My love ภารกิจ(รัก)ลับจับนายให้อยู่หมัด

          ทันทีที่ฉันก้าวเข้ามาในโรงหนัง ความรู้สึกแปลกประหลาดก็เข้ามาถาโถมฉันทันที บรรยากาศในโรงหนังดูวังเวงยังไงพิกล  ไอเย็นที่มากระทบกับตัวฉันทำให้ฉันสะดุ้ง ยิ่งกว่านั้นทางโรงยังสร้างบรรยากาสให้มีกลิ่นธูปทำให้ดูน่ากลัวเพิ่มขึ้นอีก  เอ่อ....ความจริงแล้วฉันเป็นโรคกลัวผีขึ้นสมองเลยแหละ  แต่เพราะคำแนะนำจากหนังสือบ้าๆนั้นทำให้ฉันต้องทำตามบวกกับที่ยัยเฟร์ฟางบังคับขืนใจฉัน

         โทโมะเดินไปนั่งแถวบนสุด  โดยที่ฉันเดินจามเข้ามาติดๆทั้งโรงมีแค่ฉันกับโทโมะอ้อมีผุ้หญิงอีกคนผมยาวๆนั่งอยู่แถวน่าสุด  มาคนเดียวไม่กลัวผีบ้างรึไงนะ

    เมื่อโทโมะเห็นว่าฉันเบียดเข้ามาใกล้  เขาก็ผลักหัวฉันออกห่าง  ชิ!  ไอ่คนใจร้าย

ฉันพยายามนึกถึงแผนที่อ่ามาเพื่อไล่ความกลัว  เอาล่ะฉันเสียเวบามามากแล้ว เริ่มแผนดีกว่า

ขั้นต่อไปคือเอ่อ....อะไรวะนึกๆๆๆๆอ๋อคือแผนหรอกแตะอั๋งตอนหยิบป็อบคร์อนนี่เอง  แต่ว่าโทโมะไม่ยอมกินเลยอะ

ฉันยื่นถุงไปตรงหน้าโทโมะก็ดันออก  ฉันจึงตัดสินใจหยิบป็อบคร์อนไปจ่อปากเขา

"ทำอะไรของเทอ -_-^"

"ป้อยนายไง ^^"

"ฉันไม่กิน -_-"

"กินหน่อยน๊า  *O*(ฉันทำตาปริบๆ)น๊าพลีสสสสสสสส*O*"

อ๊า ได้ผลหมอนั้นจับมือฉํนที่จ่อปากเขาอยู่แล้วโน้มหน้ามาใกล้ๆกระซิบข้างหูว่า

"ถ้าเทอยังไม่หุบปาก(แล้วเอาป็อบคร์อนยัดปากฉันเป็นตัวอย่าง)ฉันจะเอาป็อบคร์อนยัดปากเทอ"

ไอ่ซาดิสม์ ฉันนั่งกินคนเดียวก็ได้

พอนังฉายตอนที่ผีผลุบๆโผล่ๆฉันก็นั่งหลับตาปี๋  ขีนเอาหน้าไปซบอกโดนหมอนั้นฆ่าตายแน่

ว่าแต่.......ผู้หญิงคนนั้นมาคนเดียวไม่กลัวบ้างรึไงนะ

แปลกจังแฮะผู้หญิงคนนั้นนั่งอยู่แถวน่าสุดแต่ทำไมถึงเลื่อนมาอยู่แถวกลางได้เนี๊ย

สงสัยแถวล่างจะมองไม่ถนัดมั้ง ชั่งเหอะ

เมื่อไหร่หนังบ้านี่จะจบซักทีฟะ ฉันอยากออกจากโรงหนังนี่้เต็มทนแล้ว

วูบบบบบ~~

................................................

..............................

...............  ^o^