่ง

 

“เอ๊ะ! ที่พี่แดนพูดเมื่อกี๊หมายความว่ายังไงกันแน่คะ”

 

หมอดนัยหันมามองหน้าหญิงสาวแล้วบอกว่า

 

“ความจริง แม่ของน้ำสบายดี ท่านไม่ได้เป็นอะไรหรอก แต่ที่พี่ต้องกุเรื่องขึ้นมาเพราะพี่ต้องการคุยกับน้ำเป็นการส่วนตัวต่างหากล่ะ”

 

หญิงสาวรู้สึกว่ากำลังจะมีบางอย่างไม่ชอบมาพากลเกิดขึ้นซะแล้ว

 

“พี่แดนทำแบบนี้ต้องการอะไรกันแน่คะ”

 

หมอดนัยยิ้มที่มุมปากแล้วพูดต่อว่า

 

“น้ำก็น่าจะรู้นี่นา ว่าพี่คิดยังไงกับน้ำ พี่ชอบน้ำมานานแล้วนะ แต่น้ำไม่เคยสนใจพี่เลย พี่ไม่มีทางเลือกเลยต้องใช้วิธีนี้ไงล่ะ”

 

หญิงสาวถามขึ้นด้วยความสงสัยกึ่งไม่พอใจและเพื่อให้แน่ใจถึงอันตรายที่มาถึงตัวแน่แล้ว

 

“วิธีที่ว่ามันคืออะไรกันแน่คะ”

 

หมอดนัยยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนพูดในสิ่งที่วาริสาไม่คิดว่าอยากจะได้ยินมันเลย

 

“พี่เป็นเจ้าหนี้ของคุณวิไล คุณวิไลมีหนี้สินเป็นจำนวนเงินมหาศาล และเธอใช้หนี้คืนให้พี่ทั้งหมดไม่ได้ ดังนั้นน้ำก็จะต้องมาเป็นเจ้าสาวของพี่ตามข้อตกลงที่ทำกันไว้ตั้งแต่ทีแรก”

 

วาริสาแทบไม่เชื่อหูตัวเอง เธอไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน

 

“ไม่จริง ไม่มีทางที่คุณแม่จะทำแบบนั้นกับน้ำเด็ดขาด น้ำไม่เชื่อพี่แดนหรอก”

 

หญิงสาวตัดสินใจหยุดรถของดนัยโดยการหักพวงมาลัยเพื่อให้รถเสียหลัก

 

และจังหวะที่หมอดนัยเหยียบเบรกจนบังคับรถให้หยุดได้แล้ว วาริสาตัดสินใจเปิดประตูรถและวิ่งออกไปจากตัวรถทันที

 

หมอดนัยเมื่อเห็นดังนั้นก็ไม่รอช้ารีบวิ่งตามหญิงสาวไปติดๆ เพื่อไม่ให้เธอหนีเขาไปไหนได้ พร้อมกับร้องตะโกนไปด้วยว่า

 

“น้ำหยุดเดี๋ยวนี้นะ ทุกอย่างเป็นเรื่องจริง อย่าหนีพี่แบบนี้เลย ยังงัยน้ำก็ต้องแต่งงานกับพี่ เรากลับไปหาคุณวิไลด้วยกันเถอะน้ำ”

 

หญิงสาวไม่ได้โต้ตอบอะไร แต่พยายามเร่งฝีเท้าให้เร็วที่สุดเท่าที่ร่างกายจะพาไปได้  เพื่อหนีไปให้พ้นจากหมอดนัย ผู้ที่คิดว่าเขาเป็นตัวอันตรายสำหรับเธอมากในขณะนี้

 

ในขณะกำลังวิ่งหนี เธอได้แต่ภาวนาในใจว่า

 

“นายสิงหาตอนนี้นายอยู่ที่ไหนนะ ช่วยฉันด้วยนายสิงหา ได้โปรดมาช่วยฉันที ”

 

วาริสาวิ่งหนีไปเรื่อยๆ จนกระทั่งเข้าไปในป่าทึบแห่งหนึ่ง ซึ่งเป็นพื้นที่ที่เธอไม่รู้จักเลย

 

และเสียงตะโกนเรียกของหมอดนัยก็ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ

 

หญิงสาวรู้สึกเหนื่อยอ่อนอย่างมากจากการวิ่งมาเป็นระยะทางไกล

 

เธอจึงตัดสินใจวิ่งเข้าไปแอบอยู่หลังต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง

 

ขณะที่กำลังหอบหายใจถี่ด้วยความเหนื่อยอ่อนอยู่นั้น เธอก็รู้สึกว่าได้ถอยไปชนกับอะไรอย่างหนึ่งมีลักษณะใหญ่โตและแข็งแรง ซึ่งมันคือหน้าอกแข็งแรงกำยำของชายปริศนาคนหนึ่ง 

 

หญิงสาวแน่ใจแล้วว่าเธอกำลังตกอยู่ในอันตรายขณะที่กำลังจะวิ่งออกไปจากที่กำบัง ก็มีมือของใครคนหนึ่งยื่นมาปิดปากเธออย่างรวดเร็วและมือแข็งแรงนั้นก็กดที่ตัวเธอให้นั่งลงที่พื้นด้านหลังต้นไม้ต้นนั้น

 

หญิงสาวหัวใจเต้นรัวเร็ว แทบไม่เป็นจังหวะ และคิดว่าคงหนีไม่พ้นเงื้อมมือหมอดนัยแน่แล้ว

 

ขณะที่เธอกำลังดิ้นให้หลุดจากการควบคุมตัวจากชายลึกลับ อยู่ๆก็มีเสียงกระซิบที่แสนจะเบาหวิวจากด้านหลังของเธอที่เป็นเหมือนเสียงสวรรค์

 

“คุณน้ำครับ ไม่ต้องกลัวนะครับ ผมเอง นายสิงหา ผมมาช่วยคุณน้ำแล้วครับ”

 

หญิงสาวมีความรู้สึกว่าสิ่งที่เธอภาวนามาตลอดทางเป็นจริงในที่สุด เขามาช่วยเธอแล้ว เธอรู้สึกดีใจเป็นที่สุดเมื่อได้ยินเสียงของเขา

 

วาริสาแทบกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่ เธอโผเข้าสู่อ้อมกอดแสนอบอุ่นและปลอดภัยของชายหนุ่มหัวใจลูกทุ่งนามว่าสิงหาในทันที

 

( โปรดติดตามตอนต่อไป …… ตอนอวสาน )

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา