Stop at First Love รักครั้งสุดท้ายให้ยัยหน้าจืด

"กรี๊ด ๆๆๆๆ ฉันอยากจะกรี๊ดอีกล้านๆรอบเลยอ่ะ ยัยซิน ><"

"ฉันว่าแกกรี๊ดแค่นี้ฉันก็ปวดตับแล้วล่ะ ถ้ากรี๊ดครบล้านๆรอบฉันว่าฉันคงต้องตายแน่ๆ ยัยคิม - -"

   ฉันมองเพื่อนรักตั้งแต่สมัยประถมจนตอนนี้อยู่ม.6 อีกแค่ปีเดียวก็เข้ามหาลัย แล้วก็คิดว่ายัยนี่จะต้องไปที่เดียวกับฉันแน่นอน คิม หรือ คิมเบอร์รี กำลังมองออกไปนอกหน้าต่างเหมือนกับนักเรียนหญิงคนอื่นๆ จากนั้นคุณเธอก็เเผดเสียงออกมายิ่งกว่าถูกรางวัลที่หนึ่ง

"บ้า ! เวอร์ไปป่ะ ยัยซิน ฉันก็กรี๊ดเหมือนคนอื่นๆนั่นแหละน่า"

"คนอื่นเขาแค่กรี๊ดครั้งเดียวจบ แล้วก็ไปเม้าท์กัน แต่แกยังจะยืนกรี๊ดให้ครบล้านๆรอบแบบที่บอกจริงๆรึไง เพื่อนบ้า"

"แหม ก็อยากจะกรี๊ดทีเดียวให้มันจบไปอ่ะนะ แล้วก็ไปนั่งเมาท์กับเพื่อนๆแต่ว่าเพื่อนฉันมันไม่ค่อยสนใจเรื่องแบบนี้น่ะสิ เฮ้อ แย่ชะมัด =^="

"นี่ๆ เพื่อนที่พูดถึงอยู่นี่ฉันใช่รึเปล่าย่ะ!"

"เออ!"

    ให้ตายสิ ไอ้เพื่อนบ้าชอบว่า ยัยซินคนนี้อยู่เรื่อยเลย - - อ้อ ลืมแนะนำตัวนี่นา สวัสดีจ้ะ ฉันชื่อ ซินซิน แต่ว่าเพื่อนๆชอบเรียกว่าซินเพราะบอกว่า ซินซินมันยาวไป ฉันเคยถามเพื่อนผู้ชายกลุ่มหนึ่งนะว่า ทำไมทีฉันน่ะเรียกว่าซินอย่างเดี๋ยวแต่กับยัยคิมนะเรียกซะเต็มยศ แล้วคำตอบที่ได้มาคือ..

'ก็คิมเบอร์รีเขาน่ารักกว่าเธอนี่นา'

   เจอคำตอบแบบนี้ฉันล่ะจุกไปทั้งวันเลยล่ะพี่น้อง เอ้อ ถ้าถามฉันว่าฉันขี้ริ้วขี้เหร่มากเลยหรอ คำตอบคือไม่ ถึงฉันจะสวยหรือน่ารักสู้ยัยคิมไม่ได้ แต่ก็ไม่ได้แปลว่าฉันจะขี้เหร่นี่  ฉันน่ารักและสวยอย่างพอประมาณอ่ะนะ กลัวว่าถ้าหากฉันสวยเกินไปล่ะก็ มันจะเด่นมากไปน่ะสิ (หาเหตุผลมาปลอบใจตัวเอง - -)

"ซิน ยัยซิน ยัยซินนนนนนนนนน!!"

"ปะ..เป็นอะไรยัยคิม ร้องเสียงดังเชียว"

   ฉันหันไปมองคิมอย่างรวดเร็วด้วยความเป็นห่วง แต่คำตอบที่ได้มา มันทำให้ฉันอยากกระโดดถีบยัยนี่ให้ตกหน้าต่างหัวทิ่มปักเด่อยู่บนพื้นเลยทีเดียว !!

"มะ..เมื่อกี้ ปริ๊น เขาโบกมือให้ฉันด้วยแหละ อ๊ายย เขิน >//<"

"แน่ใจหรอว่าเขาโบกมือให้แกน่ะ - -"

"เออดิ เขาคงไม่โบกมือให้แกหรอกยัยหน้าจืดเอ๊ย!"

"เออ เห็นผู้ชายมันดีกว่าเพื่อนก็ไปเลย ชิ่วๆ"

  ฉันทำท่าไล่ยัยคิมแบบเล่นๆ ก่อนจะนั่งที่แล้วอ่านหนังสือ(นิยาย)ต่อ เฮ้อ ชีวิตฉันก็มีแต่หนังสอนี่แหละน่อ เรื่องผู้ชายไม่เคยเข้าหัวฉันเลย เอ๊ะ หรือว่าฉันเป็นทอมอย่างที่ คิมเคยบอกนะ บ้าน่า ฉันยังชอบแต่งตัวสวยๆอยู่เลยนะ แม้ว่าแต่งยังไงก็ไม่สวยเลยก็เถอะ T^T

"กรี๊ดดดดดดด"

  โว้ยยยยย หนวกหูชะมัดจะกรี๊ดอะไรนักหนาเนี่ย ผู้หญิงพวกนี่ไม่มีความเป็นกุลสตรีไทยกันเลยรีไงเนี่ย ดูสิกรี๊ดอยู่ได้จนฉันไม่มีสมาธิในการอ่านหนังสือเลย เฮอะ อยากจะบ้าตาย!

"ปะ..ปริ๊น เอ่อ..มาหาใครหรอค่ะ >//<"

  หืม? ปริ๊นหรอ ใช่หนุ่มป๊อบที่เมื่อกี้พวกนั่นกรี๊ดกันรึเปล่านะ แต่ตอนเข้ามายัยพวกนี้ก็กรี๊ดเกิน280เดซิเบลนี่ คงจะใช่ล่ะมั้ง แล้วเขามาที่นี่ทำไม เอ๊ะ หรือจะมาหายัยคิม เพราะเมื่อกี้ยัยนั่นบอกว่าเขาโบกมือให้นี่น่า รู้สึกว่าเพื่อนฉันจะแฮปปี้มากเลยนะถ้าเป็นแบบนั่นน่ะ

"ผมมาหาเธอคนนั้นน่ะ แต่จำไม่ได้ว่าชื่ออะไรน้า~"

  น้ำเสียงสนุกๆปนขี้เล่นที่เอ่ยออกมาจากริมฝีปากสีเชอร์รี่นั่น ทำให้นักเรียนหญิงห้องฉันเกือบทุกคนแทบจะเป็นลมขาพับ(อะไรจะเวอร์ขนาดนั้น-*-) ส่วนยัยคิมไม่ต้องพูดถึงป่านนีคงนอนเป็นลมอยู่ทีไหนสักแห่งบนโลกใบนี้เนี่ยแหละ - -

"ธะ..เธอ คนไหนล่ะ ปริ๊น เดี๋ยวฉันเรียกให้นะ ^^"

  นักเรียนหญิงที่อยู่ข้างปริ๊นเอ่ยถามบ้าง

  พอถามอย่างนั้นปริ๊นก็กวาดสายตาไปรอบๆห้องจนมาหยุดอยู่ที่ ยัยคิมกับ..ฉัน! ฉันคิดว่าน่าจะเป็นคิมมากกว่านะ เพราะคิมหน้าตาดีกว่าฉันเยอะ เฮอะพวกสวยน้อยก็แบบนี้ล่ะนะไม่มีใครสนใจ ชิชิชิชิ

"อ่า เจอล่ะ~"

 จบประโยคนั้น นายปริ๊นก็เดินตรงมาทางฉันกับคิม ฉันก็ไม่ได้อะไรมากเพราะคิดว่าเขาคงมาหายัยคิมมากกว่าที่จะเป็นฉันนะ แต่ว่าเหตุการมันกับพลิกผัน เมื่อนายปริ๊นของทุกคนมาหยุดตรงหน้า...ฉัน!

