นิยาย : ฉันกับเธอ. . .รักนี้จะเป็นอย่างไร

Lessson 21

 

ก๊อก ก๊อก !! เสียงเคาะประตู

 

“เห้ย !! นอนคนเดียวเหงาป่าวว่ะมึง ? ” เสียงไอบอยพูด

 

“ก็กูนอนเหงาคนเดียวนี่แหละมึงไม่ยอมมาเยี่ยมกูนี่ กูเข้าใจเพื่อน ” ผมพูดงอน ๆ

 

“โห่ !! กูเพิ่งไปส่งไอแมนมาเมื่อกี้เนี่ย ว่าแต่มึงไปทำไรให้น้องปุ๋ยเขาเสียใจว่ะ ” ไอบอยถาม

 

“ห๊ะ ?? กูไปทำอะไร วันนี้ทั้งวันเค้ายังไม่มาเยี่ยมกูเลย”

 

“ก็เมื่อกี้. ..กูเดินผ่านเค้าก้มหน้าก้มตาเดินร้องไห้ เดินสวนกันกูไปเมื่อกี้ ” ไอบอยพูดพรางเกาหัวหน่อย ๆ

 

ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูอีกรอบ

 

“ เอ่อ. .คทิว่ามีคุณผู้หญิงฝากของมาให้คุณค่ะ ” นางพยาบาลพูดพรางหยิบของสิ่งนั้นมาให้ผมดู เป้นตุ๊กตาอีดเสียง ตัวเล็ก ๆ ดูจากสภาพแล้วเธอน่าจะทำให้ผมเอง เพราะมีรอยเย็บไม่เสมอกันอยู่ นางพยาบาลเอาตุ๊กตาของเธอมาวางข้าง ๆ เตียงผมก่อนเธอเดินออกไป

 

“แห่ม ๆ น่ารักดีว่ะ ว่าแต่เค้าไม่ได้เข้ามาหามึงหรอว่ะ ?” ไอแมนหยิบตุ๊กตาขึ้นมาดู

 

“เห้ย !! อย่ายุ่ง ๆเอามา ๆ” ผมรีบดึงจากมือไอบอย

 

“ไรว่ะ ขอดูแค่นี้ไม่ได้งกชะมัด”

 

“ว่าแต่ มึงเดินสวนกับเค้าไปนานยัง ” ผมถาม

 

“ก็ไม่นานหรอก ตรงชั้น 1 อ่ะ” ไอบอยชี้ไปข้างล่าง

 

“ มึงพากูไปหาปุ๋ยเค้าหน่อยสิ นะกูขอร้อง ให้กูทำอะไรก็ยอม ” ผมขอร้องไอบอย

 

“เออ ๆก็ได้ แล้วทำไมมึงไม่โทรบอกให้เค้ามาหามึงหล่ะ ? ”

 

“เอ้า !! ท่าโทรศัพท์แบตกูไม่หมดกูโทรไปแล้วหล่ะ ไหน ๆมึงก็พูดขึ้นมาละเอาโทรศัพท์ให้กูยืม แล้วพากูไปที่รถเข็นด้วย ” ผมใช้อำนาจกับไอบอย

 

“ไรว่ะ. ..ลำบากกูทุกทีอะ อย่าโทรนานนะ กูจะเก็บไว้โทรหากิ๊ก” ไอบอยพูดพรางเอาโทรศัพท์ให้ผมแล้วช่วยพยุงให้ผมไปที่รถเข็น ระหว่างที่มันเข็นผมไป ผมโทรไปหาปุ๋ย

 

“ปุ๋ย~ ทำไมเธอไม่มาเยี่ยมชั้น ” ผมถามเธอ

 

“ก็เห็นนายมีกำลังใจแล้วไม่ใช่หรอ กับชั้นไม่คงไม่จำเป็นแล้วสินะ ชั้นมันก้มีค่าแค่เวลาที่นายเหงาอ่ะแหละ ” ยัยปุ๋ยพูดเสียงเศร้า ๆ

 

“ใครบอกเธอ  เธอหน่ะสำคัญต่อชั้นมากเลยรู้ป่าว ? เธอช่วยมารอชั้นที่ลิฟท์ชั้น 1 ได้มั้ย? ชั้นกำลังลงไป”

