ความรักของยัยบ๊องกับนายใจดี

วันนี้เป็นวันพิเศษที่คุณครูจัดให้มีการเข้าค่ายคณิตศาสตร์กัน โดยจัดที่เขาใหญ่ วันนี้บรรยากาศไม่ค่อยจะเป็นใจนัก ฝนตกลงมาใหญ่เลย ฟ้าครึ้มทีเดียว ทุกคนต้องหลบฝนกันใหญ่

"น้องหนิหน่ามาแล้วหรอคะ มาทางนี้ค่ะพี่จะให้ป้ายชื่อนะคะ" รุ่นพี่ที่โรงเรียนคนนึงเงยหน้าขึ้นมามองหนิหน่าในขณะที่เจ้าตัวกำลังทำหน้ามึนงงไม่รู้ว่าจะต้องไปทางไหนดี หญิงสาวทำหน้ามุ่ยเมื่อรุ่นพี่เรียกขณะที่เธอกำลังมองหาฟ้าฟาด เขาไปอยู่ไหนกันน้า หญิงสาวมองซ้ายขวาก็ไม่เห็นมี

"อ้าวทุกคนมาหลบฝนตรงนี้ก่อนนะคะ ประเดี๋ยวจะเปียกไปหมด" รุ่นพี่คนนึงบอก

ขณะที่ฟาง , แก้ว และ หนิหน่าตัวเปียกปอน  บรรยากาศช่างแย่เอาเหลือทน สามคนตัวเปียกปอนจนเกือบเห็นชั้นในดีที่มีเสื้อซับซับอยู่ ถือว่ายังโชคดีไปของเค้าทั้งสาม ไม่งั้นคงได้เซ็กซี่กันแน่งานนี้  เหล่าเด็กผู้ชายทั้งหลายต่างมองเด็กผู้หญิงที่เสื้อเปียกปอน ด้วยความทะเล้นตามประสาเด็กๆ

"เอ๊ะ ทำไมป่านนี้แล้วฟ้าฟาดยังไม่มาอีกนะ " หนิหน่าคิด หรือว่าต้องมีอะไรผิดประหลาดแน่เลย เพราะปกติแล้วฟ้าฟาดเป็นคนตรงต่อเวลานี้นา

"เอ้าน้องๆมาลงทะเบียนป้ายชื่อกันตรงนี้ก่อนนะคะ พอลงเสร็จแล้วก็เตรียมขึ้นรถเมล์ได้เลยค่ะ" รุ่นพี่คนนึงตะโกนบอกรุ่นน้อง  หนิหน่ายังคงชะโงกมองว่าเมื่อไหร่อีตาฟ้าฟาดจะมาสักที

ฝ่ายฟ้าฟาด

"แย่จริงๆเลยวันนี้คุณแม่ดันใช้ไปจ่ายตลาดแต่เช้า เราเลยต้องมาติดแหงกอยู่แถวตลาดนี่ คนก็ช่างเยอะซะจริงๆ เอาไงดีหล่ะนี่จะไปทันไหมน้า"  บรรยากาศภายในตลาดมีแต่ผู้คนที่เดินขวักไขว่กันเต็มไปหมด ทำไมคนช่างเยอะอย่างนี้นะ ก็แน่แหล่ะเพราะนี่คือตลาดการค้าที่ใหญ่ที่สุดในหมู่บ้านที่อยู่แถวๆหมูบ้านของฟ้าฟาดนั่นเอง ตอนเช้าๆคนก็มักจะมาจ่ายตลาดกันเป็นธรรมดา ตอนนี้เวลา 6.30 น. คนก็มักจะมาจ่ายตลาดกันไปทำกับข้าวกันกระมัง

ฟ้าฟาดเดินฝ่าออกมาจากมวลชนได้ "เฮ้อค่อยโล่งหน่อย" แต่เค้าลืมคิดไปว่าเค้าลืมอะไรบางอย่างไปที่เค้าจะต้องทำในวันนี้ "เอ่อแวะไปซื้อผักอีกหน่อยดีกว่า คุณแม่ชอบกินผักกวางตุ้งนี่นา" ฟ้าฟาดกำลังจะไปเลือกซื้อผักกวางตุ้ง สักพักเค้าก็นึกได้หลังจากที่คิดวกวนอยู่นาน "ตายแล้วนี่เราลืมไป วันนี้ต้องไปเข้าค่ายคณิตศาสตร์นี่นา"

