Help me กรี๊ด!ช่วยด้วย ฉันรักนายเข้าแล้ว

                                                บทที่ 3

              "มองอะไร ??"พี่ส้มเงยหน้าขึ้นแล้วถามฉัน ฉันมองหน้าพี่ส้มเล็กน้อยแล้วก้มหน้าลง"อย่ามาอู้!!ไปเลย ไปซ้อมเลย คนอื่นเค้ารอเนี่ย!!"พี่ส้มพูดแล้วยัดขวดน้ำใส่มือฉัน ฉันละสายตาจากใบหน้าของพี่ส้มไปทางสนาม ก็พบว่าเพื่อนคนอื่นไปรอกันใต้แป้นหมดแล้ว

               "อุ้ย !! แหะ ๆ ขอโทษคร้าบบ ^^' ไปก่อนนะคะ"ฉันกระโดดลงจากสแตนแล้ววิ่งไปที่สนามทันทีพี่เอิร์ทโยนลูกบาสมาให้ฉันทันที ฉันยกมือรับแทบไม่ทัน และด้วยแรงของพี่เอิร์ททำให้ลูกบาสอัดเข้าที่มือฉันเต็มๆ จนได้ยินเสียงกระดูกดังกร๊อบ มือเคร็ดแน่ๆ T_T ลูกบาสร่วงลงจากมือฉัน พร้อมกับที่ฉันจับข้อมือข้างซ้ายตัวเองด้วยความปวดและทรุดนั่งลงกับพื้น(ได้ข่าวว่าเจ็บข้อมือนะ ไม่ใช่ข้อเท้า -_-) ไอ้พี่เอิร์ทบ้า โยนมาไม่ดูคนรับเลยนะ TT

               "เป็นอะไรมั้ย !!"พี่ส้มวิ่งลงจากสแตนมาดูอาการฉันทันที ฉันนั่งลง น้ำตาของฉันเริ่มซึมออกจากขอบตาด้วยอาการเจ็บ"เอิร์ทก็อีกคน รู้ว่าน้องเพิ่งจะเริ่มเล่น ทำไมไม่ส่งเบาๆ !!"พี่ส้มหันไปตะคอกใส่หน้าพี่เอิร์ท

               "เอิร์ทไม่รู้อะ !! เป็นอะไรมากมั้ย พี่ขอโทษนะ"พี่เอิร์ทคุกเข่าลงข้างๆฉันแล้วจับข้อมือฉันไปดูอย่างเบามือ ฉันมองหน้าพี่ส้มทั้งน้ำตาเพื่อสื่อว่าเจ็บมากๆๆๆๆๆๆTT

               "ดิวไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ ซ้อมต่อได้ สบายมาก ^^"ฉันพูดไปทั้งอย่างนั้น ทั้งที่ในใจตัวเองเจ็บซะยิ่งกว่าเจ็บอีก

               "แน่ใจเหรอว่าไหว พี่ว่าไปพักก่อนดีมั้ย ??"พี่ส้มพูดแล้วประคองฉันขึ้น ฉันลุกขึ้นตามแรงของพี่ส้ม พี่ส้มพาฉันมานั่งที่ข้างสนาม แล้วยื่นขวดน้ำมาให้ ฉันรับขวดน้ำมาแล้วดื่มทันที

               "พี่ส้มคะ.."ฉันเรียกชื่อพี่ส้มเพื่อทำลายความเงียบ

               "หืมมม"พี่ส้มขานรับแล้วหันหน้ามาทางฉัน อึ๋ย!! เอาไงดีเนี่ย ฉันเรียกชื่อเพราะบรรยากาศมันเงียบ แล้วพี่ส้มดันขานรับซะอีก แล้วฉันจะพูดอะไรดีล่ะ จริงสิ ฉันมีเรื่องค้างคาใจเกี่ยวกับพี่ส้มหลายเรื่องนี่นา ถือโอกาศที่อยู่กัน 2 คนแบบนี้ถามซะเลยดีกว่า

               "เอ่อ..ทำไมพี่ส้.."

               "ส้ม.. มาซ้อม!!"เสียงของพี่น้ำตะโกนตัดบทสนทนาของฉัน พี่ส้มมองหน้าฉันแล้วลุกออกไป ฉันได้แต่มองตามแผ่นหลังบางๆของพี่ส้มอย่างเงียบๆ ในที่สุดคำถามของฉันก็ไร้คำตอบอีกตามเคย

                                        *********************

       @17.42 น.

               "เอาละน้องๆ วันนี้กลับบ้านกันก่อนนะ มันเย็นแล้วเดี๋ยวพ่อแม่เป็นห่วง"พี่น้ำพูดพร้อมกับหยิบกระเป๋าของตัวเองเตรียมจะกลับบ้าน หวังว่าวันนี้ฝนคงไม่ตกอีกนะ--^

                "ดิวจะกลับพร้อมพี่มั้ย ??"พี่ส้มถามพร้อมกับถือกระเป๋าตัวเองในมือ ฉันพยักหน้าตอบแล้วเดินไปหยิบกระเป๋าตัวเองมาสะพายหลัง

                "ไหวมั้ยเนี่ย ??"พี่ส้มถามหยอกๆ พร้อมกับลูบหัวฉันอย่างเอ็นดู

                "ไหวค่ะ..แหม!"ฉันอมยิ้มอย่างมีความสุข แค่มีพี่ส้มอยู่ข้างๆ ฉันก็ไม่เจ็บแล้วหละ ^^ รอยยิ้มผุดขึ้นบนใบหน้าฉันอีกครั้ง ตอนนี้ฉันมีความสุขที่สุดเลยหละ ^_^

         @รถเมล์ ปอ.543

             ฉันหยิบลูกอมขีดเขียนออกมากระเป๋าเสื้อ แกะแล้วโยนเข้าปากทันที

                "พี่ส้มเอาป้ะคะ ?"ฉันถามพี่ส้มแล้วเตรียมควักลูกอมอีกเม็ด

                "ไม่อะ.."พี่ส้มพูดแล้วมองไปนอกหน้าต่าง

                "แน่ใจ!!อร่อยนะ^^~"ฉันแกล้งพี่ส้มโดยการอมลูกอมด้วยท่าทางอร่อยมากกเพื่อให้พี่ส้มยอมกิน

                "ไม่ต้องมาแกล้งกันเลย"พี่ส้มพูดพร้อมดันหัวฉันเบาๆ

                "กินเหอะ เม็ดสุดท้ายแล้ว เสียดาย"ฉันพูดพร้อมหยิบลูกอมออกจากกระเป๋าแล้วยัดใส่มือพี่ส้ม

                "แกะให้หน่อยสิ.."พี่ส้มพูดแล้วมองหน้าฉันด้วยสายตาออดอ้อน

                "เยอะนะ!!"ฉันพูดแล้วดึงลูกอมมาจากมือพี่ส้ม แล้วแกะให้ แต่ถ้าจะให้ฟรีๆมันก็ยังไงๆอยู่นะ ฉันเอาลูกอมมาคาบไว้ที่ปากแล้วยื่นหน้าไปหาพี่ส้ม ฉันรู้อยู่แล้วละว่าพี่ส้มไม่กล้..

            ฟุ่บ !!

               พี่ส้มยื่นหน้ามาคาบลูกอมไปจากปากฉันหน้าตาเฉย ในวินาทีนี้ ฉันได้แต่อึ้งกับอึ้ง ฉันตาโตด้วยความตกใจ และใช้มือมาจับปากตัวเองแล้วมองไปทางพี่ส้มด้วยความอึ้งปนตกใจเล็กน้อย พี่ส้มเองก็มีท่าทางตกใจเหมือนกันแต่ไม่มากนัก ตอนนี้ฉันเริ่มรู้สึกแปลกๆกับตัวเอง และ หัวใจ ฉันเริ่มไม่อยากคุยกับพี่ส้ม ฉันรู้สึกเหมือนว่าฉันกำลังโกรธพี่้ส้มอยู่

            @หน้าหมู่บ้าน

               ฉันเดินข้ามสะพานลอยพร้อมพี่ส้ม แต่ดูเหมือนฉันจะพยายามเดินให้ห่างจากพี่ส้มเรื่อยๆ จนฉันติดกับราวสะพาน พี่ส้มเห็นว่าฉันผิดปกติ จึงเดินเข้ามาใกล้ ให้ตายสิ!!ฉันเริ่มรู้สึกอึดอัดขึ้นทีละนิดละน้อย จนอยากกระโดดลงสะพานไปซะตอนนี้เลยเชียว

                "เป็นอะไรไปเหรอ..โกรธอะไรหรือป่าว ?"พี่ส้มถามด้วยอาการเป็นห่วง และเอื้อมมาจับมือฉัน

                "ป..ป่าวค่ะ แค่รู้สึกไม่ค่อยสบาย"ฉันตอบแล้วสะบัดมือพี่ส้มออก เสมองไปทางอื่น ฉันอยากเดินออกไปให้ไกล ไกล ไกล และไกล ที่สุดในโลก ตอนนี้ฉันเริ่มเคืองพี่ส้มทีละน้อย ทีละน้อย จนบางทีมันอาจจะเป็นความโกรธที่มากมายมหาศาลเลยก็ได้

                "ถ้าเป็นเรื่องเมื่อกี๊ พี่ขอโทษก็ได้"พี่ส้มถอนหายใจยาว แล้วเดินนำหน้าฉันไปโดยไม่เหลียวกลับ อะไรของเขาเนี่ย คนที่สมควรจะทำแบบนั้นมันคือฉันไม่ใช่เหรอ!?! แต่ก็ช่างเถอะนะ ยังไงซะ ต่อจากนี้ฉันก็คงไม่ได้คุยกับพี่ส้มอยู่แล้วแหละ

                                              ติดตามตอนต่อไป!!~