 

“ไม่ !! ชั้นจะกลับ ” เธอพูดเสียงแข็ง

 

“ก็ได้ เธอกลับก็ได้  ท่าเธออยากให้ชั้นทรมานขนาดนี้ ให้ชั้นฝืนเดินขนาดนี้” ผมประชด

 

“อย่านะ !! นายรออยู่ข้างบนแหละ เด๋วชั้นไปหาที่ห้องของนายเอง ” เธอพูดก่อนจะวางสายไป  ไอบอยหยุดรถเข็นทันที แล้วมองหน้าผม

 

“เอ้า~ แล้วเข็นมาถึงหน้าลิฟท์ขนาดนี้ ให้กระผมทำอย่างไรหล่ะครับ ? ” ไอบอยทำหน้ากวน ๆ

 

“มึงก็เอารถเข็นกูไปเก็บเอา เด๋วกูรอปุ๋ยมารับ เสร็จแล้วมึงช่วยกลับไปก่อน เด๋วกูอยู่กับปุ๋ยเอง”

 

“ไรว่ะ !! พอมีหญิง เพื่อนก็หมดประโยชน์ แมร่งกูจะไม่มาเยี่ยมมึงอีกแล้ว จำไว้ ๆ ” ไอบอยทำท่างอน ๆแล้วเข้นรถเข็นไปเก็บในห้อง ก่อนที่จะเดินลงทางบันไดไป เพื่อไม่ให้ยัยปุ๋ยเห็น

 

ติ้ง !!  เสียงลิฟท์เปิดประตู ผมทำท่าท่างเจ็บแผล ทั้ง ๆที่เจ็บเพียงหน่อย ๆ ยืนพิงอยู่ข้าง ๆ ประตูลิฟท์

 

“ชั้นบอกนายแล้วใช่มั้ย ? ว่าให้นายอยู่ในห้องไม่ฟังคำพูดชั้นเลย ? ” ปุ๋ยโวยวาย

 

“เอาน่า ก็ชั้นอยากเห็นหน้าเธอไว ๆหนิ คิดถึงจะตายอยู่แล้วรู้ป่าว ”

 

“เก็บคำพูดของนายไว้พูดกับคน ๆนั้นของนายเถอะ ” เธอเดินเข้ามาพยุงตัวผม

 

“ชั้นมีแค่เธอคนเดียวนะ ชั้นไม่ได้มีใครอีกเลย ”

 

“เก็บคำพูดของนายไว้เหอะ ชั้นยังไม่อยากฟัง ” เธอพูดเสียงแข็ง ๆก่อนะพาผมเข้าไปในห้อง เธอช่วยพยุงผมขึ้นผมเตียง

 

“แขนเธอนี่นิ่มจังนะ ” พูดแซวเธอ เธอไม่สนใจและกำลังจะเดินออกจากห้องไป

“นี่เธอ !! จะไปไหน ” ผมทำท่าทางจะลุกขึ้นมาอีกแต่มันลุกไม่ไหวแล้วตอนนี้

 

“นายนอนรอแปปนึงเด๋วชั้นมา ชั้นสั่งของไว้ข้างล่าง ”

 

“เอ้า !! แล้วเมื่อกี้เธอจะกลับบ้านไม่ใช่หรอ อย่ามาโกหกชั้นเลย ตาวิเศษบอกชั้นมา ”

 

“เด๋วชั้นจะจิ้มตาวิเศษนายให้บอกเลย ใครบอกย๊ะว่าชั้นจะกลับ ชั้นแค่จะไปเอา. ...”

 

“เอาอะไรหรอที่รัก ? ” ผมยิ้มให้กับเธอ

 

“นี่นาย~ เมื่อไหร่จะเลิ่มคุกคามทางคำพูดกับชั้นซักทีเนี่ย !! ชั้นไม่คุยกับนายละ รอแปปนึงเด๋วชั้นมา”

 

