กระชากหัวใจยัยแม่มดตัวร้ายกับเจ้าชายซาตาน

กระชากหัวใจยัยแม่มดตัวร้ายกับเจ้าชายซาตาน

บทนำ

" อยากบอกว่ารักเธอ ว่ารักเธอ  แต่เจอกันช้าไป ต้องยอม"

เสียงโทรศัพย์ดังขึ้นทำให้ สาวสวยร่างเรียวพลิกตัวจากเตียงนอนเพื่อเอื้อมตัวมารับโทรศัพท์

(ยังไม่ตื่นอีกหรออันนาเพื่อนรัก)

เสียงปลายสายพูดขึ้น

"ก็เออดิ!แกจะโทรมาปลุกฉันทำไมแต่เช้า..ถ้าเรื่องไม่เป็นเรื่องล่ะก็ฉันฆ่าแกแน่ซีเปียร์"

อันนาพูดขึ้นด้วยท่าทางที่ไม่พอใจ

(โห่!..ใครจะไปรู้ว่ะว่าแกนอนอยู่..ฉันก็แค่จะชวนแกไปกินข้าว)

"กินข้าว!แกเนี่ยนะชวนฉันกินข้าว..ทำไมจะอ้อนให้ฉันทำอะไรอีก...บอกไว้ก่อนถ้าจะให้ฉันไปเล่นละครบ้าบอของแก..ฉันไม่เล่น!"

(โหยเพื่อนกันเขาก็ดูตรงนี้แระ!เออ..จำไว้เลยช่วยเพื่อนแค่นี้ก็ไม่ได้...แล้วจะเรียนการแสดงไปทำไมว่ะ)

"เออๆๆๆ...ไปเล่นให้ก็ได้..นี่เห็นว่าเป็นเพื่อนนะ"

(เย้ๆๆ....ดีใจจังเลยแล้วเจอกันบ่ายโมงที่เดิมนะเว้ยแค่นี่แระ)

"อ้าว!อันนามานี่เลยจ๊ะนั่งลงตรงนี้เลย" ซีเปียร์ลุกขึ้นมาเลื่อนเก้าอี้ให้ฉันนั่ง

"จะกินอะไรอันนาวันนี้นุ้ยเลี้ยงเอง" นุ้ยเพื่อนฉันพูดขึ้น

ฉันมีเพื่อน2คนก็คือซีเปียร์แล้วก็นุ้ยเราเรียนมหาลัยเดียวกันแต่ว่าคนละคณะเราสนิทกันตั้งแต่มัธยมแล้วซึ่งนั้นทำให้เราสนิทกันมาก

พวกเราสั่งอาหารกันเรียบร้อยก่อนที่เราจะนั่งคุยกันแต่ขณะที่เรานั่งคุยกันอยู่ นุ้ยก็พูดขึ้น

"หูย! หล่ออ่ะแก..หล่อมาก..อ้ายใจฉันจะละลาย"  นุ้ยทำท่าสลบคาโต๊ะไป   ฉันหันไปตามที่นุ้ยมองก็เห็นผู้ชายคนหนึ่ง..เขาหล่อจริงๆด้วย!

ขาว..สุง..หุ่นดี..สีผมของเขาเป็นสีน้ำตาลอ่อนนี้ขนาดฉันมองไกลๆยังหล่อเลยอ่ะ  สายตาของฉันสบตากับเขาพอดี..ฉันว่าดวงตาของเขา...มีเสน่ห์มักมาก

"จริงด้วยอ่ะนุ้ย..เขาดูเท่มากเลย"ซีเปียร์พูดขึ้นเคลิ้มไปกับนุ้ย "แล้วแกอ่ะอันนาแกว่าไง..เขาดูเป็นไงบ้าง"

"ไม่เห็นจะหล่อเลยก็แค่ดูดีเท่านั้นแระ" ..ฉันโกหกเพื่อนของฉันไป...ใครว่า..หล่อจนอยากจะเข้าไปกอดเลยหล่ะ

"แหม!ฉันว่าเขาก็ดูดีกว่าแฟนแกแล้วกันยัยอันนา...พูดมาได้ไงแค่ดูดี"นุ้ยทำท่าเลียนแบบคำพูดของฉัน

นี่จะมากินข้าวหรือดูผู้ชายกันแน่เนี่ยเพื่อนฉัน

"เออ!ซี..แล้วแกจะให้ฉันเล่นเป็นอะไรแกบอกมา" ฉันพูดขึ้นเพื่อดึงความสนใจมาที่ฉัน

"คือ..ฉันยังไม่รู้เลยเอาไว้ก่อนแล้วกัน..ไว้ฉันบอกแกอีกทีนะ"ซีเปีบร์พูดขึ้นแล้วมองหน้ากันกับนุ้ย....สองคนนี้ต้องมีอะไรปิดบังฉันแน่เลย