แย่แล้วแล้วฟ้าฟาดจะไปทันไหมนี่

เขารู้สึกผิดขึ้นมาทันที และรีบขี่จักรยานสีดำที่มีอยู่คันเดียวออกไปอย่างรวดเร็วเพราะถ้าขืนเดินไปหล่ะก็มีหวังไม่ทันแน่

"รถเมล์สามคันกำลังจะออกแล้ว น้องๆรีบขนสัมภาระขึ้นไปเลยนะคะ" รุ่นพี่ที่เป็นหัวหน้าตะโกนบอก แล้วพี่ๆก็เริ่มนับจำนวนน้องๆ "1 , 2 , 3 ........" รุ่นพี่นับไปจบครบแล้วก็นึกขึ้นมาได้ว่า  "ตายแล้วรุ่นน้องมี 230 คน แล้วตอนนี้มี 227 คน ขาดไปสามคน ใครขาดไปบ้างหล่ะ  เพื่อนๆเริ่มไล่ไปทีละคน "อ๋อ ยัยฟ้า กับ นายเอกพงศ์ ห้อง A ไม่มาค่ะ ในห้องมีห้อง A -F เหมือนในหนังเกาหลีเลยค่ะ 

"อ้าวแล้วอีกคนไปไหนซะหล่ะ" รุ่นพี่อีกคนเริ่มเอะใจ 

รุ่นพี่อีกคนเริ่มรู้สึกขัดใจสายป่านนี้แล้วทำไมรุ่นน้องคนนั้นยังไม่มาอีกนะ "น้องคนนั้นชื่ออะไรคะ มีใครรู้บ้าง"

"ชื่อ ฟ้าฟาดค่ะห้อง A ค่ะ " ฟางบอก ฟ้าฟาด และเหล่านางเอกของเราอยู่ห้อง A ซึ่งเป็นห้องเรียนที่เก่งที่สุดในบรรดาห้องเรียนทั้งหมด แต่แน่อยู่แล้วเพราะรถเมล์คันนี้เป็นรถเมล์ของห้อง A นั่นเอง ฉะนั้นจึงมีรถเมล์ถึง 6 คันด้วยกัน

"แล้วทำไมป่านนี้แล้วยังไม่มาอีกนะ" รุ่นพี่พูด  "งั้นพี่คงไม่รอแล้วหล่ะ "คนรถออกรถเลยค่ะ คนรถซึ่งอายุมากแล้ว ดูร่างกายไม่แข็งแรงเท่าที่ควร แต่ว่าชำนาญทางเพราะว่าเคยขับมาหลายสิบปีแล้ว เริ่มอารมณ์เสียจากการที่เค้าคอยฟ้าฟาดมาตั้ง 20 นาทีแล้วแต่ว่าก็ไม่มีวี่แววที่ฟ้าฟาดจะโผล่มาสักนิดเดียว

"ครับ" รถกำลังจะออก คนรถกำลังสตาร์ทเครื่อง

"มาแล้วครับ มาแล้ว" ฟ้าฟาดขี่จักรยานสีดำมาแต่ไกล แล้วเมื่อเขาเห็นรถเมล์ประจำโรงเรียนคันสีเหลือง ที่มีตราโรงเรียนเป็นรูปดอกพิกุลอย่างชัดเจนแล้วเค้าก็จำได้ในทันที และคันนี้เค้าเห็นตัวอักษรที่แปะไว้ว่า คัน A จึงรู้ได้ทันทีว่าต้องเป็นคันนี้แน่

"เพิ่งมาหรอจ๊ะ ทำไมไม่มาซะบ่ายเลยหล่ะนั่น" รุ่นพี่ที่เป็นหัวหน้าเอ็ดใส่หน้าฟ้าฟาด มองด้วยแววตาอันดุดัน ทำให้ฟ้าฟาดได้แต่หลบตา

"เนื่องจากน้องคนนี้มาช้า เราจึงต้องทำโทษห้องน้องทั้งห้อง" รุ่นพี่ตะโกน โดยการที่น้องๆจะต้องผลัดกันสก๊อตจัมพ์ ผู้หญิง 35 ที ผู้ชาย 80 ทีนะจ๊ะ