“พูดแค่นี้ทำไมเธอต้องหน้าแดงด้วยหล่ะ” ผมแซวเธอ ก่อนเธอเดินออกจากห้องผมไป เธอหันกลับมามองแบบค้อน ๆแล้วเดินจากไป  ตอนนี้ผมรู้สึกเหงาอีกแล้ว แต่มันเป้นความเหงาที่เหมือนกับการรอคอยใครซักคน  ใจหนึ่งผมก็กลัวเธอจะไม่เดินกลับมา อีกใจหนึ่งผมก็ภาวนาให้เธอเดินกลับมา รู้สึกว่าตอนนี้ผมจะ “แคร์” เธอมากซะแล้วหล่ะ  ซักครู่เธอเดินเข้ามาในห้องผมพร้อมดอกไม้ 1 กำมือพร้อมกับกระเช้าผลไม้

 

“อ่ะ ชั้นซื้อมาให้ เพื่อนายจะได้คลายเคลียดได้ ” เธอยื่นดอกไม้ให้ผม ก่อนที่จะวางกระเช้าผลไม้วางข้าง ๆเตียงผม  ผมรับดอกไม้จากมือเธอแล้วหยิบใส่แจกัน

 

“โห !! ชั้นนึกว่าเธอจะซื้อพวงรีดมาให้แล้วนะเนี่ย ว่าแต่ดอกไม้มันทำให้หายเคลียดได้ไงชั้นไม่เชื่อเธอหรอก~ ” ผมทำหน้าตาแบบ งง ๆกวน ๆเธอเล็กน้อย

 

“ เอ๊ะ !! นายนี่ชักถามมาก ชั้นว่านายนอนไปเหอะ ชั้นจะได้ไม่ต้องเถียงกับนาย ” เธอพูดน้ำเสียงแข็ง ๆ

 

“ทำไมเธอชอบว่าชั้น เสีย ๆหาย ๆ ชั้นมันไม่ดีขนาดนั้นเลยหรอ ? ”

 

“นี่นาย พึ่งรู้ตัวใช่มั้ย ? ” เธอยิ้มแบบมีชัยชนะ

 

“โอเค~ ชั้นมันไม่ดีชั้นเข้าใจ แต่ชั้นมีเรื่องสงสัยอยู่ เธอซื้อกระเช้าผลไม้มาให้ชั้นเนี่ย ? ใจจริง ๆเธอแล้วแอบเป็นห่วงชั้นอยู่ลึก ๆใช่มั้ยหล่ะ ? ” ผมพูดพรางยักคิ้ว

 

“นายนี่มัน !! ” เธอกำหมัดเตรียมตัวจะทุบผม

 

“ โอ๊ะ ๆนี่เธอจะทำชั้นอีกแล้วหรอเนี่ย ท่าเธอจะทำชั้น ชั้นไม่ว่าอะไรหรอก ขอเพียงให้ชั้นตายคาอก เล็ก ๆของเธอก็พอแล้วหล่ะ  (-..-“) ”

 

“อี๋~ !! นายอย่าทำหน้าตาหื่นแบบนี้ได้มั้ย ?? ” เธอพูดพร้อมเอามือมาปิดหน้าอก

 

“นี่ !! ชั้นชักหิวแล้วอ่ะ ปลอกแอ๊บเปิ้ลให้ชั้นกินหน่อยสิ ” ผมชี้มือไปทางแอ๊ปเปิ้ลสีแดงปนส้ม

 

“นี่นาย !! ชั้นมาเยี่ยมนายนะ ไม่ใช่มาเป็นคนรับใช้ นายนี่ชักเหลิงมากเกินไปซะล่ะ ?” เธอโวยผม

 

“ถ้ามันลำบากเกินไป เธอไม่ต้องทำก็ได้นะ เด๋วชั้นยอมหิวต่อก็ได้ ” ผมประชด

 

“ครั้งเดียวพอนะ ” เธอเดินไปหยิบมีดมาปลอก ระหว่างเธอปลอกผมก็ชวนเธอคุยไปเรื่อย  \ (^o^)/

 

“นายนี่ พูดมาก ! อ้าปากแล้วกิน ๆ ไปซะ” เธอยัดแอปเปิ้ลใส่ปากผมทันทีเธอยัดทีละสองสามชิ้นจนผมแทบจะสำลัก

 

“ออ แอ้ว ๆ (พอ แล้ว ๆ)  (!!O.o)” พาเอามือมาจับแขนเธอ

 

“ยังหิวอยู่อีกมั้ย ?” เธอถามผมกวน ๆ

 

“อิว (หิว) ”

 

“คราวนี้กินอะไรดีหล่ะค่ะ ? กินส้มดีกว่า มา ๆ เด๋วชั้นปลอกให้ ” เธอทำท่าทางดัดจริต

 

“นี่เธอ~ อย่าทำท่าทางดัดจริตแบบนั้นได้มั้ย ชั้นกลัว ว ววว  เหมือน ซีอุยหลอกเด็กอ่า T^T ”

 

“นายจะไม่เลิกกวนชั้นใช่มั้ย ห๊ะ !!”

