ที่ตรงนี้ มีเพียงเธอ

     "พ่อคะ เร็วๆหน่อยสิค่ะ" เสียงลูกสาววัยสิบเจ็ด เรียกอย่างรีบเร่ง ท่าทางตื่นเต้นมาก เพราะกำลังจะได้ไปยังเมืองไทยบ้านเกิดของพ่อ ตั้งแต่เธอเกิดจนกระทั่งโตป่านนี้ พ่อเพิ่งจะพาเธอเดินทางข้ามประเทศเป็นครั้งแรก ตั้งแต่จำความได้ พ่อมักจะเล่าเรื่องราวบ้านเกิดให้เธอฟังอยู่เสมอ บางครั้งก็เล่าเรื่องพร้อมกับบรรยายด้วยรูปถ่าย พ่อมักมีเรื่องราวเล่าจากความทรงจำให้เธอฟังมากมาย จนทำให้เธออยากมีโอกาสมาสัมพันธ์ความทรงจำของพ่อเหล่านั้น และครั้งนี้เธอจะได้เดินทางไปเห็นภาพความทรงจำต่างๆของพ่อกับตาเสียที

     "คุณก็เร็วหน่อยสิ ลูกอยากไปจะแย่แล้ว" เสียงภรรยาคนสวยเอ่ยเร่งอีกคน พลางส่งสายตาล้อเลียนลูกสาว เธอเองก็ตื่นเต้นไม่ต่างจากลูกสาว เพราะสามีเพิ่งจะพากลับเมืองไทยเป็นครั้งที่สอง ตั้งแต่แต่งงานกันมา

     "ไม่ต้องกลัวหรอกลูก คุณก็ อีกสักพักเขาถึงจะเรียกขึ้นเครื่อง" ชายหนุ่มยิ้มให้ลูกสาวและภรรยา

     ระหว่างนั่งรอขึ้นเครื่อง บินก็นึกถึงความทรงจำเก่าๆ หลังจากเสร็จงานศพของแอ๊บ เพื่อนสนิทผู้หญิงเพียงคนเดียว เขาก็เดินทางกลับอังกฤษทันที กว่าเขาจะทำใจเรื่องของแอ๊บได้ก็ร่วมๆปี ระหว่างกลับมาอังกฤษก็ได้พบเจอกับภรรยาจนแต่งงานและปีต่อมาก็ได้บุตรสาว ตั้งชื่อให้ว่า แอล คิดไปพลางก็หันไปมองหน้าบุตรสาว

     "พ่อมองหน้าหนูอีกแล้ว" เธอร้องทักบิดา บินยิ้มให้กับลูกสาว

     "ยิ่งโตลูกก็ยิ่งเหมือนน้าแอ๊บ" บินเอ่ยกับบุตรสาว เธอมองหน้าบิดาด้วยความแปลกใจ ตั้งแต่จำความได้ มักเจอสายตาของบิดามองเธอแบบนี้เสมอ เธอเคยถามหลายครั้งแล้ว แต่ผู้เป็นบิดาก็ไม่เคยเล่าให้ฟังเลย เคยลองถามมารดา แต่ก็เลี่ยงให้มาถามกับบิดาเอง เมื่อไม่ได้คำตอบเธอจึงเลิกสนใจ แต่ครั้งนี้เธอต้องรู้เรื่องให้ได้ จึงตัดสินใจถาม

     "หนูเหมือนน้าแอ๊บ มากขนาดนั้นหือค่ะพ่อ" บินได้ยินคำถามก็นิ่งไปชั่วขณะ ถอนหายใจก่อนที่จะตัดสินใจเล่าให้ลูกสาวฟัง ซึ่งเขาเองคิดว่ามันคงถึงเวลาแล้ว

     "หนูจะเหมือนขนาดนั้นได้ยังไงค่ะ" เด็กสาวถามอย่างสงสัย บินยิ้มนิดนึงก่อนจะหยิบรูปถ่ายใบนึงยื่นส่งใมห้ลูกสาว เธอรับมาดูก็ต้องแปลกใจมาก เมื่อจำได้ว่าผู้ชายในรูปคือบิดาสมัยหนุ่มๆและข้างๆมีหญิงสาวยิ้มอ่อนโยน หน้าเหมือนเธอมาก 

     "ทีนี้ลูกเชื่อพ่อหรือยัง" บินถามลูกสาว เห็นเธอพยักหน้ารับ จ้องมองรูปถ่ายใบนั้นไม่วางตา

     "น้าแอ๊บ คงมีวาสนากับเราถึงมาเกิดเป็นลูกแม่ไง" เสียงมารดาเอ่ยอย่างอ่อนโยน มองสามี เพราะสามีเคยเล่าให้ฟังแล้ว เธอจึงไม่รู้สึกตื่นเต้นและไม่เคยอิจฉา เมื่อรับรู้ว่าเป็นผู้หญิงที่สามีเคยชอบมาก่อน

