ลืมรัก...ใยเสน่หา

 

  “กล้องพร้อม ไฟพร้อม นางแบบพร้อม” เสียงตากล้องพูดบอกก่อนจะรัวชัตเตอร์ไม่ยั้ง เมื่อด้านหน้าเป็นนางแบบสาวสวยที่มีดีกรีเป็นถึงนางเอกหนัง การโพสท่าทางอย่าคล่องแคล่วอย่างมืออาชีพ ทำให้ผู้ร่วมงานแต่ละคนมองด้วยความปราบปลื้มในตัวเธอ แม้ว่าบางกระแสจะบอกว่าเธอเป็นคนที่เอาแต่ใจ แต่คนที่ได้ใกล้ชิดจะรู้ว่าเธอไม่ได้หยิ่งหรือขี้วีนเหมือนในข่าวเลย

 

  “ขอน้ำหน่อยค่ะ” หญิงสาวเดินมาที่เก้าอี้ประจำตัวพร้อมกับบอกพนักงานที่ดูแลเธอ ก่อนที่เธอจะได้รับน้ำมาดื่มอย่างรวดเร็ว บรรดาช่างแต่งหน้า แต่งผมเข้ามารุมดูความเรียบร้อยอีกครั้งก่อนที่เธอจะเริ่มถ่ายเซตถัดไป

 

  “เหนื่อยไหมค่ะน้องเพชร” เสียงแหลมๆของช่างแต่งหน้าถามอย่างเอาอกเอาใจ เพราะคนตรงหน้านั้นไม่ใช่แค่ดาราดังเพียงอย่างเดียว ชาติตะกูลและฐานะมหาเศรษฐีของเธอก็ทำเอาคนอยู่ใกล้ต้องก้มหัวให้ทั้งนั้น

 

   กระรัตเพชรเป็นดาราดังที่สุดในตอนนี้ ทำให้ค่าตัวเธอนั้นแพงลิบลิ่วแต่ก็ยังคงมีงานเข้ามาเรื่อยๆ ทั้งยังใจบุญด้วยการนำเงินค่าตัวบางส่วนของเธอไปบริจาคเด็กยากไร้

 

    การศึกษาก็หาคนเทียบยากเมื่อเธอติดเกียรตินิยมมหาลัยชื่อดังในไทยก่อนที่จะไปเรียนโทที่อังกฤษ คณะบริหาร กระรัตเพชรเป็นลูกสาวคนเดียวของตระกูลวิทยานุสรณ์ ซึ่งเป็นตระกูลที่ครอบคลุมธุรกิจโทรคมทั้งหลาย และมีหุ้นส่วนมากมายในหลายต่างประเทศ  

 

  “น้องเพชรเข้าฉากด้วยครับ” เสียงตากล้องเรียกอีกครั้ง ชายหนุ่มมองผ่านเลนส์ถึงกับใจสั่น ใบหน้าแสนสวยยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย เพื่อให้เข้ากับชุดสีขาวเป็นเจ้าสาวที่แสนจะเพอร์เฟคที่ชายหลายคนเป็นเห็นแล้วจะต้องอยากแต่งงานกับเธอทันที ในคอนเซ็ปต์วันแห่งความรัก......ดูยังไงก็นางฟ้าชัดๆ ใบหน้าหวานเป็นรูปไข่ ปากเล็กจิ้มลิ้มน่ารัก จมูกโด่งเป็นสัน ดวงตากลมโตเหมือนตุ๊กตา มงกุฎเล็กๆบนหัวทำให้เธอเหมือนเจ้าหญิงแสนงามที่คนธรรมดาเกินเอื้อมถึง พาลเอาจิตใจเคลิบเคลิ้มไปเลยถ้าเป็นอันได้เห็น

 

................ 