 

“ โอ๊ย ๆ อั้น เอ็บ อู่ อ๊ะ (โอ๊ย ๆ ชั้น เจ็บ อยู่ นะ)  (;_;) ” เธอทิ้งตัวเธอมาปิดปากผม

 

“ชั้นขอโทษ  ช่วยไม่ได้นายอยากกวนชั้นเอง ใครใช้ให้นายกวนชั้นหล่ะ :-P” เธอพูดพรางแกะเปลือกส้ม

 

“ชั้นว่า. ..เธอก็ใจดีเหมือนกันนะ  ปลอกทั้งส้มทั้งแอ๊ปเปิ้ลให้ชั้นกินด้วย” ผมชมเธอ

 

“ไม่ต้องมาชม เด๋วจะโดนหนักกว่าเก่า ชั้นไม่ชอบพวกโกหก” เธอทำหน้าบึ้ง ๆ

 

“เอ้า. ..เรื่องจริง ก็ชั้นเห็นจากใบหน้าแล้วก็ลายมือเธอนิดหน่อยหนิ ” ผมหลอกล่อเธอ

 

“นี่นายดูลายมือเป็นหรอ ?”

 

“ดูมั้ยหล่ะ? ” ผมยักคิ้วให้เธอเล็ก ๆน้อย ๆ

 

“ ดูให้ฉันหน่อยสิ ” เธอทำหน้าตาตื่นเต้น

 

“ อ้อน อั้น อิ (ป้อน ชั้น สิ)  (*0*) ” ผมพูดพรางอ้าปากให้เธอป้อนส้มให้ผม

 

“ชั้นว่าแล้วคนอย่างนาย ต้องมีข้อแลกเปลี่ยน” เธอสายหน้า

 

“ส้มนี่ อร่อยดีนะ. . . .  . ...เธอไปซื้อร้านไหนมาเนี่ย ”

 

“. . .” เธอเงียบ เหมือนว่าเธอรู้สึกว่าผมจะโกหกเธอ

 

“มา ๆ แบ มือมาเด๋วชั้นดูให้ ” ผมกวักมือ พรางเขี้ยวส้มในปาก

 

“ช่วงนี้ด้านความรักชั้นเป็นไงบ้างหรอชั้นอยากรู้ ๆ ? (- -?)”

 

“ช่วงนี้~ เธอจะมีผู้ชายเข้ามาในชีวิตถึง 4 คน ” ผมทำสีหน้านิ่ง ๆ

 

“นี่นาย~ อย่ามามั่วนิ่มเอาหลักฐานที่ไหนมาพูด ว่าจะมีพูดชาย 4 คนเข้ามาในชีวิต ” เธอทำเสียงแข็ง

 

“ก็ดูนี่สิ !! ” ผมก้มหน้าลงบนมือเธอ

 

“กรี๊ด ด ด ดดดดดดดด !!! ”

 

“นายนี่มัน !!  สกปรกโสโครก ชะมัดยาก ยี๋ !! น่าขยะแขยง ทรามที่สุด .ใครสั่งใครสอนให้นายคายเม็ดส้มบนมือคนอื่นอย่างนี้ย๊ะ !! ” เธอใส่ผมมาหนึ่งชุด

 

“อ้าว. ..กินส้มก็ต้องคลายเม็ดสิ มีที่ไหนกลืนเม็ด ติดคอตายแน่ ๆ หรือว่าเธอจะกินอ่ะ เอาไปสิ ชั้นยกให้” ผมยักคิ้วแล้วหัวเราะอย่างมีชัยชนะ

 

“นายมันทรามที่สุด !! ” เธอชี้หน้าผม แล้วรีบวิ่งเข้าห้องน้ำไป