Luxury หนุ่มหล่อเหลือร้าย กับ ยัยหรูหรา

                         ฉันจอดรถเฟอรารี่สีเหลือแป๊ดที่ซึ่งกลายเป็นเจ้าหนูคู่ใจของฉันไปแล้วเข้าในช่องของลานจอดรถคอนโดมิเนี่ยมของฉันอย่างรวดเร็วเพราะพี่โรเบิตและน้าได้มารอฉันที่ล็อบบี้แล้ว ฉันก้าวลงจากรถด้วยความกระฉับกระเฉงและก้มลงเก็บสัมภาระที่เบาะหลังก่อนจะเดินขึ้นลิฟท์ชั้นจอดรถไปที่ล็อบบี้เพื่อพบกับพี่โรเบิตและน้าที่มารออยู่สักพักแล้ว...

ติ๊ง ง ง ~ เสียงลิฟท์ดังขึ้นก่อนประตูลิฟท์จะเปิดออกและฉันก็สาวเท้าออกจากลิฟท์ไปในทันที ฉันมองซ้ายมองขวาเพราะตอนนี้ฉันยืนอยู่หน้าล็อบบี้เรียบร้อยแล้วพี่โรเบิตและน้าเห็นฉันจึงยกมือขึ้นและฉันก็ยิ้มและยกมือตอบก่อนทั้งสองจะเดินมาที่ฉัน

" สวัสดีค้ะน้าเอมอร "  ฉันกล่าวทักน้าสาวของฉันซึ่งเป็นแม่ของพี่โรเบิต

" สวัสดีจ้ะ เป็นไงบ้างโตเป็นสาวแล้วนะเรา " น้าเอมอรยิ้มให้ฉันอย่างอ่อนโยนหลังจากไม่ได้พบกันมาเป็นเวลาสองถึงสามปีได้เพราะฉันไม่ค่อยได้มาที่นี่ช่วงนั้นมีเรื่องวุ่นๆที่โรงเรียนที่นู่นนิดหน่อยแทบไม่มีเวลาได้มาพักผ่อนที่เมืองไทย

" ป่ะ งั้นเราไปหาอะไรทานกันเลยดีกว่านะ วันนี้พี่ขอเป็นเจ้ามือ " พี่โรเบิตกล่าวทักพร้อมยิ้มกว้างให้ฉัน เผยให้เห็นเขี้ยวอันทรงเสน่ห์ที่สาวๆเห็นเป็นต้องกรี๊ดด ด !!!!!!!

" จ้ะ , ค้ะ " ฉันและน้าเอมอรตอบพร้อมกันก่อนที่เราสามคนจะกลับไปเข้าลิฟท์และลงไปที่ลานจอดรถของตึก

 

 ณ ห้างสรรพสินค้า คิงส์ไนท์ดอม ใจกลางเมือง  ซึ่งตั้งอยู่ไม่ไกลจากคินโดมิเนี่ยมนักเราสามคนตัดสินใจกันว่าจะไปทานอาหารที่ร้าน Drink&food ซึ่งเปิดอยู่ในนี้เห็นพี่โรเบิตโฆษนานักว่าอร่อยมาก จะจริงสมคำโม้หรือป่าวน้อ

" ทานอะไรดีลี่ "

" อะไรก็ได้ แต่ขอน้ำผลไม้รวมปั่นด้วยนะคะ 1 แก้ว "   ฉันตอบพี่โรเบิตและหันไปบอกพนักงานซึ่งยืนรอรับออเดอร์อยู่ข้างๆ

" คุณแม่ล่ะครับ " พี่โรเบิตถามน้าเอมอรซึ่งนั่งข้างๆฉันเอง

" แม่ขอเป็นซุปร้อนกับน้ำผักสกัดแล้วกันจ้ะ " หลังจากน้าเอมอรสั่งแล้วพี่โรเบิตก็สั่งของตัวเองบ้าง และไม่นานนักพนักงานก็เริ่มยกอาหารมาเสิร์ฟ ตอนนี้ฉันรู้สึกอิ่มจนจะเดินไม่ไหวแล้วเนี่ยย ย โหะๆ (^~^)

  หลังจากที่เราสามคนอิ่มกันแล้วน้าและพี่โรเบิตก็พาฉันเดินช๊อปปิ้งนิดหน่อยก่อนจะกลับ และฉันก็ได้กลับมาถึงคอนโดมิเนี่ยมในที่สุดด

" ว๊า....  อิ่มจังจะนอนหลับมั้ยเนี่ยเรา " >.<  หลังพูดกับตัวเองเบาๆพร้อมกับยกโทรศัพท์ขึ้นเพื่อจะโทรหา บีเจน เพื่อนใหม่ที่น่ารัก(มาก)ของฉัน และฉันก็กดโทรออกไปในที่สุด ตู๊ดดด ตู๊ดด ด ..

[ ฮัลโหลครับ ] ฉันนิ่งไปราวสามวินาทีก่อนจะตอบไปเพราะมีผู้ชายรับสายยัยบีเจน o.o??

" ฮะ ฮัลโหลลวว ค้ะ "

[ ครับ ฮัลโหล ! ] เสียงเข้มกล่าวอีกครั้ง

" คะ.. ค่ะเบอร์บีเจนหรือป่าวคะ ? "

[ แล้วจะโทรหาใครล่ะครับ ] ปลายสายตอบกวน ๆ

" อ้าวว...  ขอโทษนะคะคงโทรผิด "  ฉันกล่าวขอโทษออกไปเพราะคิดว่ายัยบีเจนอาจจะบอกเบอร์ฉันมาผิดก็เป็นได้

[ ไม่ผิดหร็อกครับอยู่ที่ว่าจะคุยกับใคร ]  เขากวนอีก

" เอ๊ะ...  นี่ ฉันก็แค่อาจจะโทรผิดทำไมต้องกวนด้วยฮะ คนบ้า !! " ฉันสบถทั้งๆที่ไม่รู้แม้แต่น้อยว่าเขาคนนั้นที่อยู่ปลายทางเป็นใครกัน แต่ทำไมต้องกวนประสาทฉันด้วย ฮวู่ๆ วันนี้เจอแต่คนบ้าช้าวก็เจอไอ้โรคจิตหาว่าแย่งที่จอดรถ เย็นก็ดันโทรผิดไปเจอคนบ้า จะบ้าตายยย ..

[ พี่เบโจ..  ใครโทรมาคะเอามานี่เลยแหม !~ ]  เสียงใสๆที่ดูจะคุ้นหูแทรกเข้ามาในสายพร้อมกับกล่าว

" ฮัลโหล " 

" ฮะฮัลโหล บีเจนหรอ "  ฉันกล่าวชื่ออีกทีเพื่อย้ำความมั่นใจ

" เยลลี่หรอ ? "

" ใช่ ๆ ฉันเอง ใครรับสายเธออ่ะ ? "

" ไม่มีอะไรหร๊อกจ้ะ พี่ชายฉันเขาชอบแกล้งน่ะอย่าไปคิดไรมาก "

" อะอ่อ จ้ะ ๆ ฉันพึ่งกลับมาถึงคอนโน่ะเลยจะโทรมาเล่นด้วยว่าง ๆ พอดี "

" จ้า....  ฉันก็กะจะโทรไปหาอยู่เหมือนกันแต่ทำอาหารกับพี่ชายอยู่น่ะ "

" พี่เธอคนรับสายนั่นหรอ ? "

" ช่ายยย ไว้วันหลังเธอมาฉันจะแนะนำให้รู้จักนะ แต่เธอต้องมาล่ะเพราะเธอสัญญาไว้แล้ว "

" ตกลงจ้ะ งั้นเป็นพรุ่งนี้เลยแล้วกันฉันไม่มีนัดกับญาติ "

" จริงหรอ ^O^ "  บีเจนย้อนถามด้วยน้ำเสียงดีใจ

" จริงสิ ^^ " ฉันตอบ

" โอเค ๆ งั้นเจอกันที่โรงเรียนพรุ่งนี้นะจ้ะฉันต้องวางแล้ว "

" จ้ะ ไว้เจอกัน " ฉันกดวางสายพลางยิ้ม ๆ ก่อนจะร้องเพลงและเตรียมของเพื่อที่จะอาบน้ำและเข้านอนเพราะวันนีรู้สึกเพลีย ๆ ยังไงชอบกลอาจจะเพราะสภาพอากาศเพราะฉันแทบจะปรับตัวไม่ทัน

 

ณ Luxury international school.

วันนี้ฉันมาเรียนช้าวกว่าเมื่อวานเพราะจะได้หาที่จอดรถง่ายๆและฉันเหลือบไปมองที่ช่องจอดรถเมื่อวานที่ฉันเข้ามาจอดเป็นครั้งแรกและมีนายโรคจิตมาว่าฉันปาวๆๆหาว่าฉันแย่งที่ฉัน ย่นจมูกนิดๆเมื่อรถของนายนั่นเลี้ยวเข้ามาจอดพอดีก่อนหันกลับมาเก็บของใส่กระเป๋าให้เรียบร้อยและปิดประตูรถ ทันใดนั้นเองมือของใครคนหนึ่งก็แตะเข้าที่ไหล่ฉันเบาๆ ฉันอุทานออกมาด้วยความตกใจ

" กริ๊... " ฉันยังไม่ทันกรี๊ดมือหนาๆก็มาปิดที่ปากฉันและฉันก็ได้กลิ่นน้ำหอมยี่ห้อดีที่โอบอวลเหมือนคนเนื้อหอมที่พึ่งจะอาบน้ำและทามันมาในตอนเช้า ฉันหันหน้าขึ้นไปเพื่อจะมองว่าใครที่ทำแบบนี้กับฉันและฉันก็พบว่านายหน้าหล่อเจ้าของรถที่ฉันพึ่งจะเถียงกับเขาไปเมื่อวานเขามาทำแบบนี้กับฉันทำไมกันนะ  มือหนาปล่อยออกจากปากฉันช้า ๆ