ทุกคนมองหน้าฟ้าฟาดเป็นตาเดียว เหมือนกับว่าเค้าเป็นคนผิดซะเต็มประดา แต่ก็ผิดจริงๆแหล่ะที่มาช้าและทำให้เพื่อนต้องโดนทำโทษ แม้แต่หนิหน่าที่แอบชอบฟ้าฟาดก็ยังมองฟ้าฟาดด้วยสีหน้าที่บึ๊งติงและไม่พอใจ

"เป็นเพราะนายคนเดียวนายฟ้าฟาด" หนิหน่าพูดด้วยสีหน้าไม่พอใจราวกับจะกินเลือดกินเนื้อฟ้าฟาด พร้อมกับชี้หน้าว่าฟ้าฟาด

"ก็ผม" ฟ้าฟาดพูดด้วยคำสุภาพแต่ก็เริ่มมีอารมณ์โกรธเปลี่ยนคำพูดจากผมเป็น "ก็มีความจำเป็นนี่ครับ คือว่า ผมอ่ะต้องไปจ่ายตลาดให้คุณแม่ตอนเช้านี่ครับ มีของตั้งหลายอย่างไม่ว่าจะเป็น เนื้อหมู เนื้อวัว ผักต่างๆไม่ว่าจะเป็นผักชี ต้นหอม ผักคะน้า ผักกาดแก้ว หรือแม้กระทั่ง บล๊อกโคลี่

"พอทีๆนายฟ้าฟาด นายทำผิดแล้วยังจะมาขึ้นเสียงใส่ฉันอีก" หนิหน่าพูดด้วยความรู้สึกที่เริ่มเบื่อหน่ายในตัวฟ้าฟาดแล้วคนอะไรมาก็ช้าทำให้เพื่อนๆเดือดร้อน แล้วจะยังมาขึ้นเสียงอีก ว่าแล้วก็ตวัดหน้าไปทางอื่น

"ครับ ผมผิดเองแหล่ะ พอใจแล้วหรือยังครับ" ฟ้าฟาดพูดแบบยอมรับความผิด เค้าทำหน้าน่าสงสารขึ้นมาทันที พร้อมกับพูดคำว่าขอโทษต่อหน้าเพื่อนๆ

"เอ้าหล่ะๆน้องๆจะมามัวโอ้เอ้อยู่ทำไม สก๊อตจัมพ์ได้แล้วเริ่มจากผู้หญิงก่อนนะ Lady first ทุกคนปฏิบัติ" รุ่นพี่ตะโกนอีกครั้งให้ทุกคนทำตาม แต่ทีมันแคบทุกคนจึงทำได้อย่างลำบาก "อึดๆ อึด 1 2 3 ยัยมิ้นต์ตัวใหญ่สก๊อตไม่ขึ้น ยัยดาวตัวผมก็ทำไม่ขึ้นเช่นกัน หนิหน่า สาวน้อยผู้ป้อแป้มาแต่ไหนแต่ไรยิ่งไปกันใหญ่ทำได้สามสี่ทีก็จอดซะแล้ว หนิหน่าหันหน้าไปพึ่งใครแต่เมื่อยามลำบากจึงไม่มีใครให้เธอพึ่งพาได้เลย หนิหน่าจึงหันหน้ามามองฟ้าฟาดหวังจะให้พึ่ง

"เอ้า ทำเอาเองสิครับคุณ สก๊อตจัมพ์แบบนี้ผมจะช่วยคุณได้อย่างไรกันละครับ" ฟ้าฟาดพูดด้วยอารมณ์เสีย ก็จะไม่ให้เค้าอารมณ์เสียได้อย่างไรในเมื่อเค้าเหนื่อยมาทั้งวัน ไหนจะไปซื้อของให้แม่ แล้วรีบปั่นจักรยานมาเหนื่อยแทบแย่ แล้วยังมาโดนวิดพื้นอีก ปกติเค้าก็ไม่เคยเป็นแบบนี้หรอก แต่สถานการณ์มันบังคับจริงๆ

