To love isto Give

"..."
พอเรย์พูดเสร็จทำให้ฉันอึ้งกับเขาไปนิด ๆ ค่อย ๆๆปล่อยมือที่ทำแผลเรย์ออก
"เป็นอะไรหรือเปล่า เซนริว"
"ป่าว ๆๆ"
"อืม ดีแล้วอย่าทำให้ฉันเป็นห่วงฉันสิ"
'โคนนิ โคนนิ'จู่ ๆๆชื่อของโคนนิก็ดังก้องไปทั้งหัวของฉัน
"เดี๋ยวฉันมานะเรย์"ฉันพูดโดยที่เรย์ยังไม่พูดอะไรฉันก็วิ่งไปเสียแร้ว
'ขอโทดโคนนิฉันขอโทด จิง ๆๆ ฉันรู้สึกว่าตัวเองทำผิดฉัน ฉันรักเธอ โคนนิ'
 
 พอฉันไปถึงเหตุการ์ที่ปรากฎข้างของฉันคือ... ภาพของเด็กผู้หญิงกับเด็กผู้ที่กำลังจูบกันอยู่ฉันวิ่งหนี้ออกมาจนชนกะบ้างสิ่งเข้า
"อ๊ะ ขอโทษค่ะ"
"เซนริว เซนริวใช่ไหม ?"
'เอ๋ ? เสียงนี้มัน....'
"เคนจิ !!!!! "
"เป็นอะไรอะเซนริว  ?"เคนจิถามด้วยความสงสัย
"ฉันไม่ได้เป็นอะไรปล่อยมือฉันซักทีสิ !"
"เธอร้องไห้เหรอ ?"
"ฉันป่าวร้อง"
"เธอร้อง !"
"ฉันป่าว !"ฉันเถียงกับเคนจิดังขึ้นจนเขาดึงฉันเข้าสู่อ้อมกอดของเขา
"เธอร้องไห้กันฉันก็ได้นะอย่ากลันไว้เรยให้ฉันเป็นที่ระบายเธอนะ... เซนริว..."
ฉันได้ยินอย่างนั้นแร้วทำให้ฉันต้องปล่อยโฮ ออกมาวะเต็มที่อัดอั้นเอาไว้
"ทำไม ทำไม ถึงทำดีกับฉัน ฮือ ๆๆ"
"ก็เพราะ... เพราะ ..."
"เพราะอะไรละ ?"ฉันเงยหน้าถามเคนจิทั้งนี้น้ำตายังไหลอยู่
"เพราะ..."