แพร่ง

ปัจฉิมบท : บทสรุปของความกลัว

     เมื่อเก้าได้เสียชีวิตลงแล้ว นับว่าคนชั่วหนึ่งคนที่หนักแผ่นดินก็ได้หายสาบสูญไปด้วย สิ่งที่เกิดขึ้นไม่มีใครอื่นรู้นอกจากเพื่อนๆของเขา ที่คอยเป็นห่วงดูแลเอาใจใส่เกรงว่าเพื่อนตัวเองจะมีอันตรายใดๆ โดยที่ไม่รู้เลยว่า เขาคนนั้นนิสัยที่แท้จริงเป็นเช่นไร แต่แล้วผลของกรรมที่เขาได้ทำเอาไว้ก็ตามมาทันโดยที่เจ้าตัวไม่ทันตั้งตัวด้วยซ้ำ

     กล้าและต้นเมื่อเสร็จภารกิจที่จะจัดการกับศพของเก้าแล้วต่างก็แยกย้ายกันไปสู่ที่ของตนที่ตนเคยอยู่ กล้าก็ย้ายกลับที่ทำงานเดิมที่ต่างจังหวัด เพราะช็อกกับเรื่องราวที่เกิดขึ้น และต้นน้องชายของกล้า สุดท้ายก็กลับไปที่ต่างจังหวัดเช่นกัน เพราะงานของเขาที่ตั้งใจว่า จะเขียนเป็นวิทยานิพนธ์เรื่องผีส่งอาจารย์นั้น มันมาถึงจุดจบแล้ว คือ ตลอดระยะเวลาที่ตัวเขาเองได้ไปที่หมู่บ้านที่พบกับชายชรา เขาก็จดจำได้อย่างขึ้นใจเลยทีเดียวว่าเรื่องราวเป็นมาอย่างไร และยิ่งไปกว่านั้น เขาก็ยิ่งสลดกว่าเก่าอีกคือ ต้องสุญเสียพี่ชายอันเป็นที่รักไป ด้วยเรื่องราวที่ไม่น่าจะเกิดขึ้น แต่ก็เกิดขึ้นแล้ว

     ที่ท่ารถขนส่งเวลา 17.00 น.

“ลาก่อนนะครับพี่กล้า” เสียงของต้นดังมา เมื่อได้ยินเสียงประกาศว่า รถคันที่เขาจะขึ้นโดยสารไปนั้น กำลังจะออกแล้ว

“ครับ โชคดีนะครับน้องต้น หวังว่าเราทั้งสองคนคงจะไดเจอกันอีก ถ้ามีโอกาสเหมาะเจาะ” เสียงกล้าดังตอบมา

“ครับ บายครับพี่”

“บาย ไอ้น้องรัก” ทั้งสองมาที่ท่ารถขนส่งพร้อมกัน เพราะที่กล้าและต้นนั้น ต่างก็จะกลับไปทำงานที่บ้านของตัวเอง ทั้งสองล่ำลากันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว รถคันของต้นก็ออกไป......

     กล้ามองตามหลังรถคันนั้นจนสุดตา แล้วกลับไปนั่งที่ที่นั่งรอรถโดยสาร รอเวลาว่าเมื่อไหร่รถที่เขาไปจะเข้ามาจอดเทียบ

     เวลาผ่านไปจนเกือบ 1 ทุ่ม รถของกล้าก็เข้าเทียบสถานี โอเปอร์เรเตอร์ประกาศทันทีว่า รถคันนั้น เข้าจอดแล้ว ให้ผู้โดยสารที่มีตั๋วเตรียมขึ้นรถได้เลย กล้าก็ไม่รอช้า สิ้นเสียงประกาศเข้าก็รีบขึ้นไปบนรถรถตรงไปยังที่นั่งของตนเองทันที

     ทุกเรื่องราวที่เกิดขึ้น ล้วนมีตัวกรรมเป็นตัวกำหนดทั้งสิ้น ทั้งสามชีวิตที่เข้ามาผูกพันกันได้ก็เพราะกรรมที่เคยได้สั่งสมกันมาตั้งแต่อดีต จนกลายเป็นปัจจัยเกื้อหนุนให้ทุกเรื่องเกิดขึ้น เส้นทางทุกเส้นก็เหมือนกับเส้นด้ายเส้นบางๆ ที่ผ่านมาบรรจบกัน แล้วก็เกิดเรื่องราวต่างๆ แล้วก็แยกจากกันในที่สุด.........................

จบบริบูรณ์