"เชอะ ฉันเกลียดนายแล้ว" หนิหน่าพูด พร้อมทั้งทำตาดุใส่

 "ผมก็เหมือนกัน ผมอ่ะรำคาญคนที่ป้อแป้ทำอะไรไม่เป็นเต็มทนแล้ว แล้วผมก็เบื่อที่จะต้องมาปั้นหน้าทำตัวเป็นคนดีแล้ว" ฟ้าฟาดหันมาเชอะใส่หนิหน่าเหมือนกัน

"อะไรคะ ฟ้าฟาดคุณไม่ผิดหรอกค่ะ ก็ยัยนี่ดันป้อแป้เองนี่คะ เนอะ" วิมาลาเอ่ยและทำท่าเหมือนอยากให้ฟ้าฟาดเห็นด้วยซะเต็มที วิมาลาหันไปพยักพเยิดกับแบ๊งและเพื่อนอีกหลายคน ทำเป็นว่าหนิหน่านี่ไม่เอาไหนเลยแค่วิดพื้นแค่นี้ก็ทำไม่ได้

"พอแล้วจ้า รุ่นน้อง เลิกทำตัวเป็นเด็กๆทะเลาะกันสักทีนะ เรากำลังจะเดินทางไปเที่ยวเขาใหญ่แล้วนะ ครั้งนี้เราจะมีกิจกรรมมากมายเกี่ยวกับคณิตศาสตร์ให้น้องๆได้เล่นกัน แล้วก็ทำตัวเป็นผู้ใหญ่ได้แล้ว" รุ่นพี่เอ็ด

"ค่ะ" ทุกคนเงียบไปทันควันแต่สองคนนั้นก็ยังทะเลาะกันไม่เลิก กัดกันตลอดทาง

ที่นั่งเป็นที่นั่งแบบคู่จึงต้องนั่งทีละสองคน ฟ้าฟาดรำคาญหนิหน่าจึงเลือกนั่งกับยัยวิมาลาจอมแสบซึ่งหันหลังไปแลบลิ้นปลิ้นตาให้กับ หนิหน่าซึ่งนั่งคู่กับยัยฟางตัวเล็ก จึงนั่งได้สบาย

"ที่นั่งติดแอร์ก็เย็นสบายแบบนี้แหล่ะ" หนิหน่ากล่าวซึ่งฟางก็เห็นดีเห็นงามด้วย ส่วนแก้วต้องไปนั่งคู่กับมิ้นท์ซึ่งตัวผอมเช่นกัน จึงรู้สึกดีไม่ต่างจากหนิหน่าและฟาง เพื่อนๆในห้องของหนิหน่ามีอยู่ 43 คน ก็มี หนิหน่า , ฟาง , แก้ว , แบ๊งค์ , วิมาลา , ฟ้าฟาด ซึ่งเป็นตัวเด่น มิ้นท์ ฟ้า และคนอื่นๆ

"อ๊ะน้องๆเวลานั่งก็นั่งให้สบายนะจ๊ะพึงเบาะไว้แล้วก็ให้ดันเก้าอี้ไปข้างหลังจะได้นั่งได้เต็มที่ แล้วก็อย่าลืมเอาที่วางแขนออกมาด้วยนะ" รุ่นพี่บอกเพราะหวังดีกับน้องๆและมีความห่วงใยแบบรุ่นพี่ที่มีต่อรุ่นน้อง ส่วนรุ่นพี่วันนี้มา 12 คน มีรุ่นหัวหน้ารุ่นพี่ชื่อพี่แตง

"ค่ะ" ทุกคนทำได้ยกเว้นหนิหน่าอีกแล้ว

"ฟ้าฟาดคะ ดูสิหนิหน่านี่คิขุอาโนเนะ ปัญญาอ่อนทำอะไรไม่เป็นเลยสักอย่างอย่างนี้ใครเป็นแฟนคงซวยเต็มทีนะคะ" วิมาลาพูดพร้อมกับหันไปทำท่าพยักเพยิดกับฟ้าฟาด

"จริงด้วยครับ" ฟ้าฟาดรู้สึกว่าหนิหน่าไม่ได้เรื่องจริงแค่นี้ก็ทำไม่ได้เค้าคิดสังหรณ์ใจว่าถ้าได้มาเป็นแฟนแล้วสงสัยชาตินี้เค้าต้องลำบากแน่ๆ

เดี๋ยวมาต่อนะคะ เหนื่อยแล้ว