"เอ่อ..นี่นายมาหายัยคิมใช่ไหม หมายถึง คิมเบอร์รีน่ะ"

  ฉันถามออกไปเพราะฉันคิดยังไงๆก็ต้องเป็นยัยคิมอยู่แล้วมันจะเป็นยัยหน้าจืด อย่าซินซินได้ไงล่ะ (เจ็บเเฮะที่ต้องว่าตัวเองT^T)

"อืม~ งั้นก็ตามนั้น^^"

  เขายิ้มก่อนที่จะหันหน้าไปทางคิมแล้วถามคำถามที่ไม่รู้ว่าเขาจะถามทำไม

"เธอชื่อ คิมสินะ^^"

"อะ...อืม>//<"

  ยัยคิมตอบกลับแถมยังหน้าแดงมากๆอีกด้วย เวลายัยนี่หน้าแดงน่ะ จะน่ารักมากๆเลยล่ะ ฉันล่ะอิจฉายัยเพื่อนตัวดีนี่จริงๆ บังอาจที่สวยกว่าฉันชิ!

"งั้นเธอก็รู้จักผมแล้วสินะ"

"อื้ม >///<"

"เพื่อนสนิทที่สุดของเธอชื่อะไรงั้นหรอ~"

  เฮ้ย ! แล้วเขาจะถามถึงเพื่อนสนิทยัยคิมทำไมล่ะ ก็ถ้าสนิทที่สุดก็เป็นฉันน่ะสิ เอ๊ะ หรือว่ายัยนี่แอบไปมีเพื่อนสนิทแบบลับๆโดยไม่บอกฉันกันนะ เริ่มสงสัยแล้วสิ -*-

"พะ..เพื่อน สนิท ขะ..ของฉัน คะ..คือ ยัย สะ..ซินน่ะ>//<"

"อืม ผมอยากจะคุยกับเพื่อนของเธอน่ะ ช่วยเรียกให้หน่อยสิ^^"

   มาอยากคุยอะไรกับฉันย่ะ ฉันไม่เคยรู้จักนายเลยนะเฟ้ย มองหน้าก็ไม่เคย เอ๊ะ หรือฉันจะเคยแอบมองกันนะ เคยคุยกันไหม ก็ไม่นะ เจอกันสองต่อสองยิ่งไม่ใช่ใหญ่เลยล่ะ แล้วเขาจะคุยกับฉันทำม้ายยยยย TOT

"ยะ..ยัยซิน ปริ๊น เขา ยะ..อยากจะ คุยกะ..กับแกอ่ะ >//<"

   เออ ฉันก็อยู่ข้างๆแกนี่แหละ  ไม่ได้ยินก็คงจะหูหนวกแล้ล่ะ

"ว่ามา"

  ฉันพูดเสียงห้วนแต่ไฟงชัดและได้ใจความพอนายปริ๊นได้ยินแบบนั้นก็ขมวดคิ้วนิดหน่อยก่อนที่จะยิ้มมุมปาก

"ผมว่าตรงนี้คนมันเยอะไปนะ ไปคุยที่ของเรากันเถอะนะ~"

"..!!"

   ทะ..ที่ของเรา ไอ้บ้า ฉันเคยคุยกับนายก็วันนี้วันแรกแล้วที่ของเรามันมาจากไหน ไม่สิตอนไหนกานนนนนน

"ยัยซินนี่แก รู้จักกับปริ๊นมาก่อนโดยไม่บอกฉันงั้นหรอ ถึงกับมีที่ของเราด้วย!"

"ยัยบ้า แกเห็นฉันเป็นแบบแกรึไงย่ะ ที่จะกรี๊ดๆผู้ชายน่ะ วันๆฉันก็อยู่กับแกไม่ก็หนังสือเนี่ยแหละ =^=!"

"เออ ใช่"

   พอฉันตอบไปแบบนั่น อีตาบ้าปริ๊น(เปลี่ยนสรรพนามการเรียกทันที)ก็ยิ้มให้ฉันก่อนที่จะพูดประโยดที่ไม่คาดฝันออกมา

"อ่า เธอพูดแบบนั้นทำร้ายจิตใจผมนะ ที่ของเราก็คอนโดxxx ไงล่ะ อย่าลืมล่ะว่าวันนี้ เธอมีนัดกับผมน้า~"

"!!!"