อย่าด่วนรักพิศวาส

         ชลชาติเมามายสุราขนาดหนัก จิรฐาเห็นสภาพของเื่พื่อน เขาก็เกิดอาการเหน็ดหน่ายหัวใจ พอๆกันกับที่เขาเบื่อไปรเวท ที่วันๆเอาแต่กิน ไม่สนใจใคร เขมินทร์ถามชลชาติ

"มันเป็นอะไรนักหนาวะ ไอ้เช็ง มึงจะดื่มลืมตายรึไง" ชลชาติแทนที่จะสำนึก กลับคิดว่าดีเสียอีก

"เออ ดีัสิ จะได้ตายไปเลย กูจะได้ไม่ต้องทุกข์ทรมานอยู่กับการไม่มีใคร" เขมินทร์ส่ายหน้าอย่างอ่อนใจ 

"นี่ ไอ้ที่นั่งอยู่รอบโต๊ะ เรียกว่าสัตว์ประหลาดโลกเหรอ" ชลชาติหัวเราะก๊าก

"ฮะๆๆๆๆๆๆ มึงสัตว์ประหลาดโลก แล้วกูล่ะ ผู้ชายที่โลกลืมไปแล้วว่ามันเป็นใคร?? ฮะๆๆๆๆๆ" เขมินทร์จะพูด แต่จิรฐารั้งไว้

"พอเหอะ พูดกับมันตอนนี้จะมีประโยชน์อะไร ไอ้เช็งมันอยากดื่มลืมโลกก็เรื่องของมัน" จิรฐากับเขมินทร์มองหน้าชลชาติอย่างระอาใจ ไปรเวทก็เอาตีนเป็ดเข้าปากชลชาติ จิรฐากับเขมินทร์ตกใจ

"กิงๆๆๆ จาล่ายลืมเศร้า" จิรฐาพยายามเอามือของไปรเวทออก เพราะชลชาติเมามายเกินกว่าที่จะเป็นคนธรรมดาแล้ว 

"เฮ้ย ไอ้เปา อั๊วว่าลื้ออย่ากวนไอ้เช็งตอนนี้เลย เดี๋ยวมันพลุ่งพล่านขึ้นมาซวยอีก" ไปรเวทก็ไม่ได้ใส่ใจ แถมยังจะเอาเม็ดก๋วยจี๊ยัดเข้าปากชลชาติ

"กิงๆๆๆ" แต่โดนชลชาติปัดมืออย่างแรง

"ไปให้เตี่ยมึงกินไป ไอ้_ัตว์" จิรฐา เขมินทร์ ไปรเวทอึ้งกิมกี่ เฮ้ย น้ำเมาคร่าสติชลชาติเกินไปแล้ว ชลชาติก็ไม่ได้แคร์หน้าของเพื่อน ยังจะกินต่อไป

          จิรฐาพยุงชลชาติไปที่ห้องของชลชาติ ชลชาติเมามายจนแทบจะคลานขึ้นบ้าน เขมินทร์ ไปรเวทที่ตามมาด้วยก็ช่วยกันแบกอย่างทุลักทุเล เมื่อได้ขึ้นเตียง ชลชาตินั่งเหยียดขาบนเตียง และรั้งแขนจิรฐาเอาไว้

"ขอบใจพวกมึง กูไม่เมา แอวกกก!!!!" ชลชาติอาเจียนจนเสื้อ กางเกงของจิรฐาเต็มไปด้วยสิ่งที่ออกมาจากร่างกายของชลชาติ ชลชาติตาปรือๆ และขอให้ทุกคนกลับไป ไม่ต้องห่วงเขา "เออๆ พวกกลับไป อย่าห่วงกู" แต่จิรฐาไม่ยอม

"แต่...." ชลชาติตะคอกใส่เื่พื่อน

"กลับไป!!! กลับไป!!! กูบอกให้มึงกลับไป!!!" จิรฐาก็แน่เอาเรื่อง ไปรเวทบอกว่า

"เชื่อๆอีเค้าเหอะ อาเจ้ยง่า เดี๋ยวอีอาลาวักขึ้งมา เปงเรื่องใหญ่น้า" จิรฐาไม่สนใจ ชลชาติเตรียมระเบิดอารมณ์

"ไม่กลับใช่มั้ย" ชลชาติเขวี้ยงข้าวของที่อยู่รอบตัว ใส่เพื่อนของเขา "ออกไปๆๆๆๆ" 

"เฮ้ยๆๆๆ" ทุกคนแทบจะกุกลีกุจอออกจากห้อง และคนสุดท้ายก็ปิดประตู เมื่อทุกคนออกจากห้องนี้ไป ก็เหลือแค่ตัวเขาคนเดียว จึงไปอยู่บนที่นอน และก็อาเจียน ระหว่างนั้นมีคนรองรับในเวลาที่เขาอาเจียน เขาค่อยๆมองหน้าคนๆนั้น

"คุณนุช" ไม่ใช่นุชกานดานะ แต่เป็นสลิ่ม เธอตกใจในการกระทำของชลชาติที่มาใกล้ๆเธอเต็มที

"อย่าค่ะ คุณ อย่าค่ะ" เขาชื่นชมสาวน้อยที่อยู่ตรงหน้าของเขา

"ผมคิดถึงคุณนะ นุช"

"อย่าค่ะ" และทนไม่ได้มากๆเข้า เธอจึงพูดว่า "ชั้นไม่ใช่คุณนุชกานดาค่ะ!!!!" เขาหยุดการกระทำทันที และมองหน้าสาวที่อยู่ตรงหน้า

"แล้วถ้ารู้ตัวว่าไม่ใช่ เธอจะมาทำไม" สลิ่มมองหน้าชลชาติ เหมือนคล้ายๆมีบางอย่างติดอยู่ข้างในใจ เธอบอกว่า

"ชั้นมาทำตามหน้าที่ค่ะ" เขาจึงถามเธอว่า

"หน้าที่อะไรไม่ทราบ" เห็นเธออ้ำอึ้ง จึงตะคอก "หน้าที่อะไร!!!!" เธอยิ่งตัวสั่น เขาพูดต่อ "หน้าที่อะไรก็ไม่รู้ งั้น..." จูบเข้าซอกคอสลิ่มไปก่อน เธอตกใจมาก และดูเหมือนว่ายิ่งตกใจ ยิ่งไม่หยุดด้วย สลิ่มจึงบอกว่า

"คุณแขกสั่งชั้นค่ะ!!!!" เขาหยุดทันที และมองหน้าสลิ่มที่เปียกปอนไปด้วยน้ำตา

"ไอ้แขก ไอ้แขกมันมาเ_ือกอะไรด้วย ห๊า!!" เขาใช้นิ้วชี้ผลักศีรษะของเธออย่างแรง สลิ่มนั่งร้องไห้ "อย่าเอาแต่นั่งร้องไห้สิวะ ตอบผมมาซี่ ตอบผม!!!!" เขานั่งเขย่าตัวเธอแรงๆ เธอยิ่งร้องไห้ เมื่อไม่เป็นผล เขาจึงกระชากสลิ่มไปที่เตียง โดยไม่สนใจเสียงร้องไห้ของเธอ และโยนเธอไปบนเตียง ประตูห้องปิด เขาถอดเสื้อนอกออกให้เหลือแต่อกเปลือยเปล่า และลงมือข่มขืนเธอ สลิ่มผลักเขาออก และตบหน้าเขา เมื่อสลิ่มคิดจะวิ่งหนี ชลชาติจะมีทางยอมก็คงไม่ใช่ เมื่อเขาเมาสุรา ทุกอย่างต้องได้!!! เขาไม่ยอมให้สลิ่มวิ่งหนีเขา เขารวบรัดเธอบนเตียงนอน และในคืนนั้น สลิ่มกับชลชาติ เป็นของกันและกัน แม้อีกฝ่าย จะยัดเยียดความเป็น 'เมีย' ให้อีกฝ่าย ก็ตามที

           ชลชาติตื่นนอนมาตอนเที่ยงกว่าๆ เขาจึงแหงนมองนาฬิกาบนเพดาน เมื่อรู้ว่าเป็นเที่ยงกว่า เริ่มลุกขึ้นจากเตียงทันที แต่จังหวะที่ลุกนั้น ยกทรงของสาวนางหนึ่ง อยู่บนเตียงของเขา เขาอึ้ง!!!

"เฮ้ย!!!!"

           วชิรญาณ์พาจิรฐามาที่ร้านไอศกรีมแห่งหนึ่ง เพื่อมาถามเรื่องงานของเขา และแถมให้ช่วยเพื่อนร่วมงานของเขาด้วย เมื่อจิรฐามาถึง วชิรญาณ์ผายมือให้เขานั่ง

"เชิญนั่ง เจ้ย" เมื่อนั่งลงไปแล้วก็เริ่มบทสนทนา "เป็นไงเจ้ย ได้งานรึยัง"

"ได้แล้ว ต้องขอบคุณๆชุบมากเลยที่ให้งานกับผม" วชิรญาณ์จับมือของเขา

"ดีใจด้วยคนนะ" และก็พูดธุระต่อ เมื่อปล่อยมือ "เอ้อ มีคนๆนึงเค้าขอความช่วยเหลือจากนายน่ะ เจ้ย" และสักพักคนๆนั้นก็เดินตรงมาที่เขา "นั่นไงมาพอดี" เมื่อคนๆนั้นมานั่งจึงถามวชิรญาณ์ว่า

"รอนานมั้ยคะ คุณวุ่น" จิรฐามองด้วยสายตาตะลึง ช่างเหมือนกับคนที่เจอกันเมื่อวาน

"ไม่นานหรอกครับคุณนิ" และวชิรญาณ์แนะนำเพื่อนให้เธอ "นี่เจ้ย เพื่อนของผม" และแนะนำนิกานดาให้กับเขา "นี่ นิกานดา แฝดผู้พี่ของ นุชกานดา" จิรฐาตะลึงเป็น 2 เท่า ถึงกับทำช้อนกาแฟตกใส่ในแก้วกาแฟ  

"อะไรเหรอคะ" นิกานดาตกใจ จิรฐารีบแก้ตัวพัลวัน

"เปล่าครับ ไม่มีอะไร" จิรฐาดูท่าว่าตะลึงเป็น 2 เท่าไปแล้ว แต่ซ่อนไว้ในรอยยิ้มที่มี วชิรญาณ์จึงบอกว่า

"ถ้าไปชลชาติ รีสอร์ท บอกเขาได้นะครับ เขาไปบ่อยครับ คุณนิ" นิกานดาไหว้ขอบคุณเขา

"ขอบคุณค่ะ คุณวุ่น" วชิรญาณ์รีบดันมือเธอเข้าไป

"อย่าทำแบบนั้นครับ" นิกานดาจึงเก็บมือ และพูดกับจิรฐาว่า

"รบกวนหน่อยนะคะ คุณเจ้ย" เขายิ้มและพูดว่า

"ครับๆ" ถึงแม้ว่าแค่พูดไป แต่ในใจ แทบไม่อยากช่วยเหลือใดๆทั้งสิ้น

โปรดติดตามตอนต่อไป