" นี่นายบ้า... นายจะบ้าหรือไง อี๊ มาทำแบบนี้กับฉันได้ไง นะ นายบ้า โรคจิต ต้องการอะไร "  ฉันโวยวายใหญ่ทันที่ที่สามารถขยับปากพูดได้ นายหน้าหล่อมองฉันยิ้มเหมือนจะสนุกอะไรสักอย่างกับการที่มาแกล้งฉัน

" แหม เจอกันอีกจนได้ยัยหน้าจืด การที่ฉันเห็นหน้าตอนที่เธอเหวอเนี่ยเป็นอะไรที่ขำสุดๆเลย ฮ๊ะ ฮ่า ๆ "

" นายโรคจิต จะบ้าหรือไง ไปให้พ้นเลย นี่แน่ "   ฉันเอ็ดเสียงดังพร้อมกับเหยียบเข้าที่เท้าข้างขวาเขาเต็มแรงที่มี ก่อนจะวิ่งหนีไปอย่างรวดเร็ว

" โอ้ยย ย >o<' ยะ ยัยหน้าจืด " เขาอุทานออกมาด้วยความเคืองนิด ๆ แต่ช่วยไม่ได้ใครบอกให้มาทำฉันก่อน

 

  ออดเลิกเรียนดังขึ้นพร้อมกับเสียงดังจากนักเรียนที่ต่างดีใจ(ดีจริงๆ) เก็บของใส่กระเป๋าอย่างรุกรีบ...

ฉันและบีเจนเดินมาที่ลานจอดรถวันนี้บีเจนจะกลับบ้านพร้อมฉันเธอจึงบอกให้พี่ชายกลับไปก่อนเราสองคนแวะซุปเปอร์ใกล้บ้านบีเจนเพื่อซื้อของไปทำขนม โดยเธอบอกว่าพี่ชายของเธอจะเป็นคนทำเพราะเขาทำอาหารเก่งมากก่อนจะออกมาจากโรงเรียนฉันแอบเหลือบไปมองที่ลานจอดรุตรงข้ามรถฉันพอดีเพื่อมองรถนายโรคจิตนั่น แต่ปรากฎว่าไม่เห็นแม้แต่เงา.. 

ตอนนี้ฉันมาถึงบ้านของบีเจนแล้วขอบอกว่าใหญ่มากดูด้านนอกบ้านเหมือนสไตยุโรปอลังการณ์มากจริงๆ สวนหน้าบ้านสองข้างเรียงรายไปด้วยหินสีน้ำตาลใสๆ ฉันขับรถเข้าไปจอดที่โรงจอดรถซึ่งเหมือนจะมีรถไม่ต่ำกว่าเจ็ดถึงแปดคันก็ว่าได้ ฉันกวาดสายตามองรถแต่ละคันไปซึ่งส่วนมามีแต่รถนำเข้าทั้งนั้นไฮโซเป็นบ้าฉันยังมองรอบๆต่อไปและทันใดนั้นเองรถ BMW สีดำหรูหราก็ตรงเข้ามาและจอดรถช่องข้างๆฉัน ฉันมองแล้วมองอีกเพราะว่ารถคันนี้ดูคุ้นตามากอย่างบอกไม่ถูก เจ้าของรถคันหรูเปิดประตูออกมาพร้อมใบหน้าหล่อเหลาพร้อมร่างสูงดูมีเสน่ห์มองมาที่ฉัน ฉันแทบจะขยี้ตาอีกครั้งเพราะว่านั่นคือ ..

" นะ..  นายโรคจิต O.O " ฉันเบิกตากว้างพร้อมกับทักด้วยความตกใจ

" เฮ้ยย ยัยหน้าจืด O.O  "  เขาทักกับพร้อมกับทำสีหน้างุนงงที่ฉันมายืนอยู่ที่นี่ หรือว่า เขาจะ จะเป็นพี่ชายของยัยบีเจน โอไม่นะ มันต้องไม่จริง ฉันต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ

" รู้จักกันแล้วหรอ เยลลี่ นี่พี่ชายฉันเองพี่ เบโจ ส่วนพี่เบโจ นี่เยลลี่เพื่อนใหม่เจนที่พ่อเราพึ่งย้ายเธอมาจากอเมริกา ที่เจนเล่าให้ฟังไงล่ะ

  ฉันยืนทำหน้าตกใจราวกับกำลังเจอพายุลูกยักษ์โถมเข้ามาโดยที่ฉันไม่มีทางหนีรอดไปได้เลย ฉันจะทำยังงไงดีเมื่อนาย เบโจ โรคจิตเนี่ยเป็นพี่ชายของยัยบีเจน ช่วยด้วยยยยยยยยยยยยยยยยยย ยยยยยย ยย ย ย ย !!!!!!!