  “เพชรบอกพี่นนท์แล้วหนิค่ะ ว่าวันนี้เพชรไม่ว่างจริงๆ พี่นนท์อย่างอนเพชรนะ” น้ำเสียงที่บอกว่าแคร์อย่างมากของคนโทรหาทำเอาอีกฝ่ายเงียบไป

 

  “แต่นี้เป็นวัน ..ก”

 

  “แค่นี้ก่อนนะค่ะ เพชรต้องเข้าฉากแล้ว รักพี่นนท์นะค่ะ” เสียงใสที่พูดตัดบทไป พร้อมกับความเงียบ เขาเข้าใจเสมอว่าเพชรเป็นใคร งานเยอะขนาดไหน แต่เขาก็อดเป็นห่วงไม่ได้ โดยเฉพาะเวลาที่กระรัตเพชรต้องไปทำงานต่างจังหวัด ข้าวได้ทานหรือยัง อากาศที่นั้นหนาวไหมและนอนหลับหรือเปล่า เขาห่วงทุกอย่างแต่ที่ทำไม่ใช่ในฐานะแฟน แต่เป็นเพราะรัก รักเท่านั้น แม้ว่าวันนี้จะเป็นวันสำคัญก็ตาม

 

   นนท์หรือ รัชนนท์ เป็นชายหนุ่มหน้าตาดี การศึกษาดี แต่ไม่ได้ร่ำรวยอะไร นนท์ไม่มีพ่อแม่ เขาส่งตัวเองเรียนและได้ทุนจนจบด็อกเตอร์เป็นอาจารย์มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง นนท์เป็นรุ่นพี่ของกระรัตเพชรในสมัยเรียนมหาวิทยาลัยด้วยกัน ทั้งคู่คบกันก่อนเพชรจะเป็นดาราและดังภายในระยะไม่ถึงปี ความดังของเธอทำให้เธอเป็นที่จับตามอง นนท์กับเพชรจึงแอบคบหากัน และเขาก็เชื่อใจกระรัตเพชรเสมอมา แม้ว่าใครจะเข้ามาหาเธอมากมาย ทั้งพระเอกนักแสดง ไฮโซ หรือนักธุรกิจ แต่เธอก็ปักใจรักแค่รัชนนท์คนเดียว เธอจะเล่าทุกอย่างให้เขาฟัง และจะทำตามทุกอย่างที่เขาบอก แต่เธอกับเขาไม่ได้มีอะไรเกินเลยกันเพราะความเป็นสุภาพบุรุษของรัชนนท์ ทำให้กระรัตเพชรยิ่งรักเขามาก

 

 

    ติ๊งต๊อง    ติ๊งต๊อง.......

 

   “เพชร!! ......น้องพลอย” ความหวังทั้งหมดหายไปทันทีเมื่อคนที่ปรากฏตรงหน้าไม่ใช่กระรัตเพชร เขาคิดอะไรโง่ๆว่ากระรัตเพชรจะมา ตอนนี้เธอคงอยู่ต่างจังหวัด กำลังถ่ายละครที่เธอรัก วันนี้คงไม่สำคัญ

 

......เพชรคงลืมไป ว่าวันนี้วันเกิดพี่ พี่ที่เป็นแฟนเพชร

 

  “สีหน้าผิดหวัง ทำเอาพลอยน้อยใจเลยนะค่ะพี่นนท์” นนท์มองหญิงสาวตรงหน้าที่ยิ้มหวานให้เขา พลอยไพลินเป็นลูกพี่ลูกน้องกับกระรัตเพชรเพราะฉะนั้นความสวยก็คงไม่ต้องพูดถึง

 

  “เปล่าหรอก พี่แค่แปลกใจที่เห็นพลอยมาหาพี่” เขายิ้มให้ ก่อนจะเชิญเธอเข้าบ้าน ในมือบางถือกระเป๋าใบใหญ่ เขาจะอาสาช่วยถือเธอก็ไม่ยอม

 

  “พี่เพชรไม่อยู่หรอค่ะ”เธอถามออกไปทั้งที่รู้ดีว่า วันนี้กระรัตเพชรมีคิวเล่นละคร เธอแอบยิ้มเมื่อคิดไม่ถึงว่ากระรัตเพชรจะกล้าทิ้งแฟนตัวเองในวันสำคัญของเขา

 

  “ทำไมถามแบบนี้แหละ พี่ไม่ได้อยู่บ้านเดียวกับเพชรซะหน่อยนะ” นนท์เข้าใจไปในความหมายอื่น ก่อนจะเดินไปเอาน้ำมาให้แขกคนสวย

 

  เธอยิ้มขอบคุณเขาก่อนจะรับน้ำมาดื่ม

 

  “จะไม่ให้ถามได้อย่างไงล่ะค่ะ ในเมื่อวันนี้เป็นวันเกิดพี่นนท์นิหน่า พี่เพชรก็ต้องอยู่ที่นี่สิค่ะ” คำพูดบอกของเธอทำเอาเขาจุกไปทั้งใจ ใช่ วันนี้เป็นวันเกิดของเขา ในชีวิตเขาก็มีแต่กระรัตเพชรคนเดียวที่เป็นคนสำคัญที่สุด เขาจึงอยากใช้ช่วงเวลานี้กับเธอ

 

  “ขอโทษค่ะ พลอยไม่น่าพูดเลย” พลอยไพลินทำหน้าเศร้า ก่อนจะจับมือหนาอย่างเห็นใจ

 

  “แต่...ที่พลอยมาวันนี้ก็เพื่อพี่เลยนะค่ะ” หญิงสาวเรียกความสนใจจากเขา ก่อนจะหยิบของในกระเป๋าออกมาทั้งหมด มันเป็นเค้กก้อนโตที่มีเทียนปักไว้ ก่อนจะมีกล่องของขวัญกล่องหรูยื่นให้เขา เธอจุดเทียนแล้วขอให้เขาอธิฐาน นนท์หลับตาลง ในใจนึกถึงแต่ภาพของกระรัตเพชร จะเป็นไปได้ไหม ถ้าหากอยากขอให้ลืมตามาแล้วเป็นเพชร มันควรจะเป็นเพชรไม่ใช่หรอ

 

    ติ๊งต๊อง    ติ๊งต๊อง.......

 

 นนท์ลืมตาทันทีก่อนจะรีบวิ่งไปเปิดประตู แต่ก็ต้องผิดหวังซ้ำเดิม เมื่อเป็นบริกรของโรงแรม ไวน์ขาวขวดหลายหมื่นมาพร้อมกับแก้วสองใบ ทำเอาเขางงเมื่อพนักงานขออนุญาตนำมาเสิร์ฟในห้อง

 

   “พลอยสั่งมาเองค่ะ พี่นนท์” ชายหนุ่มยิ้มให้เธอก่อนจะทำหน้าสงสัยในท่าทีของเธอ

 

 ..
 ...
 ....

  “น้องเพชร พี่ขอเถอะนะค่ะ อีกชั่วโมงเดียวเท่านั้น ผู้กำกับเขาขอพี่มาจริงๆ” กระรัตเพชรหยุดเดินก่อนจะหันไปบอกคนขับรถให้ไปประจำที่ และหันกลับมามองผู้จัดการส่วนตัวของเธอ ที่ได้เปอร์เซ็นค่าตัวของเธอไปเสียเยอะ

 

  “เพชรไม่ว่างจริงๆค่ะ ก่อนหน้านี้เพชรก็บอกพี่เพียวแล้วว่า วันนี้เป็นวันเกิดพี่นนท์ แต่ที่เพชรมาถ่ายให้ก่อนเพราะเพชรไม่อยากให้พี่เสียหน้าที่ไปรับปากกับเขาเอาไว้ เพชรไม่อยากให้พี่นนท์รอ เอาเป็นว่าเพชรจะรับผิดชอบค่าเสียหายเองล่ะกันนะค่ะ ถ้าหักจากเงินเดือนเพชรไม่พอ ก็เอาเงินค่าตัวเพชรไปก็ได้ค่ะ”  เธอพูดทิ้งท้ายไว้ก่อนจะรีบขึ้นรถอย่างรวดเร็ว  โดยในแต่ละเดือนกระรัตเพชรจะได้เงินเป็นเดือนจากทางบ้านเดือนละสองล้าน ยังไม่นับเงินค่าตัวในแต่ละวันที่เธอจะได้ไปอีก ฉะนั้นการใช้เงินในการแก้ปัญหาของเธอทำให้คนมองว่าเธอเอาแต่ใจตัวเอง  ซึ่งเธอก็ไม่ค่อยจะใส่ใจสักเท่าไร นอกจากจะเป็นคำพูดของคนที่เธอรักเท่านั้น มันถึงสำคัญสำหรับเธอ

 

   กระรัตเพชรยิ้มทันทีที่เธอเปิดโทรศัพท์แล้วเห็นข้อความของรัชนนท์

 

 ........ถึงหรือยังครับเพชร คิดถึง

 

 ........ทานข้าวหรือยังครับเด็กดื้อ ดูเวลาด้วย ถ้าเห็นข้อความพี่แล้วต้องรีบทานนะครับ

 

 ........ทำสมาธิก่อนเข้าฉากดีๆนะครับ อย่าเครียดนะ พี่เป็นห่วง ^___^

 

 ........ไม่รู้ว่ารบกวนการทำงานของเพชรหรือเปล่า แต่วันนี้พี่อยากอยู่กับเพชรจัง รักเพชรนะครับ คนดี

 

    ร่างทั้งร่างถึงกับสั่น น้ำตาพาลจะไหลที่ทิ้งคนรักไว้ในวันเกิดของเขา พี่นนท์คงเสียใจใช่ไหมค่ะ เพชรขอโทษนะ เดี๋ยวเราก็ได้เจอกันแล้ว มือบางหยิบกล่องของขวัญแทนใจขึ้นมากอด นั่งนับเวลาที่จะได้เห็นหน้าคนรักว่าจะตกใจแค่ไหนถ้ารู้ว่า เธอทำเซอร์ไพให้เขา

 

......................
......................

 

  “น้องพลอยครับ พอเถอะนะ น้องพลอยเมาแล้วนะครับ” เสียงเข้มบอกเตือนหญิงสาวที่กินไวน์ไม่หยุด นี่ก็ขวดที่สามแล้วแต่เธอก็ชวนเขาให้ดื่มเป็นเพื่อนเธออยู่ตลอด นนท์คิดว่ามันคงไม่เหมาะสมแก่เวลานี้ที่ชายหญิงจะอยู่ด้วยกัน ยิ่งในสภาพที่ขาดสติอะไรก็อาจเกิดขึ้นได้

 

  “ช่างพลอยเถอะค่ะ ให้พลอยกินเถอะนะ พลอยจะอยู่เป็นเพื่อนพี่นนท์เอง พี่เพชรไม่อยู่พลอยจะอยู่เป็นเพื่อนพี่นนท์เอง!!! ” เธอพูดเสียงดังใส่เขาเหมือนกำลังระบายความในใจออกมา หญิงสาวเดินเข้าไปหานนท์เกาะแขนเขาไว้เป็นหลักยึด เธอมองหน้าเขา ก่อนจะเอ่ยถามในสิ่งที่เขาจะไม่มีวันได้ยินจากเธอ ถ้าเธอมีสติ

 

  “ทำไม.... ทำไม!!! ทำไมพี่นนท์ไม่รักพลอยบ้าง ไม่มองพลอยบ้าง ทั้งๆที่พลอยรักพี่ รักพี่ก่อนพี่เพชร ทำไม ฮื้อ ...” พลอยไพลินทุบที่อกหนาอย่างระบายอารมณ์ เธอรักเขามาก่อนใคร ทั้งที่มองแต่เขา

 

  “พลอย!! อย่า พอแล้ว เจ็บมือหรือเปล่า” แค่คำที่เขาเอ่ย เธอก็ไม่สามารถตัดใจจากเขาได้อีกแล้ว ทำไมพี่ถึงดีแบบนี้ เพราะพี่เป็นแบบนี้ พลอยถึงรัก รักจนเจ็บถึงทุกวันนี้

 

  “เจ็บ...พลอยเจ็บ ......ใจพลอยมันเจ็บมาก พี่ไม่มีวันรู้ ไม่มีวัน” เธอโผเข้ากอดเขาอย่างทรมานใจ แค่เธอมาวันนี้ก็ผิดมากพอแล้ว

 

....เพียงแค่เธอรู้ว่าเป็นวันเกิดเขา

....เพียงแค่เธอรู้ว่าพี่เพชรไม่ว่าง  เธอก็มาหาเขา

....เพียงแค่เธอรักเขามาก โดยไม่ได้นึกถึงว่าพี่เพชรอาจจะรู้!

......................................................

 

  “คุณหนูครับ ถึงแล้วครับ” ลุงคนขับรถปลุกหญิงสาวที่นอนหลับไปอย่างเพลียกาย มือบางยังคงถือกล่องของขวัญเอาไว้ไม่ปล่อย

 

  “เดี๋ยวเพชรมานะค่ะ ลุงคม” เธอลงจากรถด้วยรอยยิ้ม มือบางลูบที่สร้อยมุขตรงข้อมือเล็กอย่างคิดถึงเรื่องวันวาน ก่อนหน้านั้นที่เป็นวันเกิดของเธอ เขาให้สร้อยข้อมือที่เป็นมุขร้อยสามเส้นโดยมีจี้เพชรเป็นรูปหัวใจและตัวอักษร D ที่ย่อมาจากDiamondชื่อของเธอ เราจุดพลุด้วยกัน ก่อนจะยืนจูบกันอย่างโรแมนติก มันช่างเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขมากมายเหลือเกิน ที่เธอไม่เปิดเผยเรื่องแฟนมันไม่ใช่จุดประสงค์ของเธอ หากแต่เป็นคำขอจากรัชนนท์ เพราะเขาไม่อยากให้เธอถูกลดความนิยมเพราะเธอมีแฟน ...แบบนี้จะไม่รักได้ไงไหว

 

   กระรัตเพชรกดลิฟต์ไปยังชั้นที่คุ้นเคย ก่อนจะหยิบแว่นขึ้นมาใส่ เมื่อคิดได้ว่าความรักระหว่างพวกเขายังเป็นความลับอยู่

 

  กระรัตเพชรเดินมาตามทาง ก่อนเธอจะนึกคำพูดแบบไหนดีที่จะเอ่ยเมื่อเจอหน้ากัน ครั้นพอมายืนอยู่หน้าห้องจริงๆ เธอก็คิดหนักว่าจะเคาะห้องดีหรือจะไขกุญแจดี แล้วเธอก็เลือกวิธีหลัง ด้วยความอยากรู้ว่ารัชนนท์กำลังทำอะไรอยู่......................

 

  “พลอยรักพี่นนท์นะค่ะ รักมาก พลอยแค่อยากให้พี่รู้” หญิงสาวเงยหน้าขึ้น ก่อนจะจับหน้าชายหนุ่มมาใกล้กันและประกบปากหนาทันที เพราะรักคำเดียวเธอถึงกล้าทำเรื่องหน้าอายขนาดนี้ ความรักไม่ใช่เรื่องผิด แต่ทำไมเธอกลับรู้สึกผิดมากมาย ใจเจ็บปวดทุกครั้งเมื่อนึกว่าใครกันที่เป็นเจ้าของหัวใจคนตรงหน้า

 

“พี่รักพลอยนะ ...แต่” เสียงขาดหายทันทีเมื่อมีเสียงอื่นเข้าแทรก กล่องของขวัญในมือผู้มาเยือนหล่นลงอย่างตกใจ เพชรยืนมองสองคนนี้จูบกันต่อหน้าต่อตาเธอ ซ้ำยังบอกรักกัน โดยไม่ได้เห็นเธอที่ยืนอยู่ตรงนี้

 

  “เพชร!!!!”

 

  “พี่เพชร!!!”

 

  “ส..อง..คน พลอยกับ..พี่นนท์” น้ำตาที่ไหลนองหน้าบ่งบอกได้ดีว่าเธอกำลังเสียใจมากแค่ไหน

 

  “ฮึ ทั้งๆที่..เพชรรีบกลับมาหาพี่ ทั้งๆที่มา เพชรมาแล้ว ฮือ ทำไม ...ทำไม!!!”

 

  “เพชร ให้พี่อธิบายนะ ” ชายหนุ่มจะเดินเข้ามาหา แต่พอปล่อยมือเท่านั้น ร่างของพลอยไพลินก็ทรุดลงทันที เขาจึงช่วยกอดพยุงเอาไว้ ภาพที่เห็นตรงหน้ามันทำให้กระรัตเพชรสุดจะทนไหว ใจเจ็บจี๊ดทันทีว่าวันไหนที่เธอไม่อยู่ คนทั้งสองนี้จะอยู่ด้วยกันแบบนี้หรือเปล่า แล้วเขาสองคนเอาเธอไปไว้ตรงไหน

 

  “อย่าเสียเวลาเลยค่ะ เพชรไม่ควรมา ไม่น่ามาจริงๆ ฮือ!!  เรา......ฮื้อ จบกันแค่นี้นะค่ะ ลาก่อน....พี่นนท์” ความเสียใจที่มีทำให้เธอวิ่งหนีจนลืมทุกอย่างไม่สนใจแม้กระทั่งแว่นตาที่หล่น ใครจะมองหรือเห็นก็ไม่มีค่าอะไรอีกต่อไป ความทรงจำวันเก่ากลับมาตอกย้ำความรู้สึกเธอ ใครคนนั้นได้ให้สัญญาว่าจะรักเธอคนเดียว แต่ตอนนี้มันหายไป หัวใจมันหายไปแล้ว

 

  “คุณเพชร ทำไมลงมาเร็วจังเลยครับ” ร่างบางวิ่งร้องไห้มา ก่อนจะรีบขึ้นรถแล้วออกรถทันที

 

  ....คนรักกับน้องสาว จะให้ทำอย่างไร จะให้ทำอะไรได้อีกในเมื่อมันเป็นแบบนี้

 

   จิตใจที่ไม่สงบของกระรัตเพชรมันสุ่มไปด้วยความน้อยใจ เกลียด รังเกียจ จนถึงโกรธและโมโห ที่สองคนที่เธอรักอย่างสนิทใจ กลับร่วมมือกันหักหลังเธอ ปฏิกิริยาความนึกคิดทั้งหมดทั้งมวลจึงทำให้เธอเหยียบคันเร่งจนสุดโดยไร้ซึ่งความนึกคิดในอันตราย ใดใด เสียงโทรศัพท์เรียกเข้าดังจนเกือบสิบสาย กระรัตเพชรยิ้มทั้งน้ำตา ไม่ต้องดูก็รู้ว่าใครเป็นคนโทรมา แต่สายตาก็ยังอยากที่จะรู้ว่าเป็นเขาหรือเปล่า พี่นนท์จะโทรหาเธอใช่ไหม เธอหยิบโทรศัพท์เครื่องเล็กมาดู รูปถ่ายหน้าจอบ่งบอกอย่างชัดเจนว่าใครคนที่โทรหานั้นเคยรักกันมากแค่ไหน ความเศร้าเสียใจทำให้เธอไม่ได้มองทางด้านหน้า ที่มีแสงของรถคันนึงที่กำลังจะเลี้ยวตัดหน้า กระรัตเพชรเงยหน้ามองด้วยความตกใจก่อนจะเหยียบเบรคจนมิดและหักรถออกกะทันหันทำให้รถเธอชนเข้ากับเส้าไฟฟ้าอย่างแรง

.............................

 

  “พี่..อ๊ะ พี่นนท์” เสียงแผ่วเบาก่อนที่เธอจะเห็นแสงลางๆ กำลังเคลื่อนที่มาหาเธอ พร้อมกับร่างที่ไร้สติล้มลงกลางถนน

 

......................

................................

.................................................