นางฟ้าบันดาลรัก

ขณะที่นายบอยกำลังยิ้ม และจ้องมองลูกแก้วทิพย์ของนางฟ้า

เขาก็เห็นสุมาลีซึ่งใส่ชุดนอนที่เป็นเสื้อสีชมพูลายดอกกุหลาบดอกเล็กๆ กางเกงขาสั้นสีชมพูอ่อ่อนกำลังมองไปที่หนังสือ friendship ของเธอเพื่อมองหารูปใครบางคน

สุมาลีทำหน้าเศร้า และบ่นอะไรพึมพำ

"นางฟ้าน้อย เธอเห็นเหมือนฉันไหม" บอยเอ่ยถามนางฟ้าน้อย

นางฟ้าน้อยไม่เจรจา แต่กลับหมุนลูกแก้วทิพย์และย้อนอดีตตอนที่สุมาลีคบกับบอยให้ดูทั้งหมด

ในลูกแก้วเขาเห็นผู้ชายคนหนึ่งที่นั่งอยู่หลังห้องและแอบมองสุมาลีที่น่ังอยู่หน้าห้องทำกิจกรรมต่างๆในโรงเรียน

"วันนี้ยัยสุมาลีมีเกมส์มาให้เพื่อนๆเล่นแหล่ะ เป็นเกมส์คณิตศาสตร์ฝึกสมองซะด้วย พวกเรามาดูเร็วๆ" เพื่อนผู้หญิงของสุมาลีคนหนึ่งเอ่ยถาม" และพวกเธอก็หัวเราะกันคิกคักจนถึงเวลาเรียน

สุมาลีนั่งยิ้มกับเพื่อนๆและเล่นเกมส์อย่างสนุกภายใต้การจ้องมองอยู่ห่างๆของปกรณ์

ปกรณ์มักจะนั่งหลังห้องใกล้กับเพื่อนที่มีลักษณะคล้ายๆกัน และเขายังนั่งซึม และนัยตายังจ้องมองไปที่สุมาลีตลอดเวลา

"เขาคงคิดถึงเธอมากสินะ" บอยขยับลูกแก้วทิพย์อีกครั้งหนึ่งซึ่งคราวนี้มีแสงสีขาวเปล่งประกายออกมาจากลูกแก้วทิพย์

ต่อมาภาพก็เลื่อนไปอย่างรวดเร็วไปจนถึงตอนที่ปกรณ์ซึ่งเดินถือช่อดอกไม้มาในวันวาเลนไทน์ และมามอบให้กับสุมาลี

จากนั้นภาพในลูกแก้วก็ค่อยๆเลือนหายไป

"เกิดอะไรขึ้นกันแน่นะ" บอยสงสัย 

"จะต้องมีอะไรเกิดขึ้นในวันนี้แน่ๆ" บอยพูดพลางขยับลูกแก้วทิพย์ไปมา แต่ลูกแก้วไม่มีปฏิกิริยาตอบสนอง

บึ้มๆ

ทันใดนั้นลูกแก้วทิพย์ก็เปลี่ยนเป็นสีดำ

"แย่แล้ว นางฟ้าน้อยช่วยด้วยสิ"

"เธอคงต้องช่วยตัวเองแล้วหล่ะบอย ฉันไปก่อนนะ" ทันใดนั้นนางฟ้าน้อยก็หายวับไปบน        ฟากฟ้า พร้อมกับโยนนกหวีดลงมา

"มีอะไรก็เรียกฉันละกันนะบอย" นางฟ้าเอ่ย

.....................................................................................................

อีกมุมหนึ่งบริเวณถนนหน้าคอนโดว์ของปกรณ์

วิญญาณของปกรณ์ขยับไม่ได้ และเขากำลังทุกข์ทรมานกับกรรมที่เขาก่อเอาไว้ นั่นก็คือการฆ่าตัวตายซึ่งเป็นบาปมหันต์

"โอ๊ยทรมานจังเลย ไปไหนก็ไปไม่ได้ แล้วจะให้ฉันอยู่แบบนี้เหรอ"

"โอ๊ยทรมานจังวุ้ย"

ทันใดนั้นวิญญาณของเจ้าที่ได้ปรากฎกายต่อหน้าเขา

"เจ้าทำกรรมไว้มาก เจ้าต้องชดใช้กรรมนี้ไปตลอดชั่วกัปชั่วกัลป์"

จากนั้นเจ้าที่ก็หายตัวไป

ปกรณ์รู้สึกเหมือนถูกเชือดมัดที่ร่างของเขา และมีไฟที่คอยแผดเผาเขาอยู่ตลอดเวลา

เขารู้สึกเหมือนร่างของเขากำลังแหลกรานลงบนพื้นดิน

จากนั้นเขามองเห็นวิญญาณของตัวเองถูกไฟบัลลัยกัลป์แผดเผา

ไฟที่สุมจิตใจของเขายิ่งทำให้เขาทรมานมากขึ้น แต่ในใจเขากลับคิดถึงสุมาลีตลอดเวลาเช่นเดียวกัน

.....................................................................................................