     "น่าสงสารน้าแอ๊บจังเลยนะคะ" เด็กสาวมีสีหน้าเศร้า คล้ายกับเข้าใจเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตามที่บิดาเล่าให้ฟัง

     "ไว้ไปถึงแล้ว พ่อจะพาแม่กับแอลไปเยี่ยมน้าแอ๊บนะ"

     "คะพ่อ แอลรักคุณพ่อคุณแม่ที่สุดเลย" เด็กหญิง ไม่ใช่สิตอนนี้เริ่มโตเป็นสาวกอดบิดาที มารดาทีอย่างรักใคร่ ไม่ต่างจากตอนเป็นเด็กเลย พอขึ้นเครื่องบิน แอลก็ตื่นเต้นเสียจนนอนหลับไม่ลง มองดูท้องฟ้าที่ค่อยๆเปลี่ยนไป

     "ว้าว ที่นี่สวยดี น่าอยู่มากเลยค่ะพ่อ" หลังจากถึงเมืองไทย ลงจากเครื่อง บิดาก็พาเธอกับแม่นั่งแท็กซี่ มายังบ้านที่บิดาเคยอาศัยอยู่ ซึ่งไม่มีใครอาศัย มีเพียงแม่บ้านคอยมาทำความสะอาด

     เด็กสาวเดินสำรวจรอบๆบ้านอย่างสนอกสนใจ ทุกอย่างมองดูคุ้นเคยอย่างบอกไม่ถูก หรือเพราะบิดาเล่าให้ฟังกันนะ เธอจึงรู้สึกเหมือนกับว่าเคยมาบ้านหลังนี้แล้ว

     "เป็นไงลูก พอจะอยู่ได้ไหม" บิดาเอ่ยถามขณะพาลูกสาวมายังห้องนอน ซึ่งเป็นห้องที่จัดเตรียมให้เธอ แอลมองรอบๆห้องอย่างถูกใจ

     "ขอบคุณมากค่ะพ่อ แอลรู้สึกคุ้นเคยมากเลยค่ะ" เด็กสาวตอบบิดาตามความจริง บินนั่งลงข้างๆลูกสาว ลูบหัวอย่างเอ็นดู

     "บางทีลูกอาจอยากเห็นรูปน้าแอ๊บ พ่อพอจะมี" บินยื่นอัลบั้มรูปให้เด็กสาว เธอรับเปิดดูอย่างตื่นเต้น พลางกอดบิดาแสดงควมขอบคุณ

     "เรานี่ทำเป็นเด็กไปได้"

     "ก็แอลรักพ่อนี่ค่ะ" เด็กสาวบอกพลางกอดต่อ

     "เอ่อ พ่อ ยังโกรธน้ายูหรือเปล่าค่ะ" จู่ๆ เด็กสาวก็ถามออกไป บินได้ยินก็ชักสีหน้าเล็กน้อย แต่ก็ตอบตามความรู้สึกจริงๆให้ลูกสาวฟัง

     "ตอนแรกพ่อก็โกรธ โกรธมาก หน้าพ่อแทบไม่อยากมอง เมื่อรู้ว่าเสื้อตัวที่ทำให้น้าแอ๊บต้องจากไปไม่มีวันกลับเป็นของน้ายู พ่อกลั้นอารมณ์แทบไม่อยู่อยากจะต่อยหน้าสักมัด แต่พ่อก็คิดได้ ว่าเพราะน้าแอ๊บรักน้ายูจึงเก็บเสื้อตัวนั้น มันเป็นของสำคัญ"

     "แล้วพ่อยังรักน้าแอ๊บอยู่หรือเปล่าค่ะ" เด็กสาวทำตาใสซื่อเอียงคอถามบิดารอฟังคำตอบอย่างตั้งใจ

     "รักสิลูก เพราะรักมาก น้าแอ๊บเลยมาเกิดเป็นลูกสาวสุดรักสุดหวงของพ่อนี้ไง" บินกอดลูกสาว

     "แล้วตอนนี้พ่อยกโทษให้น้ายูหรือยังค่ะ" เด็กสาวยังคงถามต่อด้วยความสงสัย บินยิ้มให้บุตรสาวพลางลูบหัวก่อนจะตอบ

     "พ่อยกโทษให้น้ายูแล้ว นี่ก็ดึกล่ะ ลูกนอนเถอะ พรุ่งนี้พ่อจะพาไปเจอน้าแอ๊บ"

     "ค่ะพ่อ" เด็กสาวล้มตัวนอนอย่างว่าง่าย บินห่มผ้าให้ลูกสาว จูบหน้าผาก แอลยิ้ม

     "ฝันดีนะลูก"

     "ฝันดีค่ะพ่อ"