รักพันธุ์ใหม่ระหว่างตุ๊กตากับคน

-

เขียนโดย TheHot

วันที่ 12 ตุลาคม พ.ศ. 2553 เวลา 21.58 น.

  4 บท
  28 วิจารณ์
  8,585 อ่าน
แชร์นิยาย Share Share Share

 

3) ไม่สบายหรืออายกันแน่?

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

กุ๊กๆ! ตื่นได้แล้วจ้า เช้าแล้วว. ตื่นๆ~

 

  เสียงนาฬิกา ปลุกให้ฉันตื่นจากค่ำคืนที่แสนมหัศจรรย์ และเมื่อฉันตื่นก็พบเจ้าตุ๊กตาเจ้าปัญหา อยู่ข้างกาย มองตาใสแบ๋วเลยนะย่ะ -^-

 

  ฉันมองหน้ามันด้วยความหมั่นไส้แล้วก็ลงมาจากเตียง แต่ลงมาได้ไม่นานฉันก้ได้ยินเสียง...

 

"ตุ๊บ!" เหมือนอะไรสักอย่างตกลงมาจากเตียง

 

   ตุ๊กตา!!

 

  และแล้วโรครักตุ๊กตาเข้าไส้ก็กำเริบ ฉันวิ่งไปหยิบตุ๊กตาหนุ่มน้อยมากอดแล้วพูดว่า..

 

"โอ๋ๆๆ เจ็บมั๊ย? ไม่เป็นอะไรนะ อ๊ะ..."

 

   วูบ....!!

 

"ตะ...ตัวใหญ่ขึ้น" ฉันพูดขึ้นกับเจ้านั้น

 

"อรุณสวัสดิ์ โมเม่ ตื่นเช้าจัง ^^+"

 

"อยู่เงียบๆไปนะ =0=;; ฉันไปทำอาหารเช้าก่อน"

 

"คร้าบบ! ทำเผื่อด้วยนะ ว่าแต่...เธอปรับตัวได้เร็วจังนะ ดีแล้วล่ะ "

 

"เรื่องของฉันน่ะ นั้งไปเงียบๆเลยนะ"

 

"อื้อ!"

 

  จริงๆแล้วฉันไม่ได้ปรับตัวได้เร็วหรอก ใจฉันยังสั่นๆอยู่เลย บรื้ออ.. มันใช้เรื่องจริงมั๊ยเนี่ย ไม่คิดดีกว่า

 

__________________

 

"อิ่มหรือยังล่ะ ตุ๊กตาอย่างนายนี้กินเก่งชะมัด-,.-"

 

"แหม โมเม่ ก็อย่าบ่นให้มากนักซิ เป็นแม่ไปได้นะเนี่ย"

 

"ฉันอายุเท่านายนะย่ะ =0=^^"

 

"คร้าบๆ แล้ววันนี้ไปไหนป่ะ?"

 

"ว่าจะไปทำงานอ่ะ"

 

"ที่ไหนหรอ?"

 

"ร้านกาแฟหน้ามหา'ลัย อ่ะ ทำไมจะไปด้วยหรอ"

 

"แหมพูดถูกใจที่สุด!"

 

"อย่าก่อกวนล่ะ ไปได้แล้วเดี๋ยวสาย"

 

ว่าแล้วฉันก็ดูนาฬิกาเจ็ดโมงสี่สิบ ต๊ายตาย! ไม่ทันแล้วๆ ฉันฉุดอีกตาออรันมาด้วยแรงที่มีอยู่จนตานั้นร้องแบบแต๋วแตก"กี๊สสส" ไอ้ตุ๊ดเอ๊ย!

 

ณ ร้านกาแฟ หน้ามหา'ลัย

 

"สวัสดีค่ะ พี่ดิว"

 

"สวัสดีจ้า โมเม่ พาใครมาอ่ะแฟนหรอ"

 

"ไม่ใช้ค่ะ เค้าจะมาช่วยงานเฉยๆ"

 

"เอาเงินรึป่าว?" งกได้โลอ่ะ พี่ดิวเนี่ย

 

"ไม่เอาครับ" นายออรันตอบแล้วใช้สายตามมองไปรอบๆร้าน

 

"คร้าบบ เชิญนะเดี๋ยวไปเอาผ้ากันเปื้อนมาให้ ยัยเม่ไปเอาเองนะ" พี่แกงกจริงๆว่ะ

 

"ไม่เป็นไรครับผมเอาเองได้ นายอยู่นี้ล่ะ"

 

  ฉันเดินมาที่ชั้นเก็บของ ของร้านแล้วหยิบเอาผ้ากันเปื้อนมาใส่ และเมื่อหันไป...

"O/////O"<< ฉัน

 

"^/////^" << ออรัน

 

ปะ...ปากเราโดนกัน เค้าเป็นตุ๊กตานะทำไมฉันต้องหน้าแดงด้วยล่ะ บ้าไปแล้ว ฉันผลักเค้าออกไปแล้วเดินออกมา

 

"โมเม่เป็นอะไรไม่เสบย(สบาย พี่แต่แต่งให้กวนไปงั้น : คนเขียน)หรอหน้าแดงเชียว" พี่ดิวถามด้วยความเป็นห่วง

 

"ป่าวนะ! ไปทำงานซิ-/////-"

 

"จ้า..."

 

>โปรดติดตามตอนต่อไปว่าจะเป็ยังไง<

>>ฝากด้วยนะค่า<<

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา