FULL OF LOVE ยัยตัวร้ายสะกิดใจนายหน้าโหด

story mirai 

เช้าตรู่วันหนึ่ง....

"ฮ้าวววววววววว...."เอ๊ะ! นี่มันอะไรกันเนี่ย กี่โมงแล้วอ้ะ? =_=

"อร๊ายยยยยยยยย~สายแล้วๆๆๆๆๆๆกะจะตื่นสักตีห้า แต่ไหงดันตื่นหกโมงครึ่งล่ะo_O"

ฉันกรีดร้องขณะที่วิ่งพล่านลุกออกจากเตียงของฉันแล้ววิ่งไปอาบน้ำแต่งตัวอย่างรวดเร็ว แต่...คนที่นอนอยู่ตรงข้ามกับเตียงของฉันยังไม่ยอมตื่นเลย แล้วฉันจะทำยังไงดีล่ะเนี่ย!!!!!

ระหว่าง.....

หนึ่ง. ปลุกเขา

หรือ....

สอง. ปล่อยเขาไว้

หรือ

สาม....เขียนจดหมายบอกเขาทิ้งไว้ว่า 'ฉันไปก่อนนะ บลาๆๆๆๆๆ'

เอาไงดีล่ะ เอาไงดีๆๆๆ

"......"

เอาล่ะรู้แล้วว่าจะทำยังไง ฉันจะ...ฉันจะ...ฉันจะเขียนจดหมายทิ้งไว้ให้เขาละกัน

'ถึง ไคฉันนึกขึ้นได้ว่าต้องตื่นมาทำอาหารตอนตีห้า แต่ฉันตื่นตอนหกโมงครึ่ง แต่ไม่เป็นไรฉันทำอาหารสำหรับนายไว้แล้วนะไม่ต้องห่วงฉันนะ เดี๋ยวฉั้นซื้ออาหารในซุปเปอร์มาร์เก็ตกินเองนะรีบทำธุระส่วนตัวให้เสร็จล่ะ จากมิไร'

เอาล่ะ เสร็จแล้วววว เฮ้อ~ไปนะไค"

เฮ้อ~ออกจากบ้านสักทีแต่ว่า.....ต้องรีบแล้วว!!!!จากนั้นฉันก็รีบวิ่งเหมือนนักวิ่งทีมชาติที่วิ่งด้วยความเร็วสูงโคตรๆอ้ะ - -" (เว่อร์ๆ เว่อร์ไปและ - -") ที่ฉันต้องอยุ่กับหมอนี่เพราะว่าพ่อแม่ของฉันทอดทิ้งฉันไป แต่ฉันก็ไม่รู้หรอกนะว่าทำไมที่ฉฮันรู้เรื่องนี้เพราะว่าคุณแม่ของไครู้จักกับพ่อแม่ของฉันก็เลยเล่าให้ฉันฟังตอนฉันอายุอายุเจ็ดขวบจนฉันอายุสิบห้าฉันยังจำได้อยู่เลย พ่อแม่ของไคต้องไปทำงานที่ต่างประเทศเขาเลยทิ้งฉันกับไคให้อยู่กันสองคนในบ้านพักเอ่อ...ต้องเป็นอพาร์ทเม้นของโรงเรียนสิ

"ครืดดดดดดๆๆๆๆๆๆ"

"เอ๊ะ!ฟุโนระ"ฉันเรียกชื่อเพื่อนของฉันที่ชื่อฟุโนระ

"ฉันขอไปโรงเรียนด้วยคนนะมิไร"ฟุโนระถามฉัน

"อื้ม.....ได้"ฉันบอก โอ๊ะ!ฉันลืมบอกไปว่าฉันน่ะวิ่งไป แต่ฟุโนระน่ะเล่นใช้รองเท้าสเก็ตไปหรือพูดง่ายๆก็คือเธอมาโรงเรียนด้วยรองเท้าสะเก็ตน่ะ ฟุโนระตอนเด็กฉันเรียกเธอว่ายัยขี้อ้อน ขี้แย ตอนนั้นฉันต้องคอยปกป้องยัยนี่จนฉันต้องเจ็บตัวแแทนยัยนี่ จนไคทนไม่ไหวจึงปกป้องฉันกับยัยนี่แทนแล้วตอนนั้นก็หาผ้ามาประคบแผลฉัน ฉันจำได้ว่าตอนนั้นฉันโดนพวกพี่ม.ปลายตบแล้วถูกด่าว่า

'ตัวเล็กแค่นี้จะทำอะไรฉันได้....กลับไปดูดนมแม่ให้โตกว่านี้เถอะยัยเปี๊ยก!!!!'แล้วฉันก็ตอบไปว่า

'หึ...ยัยป้า...ถึงจะตัวแค่นี้ก็ดีกว่ายัยป้าที่แก่แล้วยังไม่เจียมสังขาร สูงยังกับเปรต ปากก็พูดพร่อยๆเห่าหอนได้ทุกวัน ระวังปากห้อยก่อนอายุนะป้า'จากนั้นพี่เขาก็ตบหน้าฉัน แล้วบอกต่อว่า

'เด็กตอบปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมอย่างเธอจะมารู้ดีกว่าคนอย่างฉันได้ยังไงยัยเด็กอวดดี อวดเก่ง ไม่เจียมตัว!!!'จากนั้นก็ตบตีกันมาเรื่อยๆจนไคมาเห็นก็เลยห้ามไว้พวกพี่ก็เลยปรับเสียงเป็นเสียงเอ็นดูเด็ก แล้วตอบว่า

'ว๊ายยยเด็กผู้ชายคนนี้หน้าตา่ดีนะเนี่ย งั้นฉันขอนะ หนูจ๋าสนใจคนอย่างพี่ไหมจ๊ะ'พอพี่เขาพูดจบพี่ก็อุ้มไคไปกอดแล้วเอาหน้าไปถูกับหน้าไค (อี๋~ขยะแขยงสิ้นดี แหวะๆๆ)ฉันทนไม่ไหวเลยให้ฟุโนระไปตามอาจารย์มา หลังจากนั้นฉันก็วิ่งกระโดดเหินลอยอยู่บนอากาศ(โอ้มายก๊อดทำได้ไงอ้ะโคตรเว่อร์อ้ะ)ขณะที่พวกพี่ๆกำลังอึ้งอยู่นั้นฉันก็ตะโกนบอกให้ไคกระโดดหลบไปพอไคกระโดดหลบไปได้ฉันก็กระโดดลงถีบหน้ายัยพี่คนนั้นจากนั้นฉันก็เอาเท้าย้ำลงไปที่หน้าของพี่คนนั้นแบบสลับกันสองข้างอย่างรัวๆจากนั้นฉันก็หันไปจัดการกับคนอื่นๆที่เหลือด้วยความรวดเร็ว แล้วฉันก็เห็นอาจารย์กำลังเดินมาในระยะไกลฉันเลยแกล้งบีบน้ำตาแล้วช่วงนั้นเป็นช่วงที่พี่ๆด่าฉันและอาจารย์มาเห็นและได้ยินเข้าแล้วก็เห็นฉันร้องไห้อาจารย์ก็เลยพาพวกพี่ๆพวกนี้ไปหาอาจารย์แล้วก็โดนกันซะยกใหญ่แถมยาวซะด้วยฉันเลยจำได้ตั้งแต่นั้นมาจำได้ว่าตอนนั้นฉันอยู่ม.ต้น

จบ story mirai