close case love ปิดคดีรัก

ทุกคนเราเขียนนิยายไม่ค่อยเก่งหรอกน่ะ เเละไม่รู้จะเริ่มไงด้วย เอางี้เรามาเริ่มเลยดีกว่าเเต่อย่าว่าเราเเรงนะเราเจ็บ

   ในคืนเดือนมืดที่แสนสงบ มีเเสงจัทร์ทาสาดส่องมาที่ดวงตาคมโตของหญิงสาวรูปร่างสง่าตัวผอมเพรียวหน้าตาน่ารัก  เธอชื่อ มิกิ ครอบครัวของเธอมีกันอยู่4คน พ่อ เเม่ เเละ น้องชาย เธอจะคอยไปรับไปส่งน้องชายที่โรงเรียนเสมอ จนวันหนึ่ง

     '' เรียว  ทำไรอยู่เร็วๆหน่อยสิ นี่สายเเล้วนะเดียวไปเรียนไม่ทัน'''   ''ครับพี่มิกิ  เดียวผมลงไป   อือ มาเเล้วครับ ;;เราจะไปกันได้หรือยังฮะ ครับไปกันเลย ขณะที่อยู่บนรถพร้อมพ่อเเม่ '' มิกิ วันนี้ให้แม่ไปรับหรือปล่าวลูก'' ''ไม่เป็นไรค่ะวันนี้ หนูมี งานนิทัศการณ์กลับช้า เเม่ไม่ต้องมารับหลอกค่ะเดียวหนูกลับเอง จ๊ะ รีบกลับนะยิ่งตอนนี้เเถวบ้านเรามีคนแปลกหน้ามาด้อมๆมองๆเเถวบ้านเราด้วยสิ ค่ะ เดียวหนูจะรีบกลับนะค่ะ  ตั้งใจเรียนนะเรียว

ครับ  ''แม่ขาพ่อขา ไปก่อนน่ะค่ะตอนเย็นเจอกันบ้าย บ่ายค่ะ''  มิกิ......... เสียงเรียกมิกิดังลั้น อ้าว ยูริ   มิจัง  หวัดดีจ๊ะ ''เฮ้ยฉันรู้สึกสดชื่นจังกับการเปิดเทอมใหม่''  ''แหมๆรักเรียนจังนะ ยูริพูด'' แอะ! ยูริ    มิจัง   ทำไมไม่มีเด็กนักเรียนเลยล่ะ          ใช่  หรือ  เรามา    เออ  ผิดวัน   ฮา นี่กี่โมงเเล้วมิจังเเย้ง พระเจ้าตอนนี้ 8.00 เข้าโฮมรูมเเล้ว สายด้วยรีบไปกันเถอะเร็วๆ สามสาวก็รีบวิ่งไปที่ห้องโฮมรูม  อาจารย์ขาขออนุญาติค่ะ นี่ ยูริ มิจัง มิกิ เธอมาสายอีกเเล้วนะ ไป ๆนั่งที่ อ้า นักเรียนเพื่อนๆของเราก็มากันคบเเล้วนะยั่งงั้นเรามาทำความรู้จักกับเพื่อนใหม่ของเราดีกว่า   เรียวจิ  เข้ามาได้เเล้วจ๊ะ

  เเนะนำตัวเลย  สวัสดีทุกคน ผมชื่อเรียวจิ คาวาชิริ ชื่อเล่น คุโรจิ ยินดีที่ได้รู้จักทุกคน อะจ๊ะคุโรจิ  นายไปนั่งหลัง มิกิ คนที่ถักเปียน่ะจ๊ะ หวัดดี นายชื่อคุโรจิใช่ปะ เราชื่อ มิกิ ยินดีที่ได้รู้จักน่ะ อือ  คุโรจิตอบด้วยอารมณ์เย็นชา ทำให้มิกิ โมโหมาก  นี่นายฉันทักนายดีดีนะ ทำไมต้อง อือ นัดเรียนเงียบๆหน่อย หือฝากไว้าก่อนเหอะ ขณะเดินกลับบ้านมิก ิเเละเพื่อนๆจะไรอรถที่ป้ายรถเมล์  นี่ มิกิเธอ เห็นคุโรจิใหม เออ อย่าพูดถึง เจ้าคนเย็นชาคนนั้นเลย ฉันไม่ค่อยชอบเลยอะ นี่เเต่ฉันว่านะเขาชอบเธอหรือปล่าว ฉันเห็นตอนที่เขาเเนะนำตัวอะ เขามองเธอตรอดเลย มิกิ อึ้ง

บ้า!จะชอบได้ไงเราพึ่งเจอกันครั้งเเรก อ้าว รถมาเเล้วเราไปก่อนนะมิกิ อือ บ่าย  เดียวเจอกัน เอ้!นั้น  นาย คุโรจินิ่ ทำไมมีขบวนรถมารับอะไรขนานนั้นนะ คุณหนูครับ ขึ้นรถ  '' ไม่ผมยังไม่อยากกลับตอนนี้''   ''ไม่ได้ครับ  คุณท่านสั่งมา''  คุณพ่ออีกเเล้วหรอ งั้นก็ไป'' สายตาคมกริบที่ ดูเย็นชาหันมาจ้องมิกิ อย่างยือกเย็น ไร้อารมณ์เเละความรู้สึก มิกิเลยหันหน้าหนี ชิ ตาบ้า ขนาดมองหน้าคน ยังมองดีๆไม่ได้เลย บ้าเอ้ยกลับบ้านดีกล่าว  หวัดดีค่ะเเม่ หวัดดีค่ะพ่อ