เพราะมีเธอและมีฉัน

-

เขียนโดย เทวดารัก

วันที่ 12 เมษายน พ.ศ. 2554 เวลา 16.14 น.

  1 ตอน
  2 วิจารณ์
  3,786 อ่าน
แชร์นิยาย Share Share Share

 

1) สองคนรู้จักกัน

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

                                   ตอนที่ 1

                 แสงแดดยามบ่าย สะท้อนมาโดนลูกกะตาของฉันทั้งสองข้าง

           ฉันลุกขึ้นจากโซฟา หลังจากที่นอนกลางวันอยู่นาน แสงแดดเริ่มร้อน

           ร้อนแรงมากขึ้น จนเกือบจะเผ่าฉันทั้งทั้งที่ยังอยู่ในบ้าน แสงแดดร้อน

           แรงมากขึ้นเรื่อยเรื่อย จนฉันรู้สึกเหมือนปลอดวัดอุณหภูมิจะแตกออก

           มาเป็นเสี่ยงเสี่ยง ร้อนมากจะเผ่าฉันทั้งเป็นแล้วเนี่ย ฉันบ่นพลางหยิบ

           น้ำแข็งมาประคบหน้าผาก จู่จู่ก็มีเสียงรถมาจอดหน้าบ้าน ใครกันทำไม

           ไม่โทรมาบอกฉันก่อนล่ะ ปกติจะบอกกันก่อนไม่ใ่ช่หรอ ฉันวางน้ำแข็ง

            ลง 'ใครค้ะ' ฉันตะโกน พร้อมชะโงกหน้าไปดู ฉันเห็นผู้ชายคนหนึ่งสูง

            ยาวเหมือนต้นมะพร้าว (แค่เปรียบเทียบนะ) หน้าตาเชียบคมเหมือน

            หมาจิ้งจอก เอ้ะ ! แต่ว่านั่นมันใครกัน ฉันไม่คุ้นหน้าเลย ผู้ชายคนนั้น

            โบกมือให้ฉัน 'คุณครับ เปิดรั้วด้วยครับ' ผู้ชายคนนั้นพูดพลางยิ้มให้ฉัน

            ฉันเตรียมกุญแจไปปลดล็อครั้ว 'อ่าว ผมนึกว่าเจ้าของบ้านซะอีก' ผู้ชาย

            คนนั้นพูด พลางทำหน้าไม่ไว้ใจ 'ฉันก็คนบ้านนี้เหมือนกันนะ' ฉันพูด .

            พูดให้มันสวยสวยหน่อย ฉันลูกเจ้าของบ้านนะค้ะ 'แล้วคุณน้า อรอินทร์

            ไปไหนล่ะ' เขาถามฉัน แล้วยิ้มแปลกแปลก รู้จักแม่ฉันด้วยหรอ แม่ฉันชื่ออรอินทร์น่ะ)

             แต่ฉันอยากทราบว่าเขารู้จักชื่อแม่ฉันได้ยังไง 'ไม่อยู่หรอก แม่ฉันออกไปทำ

            งาน แล้วนายรู้จักแม่ฉันได้ไง' ฉันถาม พลางขมวดคิ้ว 'ก็คุณน้า บอกให้ฉัน

            มาดูแลเธอน่ะสิ อีกอย่างคุณน้าไปทำงานที่ต่างประเทศน่ะ' เขาตอบกลับมา

            'แล้วที่ฉันพูดว่า นึกว่าเจ้าของบ้านซะอีกน่ะ คือฉันนึกว่าพ่อเธออยู่บ้าน' เขา

            พูด พ่อฉันจะไปอยู่บ้านได้ไงล่ะค้ะ พ่อฉันทำงานหาเงินเข้าบ้าน แต่นายนั่น

            บอกฉันว่า แม่ฉันไปทำงานต่างประเทศงั้นหรอ ทำไมแม่ไม่บอกฉันเนี่ย แล้ว

            ฉันยังไม่รู้จักนายนั่นเลย จู่จู่แม่ก็ให้มาเป็นคนดูแล โอ้ย ! ตายแล้ว ตายแน่แน่

            'แล้วนี่นายชื่ออะไรล่ะ' ฉันตัดสินใจถามชื่อเขา 'ชื่อ โมนิกน่ะ' เขาตอบฉันแล้ว

            ทำหน้ากวนประสาทใส่ฉัน 'เออ ฉันชื่อ พินซอ' เราสองคนทำความรู้จักกัน แล้ว

            ฉันก็พาเขาเข้าไปในบ้าน

                                           โปรดติดตามตอนต่อไป ........

                 ตอนที่พระเอก ถามนางเอกว่า 'คุณน้าอรอินทร์อยู่ไหนล่ะ' พระเอกแกล้ง

             ถามนางเอกเฉยเฉยนะ อย่าเข้าใจผิด :)

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา