จังหวะ(รัก)ร้ายของยัยขาร็อค

บทนำ

ที่ประเทศญี่ปุ่น       ณ กรุงโตเกียว      ภายในบริษัทค่ายเพลงยักษ์ใหญ่แห่งหนึ่ง

วงดนตรีร็อคชื่อดังอย่างวง Bleed  กำลังตั้งใจซ้อมเพลงใหม่ล่าสุดของอัลบั้มใหม่ที่กำลังจะโปรโมตในอีก 2 สัปดาห์ที่จะถึงนี้

ซึ่ง ฉัน 'มิวสิค' ทำหน้าที่เป็นนักร้องนำของวง แน่นอนว่า...ฉันคือคนที่ทำให้วงอยู่รอดจนถึงทุกวันนี้ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ

จังหวะดนตรีเพลงร็อคยังคงถูกบรรเลงไปเรื่อยๆ...จนกระทั่ง....

ครืดๆๆๆ มัน คือ เสียงสั่นของมือถือฉันเอง ฉันรีบหยิบมือถือออกจากกระเป๋ากางเกง พลางมองไปที่หน้าจอมือถือ

ใครโทรมาฟระ!!

"พี่มายด์!!" ฉันพูดเบาๆ ก่อนจะรีบส่งสัญญาณให้เพื่อนอีก 3 คน หยุดเล่นดนตรีซะบัดนาว""

"มีอะไรคะ...พี่" ฉันรีบพูด...เพราะตั้งแต่พี่สาวของฉัน แต่งงานมีครอบมีครัว ร้อยวันพันปีก็ไม่เคยคิดจะกดเบอร์มาหาน้องสาวคนนี้บ้างเลย -_-

("hellooooo....น้องรักของพี่ พี่คิดถึงเราจัง")

จะมาไม้ไหนล่ะ...คราวนี้

"...." (--)

("คือว่า...พี่จะไปอเมริกาวันพรุ่งนี้น่ะ")

"เอ่อ...แล้ว...."

("คือ...พี่จะไปต่อปริญญาเอกที่อเมริกาน่ะ...คงต้องอยู่ที่นั่นซัก 2 ปี")

"อ้าว...แล้วลูกกับสามีพี่ล่ะ" ฉันรีบถามด้วยความข้องใจ

(นั่นสิ...พี่กำลังจะคุยกับเราเรื่องนี้พอดีเลย)

นั่นไง...งานเข้าแล้วไง...ตู

("พี่จะให้เราช่วยไปดูแลลูุกพี่ที่ไทยให้หน่อย...แล้วช่วยดูด้วยว่าที่พี่ไปอยู่อเมริกา 2 ปีอ่ะ สามีพี่มันจะมีเมียน้อยรึป่าว")

กะจะพิสูจน์รักแท้ ประมาณนั้น ++

"แต่ว่า...ฉันคงไปไม่ได้หรอก...พี่....ก็อีก 2 สัปดาห์หน้า วงBleed จะออกอัลบั้มใหม่" ฉันรีบพูดขึ้นมาอย่างว่องไว

("แต่นี่...คือคำสั่ง")

ว่าแล้วไง...พี่ฉันกลายร่างเป็นท่านเหมา เจ๋อตุง ไปซะแล้ว ><

ฉันวางหูจากพี่สาวคนสวยจอมเผด็จการ....แล้วหันไปทำหน้าจ๋อยใส่เพื่อนๆในวง

"เป็นไงบ้าง" 'ฮิทเทอร์'พูดขึ้น...โดยมือยังคงควงไม้กลองอยู่ไม่หยุด

"คือว่า...วันพรุ่งนี้ฉันจะไปไทย...เพื่อไปดูแลครอบครัวของพี่สาวน่ะ"

"....." เงียบสงัดเลยที่เดียวคราวนี้

เงียบกันซะ...ไม่กล้าพูดต่อเลย ++

"คือ...ฉันจะไปอยู่ที่นั้นซัก 2 ปี"

O_o เฮือกกกกกกกกกกกก!! 

'ฟิวร์' ทำท่าเหมือนจะยกเบสขึ้นมาฟาดหัวฉัน ตามนิสัยขี้โมโหของเขา โชคดีที่ 'จีโน่' มือกีต้าร์ประจำวงคว้าแขนฟิวร์เอาไว้ได้ก่อน ไม่งั้นต้องมีเลือดซิบออกจากหัวฉันแน่ๆ T^T

"นี่!! เธอไม่รู้รึไงฮะ ว่าวงเราจะออกอัลบั้มอีก 2 สัปดาห์ข้างหน้าน่ะ" แงๆ ฉันโดนฟิวร์ตะคอกใส่อย่างไร้ปรานี

ฉันก้มหน้าสลดทันที

"อย่าไปว่า มิวสิคเลย ยัยนี้มีเหตุผลน่ะ"จีโน่พูดขึ้น

แหม...วันนี้นายจีโน่วิ๊งมากๆ >//<

"ใช่ๆ (--)(__)" ฮิทเทอร์พยักหน้าเป็นเชิงว่าเห็นด้วยกับจีโน่

หลังจากนั้น...ฉันก็ตั้งมานั่งอธิบายปากเปียกปากแชะให้ฟิวร์(ผู้ไม่ฟังใคร)กับผู้จัดการส่วนตัว(ผู้เข้าใจยาก)ฟังถึงเหตุผลในครั้งนี้....กว่าพวกเขาจะเข้าใจเล่นเอาซะเหงื่อตกเชียว

แต่...สุดท้ายเหตุผลนี้ ก็ถูกอนุมัติให้ผ่านการพิจารณาของทางบริษัท ตกลงว่า...พวกเขาให้ฉันไปไทย

งั้นพรุ่งนี้ฉันคงต้องไปไทยสินะ บ๊ายบายนะ เพื่อน...อีก 2 ปี ฉันจะมาร้องนำให้วงเหมือนเดิม สัญญานะ ^_^

โปรดติดตามตอนต่อไปนะคะ :-)